Քաղաքական ծլնգալայվություն

[StrangeLittleGirl]

Շնորհավորում եմ։ Չգիտեմ ինչքանով սա կլինի կոնստրուկտիվ, բայց էս մի քանի օրվա քննարկումների ընթացքում մի դիտարկում եմ արել, որ կուզեի կիսել քեզ հետ որպես կառավարման նոր օղակի։

Հարցը վերաբերվում ա կանանց ներգրավվածությանը քաղաքական թեմաների մեջ։ Երբ առաջ քաշվեց թեմա մուտք չգործելու պատճառների մասին քննարկումը, մի հատ սենց վերաբերմունք սկսվեց, թե բա էս մեր կանայք էսքան փխրուն ու զգայուն են, բերեք իրանց սիրենք ու գուրգուրենք, իրանց խաթր քֆուր չտանք որ մտնեն սենյակ։ Սա մաքուր դիսկրիմինացիա ա իմ աչքին, ու շատ նշանակալից էր, որ հենց այդ երևույթին հակառակ ուղղված գործողությունները բերեցին դրան։ Չգիտեմ ինչի հետևանքով ա սա առաջանում, թե կանանց իրավունքների պաշտմանմանն հանդեպ կանխակալ վերբերմունք ա, թե ընտած մեթոդների ոչ էֆֆեկտիվ լինելը, թե ծայրահեղականությունը, որ մեկ մեկ ի հայտ ա գալիս ֆեմինիզմով տարված մարդկանց մոտ․․ ամեն դեպքում հույս ունեմ, որ աբոյները ռոզվի ու կապույտ ներկելու միտքը քո հեգնական հումորներ շարքից ա, ու էս հարցին ավելի հնարամիտ մոտեցում կլինի։

Կոնկրետ իմ՝ քաղաքականություն բաժնում գրառումներ անելու ցանկություն չունենալը բնավ պայմանավորված չի նրանով, որ քաղաքականության բաժնում քֆուր են տալիս։ Բայց հաշվի առնելով հայերենի սոցիոլինգվիստիկ առանձնահատկությունները՝ էնտեղ քֆուր հնչում ա, որովհետև արդեն ի սկզբանե կանանց ներկայությունը բացառված ա։ Ու անկախ նրանից քֆուրներ կան, թե չէ, քննարկման ամբողջ տոնայնությունը տղայական-տեստոստերոնային մակարդակի վրա ա, որը նախ տհաճ ա, երկրորդ ուղղակի չես ուզում, որ էդ նույն տոնայնությամբ քեզ էլ դիմեն։ Ու հա՛, հայերենը լինելով հայրիշխանական հասարակության լեզու՝ գործածված լեզվական առանձնահատկություններից շատ հեշտ կարելի ա նկատել սա տղամարդկանց ակու՞մբ ա, թե՞ կանանց մասնակցությունը բացառված չի։ Հայ տղամարդիկ, ցավոք, երկու տարբեր հայերեն են խոսում․ մեկը, երբ տղամարդկանցով են, մյուսը՝ երբ տարածքում կանայք կան։ Քաղաքականության բաժնում այ էդ առաջին հայերենն ա։ Ու անկեղծ ասած, որպես կին ես ոչ թե կնախընտրեի, որ ինձ հետ էլ նույն հայերենը խոսեն, ինչ տղամարդկանց հետ, ոչ էլ որ իրար մեջ էն հայերենը խոսեն, ինչ կանանց շրջապատում, այլ որ լիներ մի միջին լեզու, որը որևէ մեկի ներկայությունը չբացառեր։