Փաշինյանի կառավարության գործունեությունը

[Վիշապ]

․․․
2020 թվականի փետրվարին ձևավորվելու է մասնագիտական խումբ, որը զբաղվելու է Սահմանադրական փոփոխությունների նախագծմամբ:

Ոնց ուզում եմ էս թեմայում հավասարակշռված կարծիք գրեմ, չի ստացվում :Ճ
Նոր կարդացի, նայի ինչ ա ասում՝

2020 թվականի փետրվարին ձևավորվելու է մասնագիտական խումբ, որը զբաղվելու է Սահմանադրական փոփոխությունների նախագծմամբ: Այդ կառույցը լինելու է ապաքաղաքական և ձևավորվելու է բացառապես մասնագիտական հիմքով: Կարծում եմ, հնարավոր է նաև լուծել ՍԴ-ում առաջացած ճգնաժամի հարցը, եթե ձևավորված խումբն անհրաժեշտ համարի և առաջարկի համապատասխան լուծումներ»

Իրավաբան տղա ա, արդարադատության նախարար։ Ու ասում ա, որ Սահմանադրական փոփոխություններով պիտի զբաղվի ապաքաղաքական կառույցը։ Յարաբ էդ ո՞րն ա։ Տեսնես իսկապես տենց ա մտածու՞մ, թե ուղղակի «իրանց վրով սահմանադրությունը կարելու» թեմայից ա վախենում, թե՞ պատասխանատվությունից։
Չի կարելի սաղ ժողովդրի աջակցությունն ունենալ ու էդքան քաքլան լինել՝ «ապաքաղաքական», «անհրաժեշտ համարի», «եթե պարզվի» բլա բլա բլա․․․ Նման է, որ էս մարդիկ հստակ չգիտեն, թե ինչ են ուզում, ու դա շատ լուրջ պրոբլեմ ա։

[Արշակ]

Սրանք ոչ թե իրավաքաղաքական համակարգի փոփոխության արդյունք են, այլ զուտ կադրերի փոփոխության ու նոր կադրերի բարի ցանկության։ Սա չի կարող երկարատև կայուն արդյունք լինել, սա ենք փորձում ասել։
Կոպիտ ասած, եթե Փաշինյանը վաղը չլինի, Հայաստանում միանգամից նախկին բարդակն ա վերականգնվելու։
Սենց վախտին Սերժն էլ ա մի քանի օրով փորձել «կարգուկանոն» հաստատել :Ճ ԱԱԾ տնօրենին հանել դնելով երկրում կոռուպցիայի դեմ պայքարելը լենինիզմ ա՝ ուղղահայաց իշխանություն՝ հիմնված պրոպագանդայի ու դեմագոգիայի վրա։
Ժողովդրավարական երկրում չի կարող «մալադեց Նիկոլին» լոզունգ լինել, էդ «թագավորն ապրած կենա» վիճակ ա։

Էս մասին էլի եմ ասել էս թեմայում, մի հատ էլ ասեմ․ էդ ձեր սիրած համակարգային փոփոխությունները լինում են առաջին հերթին օրենքով շարժվելու, իրար հետ պրոֆեսիոնալ հարաբերվելու, կոռուպցիան նորմալ երևույթ չհամարելու կուլտուրա/մշակույթ ձևավորելով, ոչ թե թղթի վրա գրած համակարգերով։ Իսկ մշակույթը ձևավորում ա նախ և առաջ նախադեպ ստեղծելով ու հետո էդ նախադեպի համը առնելով, հետևողական լինելով երկրորդ անգամ, երրորդ անգամ ու շարունակ նույնը կրկնելով ու ամրապնդելով։ ՈՒ արդյունքում մարդկանց ստանդարտները բարձրանում են ու այլևս ավելի վատը չեն հանդուրժում։
Էս նոր կադրերի բարի ցանկությունը օդից չի հայտնվել։ Ժողովրդի համբերությունն ա հատել ու հներին իրանց վատը լինելու պատճառով գրողի ծոցն են ուղարկել։ Ու նախադեպ ա ստեղծվել։ Ասենք հիմա մարդկանց պահանջներն ու ակնկալիքները իշխանություններից շա՜տ ավելին են, քան Սերժի ժամանակ էր։ Եթե Նիկոլը վաղը չլինի, թեկուզ հենց նույն Սերժը կամ սերժանման մեկը հայտնվի, հա, ավելի վատ կլինի, բայց հաստատ էլ նույն հեշտությամբ չեն կարողանա նույն քաքերը ուտեն, ոնց մինչև հեղափոխությունն էին ուտում։ Հասարակության դիմադրությունն ավելի մեծ ա լինելու։
Իսկ եթե սենց մի քանի անգամ մարդավարի ղեկավար դնենք, ինչքան երկար պահենք տենց վիճակը, էնքան նոր մշակույթը ամրապնդվելու ա ու բարդակին վերադարձը դժվարանալու։
ՈՒ իհարկե էս ընթացքում էդ բարի ցանկությամբ նոր կադրերը թեկուզ մանր–մանր, բայց ավելի խելքը գլխին օրենքներ են գրում, որոշումներ են կայացնում և այլն ու արդյունքում թղթի վրա գրած համակարգն էլ ա ավելի լավը դառնում ու լրացնում, համապատասխանում ձևավորվող քաղաքական, պետական ավելի բարձր կուլտուրային։
Բայց էլի եմ ասում․ առաջնայինը թղթի վրա գրած սիրուն–սիրուն համակարգերը չեն։ Էն ա, Սերժի ժամանակ էլ լիքը թղթի վրա գրած սիրուն համակարգեր կային՝ է՛լ իշխանության ճյուղերի տարանջատում, է‎՛լ ֆլան ու ֆստան։ Բայց ո՞վ էր էդ թղթի վրա գրածներին բանի տեղ դնում։
Էսօր թեկուզ եթե Նիկոլը մի օրում ձեր երազած ինչ–որ «համակարգային» փոփոխություններ անի, ու քո ասածով վաղը էլ ինքը չլինի ու փոխարենը ինչ–որ վատ մեկին դնենք, էդ սաղ փոփոխություններն էլ կարան ռևերս անեն․ ինչ ա եղե՞լ որ։ Էն ա Սերժը նույնիսկ սահմանադրությունը փոխեց, սիրուն հարմարացրեց իր պահանջներին։ Էդպիսի ընթացքին խանգարող գլխավոր, եթե ոչ միակ գործոնը մարդկանց հանդուրժել-չհանդուրժելն ա։ Անօրինություն չհանդուրժելու ձևավորված մշակույթը։ Իսկ մշակույթը մի օրում չի ստեղծվում։

