Սելեկտիվ աբորտների դեմը առնելու միջոցներ

[ivy]

Այվի ջան, լավ մտահաղացումներ են, բայց եկեք նպատակներից բացի (կնոջը պետք է օգնել որ լիիրավ անձ զգա իրեն) փորձենք նաև իմջոցներ էլ քնանրկել․․․ կոնկրետ ի՞նչ կառաջարկես անել, որ հասնենք քո նշված նպատակներին։

Կնոջ իրավունքների պաշտպանությամբ զբաղվող հասարակական կազմակերպությունները կարող են շատ օգնել էս հարցում, եթե ակտիվանան ու խմբավորվեն սելեկտիվ աբորտների թեմայի շուրջ։
Նաև մարզերում և ընդհանուր թիրախային շրջաններում բժիշկներին արժի վերապատրաստել էս խնդրի կապակցությամբ, որ կնոջը օբյեկտիվ խորհրդատվություն տան կամ նկատելով, որ ճնշման է ենթարկվում՝ օգնեն դիմելու համապատասխան մարմիններին։
Սոցիալական գովազդը կարելի է ավելացնել․ օրինակ՝ առողջապահության նախարարի ուղերձը տեղով սոցիալական գովազդ էր, բայց դա չպիտի մնա էպիզոդիկ։
Մեդիան պիտի աշխատի էս ուղղությամբ՝ հոլովակներ, պաստառներ, լրագրողական նյութեր։
Հլը որ էսքանը։

[տեսիլք]

Իսպանացիների մոտ ընդունված է, որ երեխան կրի երկու ծնողների ազգանունները։ Առաջարկում եմ հայ հասարակությանը հետևել էս օրինակին, կարծում եմ սա բարենպաստ պայմաններ կստեղծի, որը երկու ծնողներն էլ հնարավորություն ունենան իրենց մասնակից զգալու տոհմի շարունակությունը ապահովելու գործում։ Ուրիշ հարց է, թե ինչքանով է հայ հասարակությունը պաստրաստ այս քայլին։ Եթե օրենքը չսահմանափակի նման հնարավորություն, որ երեխան կարող է միաժամանակ ժառանգել և՛ հոր, և՛ մոր ազգանունը, կարծում եմ կամաց-կամաց մարդիկ կսկսեն նորմալ ընդունել ու ի վերջո կարող է լայն տարածում ստանալ։

[Alphaone]

Հը՞..
թե հակառակն ասվեր, կլիներ ոչ թե դատարկաբանություն, այլ՝ գենդերային դիսկրիմինացիա ու կնատյացություն, չէ՞ ))

Սելեկտիվ վերաբերմունք ունես հարցի նկատմամբ

Մեկ այլ արտահայտություն էլ կա՝ «աղջիկ ունենամ, որ վրես լացող լինի»:
Կարողա սա էլ էգոիզմա՞..

Որ շատ խորանաս՝ կարողա դուրս գա կնամեծարությունա )))

իրականում սրա ենթատեքստն էն ա, որ տղերքն ուժեղ են, չեն լացում, էլի դիսկրիմինացիա ա, բայց դե...

[Alphaone]

Կնոջ իրավունքների պաշտպանությամբ զբաղվող հասարակական կազմակերպությունները կարող են շատ օգնել էս հարցում, եթե ակտիվանան ու խմբավորվեն սելեկտիվ աբորտների թեմայի շուրջ։
Նաև մարզերում և ընդհանուր թիրախային շրջաններում բժիշկներին արժի վերապատրաստել էս խնդրի կապակցությամբ, որ կնոջը օբյեկտիվ խորհրդատվություն տան կամ նկատելով, որ ճնշման է ենթարկվում՝ օգնեն դիմելու համապատասխան մարմիններին։
Սոցիալական գովազդը կարելի է ավելացնել․ օրինակ՝ առողջապահության նախարարի ուղերձը տեղով սոցիալական գովազդ էր, բայց դա չպիտի մնա էպիզոդիկ։
Մեդիան պիտի աշխատի էս ուղղությամբ՝ հոլովակներ, պաստառներ, լրագրողական նյութեր։
Հլը որ էսքանը։

