User Tag List

Էջ 1 3-ից 123 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 32 հատից

Թեմա: Հուսիկ Արա

  1. #1
    Մշտական անդամ Progart-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.05.2016
    Գրառումներ
    301
    Mentioned
    16 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Հուսիկ Արա

    երեւի արժեր էս շրջանում ունենալ նման թէմա։ ու ես կարծում եմ ակումբում աւելի լաւ քննարկում հնարաւոր ա լինի, քան այլ տեղ։
    վերջին շրջանում շատ է քննարկւում Հուսիկ Արայի բանաստեղծութիւնը՝ «Apocalypto»֊ն։
    Ի՞նչ կարծիք ունէք Հուսիկ Արայի մասին, որպէս բանաստեղծ ու նաեւ այս բանաստեղծութեան մասին։
    նա խելագարուել է յոգնելուց
    ու յոգնել խելագարներից․
    յետոյ յոգնել է
    որ միայն մարդ է ինքը․
    Չիլոն

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Jarre (26.01.2018)

  3. #2
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Progart-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    երեւի արժեր էս շրջանում ունենալ նման թէմա։ ու ես կարծում եմ ակումբում աւելի լաւ քննարկում հնարաւոր ա լինի, քան այլ տեղ։
    վերջին շրջանում շատ է քննարկւում Հուսիկ Արայի բանաստեղծութիւնը՝ «Apocalypto»֊ն։
    Ի՞նչ կարծիք ունէք Հուսիկ Արայի մասին, որպէս բանաստեղծ ու նաեւ այս բանաստեղծութեան մասին։
    Բանաստեղծությունն ու՞ր է...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Գաղթական (26.01.2018)

  5. #3
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բանաստեղծությունն ու՞ր է...
    Իմ երկիրը՝ արևելյան թերմացք,
    նեխելու է կեղծիքի մեջ ու ստի,
    կեղտից-կեղտ սողալու է ճապաղ
    ու չի բարձրանա իր կղանքից վեր:
    Անսպիտակեղեն, մնալու է ցեխին տապկած՝
    թևերի տակ սարդոստայն ու ոչ մի թռչող երազ.
    մեր փախուստն է աշխարհում՝ ելք դեպի ներս,
    որ ճակատագիր է այլևս, ոչ թե հեգնանք:

  6. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Jarre (26.01.2018), Progart (26.01.2018), Sambitbaba (26.01.2018)

  7. #4
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Էս բանաստեղծությունն ինձ առանձնապես բան չի ասում։ Բայց շատ ուրախալի ա, որ վերջապես կարող ա կոտրվի հայրենիքի մասին մենակ պաթոսով գրելու ժամանակակիցների տենդենցը։

    էս աղմուկում Հուսիկը շատ դրական տպավորություն թողեց, հատկապես երեկվա Ազատության բանավեճից հետո, ի հակադրություն Մարինե Պետրոսյանի։ Էնքան որ մոտս ցանկությում կա ծանոթանալու իրա գրական ուղղուն։

    Իսկ քննարկումները սպանիչ էին։ Սըեղծագործողին, անկախ ստեղծագործության որակից, ասել, որ դու իրավունք չունես տենց բան գրել, էդ տողերի պատճառով թուրք անվանելն աբսուրդ ա, հետադիմական ա, անմակարդակ ա։

    Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  8. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (27.01.2018), Jarre (26.01.2018), Srtik (27.01.2018), StrangeLittleGirl (26.01.2018), Աթեիստ (26.01.2018), Այբ (28.01.2018), Ուլուանա (26.01.2018)

  9. #5
    sound Jarre-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2009
    Հասցե
    սեփական ՍՈՒԲՅԵԿՏԻՎ իրականության մեջ
    Գրառումներ
    2,832
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    3 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես ինձ կոմպետենտ չեմ համարում որևէ մեկնաբանություն անել իր Apocalypto-ի վերաբերյալ կամ իր գրող լինելու մասին։
    Բայց էն որ ինքը նման կերպ ցույց ա տալիս մեր արատները դա շատ գովելի է։ Տվյալ դեպքում կարծում եմ, որ ինքը իր ստեղծագործությամբ հայելու դեր տարավ, ինչը վերջին երեք տասնամյակներում մենակ իմ իմացած գրողներից երկու հոգի են անում։ Մեկը Երևանից, մյուսն էլ Կանադայից։ Ու պրոլետարիատի (տե՛ս Собачье Сердце) նման արձագանքը շատ զվարճալի է։ Իմաստի համար 5+, իսկ բանաստեղծության համար 3-։