[Վիշապ]

Էս մասին էլի եմ ասել էս թեմայում, մի հատ էլ ասեմ․ էդ ձեր սիրած համակարգային փոփոխությունները լինում են առաջին հերթին օրենքով շարժվելու, իրար հետ պրոֆեսիոնալ հարաբերվելու, կոռուպցիան նորմալ երևույթ չհամարելու կուլտուրա/մշակույթ ձևավորելով, ոչ թե թղթի վրա գրած համակարգերով։ Իսկ մշակույթը ձևավորում ա նախ և առաջ նախադեպ ստեղծելով ու հետո էդ նախադեպի համը առնելով, հետևողական լինելով երկրորդ անգամ, երրորդ անգամ ու շարունակ նույնը կրկնելով ու ամրապնդելով։ ՈՒ արդյունքում մարդկանց ստանդարտները բարձրանում են ու այլևս ավելի վատը չեն հանդուրժում։
Էս նոր կադրերի բարի ցանկությունը օդից չի հայտնվել։ Ժողովրդի համբերությունն ա հատել ու հներին իրանց վատը լինելու պատճառով գրողի ծոցն են ուղարկել։ Ու նախադեպ ա ստեղծվել։ Ասենք հիմա մարդկանց պահանջներն ու ակնկալիքները իշխանություններից շա՜տ ավելին են, քան Սերժի ժամանակ էր։ Եթե Նիկոլը վաղը չլինի, թեկուզ հենց նույն Սերժը կամ սերժանման մեկը հայտնվի, հա, ավելի վատ կլինի, բայց հաստատ էլ նույն հեշտությամբ չեն կարողանա նույն քաքերը ուտեն, ոնց մինչև հեղափոխությունն էին ուտում։ Հասարակության դիմադրությունն ավելի մեծ ա լինելու։
Իսկ եթե սենց մի քանի անգամ մարդավարի ղեկավար դնենք, ինչքան երկար պահենք տենց վիճակը, էնքան նոր մշակույթը ամրապնդվելու ա ու բարդակին վերադարձը դժվարանալու։
ՈՒ իհարկե էս ընթացքում էդ բարի ցանկությամբ նոր կադրերը թեկուզ մանր–մանր, բայց ավելի խելքը գլխին օրենքներ են գրում, որոշումներ են կայացնում և այլն ու արդյունքում թղթի վրա գրած համակարգն էլ ա ավելի լավը դառնում ու լրացնում, համապատասխանում ձևավորվող քաղաքական, պետական ավելի բարձր կուլտուրային։
Բայց էլի եմ ասում․ առաջնայինը թղթի վրա գրած սիրուն–սիրուն համակարգերը չեն։ Էն ա, Սերժի ժամանակ էլ լիքը թղթի վրա գրած սիրուն համակարգեր կային՝ է՛լ իշխանության ճյուղերի տարանջատում, է‎՛լ ֆլան ու ֆստան։ Բայց ո՞վ էր էդ թղթի վրա գրածներին բանի տեղ դնում։
Էսօր թեկուզ եթե Նիկոլը մի օրում ձեր երազած ինչ–որ «համակարգային» փոփոխություններ անի, ու քո ասածով վաղը էլ ինքը չլինի ու փոխարենը ինչ–որ վատ մեկին դնենք, էդ սաղ փոփոխություններն էլ կարան ռևերս անեն․ ինչ ա եղե՞լ որ։ Էն ա Սերժը նույնիսկ սահմանադրությունը փոխեց, սիրուն հարմարացրեց իր պահանջներին։ Էդպիսի ընթացքին խանգարող գլխավոր, եթե ոչ միակ գործոնը մարդկանց հանդուրժել-չհանդուրժելն ա։ Անօրինություն չհանդուրժելու ձևավորված մշակույթը։ Իսկ մշակույթը մի օրում չի ստեղծվում։

Արշակ ջան, մշակույթ ձևավորելու համար երկրին իշխանություններ պետք չեն, մի քանի հատ տերտեր կարող են գալ ու ժողովդրին բարոյականություն քարոզել։ Հետո տենց երկա՜ր, սխալների վրա սովորելով նորից կգաք կհամոզվեք, որ ներմալ երկիր ունենալու համար նորմալ համակարգ ա պետք՝ գրագետ ու մանրակրկիտ հղկված բազմաբևեռ ապակենտրոն իշխանություն ապահովող Սահմանադրություն, օրենքներ, կարգավորումներ, իրազեկող, հսկող, վերահսկող, պատժող, կրթող, կարգավորող, արտադրող, սպառող, բլա բլա բլա․․․ Երկիրը մշակույթով չի զարգանում, զարգանում ա կարգավորումներով ու էֆեկտիվ կառավարումով։ Պետությունը կառավարողների հիմնական զբաղմունքն էլ էն ա, որ գրագետ ու աշխատող կարգավորումներ ստեղծեն ու դրանց աշխատունակությունը ապահովեն։ Հիմա եթե սրանք պիտի մանր-մանր, ձեռի հետ, կայֆերով իրենք իրենց համար մշակույթ ապահովեն, ու դուք դրա հետ օքեյ եք, ապա շնորհավորում եմ, բայց հեղափախության իմաստ էն էր, որ մանր-մանր չլիներ, մանր-մանր առաջ էլ էր լինում։ Օրենքների նկատմամբ մեր ժողովդրի մեջ ինչ-որ թյուրընկալում կա, ասենք ասում են՝ թող օրենքը վատը լինի, բայց աշխատի։ Սա աբսուրդ ա։ Օրենքի լավն ու վատը հենց որոշվում է աշխատել/չաշխատելով ու արդյուքներ տալ/չտալով։

[Գաղթական]

Իրավաբան տղա ա, արդարադատության նախարար։ Ու ասում ա, որ Սահմանադրական փոփոխություններով պիտի զբաղվի ապաքաղաքական կառույցը։ Յարաբ էդ ո՞րն ա։ Տեսնես իսկապես տենց ա մտածու՞մ, թե ուղղակի «իրանց վրով սահմանադրությունը կարելու» թեմայից ա վախենում, թե՞ պատասխանատվությունից։
Չի կարելի սաղ ժողովդրի աջակցությունն ունենալ ու էդքան քաքլան լինել՝ «ապաքաղաքական», «անհրաժեշտ համարի», «եթե պարզվի» բլա բլա բլա․․․ Նման է, որ էս մարդիկ հստակ չգիտեն, թե ինչ են ուզում, ու դա շատ լուրջ պրոբլեմ ա։

Վիշապ ջան, ներող, բայց եթե էս որակի պիտի մնա քննադատությունդ, ավելի լավ ա ընդդիմությունը մտքիցդ հանես:

Քննադատությունը չափազանց օգտակար բան կարա լինի, եթե այն մնում ա ադեկվատության ու կառուցողական լինելու տիրույթում:
Մնացածը կոչվում ա հհկ ու թեժ աշուն..

Մարդն ասում ա.
«2020 թվականի փետրվարին ձևավորվելու է մասնագիտական խումբ, որը զբաղվելու է Սահմանադրական փոփոխությունների նախագծմամբ:
Այդ կառույցը լինելու է ապաքաղաքական և ձևավորվելու է բացառապես մասնագիտական հիմքով:»

Էս էն ա, ինչ կյանքում չի եղել Հայաստանում ու էս էն ա, ինչի մասին կարելի էր միայն երազել:
Այսինքն՝ ապաքաղաքական մասնագիտական խումբ ա կազմվելու մարդկանցից, ովքեր էդ խմբում են հայտնվելու մասնագետ լինելու համար, ոչ թե կամակատար:
Այսինքն՝ ըստ նշանակության էդ խումբը պիտի լինի անաչառ ու գործող իշխանությանը գոհացնելու պարտավորությամբ չկաշկանդված:
Այսինքն՝ պետական շահի ու արդարության տեսանկյունից սրա ՕԳԳ-ն մի քանի անգամ ավելի բարձր կլինի, քան եթե գրողը ՔՊ-ական հրայրթովմասյան լիներ:

Սա ա իրապես ժողովրդավար ու զարգացած երկրի ուղին:
ՈՒ սա ա Նոր Հայաստանը:

Իսկ դու ասում ես՝ հլա էս քաքլաններին նայի, որ հստակ չգիտեն թե ինչ են ուզում...

[Lion]

Արշակ ջան, մշակույթ ձևավորելու համար երկրին իշխանություններ պետք չեն, մի քանի հատ տերտեր կարող են գալ ու ժողովդրին բարոյականություն քարոզել։ Հետո տենց երկա՜ր, սխալների վրա սովորելով նորից կգաք կհամոզվեք, որ ներմալ երկիր ունենալու համար նորմալ համակարգ ա պետք՝ գրագետ ու մանրակրկիտ հղկված բազմաբևեռ ապակենտրոն իշխանություն ապահովող Սահմանադրություն, օրենքներ, կարգավորումներ, իրազեկող, հսկող, վերահսկող, պատժող, կրթող, կարգավորող, արտադրող, սպառող, բլա բլա բլա․․․ Երկիրը մշակույթով չի զարգանում, զարգանում ա կարգավորումներով ու էֆեկտիվ կառավարումով։ Պետությունը կառավարողների հիմնական զբաղմունքն էլ էն ա, որ գրագետ ու աշխատող կարգավորումներ ստեղծեն ու դրանց աշխատունակությունը ապահովեն։ Հիմա եթե սրանք պիտի մանր-մանր, ձեռի հետ, կայֆերով իրենք իրենց համար մշակույթ ապահովեն, ու դուք դրա հետ օքեյ եք, ապա շնորհավորում եմ, բայց հեղափախության իմաստ էն էր, որ մանր-մանր չլիներ, մանր-մանր առաջ էլ էր լինում։ Օրենքների նկատմամբ մեր ժողովդրի մեջ ինչ-որ թյուրընկալում կա, ասենք ասում են՝ թող օրենքը վատը լինի, բայց աշխատի։ Սա աբսուրդ ա։ Օրենքի լավն ու վատը հենց որոշվում է աշխատել/չաշխատելով ու արդյուքներ տալ/չտալով։

Ախպերս, էս կարողա՞ իմ գրածներն ես կոնսպեկտում: Մի վախտ հոգիս ուտում էիր, երբ գոռում էի համակարգային փոփոխությունների մասին, իսկ հիմա...

[Ծլնգ]

Ապեր, ես քեզ ու Ծլնգին ի նկատի ունեի

Որակյալ ընդդիմություն, չէ մի չէ՝ վինծիլյատըր․․․ մենք շատ-շատ բազկաթոռային քննադատ ենք, էն էլ հեռավոր մոտարկմամբ, թե չէ ընդդիմություն լինելու համար պիտի գաղափարներ լինեն, որոնց ընդհանրությանը ընդդիմանաս, իսկ մեր ասածները մեծապես էն ա, որ գաղափարներ չկան՝ ոշ-մի-կողմում, ինչը մոտավորապես նույնն ա, ինչ վախտվա «էրգիրը էրգիր չի» սեմշկի շուրջ բազառը, որ ասում ես, ու նարդու զառն ես գլորում․․․ հիմա մեր սեմուշկա-նարդին էլ ակումբն ա, բայց դրանից ոչ մեկս էլ ընդդիմություն չենք դառնում, ինչքան էլ զառներս որակյալ չլինի։

Ընկեր, ոչ իմ ձեռի տակ կա վստահելի վերլուծություն, ոչ էլ քո, ոչ էլ երևի որևէ մեկի, թե վերջին տարիներին ՀՀ-ում դրսից արված ներդրումների որ մասն ա եղել մեծերից, ինչքանը փոքրերից, ու որը ինչքան օգուտ ա տվել տնտեսությանը։

Տրիբուն ջան, հատո՞ւկ ես անում․․․ ախր գիտես էլ, որ ասածս հեչ սրա մասին չէր, այլ՝ ներդրողների կապելու որակի։ Թե դրանցից որ մեկն ա ավելի շատ օգուտ տալիս լրիվ հինգերորդական էր իմ ասածի մեջ, որը ավելի շատ նրա մասին էր, որ մեծերին կպցնել չգիտեն, փոքրերի մասով էլ թվերը չեն բռնում, թեկուզ Նիկոլը օրումեջ անձնական ինքնաթիռով Ամերիկա-Եվրոպա-Ավստրալիաներով ֆռֆռա։

