Փաշինյանի կառավարության գործունեությունը

[Varzor]

Վերջին օրերին ես ուղղակի չեմ տեսել լիքը աղբաման նաև էն տեղերում, որտեղ միշտ լիքն է եղել: Խնդիրը գրեթե լուծված ա, Վիշապ ջան, պարզապես աղմկում են:

Ես տեսել եմ, ու մեկը չէ, բայց շատ ավելի քիչ են, քան ասենք 1 ամիս առաջ։
Շենքերի բունկերների աղբահանությունում նույնպես դրական տեղաշարժ կա՝ սա կարող եմ փաստել քաղաքի երեք տարբեր համայնքների վերաբերյալ։

Մի խոսքով՝ սայլը տեղից շարժվել է։

[Varzor]

Առաջին դասարանցիների հերթագրման առցանց համակարգը լուծել է դպրոցների թերբեռնվածության խնդիրը
Էս վայթեմ լուրջ համակարգային լուծում ա։ Չնայած նայած ով ոնց ա հասկանում համակարգային լուծում։

Թարս պոչից են սկսել։ Նախ պիտի վերացնեին պատճառը, թե ինչու է մի դպրոցը գերբեռնված, իսկ մյուսը՝ թերբեռնված։
Կարծում եմ շատերին հասկանալի է, թե ինչ չափանիշներով են ծնողներն իրենց երեխայի համար դպրոց ընտրում։ Այ երբ էդ հարցին կսկսեն լուծում տալ՝ կլինի համակարգային
Համ էլ ասեմ, որ մի դպրոցում կգրանցեն, հետո մի ամիս հետո կհանեն կտանեն երեխուն իրենց ուզած դպրոցը։

[Lion]

Թարս պոչից են սկսել։ Նախ պիտի վերացնեին պատճառը, թե ինչու է մի դպրոցը գերբեռնված, իսկ մյուսը՝ թերբեռնված։
Կարծում եմ շատերին հասկանալի է, թե ինչ չափանիշներով են ծնողներն իրենց երեխայի համար դպրոց ընտրում։ Այ երբ էդ հարցին կսկսեն լուծում տալ՝ կլինի համակարգային
Համ էլ ասեմ, որ մի դպրոցում կգրանցեն, հետո մի ամիս հետո կհանեն կտանեն երեխուն իրենց ուզած դպրոցը։

Այո, կա նման պահ: Հենց դա էի ասում, էլի: Երբ համակարգային մոտեցում չկա, մասնավոր մի խնդիր են լուծում, իսկ եթե համակարգային լուծում տան, մասնավոր խնդիրն էլ ինքստինքյան կլուծվի: Էդ, ոնց որ ավտոյիդ վատ շավաքված շարժի կորբյուրատոր կոչված մասը փոխելու տեղը ողջ շարժիչդ քանդես, ճիշտ հավաքես...

[Տրիբուն]

Մի հատ ընկեր ունեմ, սենց դեպքերում ասում ա․ «we are not competitive in the world of bullshitting»

Ուրեմն, կարելի ա կիլոմետրերով ինչ-որ սիրուն բառերի շարան գրել, հիմնականում անբովանդակ, բայց հենց ասում ես կոնկրետցարեք․.. ոլորտը չգիտենք, պետք է ուսումնասիրել, ես չեմ տեսել, մեր հարևան սահմանադրագետն ա տեսել ․․․․ բայց համակարգային, ինստիտուցիոնալ, օրենսդրական ․․․․ ու սենց էնքաաաան, մինչև թևաթափ ես լինում, ջոգում ես, որ անհույս ա բլին, ու bullshit-ը հաղթում ա։

[Chuk]

Թարս պոչից են սկսել։ Նախ պիտի վերացնեին պատճառը, թե ինչու է մի դպրոցը գերբեռնված, իսկ մյուսը՝ թերբեռնված։
Կարծում եմ շատերին հասկանալի է, թե ինչ չափանիշներով են ծնողներն իրենց երեխայի համար դպրոց ընտրում։ Այ երբ էդ հարցին կսկսեն լուծում տալ՝ կլինի համակարգային
Համ էլ ասեմ, որ մի դպրոցում կգրանցեն, հետո մի ամիս հետո կհանեն կտանեն երեխուն իրենց ուզած դպրոցը։

