Շատ ծանոթ վիճակ ա։
Մի որոշ ժամանակ ես ինքս եմ ենթարկվել նման վերաբերմունքի, երբ 7-րդ դասարանում շրջանից տեղափոխվել էինք Երևան, հետո էլ շատ եմ ականատես եղել այլ երեխաների նկատմամբ բուլինգի։
Ինձ օգնող չկար, մի կերպ ինքս դուրս եկա էդ վիճակից, իմ բնավորության ինչ-ինչ գծերի շնորհիվ, ինչը բոլորին չի որ կհաջողվի։
Իմ կարծիքով Հայաստանում կա խնդրի լուծման ընդամենը 2 տարբերակ.
1. Գտնել էնպիսի դպրոց, որտեղ հիմնականում խելացի երեխաներ են. Այբ, Սեբաստացի, Ֆիզմաթ։ Բոլորը չգիտեմ, պիտի հետաքրքրվել։ Ու երեխային անպայման տեղափոխել։ Ոչ մի դեպքում չի կարելի աչք փակել երեխայի ամենօրյա հոգեկան տառապանքների վրա։
2. Երեխային ֆիզիկապես կոփել. լավագույն դեպքում հոր, մեծ եղբոր հետ առավոտյան վազք, եթե չէ, մի ընկերոջ հետ, ծայրահեղ դեպքում մենակ։ Մարզասարքերի վրա բազային վարժություններ, լող, բռնցքամարտ, գիմնաստիկա։ Թեկուզ դասերի հաշվին։ Մի քանի թեորեմ պակաս իմանալը հետագայում կլրացվի, հոգեկան տրավմաները միշտ մնալու են։
Ընդհանրապես Հայաստանում տղաները պիտի ուժեղ լինեն։ Մանավանդ խելացիներն ու մասսայից տարբերվողները։
Մեջբերել
Էջանիշներ