Բայց մի բան կարամ ասեմ, էտ մեծ ներդրողների հետ «հարաբերությունների կուլտիվացիայի» արդյունք ա նաև Ամուլսարի ներդրումը, որի ձեռ քաքն ենք ընկել, երկաթգիծը, որի ձեռը քաքն ենք ընկել, քիչ էր մնում նաև ԲԷՑ-ը, որ վերջնական քաքն ընկնեինք, Սանիթեքը ․․․ և այլն։ Էն որ Սամվել Կարապետյանին հարաբերությունների կուլտիվացիայով համոզում են որ բաշխիչ էլեկտրոցանցերն առնի, ու անունը դնեն ներդրում, բայց իրականում ոչ մի միլիմետր ֆիզիկական ակտիվ չձևավորվի էտ ներդրման արդյունքում, պռոստը առկա ակտիվները ռուսական իտեռայից անցնի Տաշիրին, դե Տաշիրն էլ դարավոր էներգետիկ կառավարման փորձ ունի, Լիդիանի պես ․․․․․ կարան էտ ներդրումները վերցնեն ու խոոոորը մտցնեն ուր ուզում են։ Այ սրանք են որ սրա նրա ետ հարաբերություններով սպիսատային ներդրումներ են անում, քանի որ կորցնելու բան չունեն։

Իսկ մանր ու միջին բիզնեսը տաս անգամ չափում, նոր մի բան անում ա, քանի որ եթե չստացվեց, սաղ կորցնելու են։

Ասածս ինչ ա, երկիրը իրա սաղ համակարգերով ներդրումների համար պիտի գրավիչ լինի, երկրի նկատմամբ պիտի վստահություն լինի, ու ես @Վիշապ ի հետ լրիվ համաձայն եմ, որ հարկային արտոնությունները մի շատ փոքր գործոն են ընդամենը, էն էլ ոչ որոշիչ։ Բայց, էտ ամեն ինչը երկար գործընթաց ա, ու ես համոզված եմ, որ էտ ուղղությամ քայերը շատ ճիշտ են արվում։ Մի քիչ դանդաղ, մեկ ու մեջ էլ անհասկանալի, բայց ուղղությունը ճիշտ ա։

Ու էս ասածներիս ապացույցը, Աթեիստի էսօրվա դրած ինֆոն էր, որը ճիշը ինֆոյա, ու որը մեր մեջ ասած դեռ պաշտոնական չի հայտարարվում, երևի վաղը կհայտարարվի, ու Աթեիստի ընկերը մի քիչ վռազել ա սաղին հայտնելու չնայած, տո շատ էլ լավ ա արել։ Էս ինֆոն Հայաստանի համար մի հատ գժական ինֆոյա, ու շատ լավ խոսում ա կառավարության ու կոնկրետ հենց վարչապետի նկատմամբ ահռելի ներդրումային վստահելիության մասին ու շատ լուրջ շրջանակներից, ոչ թե Ռուսաստանում վռազ հարստացած ու իրանց շատ մեծ քաքի տեղ դրած գեղցիներից։

Ու նորից, խի ես ասեցի՞ որ բոլոր խոշոր ներդրողների բոլոր տեսակի կուլտիվացիաները գերազա՞նց բան ա։ Ամեն ինչն էլ կարաս լավ էլ անես, վատ էլ, ոնցոր դու ես ասում, որ Սերժն էլ կարա խելոք միտք ասած լինել, Նիկոլն էր, բայց տարբերությունը մանրուքների մեջ ա։ Ու իմ ասածն էն էր, որ հլը որ չի երևում, թե խոշորներին որսալ ու ջրից ցամաք քաշել գիտեն, իսկ միջին ու փոքրին սփյուռքից բերելը մի քիչ չափից դուրս անուրջային ա էս պահին։ Բայց լավ են անում որ փորձում են, բալքիմ փորձի հետ միասին որակն էլ կզարգանա․․․

Իսկ էդ ցածր դրույքով եվրոբոնդերի լուրը չափից շատ ուռճացված ա, ըստ իս։ Նախ Աթեիստի բերած ստատուսը նենց տպավորություն ա թողում, մթոմ հայերս նենց շուստրի ենք, Հարավային Աֆրիկայից ցենտր ձևի ենք կարում մեր բոնդերը տեղադրել, չնայած որ ռեյտինգներս նույնն ա։ Բայց դե ինքդ էլ գիտես, որ սա դիլետանտություն ա, նախ Մուդիսը միակ ռեյտինգային կազմակերպությունը չի, ու երկարաժամկետ բոնդերի համար ոչ միայն ինքը ռեյտինգն ա կարևոր, այլ նաև outlook-ն էլ, իսկ ՀԱՀ-ի սուվերեն կրեդիտային outlook-ը Fitch-ն ու S&P-ն իջացրել են, ու բոլորն էլ սպասում են, որ Մուդիսն էլ հոկտեմբերին ա գցելու։ Ու Հայաստանի պարագայում Մուդիսի ռեյտինգի բարձրացումը լրիվ սպասելի էր․ նախ նախորդ ռեյտինգը դրական outlook-ով էր, ու շատ բան պետք չէր մի չրթիկ բարձրացման համար՝ ստաբիլ outlook-ով, ու ստվերի դեմ պայքարը ցույց տվեց, որ տնտեսությունը շատ ավելի դիվերսիֆիկացված էր, քան որևէ մեկը կարծում էր, ու հարկային compliance մենակ երևի հերիք կլիներ ռեյտինգի բարձրացման համար։ Բայց դե հա, ոչ մեկս էլ չի մերժում, որ տենդենցը Հայաստանում դրական ա՝ թե տնտեսական, թե որևէ այլ։ Վիշապի ու իմ ասածները (չնայած որ իրարից տարբերվում էլ են) ավելի շատ lost/unrealized opportunity-ի մասին են, ոչ թե մերկ քննադատություն են, որ ամեն ինչ վատ ա, ամեն ինչ ձորն ա գլորվում։ Տոկոսադրույքի մոմենտով էլ նենց են շուխուռը գցել, մթոմ ձրի փող են ստացել։ Էհ հա, բարձր ռեյտինգի ու դրական տենդենցի հետ ցածր տոկոսներ էլ են սպասվում։ Բայց կոնկրետ տոկոսի ցածր լինելը ոչ միայն քո ռեյտինգից ա կախված, այլ նաև բոնդերի շուկայի վիճակից։ Ու եվրոպաներում փողը հիմա աննախադեպ էժան ա (ինչը համ դրական ա, համ էլ որոշ չափով՝ մտահոգիչ), նենց որ ոչ մի արտառոց բան չկա նրա մեջ, որ Հայաստանը իր պատմության մեջ ամենացածր տոկոսադրույքով ա բոնդերը տեղադրել, քանի որ հիմա աշխարհում ամենացածր տոկոսներն են, ու ասենք գերմանական բացասական տոկոսների համեմատ Հայաստնի 4.2%-ը դիվերսիֆիկացիա փնտրող ինստիտուցիոնալ ներդրողի համար հիմա ցիֆռ ա։ Կոպիտ ասած․ ուրախ եմ, որ տարեկան մի 10մլն-ի չափով տնտեսելու ենք, ու նաև ուրախ եմ, որ ԿԲ-ում կադրերի որակը կայուն բարձր ա (ըստ իս Հայաստանի քիչ ինստիտուտներից ա, որ գերազանց ա աշխատում ), որ վարկերը վերաֆինանսավորելու ճիշտ մոմենտը բաց չեն թողել։

