Ծլնգ ջան, կարևորը իրար հասկացանք՝ օրինակի պահով: Ես ծայրահեղ օրինակ բերեցի, որ պարզ լինի: Դե իսկ կանանց պահով՝ ամեն դեպքում իրենց վրա էլ կազդի պատերազմը, որպես պատերազմի պասիվ մասնակիցներ և, բացի այդ, տղամարդիկ որ տանջվում են, իրենց հայրերը, եղբայրներն ու որդիներն են: Մի խոսքով, ես այս հարցի հետ վճռականորեն չեմ կարող համաձայնել և առայժմ չեմ տեսել որևէ լուրջ փաստարկ, թե ինչու դա պետք է անել:
Ինչ վերաբերվում է Արցախի պահին, ապա, կարճ, իմ դիրքորոշումը նման կերպ է դրսևորվում - Ես վաղուց եմ սա ասել ու ասում, որ Արցախի չմասնակցելը լավ է՝ այն մեր պաշտպանության երկրորդ գիծն է ու, եթե մի սև օր ՀՀ ղեկավարին պատին դեմ տան, Մինսկի խմբի համանախագահները մի սև օր ֆանտաստիկ միահամուռ համաձայնության գան, ինքը միշտ էլ կարա ասի - լավ, ինձ համոզեցիք, գնացեք... Բակոյին համոզեք: Դրանով մենք առնվազն ժամանակ կշահենք: Ճիշտն ասած ինձ մինչև հիմա էլ լիարժեք պարզ չէ, թե Արցախին բանակցային սեղանի մոտ տեսնելիս մենք ինչ ենք շահում, բացի պարզունակ "Ահաա, մենք այնտեղ ենք, ուրեմն Ադրբեջանը մեզ ճանաչեց": Վերջին պահով հիշեցնեմ, որ 1996-ին ՌԴ-ն ամենաբարձ մակարդակով բանակցեց Մասխադովի ու Բասաևի հետ, ինչը մազաչափ իսկ չխանգարեց հետագայում դրանց խաղից դուրս մղել, հետո՝ վերացնել, հետո էլ կրկին իրենով անել Չեչնիան:
Գաղթական ջան, համահայկական հիմնադրամի ղեկավարության հետ հանդիպելիս ասեց, մինչ այդ էլ սփյուռքի նոր նախարարն էր նման մի բան ասել:
Մեջբերել
Էջանիշներ