Ընդհանուր առմամբ ես հասկանում եմ Բյուրի մտահոգությունը։ 30% աղքատություն ունեցող երկրում, որտեղ աղքատությունը մենակ կրթությամբ ու աշխատաքով պայմանավորված ֆենոմեն չի, իրոք տպավորություն կա, որ պետության սոցիալական պարտասխանատվության ըմբռնումը թույլ ա։ Ես չեմ ուզում հիմա խորանամ ՀՀ աղքատության վիճակագրության մեջ, որ հատ հատ վերլուծենք աղքատության կառուցվածքը, պատճառները, վերջին տարիների տրենդները։ Բայց եթե մի երկրում երեք բնակչից մեկը պաշտոնապես աղքատ ա, ուրեմն էտ երկրի բնակչությունը կառավարությունից գոնե պիտի ակնկալի լսել, որ իրա մասին մտածելու են, թեկուզ կեսն էլ մուտիլովկա լինի։
Վերջին հաշվով կառավարության ծրագիրը դեկլարատիվ բնույթ ունի, ու ինչքան ներառական տնեսական աճն ու ներդրումների խթանումը կարա ականջին հաճելի մեսիջ լինի, նույնքան էլ սոցիալական արդարությանն ու պաշտպնությանը վերաբերվող մեսիջները պիտի հասարակության համար ընկալելի ու հաճելի լինեն։ Էս նաև հասարակությանը դաստիարելու հարց ա․ աշխատանքը լավ բան ա, ներդրումը շատ լավ բան ա, շահույթը շատ լավ բան ա, սաղ պետք ա, բայց սոցիալական պատասխանատվությունը գիտակցելը շատ ավելի կարևոր բան ա, ու լավ կլինի որ բոլորը դա գիտակցեն ու հստակ ուղերձն էլ կառավարությունից լինի։
Մեջբերել
Էջանիշներ