[Ծլնգ]

Բա հա։ Հայրենադարձությունը Հայաստան (այսօրվա դրությամբ) զոհաբերություն ա ուզում։ Որովհետև, ընդհանուր առմամբ, հաստատ ավելի բարեկեցիկ կյանքի չես վերադառնում, նույնիսկ եթե դրսից բերածդ փողերով շքեղ տուն ու ամառանոց կառուցես։ Որովհետև․․․ փողոցները դրսի պես մաքուր ու սիրուն չեն, կրթության որակը էն չի, սովորական կենցաղային հարցեր լուծելը խնդիրներով են, վերջապես՝ եթե դու նույնիսկ խիստ բարեկեցիկ ես քո նեղ-անձնական կենցաղը կազմակերպում, շուրջդ այդպիսին չի, ու դա, "լավագույն" դեպքում, ազդելու ա "գոնե" էսթետիկորեն, իսկ դրսից "ցավալը" երկրի համար ավելի հեշտ ա ու թեթև։
Այսօրվա հայրենադաձները, գոնե իմ ծանոթների մեջ, որոնցից 5-6 ընտանիք տեղափոխվեցին Հայաստան էս վերջին տարում, "տուրիստական" հովերով են դեռ ընկալում Հայաստանը, դատելով նրանց ֆիդբեքներից․ սիրուն կաֆե-երաժշտություն կենտրոնում, մինչև գիշերվա ուշ ժամը աշխույժ Հյուսիսային պողոտա, շուրջդ բոլոր մարդիկ հայերեն են խոսում (!), Արարատ լեռ, չքնաղ բնություն ու հին եկեղեցիներ, հանգիստը Հունաստան-Իսպանիա մոտիկ են ու մատչելի - շատ գոհ են, no regret! Բայց մի օր էդ ամենը սովորական ա դառնալու, իսկ "մյուս պահանջների ոտնահարմանն առերեսումը"՝ "լրջագույն խոչընդոտ"։

իսկ իսկապես անղզջում ու անվերադարձ հայրենադարձման համար պիտի հենց սկզբից գիտակցվի, որ դա զոհողությունների գնով ա լինելու, որին պատրաստ լինելու և ընդունելու համար, ըստ իս, ահագին բարձր գիտակցություն ա պետք։

Մի քիչ շատ կենցաղայնացրեցիր․ կարծում եմ ցանկացած հայրենադարձվող էլ գիտի, որ Հայաստանը Սինգապուր չի։ Իմ հոգևոր պահանջների ոտնահարումը ավելի շատ կապված էր «հայրենիքում օտարման» հետ, որ հարազատ օդի ու ջրի ու լեզվի հետևից եկողը դառնում ա հայրենի հողում տարագիր։ Ու սա ոչ թե կենցաղի հետ ա կապված, այլ մեր մեջ գենետիկ մակարդակով նստած՝ մարդկանց միջև ջոկողություն դնելուց։ Ու նոր ու նորագույն պատմության մեջ արդեն մի քանի անգամ եղել ա, որ լայնածավալ հայրենադարձվածները օտարացվել են (40-50-ականների «ախպարները», ադրբեջանից մազապուրծ փախած «թուրքի մատոռով բաքվեցիները», վերջերս տեղափոխված սիրիահայերի նկատմամբ էլ մեծ սեր չկար․․․)։ Ու հիմա էլ, սփուռքից խոսացողների բերաններին գալու տենդենց կա, մթոմ մենք հեղափոխություն արեցինք, իսկ դուք հիմա վիստուպատ եք լինում, և կարծում եմ հայրենադարձվողներին էլ են դեմ տալու, ոնցոր ասենք ասում են «թե Շվեյցարի դառնանք, էլ կարաք չգաք, գոհ ենք» (@Տրիբուն, քեզ ոչ մի կողմով չեմ մեղադրում, գիտեմ որ մեկը դու սենց մտածելակերպ չունես, թեկուզ տենց արտահայտվես էլ), նույն ձևի էլ շատերն ասւոմ են՝ մենք էինք ճամփեք փակում, հիմա էլ կարաք չգաք՝ գոհ ենք, մենակ փողը ղրգեք։ Ու շատերս սրան միգուցե դիմակայել գիտենք, բայց սերունդներով Հայաստանում չապրած հայրենադարձի համար, ով գալիս է հարազատության հետևից, այս առատավոր երևույթները չեն կարող շոկային չլինել․․․

[Արշակ]

Արշակ ջան, մշակույթ ձևավորելու համար երկրին իշխանություններ պետք չեն, մի քանի հատ տերտեր կարող են գալ ու ժողովդրին բարոյականություն քարոզել։ Հետո տենց երկա՜ր, սխալների վրա սովորելով նորից կգաք կհամոզվեք, որ ներմալ երկիր ունենալու համար նորմալ համակարգ ա պետք՝ գրագետ ու մանրակրկիտ հղկված բազմաբևեռ ապակենտրոն իշխանություն ապահովող Սահմանադրություն, օրենքներ, կարգավորումներ, իրազեկող, հսկող, վերահսկող, պատժող, կրթող, կարգավորող, արտադրող, սպառող, բլա բլա բլա․․․ Երկիրը մշակույթով չի զարգանում, զարգանում ա կարգավորումներով ու էֆեկտիվ կառավարումով։ Պետությունը կառավարողների հիմնական զբաղմունքն էլ էն ա, որ գրագետ ու աշխատող կարգավորումներ ստեղծեն ու դրանց աշխատունակությունը ապահովեն։ Հիմա եթե սրանք պիտի մանր-մանր, ձեռի հետ, կայֆերով իրենք իրենց համար մշակույթ ապահովեն, ու դուք դրա հետ օքեյ եք, ապա շնորհավորում եմ, բայց հեղափախության իմաստ էն էր, որ մանր-մանր չլիներ, մանր-մանր առաջ էլ էր լինում։ Օրենքների նկատմամբ մեր ժողովդրի մեջ ինչ-որ թյուրընկալում կա, ասենք ասում են՝ թող օրենքը վատը լինի, բայց աշխատի։ Սա աբսուրդ ա։ Օրենքի լավն ու վատը հենց որոշվում է աշխատել/չաշխատելով ու արդյուքներ տալ/չտալով։