էս հարցով Կանանց ռեսուրս կենտրոնն ինտենսիվ զբաղվում ա Հայաստանում, իր շուրջ էլի ա կազմակերպություններ հավաքում, Յունիսեֆն ա ծրագրեր անում, բայց ակցիաները մարզերի կանանց հիմնականում չեն հասնում, քաղաքներում են կենտրոնացած մոտ 20/1 հարաբերակցությամբ:

[Գաղթական]

ոչ, հակառակն էլ կլիներ դատարկաբանություն․․․ դիսկրիմինացիան կամ ֆենիմիզմը անեկդոտներով չի որոշվում․․․

բայց ԼիզԲեթը քեզ արդեն ասեց, որ այդ բոլորի հիմքում էլ կնոջ դերի նվաստեցումն է (դե ոչինչ, դու մեկ ա տղա ես մնում, թեկուզ աղջիկ ես ունեցել․․․ հա դե կինը լացող ա, արժի մի երկու հատ դրանցից ունենալ)

Հա, հիմա էլ՝ կինը լացողա՝ դրանից ունենանք...
Կարճ ասած՝ էս մոտեցման համաձայն՝ ինչ հանուն որդուա ասվում, դա ընդդեմ դստերա, ու ինչ հանուն դստերա ասվում, դա էլա ընդդեմ դստեր:

Օքեյ, թե չեղած տեղը խնդիր եք փնտրում, ես փաս..

Բայց ի միջի այլոց՝ ես չէի ասում, թե Հայաստանում կանանց իրավունքները չեն ոտնահարվում, կամ սելեկտիվ աբորտ գոյություն չունի:
Ընդամենը համոզմունքս էի հայտնում, որ էդ երևույթը ոչ թե ընդդեմ աղջիկներիա, այլ՝ հանուն տղաների:
Իսկ սա նույն բան չի
ՈՒ պատճառն էլ սոցիալական վիճակնա՝ ըստ իս:

Իսկ էս հարցով զբաղվող սոցիոլոգները ճիշտ կանեն ոչ թե առաջնեկի աբորտների վիճակագրությունն ուսումնասիրեն, այլ՝ ընտանիքի երկրորդ երեխայի:
Դա ավելի ճիշտ պատկեր կտա:

[Գաղթական]

իրականում սրա ենթատեքստն էն ա, որ տղերքն ուժեղ են, չեն լացում, էլի դիսկրիմինացիա ա, բայց դե...

էդ կախվածա, թե դիտարկողն ինչ ենթատեքստա ուզում տեսնել..

Կարա ասենք լինի, որ աղջիկը զգացմունքներ ունի ու ազդվել գիտի, իսկ տղեն զգացմունքներից զուրկ բիրտ չոբանա, դաժը ծնողի աճյունի վրա չի լացի՝ ի տարբերուոյուն աղջկա

[Alphaone]

Հա, հիմա էլ՝ կինը լացողա՝ դրանից ունենանք...
Կարճ ասած՝ էս մոտեցման համաձայն՝ ինչ հանուն որդուա ասվում, դա ընդդեմ դստերա, ու ինչ հանուն դստերա ասվում, դա էլա ընդդեմ դստեր:

Օքեյ, թե չեղած տեղը խնդիր եք փնտրում, ես փաս..