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Աթեիստ (26.01.2018)

  11. #6
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Նախավերջին տողը, որ պիտի բանաստեղծության հանգուցալուծումը լիներ, չեմ հասկանում, դրա համար ընդհանուր չեմ կարողանում ըմբռնել բանաստեղծության իմաստը։
    Ի՞նչ ա նշանակում «մեր փախուստն է աշխարհում՝ ելք դեպի ներս»։ Փախել ենք աշխարհից, մեր մեջ ամփոփվելո՞վ։

    Իսկ արձագանքները սպասելի էին։
    Նախորդ դարի 60-ականների վերջի, կեսդարյա լռությունից հետո արտահայտվելու հնարավորությունից ծնված հայրենասիրական բարձրագոչ պաթոսը, որ անկախությունից հետո պիտի հետզհետէ հանդարտվեր, հիմա անմոռուկ սթայլով վերածնվել ու ծփում ա։

    Հարևանս փոքր տղայի ռուսաստանի քաղաքացիության հարցերը ծնված օրվանից լուծել ա, հիմա էլ մեծի մասին ա մտածում, որ բանակ չգնան։ Մեծը դեռ 10 տարեկան ա։ Բայց ինքը «սասունցի» ա, ամբողջ օրը ներսիկ իսպիրյանի քրդական նեյնիմներն ա լսում մուշ ու սասուն հասնելու մասին, ու ընտրություններին էլ հհկ-ի համար ձայներ ա հավաքում։ Ինքն էլ ոչ պակաս խանդավառ հայրենասիրությամբ կհայհոյեր էս բանաստեղծության հեղինակին։

  12. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (27.01.2018), Chuk (27.01.2018), Jarre (26.01.2018), Sambitbaba (26.01.2018), Աթեիստ (26.01.2018), Նիկեա (28.01.2018)

  13. #7
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես երևի պոեզիայից բան չեմ հասկանում, բայց ինձ համար սա բառակույտ ա, ոչ թե բանաստեղծություն: Ազատությունով մի թեթև քննարկումը նայեցի: Խնդալու ա, որ գրականագիտական քննարկումը ինքը համարում ա բանաստեղծական արժեքը, չեմ իմանում, ու չի ուզում ասելիքը քննարկվի: Մարինեի վրա խնդում էին, բայց մարդը մեջներից քիչ թե շատ փաստարկված ձևով էր խոսում: Ասում ա՝ դու փորձում ես մարգարեանալ, ես համաձայն չեմ քո էդ մարգարեության հետ: Ու երբ, որ բերում են Խորենացու ողբի օրինակը և այլն, էն օրը ֆեյսբուքիս հիշողությունները պատահաբար բերեց Մաթևոսյանից հատված, որ ասւոմ ա՝ քո բոլոր պատերազմները տանուլ են տված ու մի պարծեցիր և այլն, էդ բոլոր օրինակները ներկայով են ու անցյալով, Թումանյանն ունի, Տերյանն ունի տենց ուժեղ ապտակներ:

    Էդքան բանաստեղծությունը չի արժանի քննարկման երևի, որքան քննարկումն ինքինին: Ու Մարինեն էդ էլ ասաց, որ իր արձագանքը ուղղված ա քննարկմանը, քննարկողներին: Պարզ ա՝ Մարինեն քննարկման կուլտուրա ինքը չունի, դրա համար դա ազդում ա իր ասելիքի ազդեցության վրա, նայում ես՝ տեսնում ես՝ կռվարար կին, որ չի թողնում ոչ մեկ բառ ասի, էլ չես ուզում տեսնես՝ ինչ ա իր ասածը:


    Համենայն դեպս, ինչ վերաբերվում ա բանաստեղծությանը, օդի մեջ բաներ ա ասում, շատ դժվար ա հասկանալ, թե կոնկրետ ինչ նկատի ունի «արևելյան թերմացք» ասելով, ասենք՝ ի՞նչ իմաստ ա դնում արևելյան բառի մեջ՝ դրակա՞ն, բացասակա՞ն, ինչո՞ւ ա հենց դրանով սկսվում, արևելյան լինե՞լն ա խանգարում կամ գլխավոր պատճառը, որ երկիրը չի բարձրանալու կղանքից վեր և այլն:

