Mephistopheles-ի խոսքերից
մաս առաջին
կարում չէ, կարողանում... եթե էդ լեզվին ես հետևում, պտի քնսիստանտ մնաս բառին դեմ չեմ, ոռ էլ ուղղում եմ ուղղակի աչքի ընկավ... եթե որպես պատմող դու "պլաստմասա" բառն ես օգտագործում, ինչքանո՞վ ա հարմար որ հերոսն էլ էդ նույն բառ/որոշիչն օգտագործի... առաջին պարբերությունն ավելորդ ա թվում,
«․․․ պլաստմասե, տձև, անիրական, կեղծ»։ պետք չի գրես արդեն դրանից առաջ գրվածից իմացանք... you don't have to reconfirm that
մաս երկրորդ
գրում ես «Մենակ թե չխոսի հետս» հետո հերոսը մի հատ եքյա պատասխան ա տալիս...
վերջին ուղիղ խոսքը բարձր ա ասու՞մ թե ցածր... "զարթնացուցիչ" "արթնացուցիչ"
ընդհանուր պատմվածքը "պլաստմասայից" էր... տանջած ու շատ բառերով, չգիտեմ ինչն ա պատճառը որ էքստրա-ինտելեկտուլ բնույթ ա տրված գրվածքին....կառուցելու ձևն ա ա անհասկանալի ու ինչով ա դա օգնում եթե չասեմ խանգարում միտքը տեղ հասցնելու... ես սենց բաներ չեմ սիրում, զուտ անձնական կարծիք ա... ուղիղ, կարճ ու նշանակետին խփելն իմ կարծիքով ալտերնատիվ չունի, ճիշտ բառ գտնելը դժվար բան ա
մի հատ պուճուր պատմություն պատմեմ... մեկը հոգեկան/հեգեբանական խնդիրներ ա ունենում ու մի քանի անգամ ինքնասպանության փորձեր ա անում, գնում ա թերապիաների ինչ ասես անում ա. չի օգնում... վերջը գնում ա մի հոգեբանի մոտ ասում ա սենց սենց... էն էլ թե բա էս էս էս թորձել ե՞ս, ինքն թե այո ու հարցրել ա "բա որ էսքան բան անում եմ չի օգնում ու քո ասածներն էլ չօգնի, ի՞նչ ա լինելու" էն էլ ասել ա "you die" ... կարճ կոնկրետ... ու էդ փոփոխություն ա մտցրել վիճակի մեջ, ահագին դրական... եթե էլ լսելուց ցնցվեցի, ասի "fuck!!!"
Մեջբերել
Էջանիշներ