Չէ, եղբայր, մշակույթը բարոյականություն քարոզելով չի ձևավորվում։ Մշակույթը ձևավորվում ա գործողություններ անելով՝ նախադեպեր ստեղծելով ու կրկնելով, նոր մոտեցումներով ապրելով։ Ու էդ մենակ կառավարության անելիքը չի․ ողջ ժողովրդի անելիքն ա բոլոր շերտերում ու ոլորտներում։
Մշակույթ ա ձևավորվում, երբ կաշառք պահանջող պաշտոնյային քաղաքացին չի համաձայնում կաշառք տալ ու գնում ոստիկանություն ա դիմում, ոստիկանը գործ ա հարուցում, երկրի ղեկավարությունը էդ կաշառակեր պաշտոնյայի մեջքին չի կանգնում, երբ մամուլը ու ողջ ֆեյսբուքահայությունը ղալմաղալ ա անում ցանկացած անօրինականություն տեսնելուց, երբ մեր Ակումբի Աթեիստը խախտում անող վարորդի վրա «գործ ա տալիս» ու ֆեյսբուքում հպարտ գրում ա #գործՏվող ու տենց ձևավորում ա «գործ տալու» մշակույթ և այլն։

Հա, անկատար օրենքները պրոբլեմ են, բայց օրենքի անկատարությունը երևի մեր պրոբլեմների մի 10%–ն ա ընդամենը։ 90%-ը օրենքներին բանի տեղ չդնելն ա, որը ոչ միայն օրենքների անկատարությունից ա գալիս։ Դա գալիս ա առաջին հերթին նրանից, որ դարեր շարունակ սեփական պետություն չենք ունեցել, գաղութ լինելով, գաղութատիրոջ օրենքները ոչ թե մեր ժողովրդին պաշտպանել են, այլ օգտագործվել են մարդկանց կեղեքելու ու ճնշելու համար։ Արդյունքում օրենք խախտելը դառել ա մեր համար գոյատևման միջոց, իսկ օրենք խախտողի դեմ պետությանը բողոքողը դառել ա «գործ տվող»։ Օրենք խախտողն էլ «բաշարում ա անում ա», «տուն ա պահում» և այլն։ Այսինքն՝ օրենք խախտելը դառել ա խորը նստած ազգային մշակույթ։ Հիմա արդեն մեր սեփական պետությունը ունենք, որի օրենքները հիմնականում հասարակության օգտին են, բայց իներցիայով դեռ օրենք ենք շրջանցում՝ շարքային տաքսիստից սկսած, երկրի ղեկավարով վերջացրած։ Էն որ շատերը հոգու խորքում չէին էլ մեղադրում իրանց հաշվին օրենք շրջանցող երկրի ղեկավարին։ Մտածում էին․ «բաշարում ա անում ա, ես որ կարանայի, ես էլ կանեի»։ Զուտ մանթո էին, որ իրանք չեն վերևում ու դրանից էին բողոքում։

Ու էս առումով, ես շատ ուրախ եմ, որ Նիկոլը ամեն ինչ քթիմազության աստիճանի օրենքի տառին համապատասխան ա անում ու էդպիսով նոր մշակույթ ա ձևավորում։ Համակարգային փոփոխությունը առաջին հերթին էս ա։

Ասում ես ի՞նչ երաշխիք կա, որ եթե Նիկոլը վաղը չլինի, նույն բառդակը չի լինելու։ Ոչ մի երաշխիք չկա ու ոչ մի օրենք առանց մշակույթի չի կարա երաշխավորի։ Ժողովուրդը շարունակաբար ու հետևողականորեն պիտի թույլ չտա անօրինական ընտրություններ, թույլ չտա կաշառակեր ղեկավար։ Մի անգամ էլի ասել եմ․ Շվեդիայում ընտրությունների մեխանիզմը նենց ա, որ հայկական ընտրակաշառք վերցնելու ու տալու սովորությունը եթե էնտեղ լիներ, ընտիր կառուսելներ կարելի էր կազմակերպել, ԲՀԿ բացարձակ մեծամասնություն կլիներ։ Բայց տենց չի լինում, զուտ որովհետև ընտրակաշառք վերցնելը շվեդ ժողովրդի կուլտուրայի մեջ ընդհանրապես չի տեղավորվում։ Մեկը տենց բան փորձի անի, մեծ բոլոլա կլինի, ոչ ոք չի հանդուրժի։

Ինչ վերաբերվում ա մանր–մանրին, իրականում հեչ էլ մանր–մանր չի։ Թավշյա հեղափոխությանը արժանի տեմպով, թավշյա ձևերով, բայց էական փոփոխություններ են լինում ինչպես մշակույթի, էնպես էլ օրենքների ու մնացածի հարցում։ Անկախ Հայաստանի պատմության ընթացքում երբեք զարգացման ու առողջացման սենց արագ տեմպ չենք ունեցել։ Հա, կարելի ա ավելի արագ ուզել։ Ոնց որ ասում ա․ хотеть не вредно, вредно не хотеть։
Բայց մենակ նստել մունաթ գալով չի։ Փոփոխությունները մենակ կառավարության անելիքը չեն, ողջ ժողովուրդը պիտի փոխվի, նոր ձևով ապրի ու մշակույթ ձևավորի։ Օրենքներ ու համակարգերն էլ մենակ իշխանությունների ստեղծելիքը չի։ Պիտի հասարակական պահանջ լինի։ Ու էդ պահանջը պետք ա հնարավորինս կոնկրետ լինի։ Ինչ ենք ուզում ու ոնց ենք պատկերացնում էդ փոփոխությունների մեխանիզմը։ Դրա համար խելքը գլխին ընդդիմություն ու ընդհանրապես հասարակություն ա պետք։ Ոչ թե օդի մեջ անկապ գոռգոռանք․ «ու՜ր են համակարգերը, ու՜ր են հայեցակարգերը»։

Հ․ Գ․
Տես, մունաթ ես գալիս թե օրենքներ չեն ընդունվում, Տրիբունը բերում ցույց ա տալիս, որ էն ա լավ էլ ընդունվում են, ԱԺ–ի նստաշրջանի օրակարգը շատ հագեցած ա, պատասխան մունաթ ես գալիս, թե բա ի՞նչ օգուտ, էն ա Սերժի ժամանակ էլ էին օրենքներ ընդունվում։ Հա ճիշտ ա, էն ա ինքդ էլ ես համաձայնվում, որ մեր գլխավոր պրոբլեմը օրենքները չէին։

[Արշակ]

Ախպերս, էս կարողա՞ իմ գրածներն ես կոնսպեկտում: Մի վախտ հոգիս ուտում էիր, երբ գոռում էի համակարգային փոփոխությունների մասին, իսկ հիմա...

