Ժողովուրդ ջան,
Ես նոր եմ այստեղ, բայց շուտվանից եմ լսել այս նախաձեռնության մասին ու առաջինը ինչ դուրս եկավ դա օրագրերն են։ Այսպիսով հանդերձ ես էլ եմ ունենում այստեղ օրագիր։
<<Իմ առաջին պոեզիան>>
Բարի օր,
Կարմիր կլոր,
Դու մի աղջիկ ես լաչառ,
Ես լսում եմ Կենդռիկ Լամառ։
Ու համառ, ձմեռ-ամառ,
Հասո ջան, հաղթանակի կամար։
Դու քաշում ես հոգոց,
Պարսից Ծոց,
Սողող օձ,
Կրակ ու բոց,
Իմ սիրտը տենչում է,
Օ, սեր,
հեր ու մեր
տերտեր,
հայկական լեռներ․
մայրական սիրտ։
Օ թող ինձ,
Խնդրում եմ թող ինձ,
Թախիծ, սպիտակ բրինձ։
Քո ժպիտը ջինջ,
Տալիս է ինձ վիշտ,
Ես դարձել եմ գիժ,
Տուր ինձ սեր,
Հաս ջան։
Այս հեքիաթը նվիրված է քեզ,
Ոնց ասում էր Նարեկացին՝
Ընձ մեզ,
դու կլինես հեզ,
հեթանոսական ծես,
առաքելական բես,
Արի ու տես,
Արի ուտես։
Հեյ հայ քաջեր․․․
Բարի օր․․․
Մեջբերել
Էջանիշներ