    Չկա իհարկե հստակ բանաձև, թե որն ա գրականության անելիքը, բայց ինձ համար գրականությունը պետք ա ոգեշնչող լինի, ասում ա՝ Սիզիփոսը փորձում ա քարը բարձրացնել սարն ի վեր, անընդհատ հետ ա գլորվում, բայց ինքը էլի ա փորձում, ու դրանով իսկ ինքը երջանիկ ա, որովհետև հավատում ա, որ մի օր ստացվելու ա: Ասում ա՝ ես հազար բան փորձեցի, չստացվեց, բայց չի կարա լուծում չլինի, մի հատ դուք էլ փորձեք: Եթե դու չես հավատում, գրելու իմա՞ստը որն ա:


    Ես արվետսով տրված ապտակներին դեմ չեմ, եթե նույնիսկ դուրս գանք Մարինեի բարձրացրած մարգարեացման թեմայից, ու ասենք՝ հա, մեկ-մեկ պետք ա սենց ուժեղ խփել, բայց գոնե կատարումը լավը լիներ, հասկանալի, ընկալելի լիներ, ոչ թե բառարաններից պեղված բառակույտ, որոնց հերթականությունը ինքինին իմ, ասել է թե՝ պրոլետարիատի համար, ոչ նուրբ քիմքով ընթերցողի համար, պատճառաբանված չի թվում:


    Հ. Գ. Դեմ եմ բոլոր վիրավորական պիտակումներին, որ ուղղվել են բանաստեղծին: Մարդը իր սրտի խոսքն ա ասել, սիրտը եկել ա, արտահայտվել ա, ինձ դուր չի եկել արդյունքը, բայց դա չի նշանակում, որ կարելի ա վիրավորել: Ուղղակի ինքը նաև շատ համեստ մարդ ա երևում, չկարողացավ երևի նորմալ հիմնավորել իր գրածը, բայց գուցե կարա գրավոր անի, երբ ընդհատող չի լինի:

  14. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (27.01.2018), Chuk (27.01.2018), Jarre (26.01.2018), Sambitbaba (26.01.2018), Արամ (26.01.2018), Գաղթական (26.01.2018), մարիօ (27.01.2018), Յոհաննես (27.01.2018), Նիկեա (28.01.2018), Ուլուանա (26.01.2018)

  15. #8
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կմա անսպիտակեղեն ասելով ի՞նչ նկատի ունի: Ի՞նչն ա սպիտակեղենը, ինչո՞վ ա վատ կամ լավ սպիտակեղեն չունենալը:
    Կամ ճակատագիրն ու հեգնանքը ինչո՞վ ա հակադրում, հայտնի ռուսական ֆիլմի՞ն ա հղումը, բայց էնտեղ ճակատագիրը հենց հեգնում ա: Կամ ի՞նչ ա ճակատագիրը ի վերջո: Եթե ճակատագիր ա, ճակատագրի դեմ ի՞նչ կարաս անես: Ո՞վ ա մեղավոր ճակատագրի համար:

  16. #9
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իր, քաղաքին նվիրված շարքը կարդացի։ Հարուստ լեզու ունի։ Երևի դա ինչ որ տեղ խանգարում ա միտքը ճիշտ ընկալելուն։ Սենց կամայական ինտերպրիտացիաներ կարելի ա անել և ի օգուտ ստեղծագործության, և հակառակը։ Բայց էս օբշի հիստերիան չեմ հասկանում։ Ինքը ոչ առաջին ոչ վերջին պոետն ա, որ քննադատական օպուս ա երկնել, որ սենց ցցերի վրա են դիմավորում։ Գրականությունն էլ ասենք որպես արվեստի մի ճյուղ լրիվ իրավունք ունի իրականությանը արձագանքի, կամ վերաիմաստավորի, կամ վերամտածի եսիմ։ Իսկ ինչ ձևաչափում ու ինչ բառերով, դա հեղինակի ընտրությունն ա։ Դե սա իհարկե դասական քնարերգությունից հեռու ա, ինձ դուր ա գալիս սենց ազատ ձևի մեջ մտքերի հոսքը, որ ունի հանգավորում, ռիթմ, տրամադրություն, բայց իրա մոտ մի տեսակ արհեստական բան կա, անմասնակից, ոնց որ ուղղակի բառեր իրար հետևից շարելով գնա, անարձագանք ա մնում մի տեսակ։ Նյարդի չի կպնում էլի։
    SWTS

  17. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Chuk (27.01.2018), Sambitbaba (27.01.2018)