Վիշապն էլ ա «համակարգեր–հայեցակարգեր» վիրուսով վարակվել։
Ու դեռ էլի շատերն են վարակվելու, նորմալ ա Ինչից իհարկե դեռ չի բխում, թե ճիշտ ա։

[Ծլնգ]

Վիշապ ջան, ներող, բայց եթե էս որակի պիտի մնա քննադատությունդ, ավելի լավ ա ընդդիմությունը մտքիցդ հանես:

Քննադատությունը չափազանց օգտակար բան կարա լինի, եթե այն մնում ա ադեկվատության ու կառուցողական լինելու տիրույթում:
Մնացածը կոչվում ա հհկ ու թեժ աշուն..

Մարդն ասում ա.
«2020 թվականի փետրվարին ձևավորվելու է մասնագիտական խումբ, որը զբաղվելու է Սահմանադրական փոփոխությունների նախագծմամբ:
Այդ կառույցը լինելու է ապաքաղաքական և ձևավորվելու է բացառապես մասնագիտական հիմքով:»

Էս էն ա, ինչ կյանքում չի եղել Հայաստանում ու էս էն ա, ինչի մասին կարելի էր միայն երազել:
Այսինքն՝ ապաքաղաքական մասնագիտական խումբ ա կազմվելու մարդկանցից, ովքեր էդ խմբում են հայտնվելու մասնագետ լինելու համար, ոչ թե կամակատար:
Այսինքն՝ ըստ նշանակության էդ խումբը պիտի լինի անաչառ ու գործող իշխանությանը գոհացնելու պարտավորությամբ չկաշկանդված:
Այսինքն՝ պետական շահի ու արդարության տեսանկյունից սրա ՕԳԳ-ն մի քանի անգամ ավելի բարձր կլինի, քան եթե գրողը ՔՊ-ական հրայրթովմասյան լիներ:

Սա ա իրապես ժողովրդավար ու զարգացած երկրի ուղին:
ՈՒ սա ա Նոր Հայաստանը:

Իսկ դու ասում ես՝ հլա էս քաքլաններին նայի, որ հստակ չգիտեն թե ինչ են ուզում...

Մենակ մի օրինակ բերեմ, որը հուսով եմ կհասկացնի, թե այս նախաձեռնությունը ինչ կարքի անհեթեթ դեմագոգիա ա։ Ի՞նչ ես կարծում, էս ապաքաղաքական ու բացառապես մասնագիտական խումբը փորձելո՞ւ ա սահմանադրության մեջ սեռին կենսաբանական սահմանում տալ, թե չէ՞ (մտքումդ պահի, որ ստեղ «առաջատար սահամադրագետների» կարծիքները էս թեմայով նաև շոշափվել են)։ Ու ի՞նչ ես կարծում, դա լինելու ա քաղաքական որոշում, թե՞ մասնագիտական։

Ապաքաղաքական սահմանադրություն չի լինում, իսկ այսպիսի ձևակերպումները, թե բա ապաքաղաքական ու բացառապես մասնագիտական խումբ ենք ձևավորելու, միմիայն խոսում են պատասխանատվությունից փախուստի մասին, ու, գոնե այս պարագայում, քաղաքական կամքի բացակայութան։ Ես ինքս չեմ կարծում, որ հիմա սահմանադրության փոփոխության վախտն ա (ներկայիս սահմանադրական օրենքների ոռի վիճակի կարգավորումները շատ ավելի կարևոր են, ըստ իս), բայց այս հարցում միանգամայն համաձայն եմ Վիշապի հետ, որ էս ապաքաղաքական սահմանադրությունը քաքլանների կերակրած բուլշիթ ա։

[Գաղթական]

Մենակ մի օրինակ բերեմ, որը հուսով եմ կհասկացնի, թե այս նախաձեռնությունը ինչ կարքի անհեթեթ դեմագոգիա ա։ Ի՞նչ ես կարծում, էս ապաքաղաքական ու բացառապես մասնագիտական խումբը փորձելո՞ւ ա սահմանադրության մեջ սեռին կենսաբանական սահմանում տալ, թե չէ՞ (մտքումդ պահի, որ ստեղ «առաջատար սահամադրագետների» կարծիքները էս թեմայով նաև շոշափվել են)։ Ու ի՞նչ ես կարծում, դա լինելու ա քաղաքական որոշում, թե՞ մասնագիտական։

Իսկ ինչի՞ պիտի Սահմանադրությունը սեռին կենսաբանական սահմանում տա:

Ըստ իս սրանով ամեն ինչ ասված ա.

Հոդված 3.Մարդը, նրա արժանապատվությունը, հիմնական իրավունքները և ազատությունները

1. Հայաստանի Հանրապետությունում մարդը բարձրագույն արժեք է: Մարդու անօտարելի արժանապատվությունն իր իրավունքների և ազատությունների անքակտելի հիմքն է:
2. Մարդու և քաղաքացու հիմնական իրավունքների և ազատությունների հարգումն ու պաշտպանությունը հանրային իշխանության պարտականություններն են:
3. Հանրային իշխանությունը սահմանափակված է մարդու և քաղաքացու հիմնական իրավունքներով և ազատություններով՝ որպես անմիջականորեն գործող իրավունք:

Ապաքաղաքական սահմանադրություն չի լինում, իսկ այսպիսի ձևակերպումները, թե բա ապաքաղաքական ու բացառապես մասնագիտական խումբ ենք ձևավորելու, միմիայն խոսում են պատասխանատվությունից փախուստի մասին, ու, գոնե այս պարագայում, քաղաքական կամքի բացակայութան։ Ես ինքս չեմ կարծում, որ հիմա սահմանադրության փոփոխության վախտն ա (ներկայիս սահմանադրական օրենքների ոռի վիճակի կարգավորումները շատ ավելի կարևոր են, ըստ իս), բայց այս հարցում միանգամայն համաձայն եմ Վիշապի հետ, որ էս ապաքաղաքական սահմանադրությունը քաքլանների կերակրած բուլշիթ ա։