Դպրոցների գերբեռնվածությունների պատճառները շատ մանրամասն ուսումնասիրված են: Հիմնական պատճառներից մեկը «էլիտարությունն է», խնդիր, որը հիմնականում լուծվեց էս համակարգով: Գերբեռնված եղել են հիմնականում օրենքի խախտումով ու էդ խնդիրն էլ հիմնականում լուծվեց էս համակարգով:

Ինչ վերաբերում է հետո տեղափոխելուն, ոչ, չեն կարող: Որտև ամեն դպրոց ունի սահմանված քանակով աշակերտ ընդունելու իրավունք ու եթե նախկինում դպրոցի տնօրենն օրենք խախտելով ավելի շատ մարդ էր վերցնում, հիմա պարզապես չի կարող: Որտև այս տարի արդեն աշակերտների տեղափոխությունը սկզբից կատարվելու է Դպրոցների կառավարման էլեկտրոնային համակարգով, նոր միայն փաստաթղթերը հնարավոր լինի կոնկրետ դպրոցում ձևակերպել:

Այլ կերպ ասած միայն առաջին դասարանցիների ընդունելության համակարգը չի, այլ համակարգային լուծում է տրվել, որը, հանուն արդարության ասեմ, սկսվել է դեռ նախորդ իշխանությունների ժամանակներից:

[Ծլնգ]

Մի հատ ընկեր ունեմ, սենց դեպքերում ասում ա․ «we are not competitive in the world of bullshitting»

Ուրեմն, կարելի ա կիլոմետրերով ինչ-որ սիրուն բառերի շարան գրել, հիմնականում անբովանդակ, բայց հենց ասում ես կոնկրետցարեք․.. ոլորտը չգիտենք, պետք է ուսումնասիրել, ես չեմ տեսել, մեր հարևան սահմանադրագետն ա տեսել ․․․․ բայց համակարգային, ինստիտուցիոնալ, օրենսդրական ․․․․ ու սենց էնքաաաան, մինչև թևաթափ ես լինում, ջոգում ես, որ անհույս ա բլին, ու bullshit-ը հաղթում ա։

էդի նրանից ա, որ պայքարդ bullshit-ի դեմ համակարգային չի, լուծումներդ էլ՝ ոչ-ինստիտուցիոնալ

ու դե հա, ոնց պրիզնատ էլ եկար՝ ոլորտը դեռ ուսումնասիրելու ունես

[Chuk]

Ես տեսել եմ, ու մեկը չէ, բայց շատ ավելի քիչ են, քան ասենք 1 ամիս առաջ։
Շենքերի բունկերների աղբահանությունում նույնպես դրական տեղաշարժ կա՝ սա կարող եմ փաստել քաղաքի երեք տարբեր համայնքների վերաբերյալ։

Մի խոսքով՝ սայլը տեղից շարժվել է։

Որտե՞ղ ես տեսել: Լրիվ լուրջ Արաբկիր ու Կենտրոն վերջին շաբաթում ուղղակի չեմ տեսել: Դավթաշենն էլ ավելի լավ վիճակ ա:
Մյուս տեղերն էլ աստիճանաբար կգնա:

[Varzor]

Որտե՞ղ ես տեսել: Լրիվ լուրջ Արաբկիր ու Կենտրոն վերջին շաբաթում ուղղակի չեմ տեսել: Դավթաշենն էլ ավելի լավ վիճակ ա:
Մյուս տեղերն էլ աստիճանաբար կգնա:

Երեկ, Հերացի փողոցի վրա՝ վերգետնյա անցումի հարևանությամբ։ Էսօր էլի այդ հատվածով անցնելու եմ՝ նորից կնայեմ ու կգրեմ
Դավթաշենի մասով՝ համամիտ եմ։ Ասեմ, որ իմ աչքով եմ տեսել, թե ինչպես են Սանիթեքի աղբամանները հավաքել ու մի տեղում շարել։ Սկզբից չէի հասկանում ինչ է տեղի ունենում, մինչև Մարությանին չլսեցի։

[Varzor]

Դպրոցների գերբեռնվածությունների պատճառները շատ մանրամասն ուսումնասիրված են: Հիմնական պատճառներից մեկը «էլիտարությունն է», խնդիր, որը հիմնականում լուծվեց էս համակարգով: Գերբեռնված եղել են հիմնականում օրենքի խախտումով ու էդ խնդիրն էլ հիմնականում լուծվեց էս համակարգով:

Ինչ վերաբերում է հետո տեղափոխելուն, ոչ, չեն կարող: Որտև ամեն դպրոց ունի սահմանված քանակով աշակերտ ընդունելու իրավունք ու եթե նախկինում դպրոցի տնօրենն օրենք խախտելով ավելի շատ մարդ էր վերցնում, հիմա պարզապես չի կարող: Որտև այս տարի արդեն աշակերտների տեղափոխությունը սկզբից կատարվելու է Դպրոցների կառավարման էլեկտրոնային համակարգով, նոր միայն փաստաթղթերը հնարավոր լինի կոնկրետ դպրոցում ձևակերպել:

Այլ կերպ ասած միայն առաջին դասարանցիների ընդունելության համակարգը չի, այլ համակարգային լուծում է տրվել, որը, հանուն արդարության ասեմ, սկսվել է դեռ նախորդ իշխանությունների ժամանակներից:

ԻՀԿ, էդ էլիտարության խնդիրը համակարգը չի լուծում, քանզի դժվար է ծնողին համոզել, որ էդ դպրոցը էլ էլիտար չէ։ Նաև մարդիկ դպրոցն ընտրում են այնտեղ դասավանդող մասնագետների որակներից ելնելով, բնակավայրին և աշխատավայրին մոտ լինելու պատճառով և այլն։

Ու տեղափոխելու անհնարինությունը նաև օբյեկտիվ կերպով ճիշտ չի։ Թեկուզ ասենք հենց աշակերտի հոգեբանական վիճակից ելնելով։ Կամ ասենք՝ բնակության վայրը փոխելու պատճառով։
Դպրոցում տեղերի քանակը ֆիքսելը ճիշտ է բազմաթիվ գործոնների պատճառով։ Բայց եթե կա պահանջարկ ու չկա առաջարկ, ի՞նչ անել։ Էս հարցի լուծումը ո՞րն է։ Յուրաքանչյուր ծնող իրավունք ունի իր զավակի համար, իր պատկերացմամբ լավագույն դպրոցն ընտրելու։

Կոնկրետ օրինակ բերեմ․
Չեխովի դպրոցը դեռ ԽՍՀՄ ժամանակվանից էլիտար կարգավիճակ ուներ։ Կային նաև ծնողներ, որ այդ դպրոցն ընտրում էին տրվող գիտելիքների որակի պատճառով։ Շատ ուսուցիչներ նույնպես ձգտում էին այդ դպրոցում աշխատել։
Այսինքն՝ ձևավորվել էր պահանջարկ։ ԻՀԿ, հիմա էլ էդ պահանջարկը կա։
Մասնավոր դպրոցների համար խնդիրն ավելի հեշտ է․ պահանջված են՝ ընդլայնվում են։ Բա պետականը դպրոցն ի՞նչ անի

[Lion]

էդի նրանից ա, որ պայքարդ bullshit-ի դեմ համակարգային չի, լուծումներդ էլ՝ ոչ-ինստիտուցիոնալ

ու դե հա, ոնց պրիզնատ էլ եկար՝ ոլորտը դեռ ուսումնասիրելու ունես

Ասենք, ինչքա՞ն լուրջ կլիներ, ելքային ինֆորմացիան չիմանալով և ոլորտին լավ ծանոթ չիլնելով՝ լուծումներ առաջարկել: Կարծում եմ՝ լուրջ չէր լինի: Միաժամանակ, որպես հասարակության ակտիվ անդամ, ես ակնհայտորեն տեսնում եմ, որ համակարգային մոտեցումներ չկան: Հիմա, եթե դուք ինձնից սպասում էիք, որ ես պետք է սպառիչ լուծում տամ կրթնախի դիմաց կանգնած խնդիրներին, դա խոսում է ձեր միամտության մասին: Ավելին, այդ դեպքում դուք հաջորդը ինձ մեկ այլ ոլորտ դեմ կտայիք, հետո էլ ամեն ինչ լրիվ անլուրջ կդառնար, քանի որ մեկ մարդը չի կարող տարբեր ոլորտներից խորքային գիտելիքներ ունենալ:

Ես ասում եմ՝ համակարգային, հայեցակարգային փոփոխություններ չկան: Կոնկրետացրի՞ք - ցույց տվեցի կրթնախի ոլորտում համակարգային լուծումների օրինակների պակասները: Դրանք լուծվե՞լ են, ասեք իմանանք: Չե՞ն լուծվել, ընդունեք: Փոխարենը հմի կայնել, ինձ ասում եք՝ ո՞նց լուծենք, դու ասա - դառաք Հայկոն գլխիս, է ախպերս, որ ես հավակնեի դրանք լուծելու, կպնդեի, որ ինձ նշանակեին կրթնախ?!

Կարող եք ուրախանալ, սրամտել, ծիծաղել, բայց խնդիրները մնում են, իսկ ժամանակի հետ էլ ամեն ինչ ավելի է խորանալու: Ավելին ասեմ, նույնիսկ եթե ստեղ դուք մի օր խրախճանք սարքեք իմ ոսկորների վրա, դա ևս չի փրկի վրա հասնող ճգնաժամից, քանի որ, ինչպես ասացի, չկան հայեցակարգային լուծումներ, կա միայն սիտուատիվ կառավարում:

@Lion մի քանի շաբաթ առաջ որ պաթոսով երկու կոպեկ էիր հաշվում «Արա էս ի՜նչ եք անում դուք»։ Կարաս ասես https://armtimes.com/hy/article/167453 համակարգային լուծումների արդյունք ա, թե ինչ ա։

Լավ լուր է, եթե ճիշտ է: Դե հիմա դու ասա, չէի ուզում այս հարցը բարձրացնել, բայց դե եթե ասացիր՝ ասենք - Վարդավառի էդ տռճիկի 5 միլիոնը որ պատգամավորի ընկերուհին է շահել, էդ որ ցելաֆոնները 200 դրամով են առել, իսկ սցենարն էլ 300.000 դրամով է գնվել, էդ, որ սաղ էդ հանձնարարվել է 5 օր առաջ ստեղծված, Լուլուի ընկերուհու ա/ձ-ին... ստեղ հեչ կոռուպցիոն ռիսկեր տեսնում ե՞ս:

Տեղադրվել է 4 մեծ տաղավար տեղադրվել, յուրաքանչյուրը՝ 150000 դրամ արժողությամբ, 10 փոքր տաղավար, յուրաքանչյուրի արժեքը՝ 15000 դրամ, 1 պարան՝ 100000 դրամ արժողությամբ, 300 հատ պոլիէթիլենային տոպրակ՝ յուրաքանչյուրը 200 դրամ, 120 մետր ջրի խողովակ՝ 36000 դրամ, հատակ լվանալու փայտ՝ 60 հատ՝ ընդհանուր արժեքը 60000 դրամ, 15 հյուրընկալ՝ յուրաքանչյուրին 8000 դրամ, ընդհանուր 300 հազար դրամ՝ բանվորական ուժին, 1 տրանսպորտ՝ 120000 դրամ, ֆոտո-վիդեո նկարահանում՝ 300000 դրամ, 14 ջրի տակառ՝ 490000 դրամ, 100 նստատեղ՝ 40000 դրամ, ձայնայի տեխնիկայի համար ԱԺ-ը վճարել է 800000 դրամ, տպագրություն՝ 300000 դրամ, բրենդավորում՝ 200000 դրամ, սցենարի մշակում՝ 300000 դրամ, DJ 200000 դրամ, երաժշտական ձևավորում՝ 200000 դրամ, երաժշտական խմբի համերգ՝ 300000 դրամ: Մնացորդը հարկերն են։

Գները դեռ կարելի է քննարկել, բայց 200 դրամով ցելաֆոն կա՞ շուկայում, կամ՝ հյուրընկալ՝ 8.000 դրամ, 15 հոգի, որ ի՞նչ, ո՞վ են, կամ՝ 1 տրանսպորտ՝ 120.000 դրամ՝ բեռնափոխադրումների գներից տեղյակ ե՞ք, նորմալա՞, տպագրություն՝ 300.000 դրամ, տո այ ախպեր, վարդավառի համար էդ ի՞նչ են տպել, կամ՝ 300.000 դրամ եսիմ ինչ սցենար մշակելու համար - տո լավ, է՞...

[Chuk]

ԻՀԿ, էդ էլիտարության խնդիրը համակարգը չի լուծում, քանզի դժվար է ծնողին համոզել, որ էդ դպրոցը էլ էլիտար չէ։ Նաև մարդիկ դպրոցն ընտրում են այնտեղ դասավանդող մասնագետների որակներից ելնելով, բնակավայրին և աշխատավայրին մոտ լինելու պատճառով և այլն։

Էդ ժամանակի հարց ա, բայց ի տարբերություն նախորդ տարիների էս տարի չեն կարողացել փողով ընդունացնել տենց դպրոցներ ու լիքը «խեղճուկրակներ» են ընդունվել էդ դպրոցներ՝ նախարարների, պատգամավորների, պատգամավորների քավորների ու սենց ուրիշ «էլիտար մասսաների» փոխարեն:

[Արշակ]

Ասենք, ինչքա՞ն լուրջ կլիներ, ելքային ինֆորմացիան չիմանալով և ոլորտին լավ ծանոթ չիլնելով՝ լուծումներ առաջարկել: Կարծում եմ՝ լուրջ չէր լինի: Միաժամանակ, որպես հասարակության ակտիվ անդամ, ես ակնհայտորեն տեսնում եմ, որ համակարգային մոտեցումներ չկան: Հիմա, եթե դուք ինձնից սպասում էիք, որ ես պետք է սպառիչ լուծում տամ կրթնախի դիմաց կանգնած խնդիրներին, դա խոսում է ձեր միամտության մասին: Ավելին, այդ դեպքում դուք հաջորդը ինձ մեկ այլ ոլորտ դեմ կտայիք, հետո էլ ամեն ինչ լրիվ անլուրջ կդառնար, քանի որ մեկ մարդը չի կարող տարբեր ոլորտներից խորքային գիտելիքներ ունենալ:

Ես ասում եմ՝ համակարգային, հայեցակարգային փոփոխություններ չկան: Կոնկրետացրի՞ք - ցույց տվեցի կրթնախի ոլորտում համակարգային լուծումների օրինակների պակասները: Դրանք լուծվե՞լ են, ասեք իմանանք: Չե՞ն լուծվել, ընդունեք: Փոխարենը հմի կայնել, ինձ ասում եք՝ ո՞նց լուծենք, դու ասա - դառաք Հայկոն գլխիս, է ախպերս, որ ես հավակնեի դրանք լուծելու, կպնդեի, որ ինձ նշանակեին կրթնախ?!

Լիոն ջան, քո պրոբլեմը գիտե՞ս որն ա․ որ դու դեռ սերժի ժամանակվա, ես կասեի սովետի ոճով ես մտածում։ Գործնականը թողած ընկել ես վերացական ու ձևական լոլոների հետևից։ Տես, 1000% համոզված եմ, որ էդ քո ասած ֆորմալ հայեցակարգերը թղթի վրա սիրուն գրած կան․ որ ոլորտ էլ մտնես, խորանաս, կգտնես։ Մենակ հիմա չէ․ Սերժի վախտ էլ են հաստատ եղել։ Իհարկե կարելի ա էդ թղթի վրա հայեցակարգերի լավ ու վատ լինելը քննարկել, կռվացնել՝ Սերժենց գրածն էր լավը՞, թե՝ Նիկոլենցը, բայց մեր երկրի պրոբլեմը ոչ թե էդ հայեցակարգերի լավ ու վատ լինելու մեջ էր, այլ, որ էդ սիրուն–սիրուն հայեցակարգերը մենակ թղթի վրա էին, փուչիկ էին՝ զուտ մարդկանց աչքին թող փչելու ու քողարկելու համար համատարած թալանն ու գործ չանելը։

Իսկ հիմա ի՞նչ ա փոխվել․ փոխվել ա էն, որ հիմա գործ ա արվում․ կոնկրետ խնդիրները հատ–հատ լուծվում են ու թալանը կտրվել ա։ ՈՒ Նիկոլի կառավարությունն էլ թոզ փչելու խնդիր չունի, թալանը սիրուն–սիրուն լոլոներով ծածկելու խնդիր չունի։ Իրանք խնդիր ունեն կուտակված պրոբլեմներն ու երկրի առաջ կանգնած մարտահրավերները լուծելու ու դրանք են հատ–հատ լուծում ու դրանց մասին են խոսում՝ թղթի վրա գրած վերացական հայեցակարգերի մասին լոլոներ կարդալու փոխարեն‎։

Նորից եմ ասում․ քեզ հետաքրքիր լինի, կարաս գնաս ցանկացած նախարարությունից ստանաս էջերով հայեցակարգեր գրած։ Զատո պետաական ապարատը նենց անդուր բյուրոկրատական բան ա սաղ աշխարհով, որ ուզեն–չուզեն էդ հայեցակարգերը երկար–բարակ գրում թուղթ սևացնում են։ Բայց լավ ու վատ կառավարությունները առաջին հերթին իրարից տարբերվում են նրանով, թե էդ թղթի վրա հայեցակարգերի հետևում իրական գործ արվում ա՞, թե թալան ու գլուխպահոցի ա։ Սովորաբար ինչքան թալանն ու գործ անելու ձև բռնելը շատ ա լինում, էնքան էդ թղթի վրա հայեցակարգերը ավելի երկար ու ճոխ են լինում։ Ընդ որում էդ մենակ պետական ապարատում չի՝ ամենուր ա տենց։ Տարբեր չափերի մասնավոր ֆիրմաներում աշխատանքի սեփական փորձից եմ ասում։
Բայց դու սկի կոնկրետ արվող գործերից խաբար չես, էն ամենը ինչ խելքը գլխին մամուլից հասանելի ա։ Դրած Շահմազանովի լայվերն ես նայում։ Հա, լուրջ չի առանց ոլորտի մեջ խորանալու ու քո ասած՝ ելքային ինֆորմացիային տիրապետելու, լուծումներ առաջարկելը։ Բայց նույն ձևի լուրջ չի առանց ոլորտին ծանոթ լինելու, խորանալու պնդումներ անելը, թե բա հայեցակարգեր չկան, համակարգեր չկան։ Դու ի՞նչ գիտես, թե կոնկրետ ոլորտում արվող քայլերի հետևում ինչ հայեցակարգ, ծրագիր կամ համակարգ կա, եթե կոնկրետ ոլորտներում չես խորացել։

Իմիջիայլոց, ոնց արդեն ասեցի․ կրթության ոլորտի քո նշած խնդիրները առնվազն մի մասը ես առանց խորանալու էլ, զուտ մամուլին հետևելով գիտեմ, որ լուծվել կամ լուծվում են։ Դու չգիտես, որովհետև քեզ Շարմազանովի դեմագոգիկ լայվերն ու հայեցակարգերի ու համակարգերի մասին վերացական խոսակցություններն ավելի հետաքրքիր են։
Լիոն ջան, գուցե որպես իրավաբան մոտդ մի քիչ մասնագիտական պաբոչնի էֆեկտ ա, որ ֆորմալ կողմին ես ավելի շատ ուշադրություն դարձնում, ես էլ որպես ծրագրավորող ու ինժեներ տեսնում եմ, որ մեր երկրի ամենամեծ պրոբլեմը ոչ թե օրենքների ու ֆորմալ հայեցակարգերի պակաս կամ թերի լիներն էր, այլ դրանց գործնական կիրառումը Թղթի վրա ամեն ինչ սիրուն նկարած էր, բայց էդ թղթի վրա նկարածին ոչ մեկ բանի տեղ չէր դնում․ մոտիվացիան կայուն թալանն ապահովելն էր, ոչ թե երկրի խնդիրներին լուծում տալը։ Ինչը հիմա փոխվել ա։

[Վիշապ]

...
Լիոն ջան, գուցե որպես իրավաբան մոտդ մի քիչ մասնագիտական պաբոչնի էֆեկտ ա, որ ֆորմալ կողմին ես ավելի շատ ուշադրություն դարձնում, ես էլ որպես ծրագրավորող ու ինժեներ տեսնում եմ, որ մեր երկրի ամենամեծ պրոբլեմը ոչ թե օրենքների ու ֆորմալ հայեցակարգերի պակաս կամ թերի լիներն էր, այլ դրանց գործնական կիրառումը Թղթի վրա ամեն ինչ սիրուն նկարած էր, բայց էդ թղթի վրա նկարածին ոչ մեկ բանի տեղ չէր դնում․ մոտիվացիան կայուն թալանն ապահովելն էր, ոչ թե երկրի խնդիրներին լուծում տալը։ Ինչը հիմա փոխվել ա։

Արշակ ջան, արի էֆեկտիվ դոկումենտացիայի կարևորությունը չթերագնահատենք (ես էլ եմ ինժեներ ու հենց հիմա user reference manual գրելու վրա եմ :Ճ):
Իմ կարծիքով, Հայաստանին պետք են մանրամասնորեն գրված, Հայաստանի ժողովրդի մտածողությունն ու պոտենցիալը հաշվի առած նորմեր, կարգեր, օրենքներ ու սահմանադրություն՝ իրենց փոխադարձ վերահսկողության օղակներով, բոլոր հնարավոր զարգացումներն ու սցենարները նախատեսելով, որ ոչ մեկ ոչ մեկի ֆռռացնելու շատ տեղ չունենա: Դե պարզ է, որ առաջին հերթին գրագետ ու մոտիվացված իշխանություններ են պետք, որ էդ սաղ գրեն, բայց ինձ թվում է, կարող են շատ բաներ նաև քոփի անել զարգացած երկրներից, 0-ից գրելու տեղը:
Մարդկային բարի ցանկությունների վրա թողնելը կնշանակի, որ ընտրություններից ընտրություններ կառավարման կայուն որակ չես ապահովվի, այսինքն ինժեներական լեզվով ասած կլինի inconsistent quality:
Ես հույս ունեմ, որ իշխանությունները էս տրամաբանությամբ էլ գնում են, կամ գոնե փորձում են: Այսինքն մի բանում հետդ շատ համաձայն եմ, ամենակարևորը մոտիվացիան ա:
Նախորդներից մնացած լիքը կարգեր, օրենքներ ու հենց սահմանադրությունը լիքը ծակեր ու ախմախություններ են պարունակում, որոշների գործնական կիրառումը ավելի լավ է չլինի :Ճ

[Արշակ]

Արշակ ջան, արի էֆեկտիվ դոկումենտացիայի կարևորությունը չթերագնահատենք (ես էլ եմ ինժեներ ու հենց հիմա user reference manual գրելու վրա եմ :Ճ):
Իմ կարծիքով, Հայաստանին պետք են մանրամասնորեն գրված, Հայաստանի ժողովրդի մտածողությունն ու պոտենցիալը հաշվի առած նորմեր, կարգեր, օրենքներ ու սահմանադրություն՝ իրենց փոխադարձ վերահսկողության օղակներով, բոլոր հնարավոր զարգացումներն ու սցենարները նախատեսելով, որ ոչ մեկ ոչ մեկի ֆռռացնելու շատ տեղ չունենա: Դե պարզ է, որ առաջին հերթին գրագետ ու մոտիվացված իշխանություններ են պետք, որ էդ սաղ գրեն, բայց ինձ թվում է, կարող են շատ բաներ նաև քոփի անել զարգացած երկրներից, 0-ից գրելու տեղը:
Մարդկային բարի ցանկությունների վրա թողնելը կնշանակի, որ ընտրություններից ընտրություններ կառավարման կայուն որակ չես ապահովվի, այսինքն ինժեներական լեզվով ասած կլինի inconsistent quality:
Ես հույս ունեմ, որ իշխանությունները էս տրամաբանությամբ էլ գնում են, կամ գոնե փորձում են: Այսինքն մի բանում հետդ շատ համաձայն եմ, ամենակարևորը մոտիվացիան ա:
Նախորդներից մնացած լիքը կարգեր, օրենքներ ու հենց սահմանադրությունը լիքը ծակեր ու ախմախություններ են պարունակում, որոշների գործնական կիրառումը ավելի լավ է չլինի :Ճ

Վիշապ ջան, համաձայն եմ․ իզուր չի, որ մեջբերածդ հատվածում «ամենամեծ» բառը ընդգծել էի։ Այսինքն՝ ամենամեծ պրոբլեմը հայեցակարգերի ու օրենքների թերի լինելը չէր, ինչից չի հետևում թե դրանք անթերի էին կամ դրանց կարիքը չկա։ Իհարկե, սահմանադրություն ու օրենքներ էլ են պետք, ծրագրեր էլ։ ՈՒ վստահ եմ որ դրանք կան ու քանի գնա դրանք ավելի առարկայական ու իմաստալից են դառնալու։

Մի օրինակ բերեմ։ Մինչև հեղափոխությունն էլ լիքը տարբեր կուսակցություններ կային իրանց տարբեր ծրագրերով ու գաղափարախոսություններով, չէ՞։ Բայց ո՞վ էր էդ ծրագրերն ու գաղափարախոսությունները կարդում կամ բանի տեղ դնում։ Համոզված եմ, որ փողոցում 100 պատահական անցորդի բռնեիր, հարցնեիր ո՞ր կուսակցությունն ա աջ, որը՝ ձախ գաղափարախոսության, ոչ ոք պատասխան չէր կարա տար։ Ինչի՞։ Որովհետև էական չէր թղթի վրա ինչ ա գրած, քանի դեռ էդ ամենը մենակ թղթի վրա էր մնում‎։ Ցանկացած կուսակցության մասին մարդկանց մենակ մի բան էր հետաքրքրում․ ծախված ե՞ն, թե՝ չէ։ Էդ կուսակցության ղեկավարը երկրի լավն ա ուզու՞մ, թե մենակ իր թալանի մասին ա մտածում։ Հայկական քաղաքական դաշտում միայն էդ սկզբունքն էր ակտուալ։ Քաղաքական հայացքների ու գաղափարախոսությունների բախումն ու բանավեճը անիմաստ էր, քանի դեռ երկիրը զավթած էր թալանչի ավազակների կողմից։ Թե էդ ավազակների կուսակցական կանոնադրության ու ծրագրային բրյոշուրների մեջ ինչ էր գրած, վերջին հաշվով ոչ մեկին հետաքրքիր չէր։

ՈՒ միայն երբ հեղափոխությունը եղավ (իրականում դեռ լրիվ չի էլ ավարտվել - դեռ դատական իշխանություն ու մեդիան նախորդ ռեժիմի ձեռն ա), քաղաքական միջավայրը սկսեց առողջանալ, նոր սկսեցին կոնկրետ քաղաքական սկզբունքներով կուսակցություններ ստեղծվել ու իդեալոգիաների բախում, քաղաքական բանավեճի առաջին սաղմերն երևալ․ ասենք Քաղաքացու Որոշում կլասիկ սոցիալ–դեմոկրատական կուսակցություն ստեղծվեց ու էդ գաղափարները կրող փոքրաթիվ ակտիվիստներին իր շուրջը հավաքեց, նացիոնալիստական–կոնսերվատիվ Սասնա Ծռերը որպես կուսակցություն ձևավորվեցին իրանց գաղափարական համակիրներով և այլն։ ՈՒ սրանք դեռ առաջին շատ փոքր ծիլերն են, դեռ գաղափարախոսություններն ու Լիոնի ասած հայեցակարգերը էնքան ակտուալ չեն, որ տենց կուսակցությունները զուտ իրանց տեսական մոտեցումների հաշվին ԱԺ անցնեին։ Բայց հավանաբար հաջորդ ընտրություններին ԱԺ–ում կլինեն։ Որովհետև սենց փոփոխությունները աստիճանաբար են լինում՝ ըստ առաջնահերթությունների։ Մասլոուի բուրգի սկզբունքով, դեռ լիքը գործնական, կենցաղային խնդիրներ կան, որ անկախ գաղափարախոսություններից նախ պիտի լուծվեն, ու դրանց համար առաջին հերթին քաղաքական կամք ա պահանջվում, ոչ թե հազար էջանոց հայեցակարգեր։ Հետո նոր հայեցակարգերի տարբերություններ քննարկելու իմաստ կունենա։
Իհարկե էս ամենը մի քիչ կոպիտ եմ ասում, իրականում սենց թե նենց զուգահեռ հայեցակարգեր էլ են քննարկվում, հեռակա ծրագրեր էլ, օրենքներներն էլ են փոփոխվում։

[Արշակ]

Արշակ ջան, արի էֆեկտիվ դոկումենտացիայի կարևորությունը չթերագնահատենք (ես էլ եմ ինժեներ ու հենց հիմա user reference manual գրելու վրա եմ :Ճ):

Ի դեպ, software development–ի ոլորտում կարելի ա ասել հեղափոխական Agile Manifesto–ին ծանոթ ես, չէ՞․
https://agilemanifesto.org/

We are uncovering better ways of developing
software by doing it and helping others do it.
Through this work we have come to value:

Individuals and interactions over processes and tools
Working software over comprehensive documentation
Customer collaboration over contract negotiation
Responding to change over following a plan

That is, while there is value in the items on

the right, we value the items on the left more.

Ուշադրություն դարձրու ընդգծածս հատվածներին։ Վերը ասածս էս մասին ա։