Կարճ ասած, ես եկել եմ են եզարահանգմանը, որ մենք, որպես հասարակություն, ինչպես լայն շրջանակներում, այնպես էլ փոքր խմբերով, feedback տալու և ստանալու մեթոդաբանությանը չենք տիրապետում։
Նախ feedback-loop-ի մասին։ Ընդհանրապես համարում եմ, որ ցանկացած կառույցի հաջողության մեխանիզմը feedback-loop-ն ա։ Feedback-loop-ի պատճառով ա, որ խնդիրները բացահայտվում են, լուծվում, նոր խնդիրներ առաջացնում, նորից լուծվում ու կախված բարձրացված խնդիրների որակից ու լուծումների էֆեկտիվությունից, կառույցը դրական կամ բացասական աճ ա ունենում: Իսկ Feedback-loop-ն էլ իրենց ենթադրում ա, երկու կարևորագույն կոմունիկացյոն պրոցես - feedback տալ ու ստանալ։
Մենք կատարալեպես կաղում ենք՝ երկուսից։ Դրա արտահայտնումն ա, օրինակ:
- սփյուռքից կարգադրումներ ենք փոխանցում, կամ առնված կարգադրման ձևաչափով ենք կարծիք արտահայտում
- սփյուռքից ստացած ցանկացած ինֆորմացիա, ընդունում ենք որպես "hostile" ու ասում ենք, եկեք Հայաստան նոր խոսացեք
Սրանք ռեալ օրինակներ են, որոնք ապացուցուցւմ են feedback ստանալ/տալու մեխանիզմների բացարձակ բացակայությունը։
Հանուն արդարության խոսքը միայն Սփյուռք-Հայաստան կապի մեջ չի։ Ցանկացած տեղ ա։ Սկսած պրիմիտիվ ընկեր-ընկեր հարաբերություններից, վերջացրած մեծ կազմակերպություններով ու ՀՀ կառավարությամբ։
Մեր բոլորիս նպատակը պետք ա լինի, էս ֆունդամենտալ գործիքի ստեղծումը, ինչից հետո արդեն գործիքը ունենալով, կկարողանանք անցնել "մաշկի" վրայի խնդիրներին։
Հ․Գ․ Վերջին անգամ Ակումբում 2 տարի առաջ եմ գրել, խնդրում եմ մի քիչ ներողամիտ լինեք - միանգամից դեմքիս չթռնեք։![]()
Էջանիշներ