Էստեղ միտքդ սկսվում ու ավարտվում ա հիմնովին սխալ ու Բադասյանի ասածի հետ ընդհանրապես կապ չունեցող ձևակերպմամբ:
«Ապաքաղաքական Սահմանադրություն» եզրը ո՞րտեղից ես վերցրել:

[Տրիբուն]

Ապաքաղաքական սահմանադրություն չի լինում, իսկ այսպիսի ձևակերպումները, թե բա ապաքաղաքական ու բացառապես մասնագիտական խումբ ենք ձևավորելու, միմիայն խոսում են պատասխանատվությունից փախուստի մասին, ու, գոնե այս պարագայում, քաղաքական կամքի բացակայութան։ Ես ինքս չեմ կարծում, որ հիմա սահմանադրության փոփոխության վախտն ա (ներկայիս սահմանադրական օրենքների ոռի վիճակի կարգավորումները շատ ավելի կարևոր են, ըստ իս), բայց այս հարցում միանգամայն համաձայն եմ Վիշապի հետ, որ էս ապաքաղաքական սահմանադրությունը քաքլանների կերակրած բուլշիթ ա։

Ընկեր, մասնագիտական խումբը ձևավորելու ա քաղաքան մարմինը, Սահամանդրության մեջ ցանկացած փոփոխությունը հաստատելու ա ԱԺ-ն՝ քաղաքական մարմինը, եթե հանրաքվե պահանջող փոփոխություններ լինեն, հա՛մ փոփոխությունների նախագիծը, հա՛մ հանրաքվեի որոշումը կայացնելու ա ԱԺ-ն՝ քաղաքական մարմինը։ Չի կարա երկրում սահամանդրության մեջ մի տող փոխվի, ու դրա համար չլինի քաղաքական պատասխանատվություն, սա համամարդկային ճշմարտություն ա։ Նենց որ, "քաքալանների իրանց վրից ցրելու" թեզն ա բուլշիթ։

Իսկ մասնագիտական խումբը պետք ա, որ գրի տեքստ նենց, որ էտ սահմանադրության տեքստում չլինեն իրանց հագով ձևակերպված նենց ոչխար ձևակերպումներ, որի ձեռը հետո ազգովի քաքն ընկնենք ու մինչև հիմա տակից դուրս չգանք:

Ինձ թվում էր Բադասյանի ասածը էնքան պարզ ճշմարտություն էր, որ նույնիսկ որակյան քննադատաները սա կհասկանային։

[Արշակ]

Ինչ վերաբերում ա «թավշյա հեղափոխությունը հեղափոխությու՞ն էր, թե ընդամենը իշխանափոխություն» վեճին․ կներեք, բայց անիմաստ վեճ ա։ Կարծես թե բոլորս էլ ընդունում ենք, որ ժողովուրդը փողոց ա դուրս եկել ու ժողովրդին թալանող, ավտորիտար իշխանություններին գրողի ծոցն ա ուղարկել, էդ ամենը արել ա առանց ջարդել փշրելու ու երկրի ղեկավար ա նշանակել նոր իշխանություններ, առաջին անգամ թափանցիկ ընտրություններ են եղել, որի օրինականությունը ոչ ոք չի վիճարկում։ Ի տարբերություն նախորդ տասնյակ տարիների վիճակի, ժողովուրդն ա ընտրել երկրի ղեկավարներին, առանց բռնության ենթարկվելու։
Հիմա թե սրա անունը հեղափոխություն կդնենք, թե իշխանափոխություն, ի՞նչ կապ ունի։ Էդ ի՞նչ ա փոխում մեզ համար, եթե բոլորս էլ գիտենք, թե էդ տերմինի տակ փաստացի ինչ իրադարձություններ են եղել։

Ասածս ինչ ա․ սրանից հետո երբ օգտագործեմ «թավշա հեղափոխություն» արտահայտությունը, խնդրում եմ էլ անիմաստ բառերից չկախվել, թե բա ձեզ խաբել են՝ էդ հեղափոխություն չէր։

[Ծլնգ]

Իսկ ինչի՞ պիտի Սահմանադրությունը սեռին կենսաբանական սահմանում տա:

Եսի՞մ, միգուցե նույն պատճառով, որ այդ առաջատար սահմանադրագետները ստամբուլի կոնվենցիայի պատճառով հիստերիկայի մեջ էին ընկե՞լ։

Ըստ իս սրանով ամեն ինչ ասված ա.

Հոդված 3.Մարդը, նրա արժանապատվությունը, հիմնական իրավունքները և ազատությունները

1. Հայաստանի Հանրապետությունում մարդը բարձրագույն արժեք է: Մարդու անօտարելի արժանապատվությունն իր իրավունքների և ազատությունների անքակտելի հիմքն է:
2. Մարդու և քաղաքացու հիմնական իրավունքների և ազատությունների հարգումն ու պաշտպանությունը հանրային իշխանության պարտականություններն են:
3. Հանրային իշխանությունը սահմանափակված է մարդու և քաղաքացու հիմնական իրավունքներով և ազատություններով՝ որպես անմիջականորեն գործող իրավունք:

Ըստ իս ահագին պրիմիտիվ պատկերացում ունես սահմանադրության ինչ ու ինչի համար լինելու մասին։

Էստեղ միտքդ սկսվում ու ավարտվում ա հիմնովին սխալ ու Բադասյանի ասածի հետ ընդհանրապես կապ չունեցող ձևակերպմամբ:
«Ապաքաղաքական Սահմանադրություն» եզրը ո՞րտեղից ես վերցրել:

հմմ․․․ տեսնես ապաքաղաական մասնագիտական խումբը ինչի՞ համար են հավաքում, չլնի՞ քաղաքական մոտիվներով սահմանադրություն գրելու համար։ Մտքի գցեցիր, գիտես․․․

[Գաղթական]

Եսի՞մ, միգուցե նույն պատճառով, որ այդ առաջատար սահմանադրագետները ստամբուլի կոնվենցիայի պատճառով հիստերիկայի մեջ էին ընկե՞լ։



Ըստ իս ահագին պրիմիտիվ պատկերացում ունես սահմանադրության ինչ ու ինչի համար լինելու մասին։



հմմ․․․ տեսնես ապաքաղաական մասնագիտական խումբը ինչի՞ համար են հավաքում, չլնի՞ քաղաքական մոտիվներով սահմանադրություն գրելու համար։ Մտքի գցեցիր, գիտես․․․