Lady Bird-ը ահագին հաջողված կինոյա իրա ժանրի մեջ, ինձ դուրա եկել:
Էսօր Darkest Hour-ն էլ նայեցի։ Տեխնիկական առումով լավն էր իրոք։ Թեթև սպոյլեր՝
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Jarre (29.01.2018)
մարիօ (29.01.2018)
Jarre (29.01.2018)
Jarre (29.01.2018)
Jarre (29.01.2018)
Երեկ ընկերներիս հետ երկրորդ անգամ նայեցի Բիլբորդները։
Դուք նկատել ե՞ք թե ինչքան բարություն կա էդ ֆիլմում։ Ես չեմ խոսում էն էժանագին տրյուկների մասին, որ մեկը մեռնում ա, մյուսը օգնում ա ու հանդիսատեսը լաց ա լինում։ Ոչ, հենց սարկազմի, մարդկային այլ արատների տակ որքան բարություն կա։ Ինչպես ես սկզբում ատում ու զզվում Dixon-ից ու հետո ինչպես ա փոխվում քո վերաբերմունքը իրա հանդեպ։ Որովհետև իրան պետք էր հասարակ մի խոսք ու հասարակ մի արարք։ Որը ոչինչ չի պահանջում տվողից, բայց արյդունքը ինչքան հզոր ա։ Ու որ մտածում ես, թե քո կյանքում երբեմն ինչքան ա գերիշխում քննադատությունը, չարությունը։ Իսկ մի բարի քայլը ու խոսքը կարա ճակատագրական լինի ինչ որ մեկի համար։ Հավատը մարդու հանդեպ կարա նենց մոտիվացնի։ Իհարկե սա հազվագյուտ է աշխատում, որովհետև դրա համար էլ է հարկավոր բաց ուղեղ ունենալ և սեր բարության հանդեպ, բայց իսկապես կան մարդիկ, ովքեր էնքան են մխրճված իրանց կյանքում տեղի ունեցած տարբեր իրադարձությունների փլատակների տակ, որ իրենք ընդամենը մի օգնության ձեռքի կարիք ունեն։ Ու իրանք պատրաստ են դուրս գալ էդ վիճակից։ Գուցե չեն գիտակցում, բայց պատրաստ են։ Ու Martin McDonagh-ը ահավոր հետաքրքիր ու պարզ ձևով դա ցույց է տալիս։ Մի խոսքով առաջին սերս էս դեպքում շատ ավելի թույլ էր, քան երկրորդը ))
Shape of water-ը նայող եղե՞լ ա։ Նոր նայեցի․ էդ ինչ վատն էր։ Սարսափելի ա, որ տարվա լավագույն ֆիլմ կարողա լինի։
Հ․Գ․ Գրեցի, հետո տեսա Հայկօի կարծիքը։
i wanted to destroy something beautiful
Դիքսոնի կերպարանափոխության վրա կարծես բոլորը քննադատները շեղվել են։ Իմ աչքին այդտեղ եսիմ ինչ կերպարանափոխում չկար։ Ինքը ավելի քիչ ռասիստ չդարձավ, ոչ էլ բռնության կորովն էր մեջը պակասել։ Վոլըբին իր համար հայրական կերպար էր, և այդ ”հոր” կորուստն ու գիտակցումը, թե իր մեջ այդ հայրը ինչ էր տեսնում ու կցանկանար տեսնել լրիվ սազում էր իր հետագա գործողություններին։ Ի դեպ Վոլըբիի կերպարն է, կարծում եմ, որ երկրորդ կեսը մի քիչ տափակացնում է, բայց դե այդ տափականալը կարծես եզրահանգման բանալին է։
Ինչևէ, այս ֆիլմը ըստ իս դեռ երկար է հիշվելու, ու ՄկԴորմանդին արժի մեկի տեղը երկու օսկար տալ, մի մեկուկես էլ՝ Րոքվելին։ Ընդհանրապես, բոլորի խաղն էլ հիասքանչ է, բացի Վոլըբիի կնոջ դերակատարից՝ այդ մեկը լրիվ մարդու ախորժակ էր փակում։
Այս տարվա լավագույն ֆիլմերի նոմինանտներից մենակ սա ու Դանքըրքն եմ տեսել, մնացածների թրեյլերները նայելուց էն կոմ ցանկություն չունեմ նայելու։ Կարծում եմ բիլբորդները լրիվ արժանի են լավագույն ֆիլմի, բայց ոչ լավագույն սցենարի։ Լավագույն սցենարը պիտի գնա «Get out»-ին։
Գաղթական (31.01.2018)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