Թավշյա հեղափոխություն. փողոցային պայքարից հետո

[Ծլնգ]

Ծլնգ ջան, ինքը պետք ա բոլոր իր ենթակայության հիմնարկներով շրջի, ծանոթանա, քննարկի: Էդ սովետական մոտեցում չի, էդ անհրաժեշտ բան ա իրականում:

Հիմա նայի, խնդիրը գալիս ա «Դեմոյանի սենյակը մտնելուն»: Էս հարցազրույցից էդ չի հասկացվում, դրա համար սինթեզեմ էն, ինչ տարբեր տեղերից իմացել, լսել, կարդացել եմ: Հիմնականում Ազատությանը տված հարցազրույցում ասելիքս կա, բայց փորձեմ ամբողջացնել:

Թանգարանում ինքն ու Հովհաննեսը նախ քննարկում են ունեցել տնօրենի պաշտոնակատարի ու փոխտնօրենների հետ: Ասա ինձ, որտե՞ղ պետք է լիներ էդ քննարկումը, եթե ոչ տնօրենի սենյակում: Կրկնում եմ՝ տնօրենի սենյակում, ոչ թե Դեմոյանի սենյակում:

Այսինքն էդ սենյակում ուրիշ ոչինչ չի արվել, բացի աշխատանքային հանդիպումից, որին մասնակցել է այդ աշխատասենյակի իրական տերը՝ տնօրենի պաշտոնակատարը:

Դրանից հետո հանդիպում-քննարկում է եղել բոլոր աշխատողների հետ՝ արդեն խորհրդակցությունների ինչ-որ մեծ սենյակում:

Իսկ Դեմոյանն իր նամակով փորձում է պատրանք ստեղծել, թե իր անձնական տարածք են ներխուժել: Չկա տենց բան, ախպեր ջան: Էդ ինքն ա պետական հիմնարկում տարածք փորձել գրավել:



Ինչ վերաբերում ա նախարարության ընդհանուր գործելաոճին, ինձ էլ լիքը բան դուր չի գալիս: Բայց եթե խնդիրը դիտարկում եմ արտահերթ ընտրությունների պատրաստման կոնտեքստում, սաղ իրա տեղն ա ընկնում: Ոչ մեկիս համար էլ գաղտնիք չի, որ ընտրական պրոցեսների վրա ազդող մեծ գործոններից էր դառել կրթական համակարգը՝ իրա ենթակառուցվածքներով: Ու մինչ արտահերթը առաջնային խնդիր կա էս համակարգը վերաձևելու:

Եթե արտահերթից հետո նման ոճի քաղաքականություն կշարունակվի, ես էլ կլինեմ քննադատող կողմ: Իսկ հիմա ստիպված եմ համակերպվել, որ ոչ կառավարության ծրագրում նորմալ հայեցակարգ կա գիտության ու կրթության զարգացման հարցում, ոչ էլ բուն աշխատաոճում:

Չուկ ջան, ես Դեմայոնի կլյաուզայի վրա հիմնվելով չեմ ասում, ու իրենք ինստիտուտում ինչ են արել, դա այնքան էլ կարևոր չի, բայց կիսա-քմծիծաղով ասել․ «բարեկամներ․․․ նախարարը ուր ուզի կարա մտնի․․․» գիտական ոլորտում բեսպրիձել ա։ Արդեն նկարագրեցի մի փոքր խնդիր այսպիսի մոտեցման սխալ լինելուն։ Մի հատ էլ քաղաքական խնդիր սրա հետ ասեմ․․․ նենց էգոներ ոնց որ գիտական ոլորտում են, ուրիշ ոչ մի տեղ չկան․․․ այդտեղ երկու իրար կողք գրասենյակներ ունեցող մարդ կարա մեկի գրասենյակը մյուսինից 10սմ-ով լայն լինելու համար տասնյակ տարիներով իրար հետ չխոսել ու իրար ասպիրատների կարիերաների վրա քար քցել։ Ու հա, կարաս ասես նախարարը պիտի սրանց սաղին տեղը դնի, բայց այդքան էլ տենց չի․ գիտությունը ոչ թե նախարարի վրա է կառուցվում, այլ այդ եգոմանիակների, ու ճիշտ քաղաքականությունը այստեղ չեզոքությունն ա ու բոլորի համար լավը լինելը, մանավանդ Դեմոյանի կարգի գիտ-հեղինակությունների, ինչքան էլ որ հիսթերիկ կլյաուզնիկներ դրանք չլինեն։

Իսկ շրջելը, հա, թող էլի շրջի, բայց հասել ա ինստիտուտ, ու իմացել ա որ Դեմոյանը երկրում չի (եթե իսկապես այդպես ա իմացել), թող հարցներ, բա երբ ա գալու, ու վերադառնար 5 օր հետո։ Կամ գնում ես ինստիտուտ, բա մի հատ չե՞ս տեղեկանում, ով ա լինելու հանդիպմանը, ու արդյոք այդ ինստիտուտը կառուցած ու տնօրենի պաշտոնի հավակնողը լինելու ա թե չէ։ Իսկ իր նկարագրած սենց՝ ահազանգ ստացանք, եկանք տեղում ծանոթանալու, հա, լրիվ սովետական մոտեցում ա, որ էս ա համպատրաստի մեկին բռնենք նալենք, կամ էլ տեղում ջոկենք խի իրար հետ յոլա չեն գնում։ Ամենայն հարգանքով բոլորի նկատմամբ, սենց գործ առաջ չի գնա, այլ միմիայն միկրոկառավարչի համբավ ձեռք կբերես, ու ամեն մի հարցի համար մարդիկ կսկսեն նախարարին կլյաուզաներ գրել։

Արտահերթին պատրաստելու կոնտեքստը կարևոր ա, բայց չպիտի սահմանափակող լինի։ Հայաստանում ԿԳ ոլորտը նախանցած դարում ա։ Եթե ժամ առաջ նախարարը չի սկսում դրա արդիականացման ռելսավորումը, մանավանդ գիտական ոլորտի, ապա գործ չի անում։ Ու հիմա Արայիկի գործունեությունը միջին շերտի սովետական ոճի մենեջերի տպավորություն ա թողնում, քան ԿԳ ոլորտի քաղ գործչի։ Կառավարության ծրագրի մասին էլ կարծիքս հայտնել եմ, ու որ քո ասածները չկան, դա Արայիկի մեղքն էլ ա։ Մի խոսքով չեմ ուզում շատ տարածվեմ, բայց լիքը հիասթափված եմ ԿԳնախից։