Բայց ի միջի այլոց՝ ես չէի ասում, թե Հայաստանում կանանց իրավունքները չեն ոտնահարվում, կամ սելեկտիվ աբորտ գոյություն չունի:
Ընդամենը համոզմունքս էի հայտնում, որ էդ երևույթը ոչ թե ընդդեմ աղջիկներիա, այլ՝ հանուն տղաների:
Իսկ սա նույն բան չի
ՈՒ պատճառն էլ սոցիալական վիճակնա՝ ըստ իս:

Իսկ էս հարցով զբաղվող սոցիոլոգները ճիշտ կանեն ոչ թե առաջնեկի աբորտների վիճակագրությունն ուսումնասիրեն, այլ՝ ընտանիքի երկրորդ երեխայի:
Դա ավելի ճիշտ պատկեր կտա:

Սոցիոլոգները ոչ միայն առաջնեկի վիճակագրություն են նայում, այլ՝ բոլոր երեխաների: Անցյալ տարի Յունիսեֆը Ցյուրիխի համալսարանի հետ (վերջն ասեցի՝ ինչ հետազոտություն էր) ահագին լուրջ գիտական աշխատանք տարավ՝ ժամից ավել ընտանիքներում հարցում էին անում: Բոլոր երեխաները, անգամ ծնողների քույր/եղբայրներն ու տատիկների ընտանիքների սեռային կազմը հետազոտությունը ներառում էր:
Խնդիրը սոցիալական չի, վստահաբար, քանի որ սոցիալապես լրիվ ապահովված մարդիկ էլ են ուզում, որ տղա լինի:
Խնդիրը հայաստանյան իրականությունում կնոջ դերի նվաստացումն ա, կնոջը որպես երկրորդ կաստա դիտելը՝ ինչքան խորանում ես գյուղեր, ինչքան նվազում ա կրթական ցենզը, էնքան խորանում ա խնդիրը: Երևանում, խոշոր քաղաքներում, ակումբում էս խնդիրն անտեսանելի ա, բայց ընտանեկան բռնության, սելեկտիվ աբորտների մասին հետազոտություններ ղեկավարելուց հետո արդեն սկսում են տեսանելի դառնալ ստվերային գործընթացները, երբ կինը չի ուզում աղջիկ ունենալ, որ իր նման առարկա չդառնա, անձ լինի: Մյուս կողմից էլ, ես սաղ կյանքս պահպանողական քաղաքում եմ ապրել ու լիքը բան սեփական աչքերով եմ տեսել, լիքը բան էլ մարդիկ ինձ վստահում, պատմում են, սելեկտիվ աբորտների հիմքում սոցիալական խնդիրները չորրորդ, հինգերորդ տեղում են՝ կնատյացությունից, կանանց լիարժեք հասարակության անդամ չդիտարկելուց, տղա էրեխա ուզելու/ցեղը շարունակելու մարմանջից ու էլի նման հոգեբանական գործոններից հետո:

[Alphaone]

էդ կախվածա, թե դիտարկողն ինչ ենթատեքստա ուզում տեսնել..

Կարա ասենք լինի, որ աղջիկը զգացմունքներ ունի ու ազդվել գիտի, իսկ տղեն զգացմունքներից զուրկ բիրտ չոբանա, դաժը ծնողի աճյունի վրա չի լացի՝ ի տարբերուոյուն աղջկա

հա, կարա լինի, ինչ ասես կարա լինի, բայց պատմահամեմատական մեթոդով, հայ հասարակոթյան մեջ աղջկան հանդեպ մոտեցումները որ ֆիլտրում ես, արդեն չես տեսնում՝ ինչ կարա լինի, տեսնում ես՝ ինչ կա:

[Գաղթական]

Սոցիոլոգները ոչ միայն առաջնեկի վիճակագրություն են նայում, այլ՝ բոլոր երեխաների: Անցյալ տարի Յունիսեֆը Ցյուրիխի համալսարանի հետ (վերջն ասեցի՝ ինչ հետազոտություն էր) ահագին լուրջ գիտական աշխատանք տարավ՝ ժամից ավել ընտանիքներում հարցում էին անում: Բոլոր երեխաները, անգամ ծնողների քույր/եղբայրներն ու տատիկների ընտանիքների սեռային կազմը հետազոտությունը ներառում էր:
Խնդիրը սոցիալական չի, վստահաբար, քանի որ սոցիալապես լրիվ ապահովված մարդիկ էլ են ուզում, որ տղա լինի:
Խնդիրը հայաստանյան իրականությունում կնոջ դերի նվաստացումն ա, կնոջը որպես երկրորդ կաստա դիտելը՝ ինչքան խորանում ես գյուղեր, ինչքան նվազում ա կրթական ցենզը, էնքան խորանում ա խնդիրը: Երևանում, խոշոր քաղաքներում, ակումբում էս խնդիրն անտեսանելի ա, բայց ընտանեկան բռնության, սելեկտիվ աբորտների մասին հետազոտություններ ղեկավարելուց հետո արդեն սկսում են տեսանելի դառնալ ստվերային գործընթացները, երբ կինը չի ուզում աղջիկ ունենալ, որ իր նման առարկա չդառնա, անձ լինի: Մյուս կողմից էլ, ես սաղ կյանքս պահպանողական քաղաքում եմ ապրել ու լիքը բան սեփական աչքերով եմ տեսել, լիքը բան էլ մարդիկ ինձ վստահում, պատմում են, սելեկտիվ աբորտների հիմքում սոցիալական խնդիրները չորրորդ, հինգերորդ տեղում են՝ կնատյացությունից, կանանց լիարժեք հասարակության անդամ չդիտարկելուց, տղա էրեխա ուզելու/ցեղը շարունակելու մարմանջից ու էլի նման հոգեբանական գործոններից հետո:

Ազգաբնակչության միջին վիճակագրական կրթական ցենզն ահագին ցածրա:
Սրա հետ չեմ կարող չհամաձայնել:
ՈՒ ամեն ինչից առաջ հենց այս հարցնա պետք լուծել ու շատ բաներ իրենց տեղը կընկնի, այդ թվում նաև կնոջ նկատմամբ վերաբերմունքը:

[Ծլնգ]

էս հարցով Կանանց ռեսուրս կենտրոնն ինտենսիվ զբաղվում ա Հայաստանում, իր շուրջ էլի ա կազմակերպություններ հավաքում, Յունիսեֆն ա ծրագրեր անում, բայց ակցիաները մարզերի կանանց հիմնականում չեն հասնում, քաղաքներում են կենտրոնացած մոտ 20/1 հարաբերակցությամբ:

Ալֆա․․․ լավ տեղյակ ես հարցին ահագին շերտերով․․․ մի բան էլ դու առաջարկի, ի՞նչ միջոցներ ես տեսնում գյուղերում այս խնդրի դեմն առնելու համար։

[Alphaone]

Ալֆա․․․ լավ տեղյակ ես հարցին ահագին շերտերով․․․ մի բան էլ դու առաջարկի, ի՞նչ միջոցներ ես տեսնում գյուղերում այս խնդրի դեմն առնելու համար։

Առաջինը Գաղթականի հետ համաձայն եմ՝ կրթական ցենզն ա, հա, պետք ա մանկապարտեզից արդեն նոր կերպ դաստիարակել, բայց մարդ քարացած սուբստանցիա չի, դինամիկ փոփոխությունների ա ենթարկվում, մի քիչ ավելի դժվար, բայց մեծերի գլուխն էլ կարելի ա տևական աշխատանքների միջոցով մի բան մտցնել, էս կրթություն կետի տակ կան ենթակետեր՝
- TV, որ ցույց ա տալու թե ինչ ահավոր ողբերգություն ա էրեխուն մենակ սեռի համար սպանելը՝ պարտիզանական մարքեթինգով, հետո դրան զուգահեռ ի հայտ ա բերելու լիարժեք, ադեկվատ կնոջ կերպար, իրենց աղջիկ երեխաներով հպարտացող ծնողներ, իրենց խելացի հարսներով հպարտացող սկեսուր/սկեսրայրներ, այսինքն՝ լիարժեք, կայացած կինը «սծեռվա» չի, հակառակը՝ կիրթ կնոջ հետ ավելի հեշտ ա: Էս մեսսիջը պետք ա գա, նստի ենթագիտակցության շերտերում, փոխարինի հորը/ամուսնուն/որդիներին պառազիտող ու կյանքից դժգոհ, միշտ զոհի դերում կնոջ կերպարին
- հաղորդակցություն, պետք ա գյուղի կինը շանս ունենա կիրթ ու կայացած կանանց հետ հանդիպելու՝ ակումբային ինչ-որ հանդիպումներ, որ կգան հայտնի, կայացած կանայք ու ուղղակի հարցուպատասխանի նման կզրուցեն, որ եթե էդ կինն անգամ իր կյանքում փոփոխության հույս չունի, գոնե ապագայի տեսլական ունենա իր աղջիկ երեխայի համար

դեռ էսքանն եմ մտածել ու մի կարևոր կետ էլ
էս երբեք-երբեք չանել՝ աղջիկ էրեխեն լավ ա, տղան՝ վատ ենթատեքստով, լիքը հիվանդ ֆեմինիստներ էս կարգի բաներ անում են, պետք ա էն մեսսիջը լինի՝ որ անկախ սեռից երեխան հասրակության լիարժեք անդամ, ինքնուրույն, կայացած, երջանկության ձգտող անհատ կարա մեծանա, ավելի կարևոր ա էդ էրեխուն սիրելն ու դաստիարակելը:
-

[StrangeLittleGirl]

Առողջապահության նախարար Արսեն Թորոսյանը երեկ քաղաքացիների հետ հանդիպման ժամանակ հետևայլն էր ասել սելեկտիվ աբորտների մասին․



Հիմա վիճակագրություն գտնելու ժամանակ չունեմ (եթե ինչ-որ մեկը ունի, խնդրում եմ բերեք այս թեմա), բայց հա, համոզված եմ, որ օրինակ Չինաստանում ու մի շարք մահմեդական երկրներում վիճակը ավելի վատ է, բայց իմ իմանալով, Հայաստանում էլ, մանավանդ շրջաններում, վիճակը հետույքային է։ Այո, առաջարկած մանկապարտեզից կանանց նկատմամբ հարգանք սովորեցնելը գործող մեթոդ է, բայց 25 տարի արդյունքներին սպասելն էլ շատ հուսադրող չէ․․․

Ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ քաղաքական/օրենսդրանակ/կրթական մեթոդներ կան սրա դեմ պայքարի, բացի «հեշտ» քրեականացումից, որը շատ հաճախ չի գործում և վիճակը ավելի է վատթարացնում (սելեկտիվ աբորտները անցնում են ընդհատակ, որի հետևանքով մոր առողջության վտանգները կտրուկ բարձրանում են)։ Քննարկենք, կիսվենք կարծիքներով․․․

Թեման լրիվ չեմ կարդացել դեռ: Մենակ վիճակագրության պահով ասեմ: Հայաստանից վատ, եթե չեմ սխալվում, մեկ էղ Չինաստանն ա: Ըստ երևույթին, նախարարն ընդհանրապես կանանց իրավունքների պահով նկատի ուներ, ոչ թե մենակ սելեկտիվ աբորտների: Էդ դեպքում իրոք Հայաստանի վիճակը համեմատաբար լավ ա, բայց սելեկտիվ աբորտների պահով աշխարհի ամենավատերից ա

[StrangeLittleGirl]

Առաջարկի պահով։ Տեսիլքը վերևում Իսպանիայի օրինակը բերեց, ես էլ Դանիայինը կբերեմ։ Էստեղ գնալով ավելի ա մեծանում կրկնակի ազգանուն կրելու միտումը, ընդ որում՝ ոչ թե մեկը մոր, մեկը մոր, այլ ընտանիքի ընդհանուր ազգանունը, իսկ դա նշանակում ա, որ ամուսնանալուց հետո ամուսինը կնոջ ազգանունն ա վերցնում, կինը՝ ամուսնու, ու բոլորով կրկնակի ազգանուն են ունենում։ Հիմա կասեք՝ բա ո՞նց են ամուսնանում արդեն կրկնակի ազգանուն ունեցողները։ Իրանք իրանց ազգանուններից մեկը թողնում են, մեկը պահում ու վերցնում ամուսնու/կնոջ ազգանուններից մեկը։ Իսկ թե ոնց են որոշում, տարբեր գործոններից ա կախված, էստեղ չարժե քննարկել։

Առաջարկս կլինի Հայաստանում էս ազգանվան պահը պարտադիր սարքել, որ տղամարդը վերցնի կնոջ, կինը՝ ամուսնու ազգանունը, իսկ երեխաները կրեն երկուսինը, որ տոհմը պահպանելու հարց չլինի։ Հետո, նաև պետք ա գնալ տնետուն գյուղերով ու մարդկանց բացատրել, որ տոհմ շարունակելու համար մենակ տղան քիչ ա, պետք ա ինքը աղջիկ էլ ճարի։ Իսկ սելեկտիվ աբորտների դեպքում էդ բոլոր տղաները փաստի առաջ են կանգնելու, երբ հասնեն ռեպրոդուկտիվ տարիքի։

[Alphaone]

Առաջարկի պահով։ Տեսիլքը վերևում Իսպանիայի օրինակը բերեց, ես էլ Դանիայինը կբերեմ։ Էստեղ գնալով ավելի ա մեծանում կրկնակի ազգանուն կրելու միտումը, ընդ որում՝ ոչ թե մեկը մոր, մեկը մոր, այլ ընտանիքի ընդհանուր ազգանունը, իսկ դա նշանակում ա, որ ամուսնանալուց հետո ամուսինը կնոջ ազգանունն ա վերցնում, կինը՝ ամուսնու, ու բոլորով կրկնակի ազգանուն են ունենում։ Հիմա կասեք՝ բա ո՞նց են ամուսնանում արդեն կրկնակի ազգանուն ունեցողները։ Իրանք իրանց ազգանուններից մեկը թողնում են, մեկը պահում ու վերցնում ամուսնու/կնոջ ազգանուններից մեկը։ Իսկ թե ոնց են որոշում, տարբեր գործոններից ա կախված, էստեղ չարժե քննարկել։

Առաջարկս կլինի Հայաստանում էս ազգանվան պահը պարտադիր սարքել, որ տղամարդը վերցնի կնոջ, կինը՝ ամուսնու ազգանունը, իսկ երեխաները կրեն երկուսինը, որ տոհմը պահպանելու հարց չլինի։ Հետո, նաև պետք ա գնալ տնետուն գյուղերով ու մարդկանց բացատրել, որ տոհմ շարունակելու համար մենակ տղան քիչ ա, պետք ա ինքը աղջիկ էլ ճարի։ Իսկ սելեկտիվ աբորտների դեպքում էդ բոլոր տղաները փաստի առաջ են կանգնելու, երբ հասնեն ռեպրոդուկտիվ տարիքի։

Բյուր, էդ ցեղը շարունակելը մենակ ազգանունը չի, բիզնեսը տղան ա ժառանգում, ենթադրվում ա, որ ծնողներին տղան ա պահելու, աղջիկները եթե խաղալիք մեքենա են ուզում, տարօրինակ ա, էլ ուր մնաց կոնստրուկտոր, իսկ տղաներին մի գլուխ զարգացնող խաղալիքներ են տալիս: Հիշում եմ, որ փոքր էի, տանը կոնստրուկտոր կար, լարովի մեքենաներ կային, հանել խաղալիք մեքենայի մոտորը դրել էի խաղալիք կատվի մեջ, լարում էի, «վազում» էր տնով մեկ, էդ իմ երջանկությունն էր, բայց մերոնք արգելեցին էլ նման բան անել, հոպարիս տղաներին արգելված չէր մեր տան խաղալիքներն անպատիժ բզկտելն էն կանխակալ մոտեցմամբ, որ տղա էրեխեն վայրենի ա: Ինչի եմ էս հեքիաթը պատմում՝ փոքր տարիքից աղջկան խոնարհ օջախի հարս են մեծացնում, որ քիթը տնից դուրս չհանի, տղային՝ կյանքի մարտահրավերներին պատրաստ են փորձում դաստիարակել, աղջկա ազատականությունը համեմատում են անբարոյականության հետ, էն, ինչ տղայի համար խրախուսելի ա, աղջկա համար պախարակելի ու էս ընտանիք շարունակելու հետ կապ չունի, ավելի խորքային գործընթաց ա, հայերն իրենց կյանքը «զոհում» են երեխային, որպես ներդրում, որ երեխան մեծանա, իրենց պահի ու էդ տեսանկյունից տղան ավելի ձեռնտու ա: Կներես, որ խառը գրեցի, բայց հիմնական ասելիքս երևի պարզ ա

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, էդ ցեղը շարունակելը մենակ ազգանունը չի, բիզնեսը տղան ա ժառանգում, ենթադրվում ա, որ ծնողներին տղան ա պահելու, աղջիկները եթե խաղալիք մեքենա են ուզում, տարօրինակ էլ, ուր մնաց կոնստրուկտոր, իսկ տղաներին մի գլուխ զարգացնող խաղալիքներ են տալիս: Հիշում եմ, որ փոքր էի, տանը կոնստրուկտոր կար, լարովի մեքենաներ կային, հանել խաղալիք մեքենայի մոտորը դրել էի խաղալիք կատվի մեջ, լարում էի, «վազում» էր տնով մեկ, էդ իմ երջանկությունն էր, բայց մերոնք արգելեցին էլ նման բան անել, հոպարիս տղաներին արգելված չէր մեր տան խաղալիքներն անվճար բզկտելն էն կանխակալ մոտեցմամբ, որ տղա էրեխեն վայրենի ա: Ինչի եմ էս հեքիաթը պատմում՝ փոքր տարիքից աղջկան խոնարհ օջախի հարս են մեծացնում, որ քիթը տնից դուրս չհանի, տղային՝ կյանքի մարտահրավերներին պատրաստ են փորձում դաստիարակել, աղջկա ազատականությունը համեմատում են անբարոյականության հետ, էն, ինչ տղայի համար խրախուսելի ա, աղջկա համար պախարակելի ու էս ընտանիք շարունակելու հետ կապ չունի, ավելի խորքային գործընթաց ա, հայերն իրենց կյանքը «զոհում» են երեխային, որպես ներդրում, որ երեխան մեծանա, իրենց պահի ու էդ տեսանկյունից տղան ավելի ձեռնտու ա: Կներես, որ խառը գրեցի, բայց հիմնական ասելիքս երևի պարզ ա

Ալֆ, ես էդքան իդիոտ չեմ, շատ լավ գիտեմ, թե տոհմը շարունակելն ինչ ա նշանակում։ Բայց ազգանվան հարցը լուծելը շատ կոնկրետ հոգեբանական քայլ ա․ ազգանունդ աղջիկը պահում ա էնքան, ինչքան տղան, հետևաբար կարա մղի մտածելու, որ բիզնեսն աղջիկը կարա պահի էնքան, ինչքան տղան։ Ու Հայաստանի ընդհանուր գենդերային դիսկրիմինացիայից ու դրանից բխող խնդիրներից շատ ավելի տեղյակ եմ, քան դու։ Բայց ստեղ կոնկրետ քայլեր ձեռնարկելու հարց ա։ Իսկ ազգանունը փոխելը հզոր հոգեբանական զենք ա․ փաստորեն, կինդ էնքան կա, որ իրա ազգանունը վերցնում ես, էրեխեքդ էլ մենակ քո ազգանունը չեն ստանալու։