Հայաստանի վերջին երկու տարվա ղալմաղալը իսկապես քաղաքական դիսկուրս կոչելը, տատս կասեր` էփած հավի խնդալը կգա։ Մի երկու բառով կարելի է նկարագրել որպես իշխանությունից զրկված դատարկ ու տգետների կողմից քննադատության փորձեր ամենաաբսուրդ տխմարաբանություններով` «սոռոսական», «ԼԳԲՏ», «ընտանիքը քանդել», մի տարուց ավելի ողջ «քաղաքական էլիտան» զավզակում էր «ստալբուլյան կոնվենցիայի» ու էլի ինչ–որ այլ չորրորդական կարևորություն ունեցող էշությունների մասին, ու ցավն էն ա, որ էս նոր իշխանությունները իրենց ժամանակի զգալի մասը տրամադրել են էս էշություններին պատասխանելով կամ դիմադրելով, չգիտեմ, կարող ա ուրիշ ճար չունեին էլ։ Կարճ ասած, «հեղափոխությունից» (իմ կարծիքով ոչ մի հեղափոխություն էլ տեղի չունեցավ, ոչ մի արժեհամակարգ չփոխվեց թե կառավարման մեջ ու թե մարդկանց գլուխներում) հետո մենք ամբողջ ժողովրդով երկուսուկես տարի ձավար ենք ծեծել։ Մի մեջ բերեք ինչ–որ «մասնագետների», «վերլուծաբանների», «դիվանագետների», էս ամենը ծիծաղելի ա։ Մի հատ բառ կա, որ բնորոշում է ներկա ստատուսը` դեգրադացիա։
Մեջբերել
Էջանիշներ