  18. #10
    Սկսնակ անդամ Brutus-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.11.2017
    Գրառումներ
    29
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Apocalypto-ի հետ կապված։ Մարդը ուղղակի գրել ա էն ինչը որ իրա մտքին կար ու իրան հարազատ էր։ Ինքը արտահայտել ա իր վերապրումները էս միջոցով, ու ես խնդիր չէմ տեսնում դրա մեջ։ Ինչքան ել համաձայն լինեմ կամ չլինեմ իրա տողերի հետ, պետք ա հարգեմ իրա ինքնարտահայտվելու իրավունքը։ Եվ ի վերջո եթե օրինակի համար համաձայն չլինեմ, ուրիշ շատ գրողներ կան ում գրվածքներին կարող եմ հետևել, որոնք գուցե ինձ ավելի հոգեհարազատ լինեն։ Դրա համար ել չէմ հասկանում էս ամբողջ խառնաշփոթի իմաստը ֆեյսբուքում։

    Չնայած, որ բանաստեղծության մեջ չեմ տեսնում հստակ ասելիք, մեկ ա զգում եմ մարդու վերապրումները, մտքերը։ Ու չգիտեմ ինձ էդքանը հերիք ա, ամեն ինչ չի, որ գրված ա հետին մտքերով ու ակնարկներով։ Չնայած չգիտեմ Հուսիկ Արաի գրելու դրդապատճառները, բայց էդ իմ համար կարևոր չի։ Ու չնայած որոշ բառեր կարծես կոնտեքստից դուրս են գտնվում, չգիտեմ, իմ համար մտավոր պատկեր են ստեղծում իրա հոգեվիճակը ավելի լավ պատկերացնելու համար։

  19. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (27.01.2018), Ուլուանա (26.01.2018)

  20. #11
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Քանի օր էր` հա աչքովս ընկնում էին Հուսիկ Արայի բանաստեղծության առաջացրած աղմուկի մասին ակնարկող ստատուսներ, էսօր վերջապես կարդացի բանաստեղծությունը, Ազատության բանավեճն էլ նայեցի:

    Բանաստեղծությունն անձամբ ինձ դուր չի գալիս որպես բանաստեղծություն, բայց էդ համատարած վրդովմունքն ու առավել ևս մեղադրանքներն ու վիրավորանքներն ընդհանրապես չեմ հասկանում: Ավելի ճիշտ` հասկանում եմ, որ շատերին կարող ա դուր չգալ էդ մոտեցումը, համաձայն չլինեն, որ երկիրը կղանքի մեջ ա ու որ էդպես էլ մնալու ա: Լրիվ բնական ու նորմալ ա չհամաձայնելը, չհավանելը: Բայց Մարինե Պետրոսյանի պես մատը տնկած, պահանջող տոնով մարդուն ասել` դու իրավունք չունե՛ս ուրիշների անունից, իմ անունից նման բան գրելու, աբսուրդ եմ համարում: Կամ` որ ասում էր` դու քեզ մարգարեի տեղ ես դրել ու մի ամբողջ ժողովրդի ապագա՞ն ես որոշում: Այ քեզ բան: Նախ` խոսքի ազատություն ա. մարդն ինչ ուզի` կգրի, քանի դեռ անձամբ չի վիրավորել կամ զրպարտել որևէ մեկին: Հետո էլ` ի՞նչ ա նշանակում` իմ անունից իրավունք չունես գրելու: Ախր ո՞վ ա քո անունից գրել, այ Մարինե: Հիմա եթե դու էս երկրի մաս ես, ուրեմն ով ինչ գրի երկրիդ մասին, պիտի գա, քեզնից թույլտվություն ստանա կամ հետդ համաձայնության գա, նոր գրի՞: Կամ` ի՞նչ մարգարեության մասին ա խոսքը: Մարդն իրավունք չունի՞ իր կարծիքը գրելու երկրի ապագայի մասին` հիմնվելով ներկայիս վիճակի վրա: Ինչպես բազմիցս ասվեց, ուրիշ շատ գրողներ են նույնն արել ու դրա իրավունքն ունեցել են: Մարդն ընդամենը բանաստեղծություն ա գրել` իր զգացողությունները, մտքերը, ապրումները, մտահոգություններն արտահայտելով, կարդացողն էլ իրավունք ունի համաձայնելու կամ չհամաձայնելու, հավանելու կամ չհավանելու, էդքան բան: Հուսիկ Արան էլ լավ ասեց` համաձայն չե՞ս` դու էլ հակառակը գրի, ո՞րն ա խնդիրը:

    Ճիշտն ասած` Հուսիկ Արային չէի ճանաչում ո՛չ որպես բանաստեղծի, ո՛չ էլ որևէ այլ ձևով, բայց որպես մարդ` էդ բանավեճի ժամանակ բավական դրական տպավորություն թողեց: Մարինեի լաչառություններին, անվերջ ընդհատումներին ու ակնհայտ անձնական վիրավորանքներին շատ զուսպ ու կոռեկտ էր արձագանքում` առանց վերջինիս մակարդակի իջնելու: Էդ կինը, փաստորեն, ընդհանրապես բանավեճի կուլտուրա չունի: Ինքը որ խոսում էր, հենց մեկը մի ծպտուն հաներ, հարձակվում էր վրաները, թե` թողեք խոսեմ, մի ընդհատեք, բայց մյուսներից ով խոսեց, իրան դուր չեկած ամեն բառից հետո ագրեսիվ ու անտակտ ձևով վրա էր տալիս:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  21. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (27.01.2018), Chuk (27.01.2018), Sambitbaba (27.01.2018), Srtik (27.01.2018), Աթեիստ (27.01.2018), Այբ (28.01.2018), Արէա (27.01.2018), Արշակ (27.01.2018), Գաղթական (28.01.2018)

  22. #12
    Եսիմ
    Յոհաննես-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.02.2014
    Հասցե
    Սլոյի յատաղ
    Գրառումներ
    2,656
    Mentioned
    32 Post(s)
    Tagged
    2 Thread(s)
    Մեր սեփական մտածելակերպ չունեցող հասարակությունը ինձ արդեն շատ երկար ժամանակ ոչնչով չի զարմացնում։
    Հիմա թրենդի մեջա բառերը իրար կողք շարելը,իսկ եթե էդ քեզ դուր չի գալիս,ուրեմն.Փաաաաաայ,դու չես հասկանում ։ճ
    Էս նույն հասարակությունը Սևակին պաշտողներն էին(դե մոդա էր էլի),հետո էս նույն հասարակությունը Սևակին անկապ դեմք հանեց(դե մոդա էր էլի) ։
    Օքեյ,ես չեմ հասկանում ժամանակակից <<պոեզիան>> ու լավա գնամ իմ համար շաբլոն Սահյան ու Դուրյան կարդամ։

  23. #13
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Քանի որ քննարկում ենք, եկեք թեմային առնչվող մի քանի նյութ դնեմ:

    Էս Ազատության եթերում բանավեճն ա, որին մասնակցում էին Հուսիկ Արան, Մարինե Պետրոսյանը, Կարպիս Փաշոյանն ու ինձ անծանոթ Վահե Արսենը.


    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  24. #14
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Էս Հուսիկ Արայի «աղմկոտ» հարցազրույցն է «Հայկական ժամանակ» թերթին, որտեղ անձնական գնահատականներ է հնչեցնում բանասեղծության մասին խոսողներին ու մեկնաբանում է սեփական բանաստեղծությունը.

    Ինձ քննադատողը նախկին կլյուչնիկ է. Հուսիկ Արայի մեկնաբանությունը սկանդալային գործի մասին

    Արդեն մի քանի օր է, բուռն բանավեճեր են ծավալվում բանաստեղծ Հուսիկ Արայի վերջերս հրապարակած բանաստեղծության շուրջ: Բանաստեղծությունը հետեւյալն է.

    Apocalypto

    Իմ երկիրը՝ արեւելյան թերմացք,
    նեխելու է կեղծիքի մեջ ու ստի,
    կեղտից-կեղտ սողալու է ճապաղ
    ու չի բարձրանա իր կղանքից վեր:
    Անսպիտակեղեն, մնալու է ցեխին տապկած՝
    թեւերի տակ սարդոստայն ու ոչ մի թռչող երազ.
    մեր փախուստն է աշխարհում՝ ելք դեպի ներս,
    որ ճակատագիր է այլեւս, ոչ թե հեգնանք:

    Բանաստեղծությունը հրապարակելուց հետո ֆեսբուքյան տիրույթում հայտնվեցին Հուսիկ Արային հազարավոր մեղադրողներ ու դատապարտողներ, որոնց թիվը գնալով ավելանում է: Որոշները բանաստեղծին անվանեցին թուրք, անհայրենիք, ճիվաղ «արա Հուսիկ»: Հայհոյախառն ու բազում այլ որակումներ տվեցին, ասելով, որ նա կույր է եւ չի տեսնում ոչ մի լավ բան, իսկ փոքրիկ «դրախտիկը» այսինքն՝ Հայաստանը վերածել է դժոխքի:

    Ֆեյսբուքյան մեկնաբանություններում գրել են նաեւ. «Ազգն ու հայրենիքը մեղավոր չեն, որ Հուսիկ Արան հուսալքված է, կամ արաղի փող չունի», «Ազգն ու հայրենիքը ունի վարդագույն տուֆից պատեր, որոնցից ցանկացածին կարող է խփել իր գլուխը հուսախաբ Հուսիկը»:

    Չնայած պաթոսախառը, գռեհիկ ու անհարկի համեմատությունների տարափին, տարատեսակ վիրավորանքներին, քիչ չէին մարդիկ, ովքեր պաշտպանում ու կիսում են գրողի կարծիքը, մտավախություններն ու ապրումները, ովքեր նշում են, որ վերջապես հայ մտավորականության մեջ կա մեկը, որը բացահայտ խոսում ու իրականության արտացոլանքն է ներկայացնում:

    Բանաստեղծության շուրջ առաջացած քննարկումների եւ քննադատությունների մասին «Հայկական ժամանակ»-ը զրուցել է Հուսիկ Արայի հետ: Մեզ հետ զրույցում գրողը տող առ տող ներկայացրեց իր ստեղծագործության իմաստը, անդրադարձավ նաեւ քննադատողներին:

    - Հուսիկ, մի անգամ հարցազրույցներից մեկում ասել էիք, որ օրվա իրադարձությունները կարող են ձեզ համար գրելու նյութ դառնալ:

    - Վաղուց այդ մտորումները կային, այդ խմորումները կային ու մի օր պիտի գրվեր, ուղղակի եղավ այդ օրը: Այս մի քանի տողում Հայաստանի ամբողջ մշակութային, սոցիալական, հասարակական, քաղաքական, իրավիճակն է արտացոլված: Անընդհատ քննադատում ենք բոլորին, հարեւան երկրներին, մի հատ եկեք մեզ նայենք: Ինչու՞ ենք մենք մեզ խաբում: Ընտանիքներ կային, որոնք հերթ էին կանգնել, կռիվ էին անում ընտրություններին, որ իրենց 10 հազարը ստանան:

    - Ձեր բանաստեղծությունների շուրջ ծավալվող բանավեճերին եւ քննադատություններին ինչպե՞ս եք վերաբերվում:

    - Քննադատողները հիմնականում գրողների ավագ սերնդի մի խումբ են, որոնցինց մեկը նախկին «կլյուչնիկ» է՝ ուսադիրներով աստղերով նախկին ոստիկան, նախկին «պառտնո», նախկին «չենջ է» եւ ինչ-որ գրականագետ, որ նախկին գյուղապետ է, սա է մակարդակը:

    - Ձեր ֆեյսբուքյան էջում մի քանիսը գրել են, որ երբ քննադատում են ձեր գրածները, դուք հանում եք նրանց ձեր ընկերների ցանկից:

    - Դրանք քննադատություններ չեն, այլ անմակարդակ հայհոյանքներ են, բայց ես չեմ իջել ոչ մեկի մակարդակին: Եթե ունեն առողջ քննադատություն, թող ասեն, բայց չվիրավորեն ոչ ինձ, ոչ էլ իմ ազգային պատկանելությունը: Ինձ թուրք ասողներն ավելի՞ շատ հայ են, ավելի՞ նվիրված են, քան ե՞ս: Ախր, լավ գիտեմ տեղները, հարկ եղած դեպքում 10 դրամով ամեն ինչ կվաճառեն:

    Ստորեւ ներկայացնում ենք Հուսիկ Արայի՝ իր բանաստեղծության տող առ տող վերլուծությունը.

    Իմ երկիրը՝ արեւելյան թերմացք,
    նեխելու է կեղծիքի մեջ ու ստի,

    Առաջին երկու տողերում բանաստեղծն արտացոլում է այն, ինչ կա այսօր Հայաստանում, իսկ Արեւելքում նախկինում է եղել. «Նրանք առաջ գնացին, մենք մնացինք այդ թերմացքի մեջ: «Արեւելքում գոնե ցմահ չեն իշխում, մեր երկրում կա այդ միտումը»,- ասում է Հուսիկ Արան: Գրողն օրինակ է բերում Արեւելքը, որտեղ ընտրությունները, ըստ նրա, անցկացվում են արդար եւ թափանցիկ: «Մեզանում մենք լավ համոզվեցինք, թե ինչ է կատարվում՝ կեղծված ընտրություններ, իշխանությունը վերարտադրվում է»:

    կեղտից-կեղտ սողալու է ճապաղ
    ու չի բարձրանա իր կղանքից վեր:

    Անդրադառնալով երրորդ եւ չորորդ տողերին՝ ասում է, որ հասարակությունը եւ մեր երկիրը հասել է այն վիճակին, որ մեզնից յուրաքանչյուրը, եթե դուրս գա փողոց, պարզ կտեսնի, թե ինչ է այստեղ կատարվում: Հիմնականում բարոյալքված, խաբեբա, ստորադաս եւ ստորացնող հասարակությունն է գերիշխում: «Իրականությունը սա է, պարզապես մենք պետք է ուժ ունենանք բարձրաձայնելու, խնդիրների մասին խոսելու, խոստովանելու իրականությունը, քանի այդպես չէ, մենք նեխելու ենք կեղծիքի ու ստի մեջ»,- ասում է Հուսիկ Արան:

    Անսպիտակեղեն, մնալու է ցեխին տապկած՝
    թեւերի տակ սարդոստայն ու ոչ մի թռչող երազ.

    Այս տողերում, ըստ Հուսիկ Արայի, ասվում է, որ մեզ ստիպում են ասել, թե իբր, մեղրի կարասի մեջ ենք, իսկ ապագայից էլ «ֆուռերով» մեղր է գալիս: Եվ եթե այսօր այսպիսի վիճակ է, սա չի կարող ներշնչել լավ ապագա:

    «Հայաստանում անհույս վիճակ է, այսօր այստեղ տեսլական չկա: Խոսեք ցանկացած քաղաքացու հետ, տեսեք՝ տեսլական ունի՞: Խնդրեմ, արի իմ գյուղ, ամբողջ բնակչությունը ծեր է, երիտասարդություն չկա: Եթե իմ տղաներն էլ վաղը ուզեցին գնալ, ես չեմ կարող արգելել, չեմ կարող բռնել, չափահաս մարդիկ են»: Հուսիկ Արայի տղաներն արդեն չափահաս են, որդիներից մեկը քառօրյա պատերազմի մասնակից է, ասում է՝ եթե իր տղաներն էլ գնան, ինքը կվերջանա:

    մեր փախուստն է աշխարհում՝ ելք դեպի ներս,
    որ ճակատագիր է այլեւս, ոչ թե հեգնանք:

    Նախավերջին եւ վերջին տողերում, ըստ բանաստեղծի, արտացոլված է հայ հասարակության՝ իրականությունից փախչելու եւ սեփական սխալները զգալու անկարողությունը: Արտագաղթ, սոցիալաական ծայրահեղ վատ վիճակ եւ փախուստ: «Այն, որ պիտի ներս գնանք՝ մեզ քննելու, մեր սխալները քննելու, մեզ հասկանալու, փոխարենը գերադասում ենք փախուստն աշխարհում, իսկ սա արդեն ճակատագիր է, ոչ թե հեգնանք»,- ասում է Հուսիկ Արան:

    Աղունիկ Հովհաննիսյան
    Աղբյուր՝ http://armtimes.com/hy/article/129479

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  25. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Jarre (28.01.2018), Աթեիստ (27.01.2018)

  26. #15
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Սա Կարպիս Փաշոյանի ստատուսն է, որի դեմ էլ, ըստ իր խոսքերի, վրդովեել է Մարինե Պետրոսյանը.

    Երբ Պյոտր Չաադաևը հրապարակեց իր առաջին Փիլիսոփայական նամակը համընդհանուր հիստերիա բարձացավ: Ռուսական միջավայրը երբեք այդպես չէր ցնցվել, տասնամյակներ շարունակ մարդիկ սովորել էին ապրել խլացված ու խեղդված ճշմարտությունների աշխարհում: Բայց ահա հայտնվեց մեկը, որը թքեց իրականության երեսին, համարձակվեց «ձեռք բարձրացնել» սրբություն սրբոցի կարգավիճակ ունեցող եկեղեցու և ինքնակալության վրա: Չաադաևին չներեցին, ռազմահայրենասիրական վարագույրը մեջտեղից պատռվեց, նրան հայհոյում էին ու սպառնում՝ հաշվեհարդարի անզուսպ շիզոֆրենիայով տոգորված: Ո՞վ է այդ խելագարը, նրա տեղը գժանոցն է: Մոսկվայի համալսարանի ուսանողները զենք էին պահանջում, որպեսզի գնան ու այդ Չաադաև կոչվածի հարցերը հենց տեղում լուծեն:

    Վիսարիոն Բելինսկին գրում է. « Палками бьют — не обижаемся, в Сибирь посылают — не обижаемся, а тут Чаадаев, видите, зацепил народную честь — не смей говорить; речь — дерзость, лакей никогда не должен говорить!»:

    Ճշգրիտ է չէ՞ գրել Բելինսկին, բա ո՞ր Գերցենի գրածները կարդաք հայրենասիրական մութ զանգվածների մասին, որոնց սատկացնում են, ծեծում, ճորտացնում, աքսորում Սիբիր, բայց ձայն հանող չի լինում: Այսինքն այդպիսի պայմաններում ապրել կարելի է, բայց գրել՝ ոչ: Հայրենիք ու եկեղեցի կոչվածները անձեռմխելի են, եթե գրես, ապա դառնում ես սրբապիղծ ու դավաճան:

    Երևի թե հասկանում եք, որ այս շարադրանքում կենտրոնական թեման 19-րդ դարի Ռուսասանը չէ, այլ՝ 21-րդ դարի Հայաստանը, որտեղ խճանկարի տրամաբանությամբ ամբողջացել է գրեթե նույն պատկերը:

    Բանաստեղծ Հուսիկ Արան մի բանաստեղծություն է գրել և ահա ինչ-որ գորշ զանգված ցնցվել է, ապշել է ու ապշահարվել: Այն աստիճան, որ բանստեղծության գրականագիտական տեսանկյունը մի կողմ դրած՝ հայհոյում են Հուսիկին, թե բա դու ո՞վ ես, որ համարձակվել ես կպնել մեր Էրգրին, մեր Էրգիրը սուրբ ա, անձեռնմխելի ա, Հուսիկ հո դու թուրք չե՞ս:

    Արդեն երեք տասնամյակ է, ինչ ժողովրդին ծեծում են, ջարդում, սպանում, մարդկանց հասցրել են աղքատության ու քաղցի անդունդը, մարդիկ փախնում են այս երկրից, արժեք կոչվածը հողին է հավասարեցվել, բայց ո՛չ, ամենն այդ օրինաչափության մեջ է, իսկ երբ Հուսիկն իր ցասումն է արտահայտել գորշ իրականության վերաբերյալ, վիրավորական է, սրբապղծություն է, նա հայ չէ, իսկ եթե հայ չէ, ապա տրամաբանորեն մարդ էլ չի կարող կոչվել:

    Գիտեք, խոսքը ժողովրդի մասին չէ, եթե բանաստեղծությունն այդ ցույց տանք որևէ գյուղացու, ապա անշուշտ նա կհամաձայնի Հուսիկի հետ, որովհետև այդ տողերում կգտնի իր խեղված ճակատագիրը, որովհետև Հայաստանի գյուղացիները շատ լավ գիտեն, որ ազատ ու անկախ այս երկիրը դեռևս ոչ ոքի երջանկություն չի բերել, այլ խեղել է հազարների կյանքերը:

    Այսինքն Հուսիկին քրֆողը ժողովուրդը չէ, այլ այն կիսակրթված, բայց լայնախոհությունից ու մարդեղությունից անդին ապրող գորշ զանգվածը, որի միակ ու անկրկնելի կերը սրբերն ու հերոսներն են՝ ողողված մոլեռանդ կրոնականությամբ ու շիզոֆրենիկ հայրենապաշտությամբ:
    Եվ հիմնախնդիրն այս միայն Հուսիկի պարագային չի վերաբերվում: Կենդանական բնազդներով ապրող զանգվածը կարող է օրինակի համար հայհոյել Ինքնագրին ու Վահան Իշխանյանին, իբրև թե՝ Վահան, հո թուրք չե՞ս, ինչի ես Չարենցի անտիպները հրատարակել, ինչի՞ ես ազգի սրբությանը խայտառակ արել: Այսպիսի օրինակները բազմաթիվ են:

    Դրանք նոմենկլատուրային գրականության առջև խոնարհվող զանգվածներն են, նրանց օրգազմի աղբյուրը «Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում» տողերն են, նրանք սնվում են մայր հայրենիքի ու Արարատի մասին պոշլի ոտանավորներով: Ամենակարևորը՝ Մասիսին պետք է հաջորդի մեդալ հետ տալու ծիսակարգը: Այո՛, հայ գրականության հանճարը սահմանափակված է մեդալ վերադարձնելու կամ էլ՝ չվերցնելու ցածր, ողորմելի արարողակարգով:

    Եկեք, մի քիչ էլ ինձ հայհոյեք, մի քիչ էլ իմ արյունը խմեք, մարդակերներ ջան, որովհետև ես էլ եմ թքում այս կեղծ իրականության ու պոշլի ռազմահայրենասիրության երեսին:
    Աղբյուր՝ ՖԲ

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  27. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Աթեիստ (27.01.2018)

Էջ 1 3-ից 123 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հուսիկ....Շնորհավո՜ր...
    Հեղինակ՝ Մանոն, բաժին` Շնորհավորանքներ
    Գրառումներ: 29
    Վերջինը: 18.02.2010, 01:04

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •