User Tag List

Էջ 3 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 83 հատից

Թեմա: Բուլիինգ դպրոցում․ ինչ անել

  1. #31
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ուտոպիա

    Մենք ընդամենը սովորել ենք "թաքնվել կեղևի տակ"։
    Ուտոպիա չի։ Եթե հասել ենք նրան, որ հիվանդին ու հաշմանդամին չեն հոշոտում, տանում ձորը գցում, ուրեմն կհասնենք նաև նրան, որ խելքին զոռ տված և/կամ ֆիզիկապես թույլ կամ ինչ-որ այլ հատկանիշներով մյուսներից տարբերվող երեխային դպրոցում բուլիինգի չենթարկեն։

  2. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Progart (08.01.2018), Աթեիստ (08.01.2018), Արշակ (10.01.2018)

  3. #32
    Վերադարձ Լեո-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.10.2007
    Հասցե
    Երևակայություն
    Գրառումներ
    6,253
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շատ նորմալ եմ վերաբերվում բոլինգին դպրոցներում: Շատ հետաքրքիր խաղ ա: P

  4. #33
    Պապա x3 Աթեիստ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2007
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    8,706
    Mentioned
    49 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ուտոպիա լս

    Մենք ընդամենը սովորել ենք "թաքնվել կեղևի տակ"։
    Վարդ, լսած կլնես, որ սովետում ձախլիկներին դասատուներն էին ծեծելով «սարքում» աջլիկ։
    Պատկերացրա, թե նույն դասարանի աշակերտները դա տեսնելով ոնց կվերաբերվերին տենց «տարբերվողին»։

    Առաջընթացն ակնհայտ ա, ու մեկ ա իմ համար ակնհայտ ա, որ բուլլինգի ենթարկվողն ինքնուրույն շատ քիչ բան կարա փոխի։
    Բուլլինգը նշանակում ա, որ իրա ինչ որ հատկանիշի համար իրան մի անգամ նեղել են, ինքը չի կարացել տակից դուրս գա ու դա կրում ա սիստեմատիկ բնույթ։
    Եթե առաջին անգամ չի կարացել, 10-րդ անգամ նույն բանն անելը տասնապատիկ անգամ դժվար ա դառնում։
    artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.

  5. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    StrangeLittleGirl (08.01.2018), Ուլուանա (08.01.2018)

  6. #34
    Պատվավոր անդամ boooooooom-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2009
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Աթեիստ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վարդ, բնության մեջ ուժեղը ու հասարակության մեջ ուժեղը խիստ տարբեր բաներ են։

    Ասենք դպրոցում կարող ա մի հատ օլիգարխի տղա ոչ ուժ ունենա, ոչ էլ խելք, բայց մենակ հոր «հեղինակության» հաշվին լավ շրջապատ հավաքի ու հանգիստ բուլլինգի ենթարկի համ ուժեղ, համ խելացի մեկին, ում համար ասենք իրա հերը ոչ թե հեղինակություն ա, այլ չբռնված հանցագործ։
    Արտ, ցավոք սրտի փողն էսօր ֆիզիկական ուժից ուժեղ ա...
    Մի մտածեք, որ իմ գրած ամենը իմ սրտով ա, ես ընդամենը իմ տեսանկյունից երևացողն եմ գրում։ Ու ինձ թվում ա, որ էդ ամենը պարզ ա ինչպես ցերեկը։
    Ես էս պահին չունեմ խնդիրներ, որովհետև ինձ շրջապատել եմ իմ "ուժի" մարդկանցով։ Էդ շրջանակից դուրս ինձանից ուժեղը ինձ կհոշոտի. ես ստիպված պիտի թաքնվեմ կամ հոշոտվեմ (ինչքան էլ որ սա նվաստացուցիչ չի հնչում)։
    Քի՞չ ենք ականատեսը եղել, որ մի խելացի Ակումբցի հոշոտել է պակաս խելացի նորեկին. լիքքքը։

    Կրկնում եմ, սա ինձ դուրեկան չէ, բայց փաստ է։
    Կարճ
    Կոնկրետ

  7. #35
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Աշխարհիս օրենքնա, որ ուժեղի մոտ միշտ էլ թույլնա մեղավոր:

    ՈՒ միշտ էլ՝ ցանկացած տարիքում ու ասպարեզում, կգտնվեն այլոք, որոնք կփորձեն սրա-նրա հաշվին ինքնահաստատվել կամ նրան տապալելով վեր բարձրանալ:

    Ես մի բան գիտեմ.
    Իրական ուժեղը նա է, ով իրեն հավասարների կամ իրենից ավելի ուժեղների հետ է մրցում:
    Իսկ իրենից թույլերին էլ, հարկ եղած դեպքում, նեցուկ է կանգնում:
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  8. #36
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բուլինգին նպաստում ա նաև միայնակության փաստը։ Այսինքն, բուլինգին հակված կամ դրա կիրառումից հաճույք ստացողները որսում են հենց միայնակներին։
    Մարդու տեսակը դժվար թե փոխես․ այսինքն, սուսիկ-փուսիկ, ինքնամփոփ երեխային հանկարծ կամ նույնիսկ աստիճանաբար դարձնել արևելյան մարտարվեստներին տիրապետող, ինքնավստահ մեկը, դա մի քիչ ֆիլմային/գրքային պատկերացում ա։
    Որպես լուծում ես կառաջարկեմ պայմաններ ստեղծելը, որ երեխան այդ միջավայրից որոշ ընկեր(ներ) ձեռք բերի։ Նկարագրված տեսակի երեխաների մոտ դա ինքնուրույն սովորաբար չի ստացվում, քանի որ իրենք նախաձեռնող չեն, իսկ պոտենցիալ ընկերացուներն էլ առանձնապես չեն հրապուրված ընկերանալու մեկի հետ, որին շրջապատը նսեմացնում ա։ Ու էստեղ ծնողների գործելու հերթն ա․ ստեղծել որոշակի պլատֆորմ ընկերություն սերմանելու համար։ Օրինակ, կարելի ա ուսումնասիրել երեխաներին և քիչ թե շատ հարմար թեկնածուի /հարմար կամ նման՝ հետաքրքրություններով, տեսակով, վարքով/ ծնողի հետ, օրինակ, մտերմանալ, կամ նույնիսկ առանց ծնողի հետ կապի կամ միջամտության, ինչ-որ առիթով հրավիրել թեկնածուին հյուր, ստեղծել միասին զվարճությունների կամ ընդհանուր հետաքրքրությունների զարգացման միջավայր, և այդ դեպքում թեկնածու-ընկերը կտեսնի, որ այդ ճնշվող երեխան այնքան էլ վատը չէ իրականում, նույնիսկ նրա հետ ավելի հետաքրքիր ա, քան մյուսների, իսկ մյուսները, տեսնելով որ տղան այլևս միայնակ չէ, այլ կան մարդիկ, որ նրան ընդունում են, փշերն աստիճանաբար կթողնեն, մանավանդ որ տղայի մոտ ընկեր(ներ ) ձեռք բերելուց հետո ինքնավստահության աճ էլ կնկատվի։
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 08.01.2018, 05:08:

  9. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    ivy (11.01.2018), Smokie (23.01.2018)

  10. #37
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.05.2016
    Գրառումներ
    478
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ո՞նց պայքարել դպրոցական բուլիինգի դեմ։
    Դրա դեմ պայքարելը անիմաստ է, քանի որ եթե բանը հասել է դրան, ապա բանը բանից վաղուց անցել է ու ընդամենը պետք է վիրահատական ուղիներով հարցը լուծել: Ասենք բռնացողին բռնանալ, ծեծել տալ, վախեցնել, դպրոցից հեռացնել տալ, ծնողին ինչ որ վնաս տալ ցանկացած դաշտում, իսկ եթե սրանք հնարավոր չէ, ապա երեխային տեղափոխել այլ դպրոց ու այդպես շարունակ:
    Իսկ էս ամենի անհրաժեշտություն չի լինի, եթե Մայրը երեխայի ծնվելուց մինչև անվերջություն լինի երեխայի համար մայր, այլ ոչ թե իր զավակի հետ հոգեբանական մայրական կապը իր գլուխի հետ թաղի ավազի մեջ :

    Իմիջայլոց, որպես օրենք, բնական, կասեի կենդանական մայրություն չեն տեսել ոչ միայն բռնցաողը այլ նաև նա, ում վրա բռնանում են:
    Տարբերությունը նրանում, է որ այդ անմայր երեխաներից բռնացողը մեծանում է անկիրթ ընտանիքում, իսկ բուլինիգի երթարկվողը կիրթ ու "ինտելիգենտ" ընտանիքում: Սակայն մեկ է, երկուսն էլ զրկված են եղել իրենց մանուկ հասակում Մորից,- վստահելի, հոգատար պաշապանից, հովանավորից ու պատասխանատուից ու երեխաները մեծացել են իրենց խելիքն:

  11. #38
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ախր «Հազարամյակի հանճարեղ միտք» նոմինացիան ի՞նչա, որ Ակումբը չունի...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  12. #39
    ^ ^ Արամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.10.2006
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    4,981
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կարծում եմ դպրոց, դասարան փոխելով ոչ մի հարց չի լուծվի։ Նախ, եթե երեխան բուլինգի ա ենթարկվում, դա շրջապատից չի, դա երեխաից ա։ Ամեն շրջապատում էլ, մի հատ ջունգլիներից փախած մեկը կլինի, ով սիրում ա իրենից տարբերվողներին/թույլերին նեղացնել, ու պետք չի մեղավոր հանել շրջապատին։ Ի՞նչ, էնքան ենք դպրոց փոխելու մինչև բախտներս բերի, որ ընդեղ բոլորը ադեկվատ մարդիկ լինեն։ Բա հետո՞։ Կյանքն էլ մի հատ ա չէ՞։ Էդ ո՞նց եք փոխելու։ Էն երեխան, ում հետ հենց խնդիրներ ա եղել հա ստեղից-ընդեղ են փախցրել, կյանքում առաջացած խնդիրներից էլ ա ստեղից ընդեղ փախնելու՝ անընդհատ մեղադրելով շրջապատին։ Պետք ա առաջացած խնդիրները հենց տեղում ու վերջնական լուծել։ Ամենալավ լուծումը ըստ իս երեխաին ֆիզիկապես/հոգեպես ուժեղացնելն ա։ Կարծում եմ ծնողի կողմից ճիշտ աշխատանքի արդյունքում, էդ երեխան նենց պատասխան կտա իրան բուլինգ անողին (թե բառերով, թե ձեռքեորվ), որ էդ բուլինգ անողը հաջորդ անգամ չի համարձակվի։ Իմ հետ պատահած երկու դեպք պատմեմ։

    Մի հատ տղա ունեինք դասարանում։ Ազգանունը -ունցով էր վերջանում, ու դրա համար իրա վրա հա խնդում էին, ինչ որ հումորներ անում և այլն։ Էդ տղայի ծնողները իմացել էին դրա մասին, իրենց բարեկամներից տարիքով մեծ տղաի էին ասել, ով եկել էր, էդ բուլինգ անողի մոտ դանակ էր պահել, որ էլ բուլինգ չաներ, ու վերջ, հարցը լուծված էր։ Ճիշտ ա որոշ ժամանակ իրա հետ քիչ էին շփվում, բայց դա էլ անցավ ու վերջ։

    Ես, որ 7-8-րդ դասարան էի, պզուկոտ դեմք ունեի։ Դժվար կլինի ասել, որ ինձ բուլինգ էին անում, բայց շատ հումորներ էին անում, որը իմ դուրը չէին գալիս։ Ես չէի ուզում ցույց տամ, որ էդ հումորները իմ դուրը չեն գալիս, որովհետև ես մտածում էի, որ դա թուլություն կլինի իմ կողմից ու մնացածը կօգտվեն, կիմանան, որ էդ հումորները իմ վրա ուժեղ են ազդում։ Չեմ հիշում, թե ում էի գնացել էս խնդրիս մասին պատմել, պապան էր, ոնց որ, ինքը ինձ ասեց դու էլ սկսի դրա վրա ծիծաղել։ Սկզբում շատ բարդ էր, բայց մի քիչ հետո, էդ ենքան սովորական բան էր դառել, որ ամեն երկրորդ հումորս դրա վերաբերյալ էր, իսկ մնացածը արդեն ալարում էին դրա վերաբերյալ հումորներ անել։ Հետո մի պահ կար, պզուկներս արդեն անցել էին, բայց հումորներ դեռ անում էի ։Դ

    Հ․Գ․ Ասածս ինչ ա, ցանկացած խնդիրն էլ, թե ուժային, թե ինտելեկտուալ լուծում ունի։ Փախնելն էլ ա լուծում, բայց փախնելով ընկնում ենք "բախտ"-ի ձեռը․ բախտս կբերի լավ դասարան կընկնեմ, բախտս կբերի լավ երկիր կընկնեմ, բախտս կբերի լավ մոլորակ կընկնեմ և այլն։
    Վերջին խմբագրող՝ Արամ: 08.01.2018, 10:26:

  13. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (08.01.2018), Cassiopeia (08.01.2018), Mr. Annoying (08.01.2018), Rammstein (31.01.2018), Գաղթական (08.01.2018), Ուլուանա (08.01.2018)

  14. #40
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կարծում եմ դպրոց, դասարան փոխելով ոչ մի հարց չի լուծվի։ Նախ, եթե երեխան բուլինգի ա ենթարկվում, դա շրջապատից չի, դա երեխաից ա։ Ամեն շրջապատում էլ, մի հատ ջունգլիներից փախած մեկը կլինի, ով սիրում ա իրենից տարբերվողներին/թույլերին նեղացնել, ու պետք չի մեղավոր հանել շրջապատին։ Ի՞նչ, էնքան ենք դպրոց փոխելու մինչև բախտներս բերի, որ ընդեղ բոլորը ադեկվատ մարդիկ լինեն։ Բա հետո՞։ Կյանքն էլ մի հատ ա չէ՞։ Էդ ո՞նց եք փոխելու։ Էն երեխան, ում հետ հենց խնդիրներ ա եղել հա ստեղից-ընդեղ են փախցրել, կյանքում առաջացած խնդիրներից էլ ա ստեղից ընդեղ փախնելու՝ անընդհատ մեղադրելով շրջապատին։ Պետք ա առաջացած խնդիրները հենց տեղում ու վերջնական լուծել։ Ամենալավ լուծումը ըստ իս երեխաին ֆիզիկապես/հոգեպես ուժեղացնելն ա։ Կարծում եմ ծնողի կողմից ճիշտ աշխատանքի արդյունքում, էդ երեխան նենց պատասխան կտա իրան բուլինգ անողին (թե բառերով, թե ձեռքեորվ), որ էդ բուլինգ անողը հաջորդ անգամ չի համարձակվի։ Իմ հետ պատահած երկու դեպք պատմեմ։

    Մի հատ տղա ունեինք դասարանում։ Ազգանունը -ունցով էր վերջանում, ու դրա համար իրա վրա հա խնդում էին, ինչ որ հումորներ անում և այլն։ Էդ տղայի ծնողները իմացել էին դրա մասին, իրենց բարեկամներից տարիքով մեծ տղաի էին ասել, ով եկել էր, էդ բուլինգ անողի մոտ դանակ էր պահել, որ էլ բուլինգ չաներ, ու վերջ, հարցը լուծված էր։ Ճիշտ ա որոշ ժամանակ իրա հետ քիչ էին շփվում, բայց դա էլ անցավ ու վերջ։

    Ես, որ 7-8-րդ դասարան էի, պզուկոտ դեմք ունեի։ Դժվար կլինի ասել, որ ինձ բուլինգ էին անում, բայց շատ հումորներ էին անում, որը իմ դուրը չէին գալիս։ Ես չէի ուզում ցույց տամ, որ էդ հումորները իմ դուրը չեն գալիս, որովհետև ես մտածում էի, որ դա թուլություն կլինի իմ կողմից ու մնացածը կօգտվեն, կիմանան, որ էդ հումորները իմ վրա ուժեղ են ազդում։ Չեմ հիշում, թե ում էի գնացել էս խնդրիս մասին պատմել, պապան էր, ոնց որ, ինքը ինձ ասեց դու էլ սկսի դրա վրա ծիծաղել։ Սկզբում շատ բարդ էր, բայց մի քիչ հետո, էդ ենքան սովորական բան էր դառել, որ ամեն երկրորդ հումորս դրա վերաբերյալ էր, իսկ մնացածը արդեն ալարում էին դրա վերաբերյալ հումորներ անել։ Հետո մի պահ կար, պզուկներս արդեն անցել էին, բայց հումորներ դեռ անում էի ։Դ

    Հ․Գ․ Ասածս ինչ ա, ցանկացած խնդիրն էլ, թե ուժային, թե ինտելեկտուալ լուծում ունի։ Փախնելն էլ ա լուծում, բայց փախնելով ընկնում ենք "բախտ"-ի ձեռը․ բախտս կբերի լավ դասարան կընկնեմ, բախտս կբերի լավ երկիր կընկնեմ, բախտս կբերի լավ մոլորակ կընկնեմ և այլն։
    Արամ ջան, հիմնականում համաձայն լինելով ասածներիդ՝ մի բանում պիտի անհամաձայնություն արտահայտեմ. ճիշտ ա, բուլիինգի ենթարկվողը հիմնականում հենց իր կերպարով ու բնույթով խոցելի ա լինում, այսինքն՝ կողքինները զգում են, որ էս մարդուն կարելի ա բուլիինգի ենթարկել, ու առիթից օգտվում են, բայց լինում են դեպքեր, երբ անկախ տվյալ մարդուց՝ դա պարզապես դրվածք ա լինում տվյալ միջավայրում։ Օրինակ, մեր դպրոցում, հիշում եմ, ցածր դասարաններից մինչև երևի միջին դասարանները, կարծես լրիվ սովորական բան լիներ, որ ամեն նորեկ աշակերտի պիտի հալածեին։ Դե, ըստ իմ նկատածի, նորեկ լինելով պայմանավորված հիմնականում տղաներին էին բուլիինգի ենթարկում, բայց դա նենց բան էր, որ միշտ էր լինում։ Ու հաճախ լրիվ անկապ տեղը նենց խմբակային դաժան հալածանքի ու ծեծի էին ենթարկում, լրիվ ուղեղները մթագնած ու գազազած ամբոխի պես, որ ապշում էիր նույնիսկ, որ դա անողներն ընդամենը փոքր էրեխեք են։ Ճիշտ ա, լավ ուժեղ լինելու դեւպքում դժվար թե երկար տևեր, բայց դե միջին վիճակագրական երեխան արդեն թիրախ էր ու չէր կարողանում պաշտպանվել։ Այսինքն՝ խնդիրն ամեն դեպքում մենակ բուլիինգի ենթարկվողի մեջ չի, թեև վերջինիս կերպարը, պահվածքն, ինչ խոսք, զգալի չափով կարող ա լրացուցիչ նպաստող գործոն դառնալ։ Ու բուլիինգ անողների հետ էլ ամեն դեպքում պետք ա լուրջ աշխատանք տարվի։ Նենց չի, էլի, որ ջունգլիներում ենք հայտնվում՝ ոչ բանական էակների հետ, որոնց վնասազերծելու միակ ձևը զենքն ա։ Վերջիվերջո, էդ բուլիինգ անողներն էլ են մարդիկ, ավելին՝ ընդամենը երեխաներ, հետևաբար՝ դաստիարակության ենթակա, այսինքն՝ աշխատանքը պիտի տարվի ինչպես բուլիինգի ենթարկվողի, էնպես էլ ենթարկողի հետ։
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 08.01.2018, 18:03:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  15. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (08.01.2018), Progart (08.01.2018), Rammstein (31.01.2018), Smokie (23.01.2018), StrangeLittleGirl (08.01.2018), Աթեիստ (08.01.2018), Արամ (08.01.2018)

  16. #41
    ^ ^ Արամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.10.2006
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    4,981
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ան ջան, համաձայն եմ։ Իհարկե բուլինգ անող երեխաների հետ էլ ա պետք աշխատել, ես պատասխանել եմ բուլինգ լինող երեխայի տեսանկյունից։ Քո բերած օրինակում, երբ շրջապատը անտեղի հարձակվել ա երեխայի վրա, իհարկե երեխայի մեղավորությունը չկա, բայց ես համոզված եմ, որ երեխան իրա ծնողների հետ նման վիճակից էլ կարող է չոր դուրս գալ։ Ոչ միայն չոր դուրս գալ, այլ դուրս գալ ավելի ուժեղ ու կոփված, նոր խնդիրներին պատրասստ, քան մինչև ծեծ ուտելն էր։

    Նենց չի, էլի, որ ջունգլիներում ենք հայտնվում՝ ոչ բանական էակների հետ, որոնց վնասազերծելու միակ ձևը զենքն ա։ Վերջիվերջո, էդ բուլիինգ անողներն էլ են մարդիկ, ավելին՝ ընդամենը երեխաներ, հետևաբար՝ դաստիարակության ենթակա, այսինքն՝ աշխատանքը պիտի տարվի ինչպես բուլիինգի ենթարկվողի, էնպես էլ ենթարկողի հետ։
    Ամեն օր առավոտյան, 7-8-ին դուրս եմ գալիս շանս ման տալու։ Էդ ժամերին շատ մարդիկ կան՝ իրենց շների հետ։ Ոմանք, իրենց շներին բաց թողած են ման տալիս, ոմանք պավադոկով։ Ոմանց շները հարձակվում են կողմնակի մարդկանց վրա, ոմանց շները անդադադար հաչում են, ոմանց շները կծում են։ Շները, ենթարվկում են դրեսիրովկայի, եթե չեմ սխալվում ամենարագ ու հեշտ ենթարվկողներից են։ Շանը, նստել,հաչալ, թաթ տալ հրամաններ սովորեցնելը կես ժամվա պատմություն ա։ Էդ ժամին արթնացող ու իրենց շներին ման տվող տերերը, շատ հոգատար տերեր են, բարի, բայց մեկ ա, իրանց շներից ոմանք հարձակվում են մարդկանց վրա։ Ես իրենց շանը չեմ կարող սովորեցնել չհարձակվել, չկծել, որովհետև էդ շան համար լիդեռը իրա տերն ա, ինքը իրա տիրոջ հետ ա ամբողջ ժամանակ, իրա տիրոջ հետ ա ապրում։ Ես իրա համար ոչինիչ եմ, մարդկային տեսակի ներկայացուցիչ, ուրիշ ոչ մի բան։ Ավելին, շներ կան, իրենք են լիդեռ, իրենք են տիրոջը ստիպում դուրս գալ, հաց տալ իրեն և այլն։ Ոչ մի գազազած, կծող շուն մեղք չունի։ Շները միշտ պատրաստ են փոխվել, սովորել։ Ու ինչպես նշեցի, ամենահեշտ դրեսիռովկայի ենթարկվողներից են։ Իսկ ի՞նչ են անում իրենց տերերը։ Պայքարել էդ շների ու տերերի հետ էդքան էլ տրամաբանական չի, միգուցե x effort-ի արդյունքում տերը+շունը ինչ որ արդյունքի կգան, բայց փայտը ձեռքը պահել, որ հենց շունը հարձարկվի տաս գլխին, անհամեմատ ավելի հեշտ ու պրոդուկտիվ ա։ Ես ավելի լավ ա ժամանակ ծախսեմ self-development-ի վրա, ասյինքն լինեմ ավելի ուժեղ՝ փայտով, քան թե develop անեմ ինչ որ ուրիշի մեկին, որը վաղը մյուս օր գնալու ա, ու իրա փոխարեն նոր գազան հայտնվի։

    Հ․Գ․ Ամենևին չեմ ուզում մարդ տեսակը վիրավորած լինեմ։ Ընդամենը բնությունում նման օրինակ էր, որը ըստ իս մարդկանց հետ էլ ա կորելացվում։

  17. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (08.01.2018), Glück (15.01.2018), Mr. Annoying (08.01.2018)

  18. #42
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ան ջան, համաձայն եմ։ Իհարկե բուլինգ անող երեխաների հետ էլ ա պետք աշխատել, ես պատասխանել եմ բուլինգ լինող երեխայի տեսանկյունից։ Քո բերած օրինակում, երբ շրջապատը անտեղի հարձակվել ա երեխայի վրա, իհարկե երեխայի մեղավորությունը չկա, բայց ես համոզված եմ, որ երեխան իրա ծնողների հետ նման վիճակից էլ կարող է չոր դուրս գալ։ Ոչ միայն չոր դուրս գալ, այլ դուրս գալ ավելի ուժեղ ու կոփված, նոր խնդիրներին պատրասստ, քան մինչև ծեծ ուտելն էր։



    Ամեն օր առավոտյան, 7-8-ին դուրս եմ գալիս շանս ման տալու։ Էդ ժամերին շատ մարդիկ կան՝ իրենց շների հետ։ Ոմանք, իրենց շներին բաց թողած են ման տալիս, ոմանք պավադոկով։ Ոմանց շները հարձակվում են կողմնակի մարդկանց վրա, ոմանց շները անդադադար հաչում են, ոմանց շները կծում են։ Շները, ենթարվկում են դրեսիրովկայի, եթե չեմ սխալվում ամենարագ ու հեշտ ենթարվկողներից են։ Շանը, նստել,հաչալ, թաթ տալ հրամաններ սովորեցնելը կես ժամվա պատմություն ա։ Էդ ժամին արթնացող ու իրենց շներին ման տվող տերերը, շատ հոգատար տերեր են, բարի, բայց մեկ ա, իրանց շներից ոմանք հարձակվում են մարդկանց վրա։ Ես իրենց շանը չեմ կարող սովորեցնել չհարձակվել, չկծել, որովհետև էդ շան համար լիդեռը իրա տերն ա, ինքը իրա տիրոջ հետ ա ամբողջ ժամանակ, իրա տիրոջ հետ ա ապրում։ Ես իրա համար ոչինիչ եմ, մարդկային տեսակի ներկայացուցիչ, ուրիշ ոչ մի բան։ Ավելին, շներ կան, իրենք են լիդեռ, իրենք են տիրոջը ստիպում դուրս գալ, հաց տալ իրեն և այլն։ Ոչ մի գազազած, կծող շուն մեղք չունի։ Շները միշտ պատրաստ են փոխվել, սովորել։ Ու ինչպես նշեցի, ամենահեշտ դրեսիռովկայի ենթարկվողներից են։ Իսկ ի՞նչ են անում իրենց տերերը։ Պայքարել էդ շների ու տերերի հետ էդքան էլ տրամաբանական չի, միգուցե x effort-ի արդյունքում տերը+շունը ինչ որ արդյունքի կգան, բայց փայտը ձեռքը պահել, որ հենց շունը հարձարկվի տաս գլխին, անհամեմատ ավելի հեշտ ու պրոդուկտիվ ա։ Ես ավելի լավ ա ժամանակ ծախսեմ self-development-ի վրա, ասյինքն լինեմ ավելի ուժեղ՝ փայտով, քան թե develop անեմ ինչ որ ուրիշի մեկին, որը վաղը մյուս օր գնալու ա, ու իրա փոխարեն նոր գազան հայտնվի։

    Հ․Գ․ Ամենևին չեմ ուզում մարդ տեսակը վիրավորած լինեմ։ Ընդամենը բնությունում նման օրինակ էր, որը ըստ իս մարդկանց հետ էլ ա կորելացվում։
    Հա, շների դեպքում դու ոչ իրավունք ունես ուրիշի շանը դաստիարակելու, ոչ էլ իմաստ ունի. նենց չի, որ ամեն օր նույն շան հետ շփվում ես, որ մտածես՝ ոնց իրա վարքը փոխես։ Ու ընդհանրապես շները տարբերվում են մարդկանցից. իրենք բանական չեն ամեն դեպքում ու անկախ ամեն ինչից՝ նրանք իրենց տերերին են հավատարիմ։ Բայց երեխաները շատ ավելի հեշտությամբ կարող են դաստիարակության ենթարկվել ցանկացած մարդու կողմից, իսկ կոնկրետ դպրոցում ոչ միայն կարող են, այլև պետք ա ենթարկվեն։ Բայց ես ամեն դեպքում նկատի չունեի, թե բուլիինգի ենթարկվող երեխայի խնդիրն ա իրեն բուլիինգի ենթարկողներին դաստիարակելը։ Դա նախ և առաջ նրա ծնողների, բայց նաև դպրոցի ուսուցիչների ու տնօրինության խնդիրն ա։ Ու, ճիշտն ասած, ես միշտ զարմանում եմ, որ դպրոցներում դա էդքան լուրջ խնդիր ա, որովհետև դպրոցն իր դերով ու բնույթով պիտի որ միանգամայն վերահսկելի հաստատություն լինի, ու որ դրա ներսում կարող են նման բնույթի ու մասշտաբի բռնության դրսևորումներ տեղի ունենալ, և ուսուցիչները դրան անտեղյակ լինեն կամ տեղյակ լինելով հանդերձ՝ անզոր լինեն որևէ բան փոխելու, ուղղակի խայտառակություն ա։ Եթե տենց ա, ուրեմն դա նախ և առաջ դպրոցի անկարողության, վատ վերահսկողության ու մի շարք այլ բացասական որակների մասին ա խոսում։ Առնվազն դպրոցում, ըստ էության, նման խնդիր պիտի որ չլիներ։ Նույնիսկ եթե դպրոցի տնօրինությունը չի կարող աշակերտներին դաստիարակությամբ փոխել, որպեսզի այլ երեխաների բուլիինգի ենթարկելու ցանկություն չունենան, ապա առնվազն պիտի կարողանա (ու համոզված եմ՝ ցանկության դեպքում կարող ա) էնպես անել, որ ուրիշներին առնվազն իրենց պատասխանատվության տակ գտնվող դպրոցի սահմաններում չվնասեն։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  19. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (08.01.2018), Cassiopeia (08.01.2018), StrangeLittleGirl (08.01.2018), Աթեիստ (08.01.2018), Վիշապ (08.01.2018)

  20. #43
    ^ ^ Արամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.10.2006
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    4,981
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, շների դեպքում դու ոչ իրավունք ունես ուրիշի շանը դաստիարակելու, ոչ էլ իմաստ ունի. նենց չի, որ ամեն օր նույն շան հետ շփվում ես, որ մտածես՝ ոնց իրա վարքը փոխես։ Ու ընդհանրապես շները տարբերվում են մարդկանցից. իրենք բանական չեն ամեն դեպքում ու անկախ ամեն ինչից՝ նրանք իրենց տերերին են հավատարիմ։ Բայց երեխաները շատ ավելի հեշտությամբ կարող են դաստիարակության ենթարկվել ցանկացած մարդու կողմից, իսկ կոնկրետ դպրոցում ոչ միայն կարող են, այլև պետք ա ենթարկվեն։
    Պատմվածքս, հենց ամենօրյա շփման մասին էր։ Չգիտեմ երեխաների դաստիարակությունը էդքան հեշտ ա թե չէ, անձամբ փորձ չեմ ունեցել, բայց կողքից դիտարկումներս ինձ վստահեցնում են, որ շանը ավելի հեշտ ա ինչ որ բան սովորեցնելը քան երեխային, ու հենց էն պատճառով որ մարդ տեսակը բանական ա։ Բանական, բայց ոչ ռացիոնալ։ Ինձ թվում ա գաղտնիք չի, որ պնդեմ, որ մենք չնայած նրան որ բանական ենք, բայց շատ դեպքերում իռացիոնալ ենք գործում, ու հենց իռացիոնալությունը բանականության հետևանք ա։ Իսկ շները ռացիանալություն/իռացիոնալություն չունեն, իրենց սովորեցնելը ավելի հեշտ ա։

    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ու, ճիշտն ասած, ես միշտ զարմանում եմ, որ դպրոցներում դա էդքան լուրջ խնդիր ա, որովհետև դպրոցն իր դերով ու բնույթով պիտի որ միանգամայն վերահսկելի հաստատություն լինի, ու որ դրա ներսում կարող են նման բնույթի ու մասշտաբի բռնության դրսևորումներ տեղի ունենալ, և ուսուցիչները դրան անտեղյակ լինեն կամ տեղյակ լինելով հանդերձ՝ անզոր լինեն որևէ բան փոխելու, ուղղակի խայտառակություն ա։ Եթե տենց ա, ուրեմն դա նախ և առաջ դպրոցի անկարողության, վատ վերահսկողության ու մի շարք այլ բացասական որակների մասին ա խոսում։ Առնվազն դպրոցում, ըստ էության, նման խնդիր պիտի որ չլիներ։ Նույնիսկ եթե դպրոցի տնօրինությունը չի կարող աշակերտներին դաստիարակությամբ փոխել, որպեսզի այլ երեխաների բուլիինգի ենթարկելու ցանկություն չունենան, ապա առնվազն պիտի կարողանա (ու համոզված եմ՝ ցանկության դեպքում կարող ա) էնպես անել, որ ուրիշներին առնվազն իրենց պատասխանատվության տակ գտնվող դպրոցի սահմաններում չվնասեն։

    Չգիտեմ, ուրիշ երկների դպրոցներում ոնց ա, բայց Հայաստանում՝ դպրոցների մեծամասնությունում, առաջին բուլինգ անողը հենց ուսուցիչն ա։ Ճիշտ ա մի քիչ ուրիշ մակարդակում, բայց արդեն ասացվածք դարձած, "գլուխդ տունը մոռանաիր"-ը էլի բուլինգ ա։ Ո՞նց կարա նման ուսուցիչը պայքարի բուլինգի դեմ։ (Մեր դպրոցում, տնօրենն էր ուսուցիչներին բուլինգ անում, էյհե՜յ)
    Վերջին խմբագրող՝ Արամ: 08.01.2018, 18:47:

  21. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    boooooooom (08.01.2018)

  22. #44
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Պատմվածքս, հենց ամենօրյա շփման մասին էր։ Չգիտեմ երեխաների դաստիարակությունը էդքան հեշտ ա թե չէ, անձամբ փորձ չեմ ունեցել, բայց կողքից դիտարկումներս ինձ վստահեցնում են, որ շանը ավելի հեշտ ա ինչ որ բան սովորեցնելը քան երեխային, ու հենց էն պատճառով որ մարդ տեսակը բանական ա։ Բանական, բայց ոչ ռացիոնալ։ Ինձ թվում ա գաղտնիք չի, որ պնդեմ, որ մենք չնայած նրան որ բանական ենք, բայց շատ դեպքերում իռացիոնալ ենք գործում, ու հենց իռացիոնալությունը բանականության հետևանք ա։ Իսկ շները ռացիանալություն/իռացիոնալություն չունեն, իրենց սովորեցնելը ավելի հեշտ ա։




    Չգիտեմ, ուրիշ երկների դպրոցներում ոնց ա, բայց Հայաստանում՝ դպրոցների մեծամասնությունում, առաջին բուլինգ անողը հենց ուսուցիչն ա։ Ճիշտ ա մի քիչ ուրիշ մակարդակում, բայց արդեն ասացվածք դարձած, "գլուխդ տունը մոռանաիր"-ը էլի բուլինգ ա։ Ո՞նց կարա նման ուսուցիչը պայքարի բուլինգի դեմ։ (Մեր դպրոցում, տնօրենն էր ուսուցիչներին բուլինգ անում, էյհե՜յ)
    Դե հա, էդ տեսակետից որ նայենք, Հայաստանի դպրոցներում համարյա բոլոր ուսուցիչները տիպիկ բուլիներ են, էդ հեչ ։ Դե, օրինակ, ԱՄՆ–ում հաստատ տենց չի, բայց բուլիինգը, մեկ ա, ծաղկում ա։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  23. #45
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, շների դեպքում դու ոչ իրավունք ունես ուրիշի շանը դաստիարակելու, ոչ էլ իմաստ ունի. նենց չի, որ ամեն օր նույն շան հետ շփվում ես, որ մտածես՝ ոնց իրա վարքը փոխես։ Ու ընդհանրապես շները տարբերվում են մարդկանցից. իրենք բանական չեն ամեն դեպքում ու անկախ ամեն ինչից՝ նրանք իրենց տերերին են հավատարիմ։ Բայց երեխաները շատ ավելի հեշտությամբ կարող են դաստիարակության ենթարկվել ցանկացած մարդու կողմից, իսկ կոնկրետ դպրոցում ոչ միայն կարող են, այլև պետք ա ենթարկվեն։ Բայց ես ամեն դեպքում նկատի չունեի, թե բուլիինգի ենթարկվող երեխայի խնդիրն ա իրեն բուլիինգի ենթարկողներին դաստիարակելը։ Դա նախ և առաջ նրա ծնողների, բայց նաև դպրոցի ուսուցիչների ու տնօրինության խնդիրն ա։ Ու, ճիշտն ասած, ես միշտ զարմանում եմ, որ դպրոցներում դա էդքան լուրջ խնդիր ա, որովհետև դպրոցն իր դերով ու բնույթով պիտի որ միանգամայն վերահսկելի հաստատություն լինի, ու որ դրա ներսում կարող են նման բնույթի ու մասշտաբի բռնության դրսևորումներ տեղի ունենալ, և ուսուցիչները դրան անտեղյակ լինեն կամ տեղյակ լինելով հանդերձ՝ անզոր լինեն որևէ բան փոխելու, ուղղակի խայտառակություն ա։ Եթե տենց ա, ուրեմն դա նախ և առաջ դպրոցի անկարողության, վատ վերահսկողության ու մի շարք այլ բացասական որակների մասին ա խոսում։ Առնվազն դպրոցում, ըստ էության, նման խնդիր պիտի որ չլիներ։ Նույնիսկ եթե դպրոցի տնօրինությունը չի կարող աշակերտներին դաստիարակությամբ փոխել, որպեսզի այլ երեխաների բուլիինգի ենթարկելու ցանկություն չունենան, ապա առնվազն պիտի կարողանա (ու համոզված եմ՝ ցանկության դեպքում կարող ա) էնպես անել, որ ուրիշներին առնվազն իրենց պատասխանատվության տակ գտնվող դպրոցի սահմաններում չվնասեն։
    Ի դեպ, անձնական փորձից նկատել եմ, որ բուլիինգի ենթարկող երեխաների ծնողները հիմնականում պաշտպանում են իրենց երեխաներին՝ կա՛մ անտեսելով/չուզենալով նկատել իրենց երեխաների վարքագիծը, կա՛մ չհավատալով մեղադրող կողմին, կա՛մ նույնիսկ համաձայն լինելով սեփական երեխայի դիրքորոշման հետ։

    Հետաքրքիր զուգադիպությամբ վերջերս կինոթատրոնում դիտեցի Wonder ֆիլմը, որը ներիկայումս մեծ աղմուկ հանած նույնանուն բեստսելլեր-գրքի հիման վրա է նկարահանվել, ու բավական տպավորիչ քասթինգով՝ Ջուլիա Ռոբերտս, Օուեն Ուիլսոն և այլն, աղջկաս կողմից անվերջ ընթերցվող մի գիրք էր ու անհամբեր սպասում էր ֆիլմին, ինչևէ, ֆիլմը հենց բուլիինգի մասին է․ մի տասը-տասնմեկ տարեկան երեխա, որը բնածին գենետիկ հիվանդության և բազմաթիվ վիրահատությունների հետևանքով լրիվ աղճատված, այլանդակված դեմք ուներ, այն աստիճան, որ ծնողները դպրոց չէին տանում, որ հանկարծ բուլիինգի չենթարկվի, իսկ փողոց դուրս էր գալիս տիեզերագնացի սկաֆանդրով, ի վերջո, մայրը որոշում է դիմել համարձակ քայլի և ուղարկել սովորական դպրոց։ Ինչպես և սպասվում էր, տղան հենց առաջին օրվանից դաժան բուլիինգի է ենթարկվում դասարանի "հզորների" կողմից, սկզբում թաքնված, հետո բացահայտ ծաղրուծանակ, անգամ բանը հասնում է ծեծկռտուքի։ Իրավիճակը փոխվում է, երբ համադասարանցիներից մեկին տղան օգնում է ստուգողականի ժամանակ /քանի որ շատ խելացի ու պատրաստված տղա է լինում/, ու դրանից հետո այդ համադասարանցին մտերմանում է հետը ու հայտնաբերում, որ սարսափելի դեմքով այդ տղան իրականում շատ հետաքրքիր խաղընկեր է։ Այն բանից հետո, երբ մյուսները նկատում են, որ տղան այլևս միայնակ չէ, դիրքորոշումը կամաց-կամաց փոխվում է, ուրիշներն էլ են ուզում մտերմանալ։
    Ի դեպ, այսպիսի մի պահ կար․ երբ ամենադաժան հալածանքների ենթարկողին կանչում են տնօրենի սենյակ ծնողի հետ միասին այն բանի համար, որ հալածողը դասարանական նկարը ֆոտոշոփել էր՝ հանելով տղային ու գրելով տակը՝ մեզ հրեշներ պետք չեն, տնօրենի սենյակում պարզվում է, որ իրականում ֆոտոշոփել է մայրը, որը լավ էլ հպարտ էր իր արածի համար՝ պատճառաբանելով, որ այդ նկարը ինքը փակցնում է իրենց սառնարանին և չի ուզում, որ հյուրերը տեսնեն նման այլանդակություն, կամ իր փոքր դստրիկը գիշերները վախից չքնի։

    Ես, այնուամենայնիվ, հակված եմ մտածելու, որ բուլիինգի երևույթը գալիս է ընտանիքից, ընտանեկան խոսակցություններից, այն մեծ մասամբ դաստիարակության արդյունք է, ու հալածողների ծնողները ամենից առաջ պիտի պատասխանատվության կանչվեն։
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 08.01.2018, 19:00:

  24. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (08.01.2018), Cassiopeia (08.01.2018), Glück (15.01.2018), Progart (08.01.2018), Quyr Qery (13.12.2019), Smokie (07.02.2018), StrangeLittleGirl (08.01.2018), Աթեիստ (08.01.2018), Ուլուանա (09.01.2018), Վիշապ (08.01.2018)

Էջ 3 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Կրոնի պարտադրումը դպրոցում և պայքարը դրա դեմ
    Հեղինակ՝ Աթեիստ, բաժին` Կրթություն
    Գրառումներ: 174
    Վերջինը: 11.04.2019, 21:51
  2. Բուլիինգ
    Հեղինակ՝ Alphaone, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 12
    Վերջինը: 04.03.2017, 17:18
  3. Անառողջ մթնոլորտ Նուբարաշենի գիշերօթիկ դպրոցում
    Հեղինակ՝ Grieg, բաժին` Իրավագիտություն, քաղաքագիտություն
    Գրառումներ: 269
    Վերջինը: 07.11.2010, 17:06
  4. Իսկ ձեր երեխային ծեծու՞մ են դպրոցում
    Հեղինակ՝ Rhayader, բաժին` Կրթություն
    Գրառումներ: 231
    Վերջինը: 18.10.2010, 11:48
  5. Համակարգիչը դպրոցում…
    Հեղինակ՝ Angelina, բաժին` Համակարգիչ
    Գրառումներ: 3
    Վերջինը: 20.04.2007, 12:38

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •