Անձնական տարածք (քյառթական թեմաներից)

[enna]

Մի հատ նախաբան ասեմ, թե իրականում ինչը կուզեի, որ քննարկվեր: Ուրեմն վերջերս մի տղայի հետ եմ ծանոթացել: Երկուսիս իրար հետ շատ կայֆ ա, ու չհաշված մեր մեջի մանր-մունր լուծվող խնդիրները, մեծ խնդիր ա դառնում էն, որ իմ ու իրա տնեցիքը խառնվում են: Սկզբում իր տնեցիքը ինչ-որ փաստեր էին հավաքել իմ ու իմ ընտանիքի մասին, սխալ վերծանել էդ փաստերը ու իրենց տղայի շնչին նստած էին սաղ օրը, թե էդ աղջիկը ով ա, ռայոնից ա եկել, ուզումա հարիֆացնի, վզիդ նստի: Գնացի մոր հետ հանդիպեցի, տեսավ ով եմ, հանգիստ թողեցին ու ինչ-որ չափով վատ զգացին, որ սխալ պատկերացումներ ունեին: Էդ սաղ պատմությունը մորքուրիս միջոցով մամայիս հասավ (մորքուրիս հետ եմ ապրում), մամաս սկզբում ադեկվատ էր դատում բավականին, թե իրանք ինչ գործ ունեն մեր ընտանիքի խնդիրների հետ, հետո էլ ասեց,որ ինքը թույլ տղա ա, դու տենց մարդու կողքին չես կարա...: Բայց դե ամեն ինչ հարթ խոսացվեց անցավ, մինչև որ որոշեցինք նկար քցենք ֆբ (ինձ էս գրելուց բացումա մի բան էլ լինի որոշելու) ու մամաս շատ կոպիտ ձևով, թե էդ ինչ գեշ ա, ջնջի, սաղ աշխարհը տեսնումա, դու չես ջոգում հեսա կբաժանվես, դու չես ջոգում ինչի ես արժանի,մի հատ քեզ նայի, չես գնահատում քեզ, էդ տղան սենց-նենց ա, մի խոսքով բավականին տհաճ էր գիտակցել, որ թքած ունի զգացածներիդ վրա, որ իրականում նուրբ թեմա ա` պետքա մտածված խոսել, ինքը սենց գրում ա, էլ չեմ ասում, որ ընկերս հետս էր ու էդ սաղ իրա աչքի առաջ էր գրվում, որովհետև ինձ անսպասելի էր,որ կսկսինենց բաներ գրել, որ պետք ա նենց անել չտեսնի, ասածս ինչա հիմա ինքն էլ մամայիս մեղմ ասած հակակրում ա(էլի ինձ բացումա,որ ես սենց բաներ եմ գրում :Ճճճ) : Եկել եմ տուն(հոգնած, հեչ հավես չունեմ բան քննարկելու, իրանք սաղ օրը տանն էին) մորքուրս էլ կողքից ա ասում "ինչ կարիք կա անձնական կյանքը հանրայնացնելու" (ու շատ տարօրինակ ա,որ ինքը սենց բանա ասում), մամաս մյուս կողքից եսիմինչեր ա խոսում ու ես էլ չգիտեմ ոնց ասեմ,որ գիտես ինչ քո ու ձեր գործը չի, մի խոսքով շատ վատ եմ զգում ու անարդար եմ համարում, բայց ոնց որ իրանց համար էդ ամենը նորմալա ու էդ մենակ ես եմ զգում:
:ճ էն որ զգում ես,որ քո համար էդ աննորմալա,որ խցկվում են, բայց իրանց համար էդ շատ նորմալ ա, բա պիտի խառվեն բա ոնց: ինձ թվում էր ես սենց հարցեր չեմ ունենա, բայց հիմա սուր զգացում ունեմ մորքուրիցս գնալ առանձին ապրելու (մերոնք Երևանում չեն ապրում) ու իրականում պարտավորվածության զգացում ա ստեղծում իմ իրանց տանը ապրելը, շնչիս նստածն էլ մյուս կողմից(խի շուտ չես գալիս տուն, ինչ ես անում էդքան ուշ ես գալիս...), բայց մյուս կողմից էլ չես կարա իրանցից ազատվես, իրանք քո ընտանիքն են ու երևի ճիշտ չի (չգիտեմ որն ա ճիշտը), որ համարես,որ իրանք պարտավորվածություն չունեն քո նկատմամբ,դու էլ իրանց նկատմամբ:


Ո՞նց վարվել) Ո՞նց անել, որ իրանք սպասումներ չունենան ու ընդհանրապես,ոնց գծել եդ սահմանը,որ քո անձնականը չքննարկեն ու առավել ևս չստիպեն որոշումներ կայացնես:

[Cassiopeia]

Քեզ համբերություն, առաջին հերթին

Միակ ճիշտ տարբերակը նստել ու միասին իրավիճակը քննարկելն ա։ Իրենք պիտի հասկանան, որ դու ես քո կյանքի տերը, որ քո ապագան հենց դու ես կերտում։
Իսկ միայն նկարով մարդու մասին կարծիք կազմելը, կարճ ասած, անմտություն ա։ Նկարով ոչ մարդու իրական դեմքն ա երևում (բառիս բուն իմաստով), ոչ էլ մարդկությունը։
Միգուցե հենց մորաքրոջդ հետ ծանոթացնես ու իրեն քեզ համախոհ դարձնես։

[Chuk]

Օրը մի հատ տղայի հետ նկարվի, գցի ՖԲ, տաս օր հետո կխնդրեն միայն էս մեկի հետ լինել

[enna]

թարմացում.
Վեշերս հավաքեցի դուրս եկա տնից, ներվերս չհերիքեց աբսուրդ ասածներին (ինքը քո կյանքի ընկերը չի, որ նկար ես քցել, բլաբլաբլա ), Նիկեան ու Լարոն առաջարկեցին իրենց տանը մնալ մինչև տեսնեմ ինչ ա դառնում :

[մարիօ]

Սենց քյառթական թեմաների մեջ ես էլ եմ եղել, որովհետև ժամանակին ես էլ տատիիս տանն էի ապրում ու երևի թե բոլոր մարզերից եկած, քաղաքում բարեկամների տանն ապրողներն ունենում են, ու ես էլ էի անընդհատ ընկնում ուշ տուն գալու համար պատմությունների մեջ։ Անձնականիս, փառք աստվածներին, տատիս չէր խառնվում, հլը մի բան էլ ինքն էր մոտիվացնում, որ ընկեր ունենամ կամ հարցուփորձ անում անձնականիցս, բայց այ ուշ տուն գալը իրա համար խնդիր էր, որովհետև ինքը շատ մեծ պատասխանատվություն էր զգում ու անհանգստանում էր, երբ ես դրսում էի․ ամեն ուշ տուն գալս պատմություն էր։ Ու ես իրան շատ լավ հասկանում եմ։ Ասում էր՝ բա ի՞նչ պատասխան եմ ես տալու ծնողներիդ, որ հանկարծ քեզ մի բան լինի, բայց դե դա իհարկե, ինձ նյարդայնացնում էր։ Հետո սովորել էի դրան, որովհետև գիտեի, եթե իրա տանն եմ, ուրեմն պիտի ապրեմ էդ տան օրենքներով, իսկ էդ տանը օրենք էր ուշ տուն չգալը․ եթե դուրդ չի գալիս, կարաս գնաս, գլխիդ ճարը տեսնես։
Չեմ ասում, թե դա նորմալ ա, բայց եթե մի մարդու տանը ապրում, ուտում-խմում-քնում ես, անձամբ ես մտածում եմ, որ կարելի ա ինչ-որ բաների զիջումների գնալ, անել նենց, ոնց էդ մարդկանց տան օրենքն ա։ Դրա փոխարեն, ես կամաց-կամաց տատիիս սովորացնում էի, հետը խոսում, բացատրում էի․ սկզբում գոռգռում էր, հետո ձայնը կամաց-կամաց իջացնելով, կամաց-կամաց համոզելով բացատրում էի ու իհարկե իմ նյարդերի ու ժամանակի հաշվին, ընթացքում սովորացրի, որ ես տենց եմ ու էդ ա իմ կյանքը։

Իսկ անձնականի պահով էլ․ ես երևի աշխարհի ամենակոնսերվատիվ մաման ունեմ, որը հայկական ավանդական մամա ա ու ինքն էլ ա սիրում իրա երեխեքի կյանքը քչփորել, ամեն ինչ իմանալ, ամեն ինչ կառավարել, բայց դրա ելքն էլ եմ գտել․ շաբաթը մի անգամ թեթև խոսակցություն եմ ունենում հետը, էլի իմ նյարդերը հաշվին, բայց անընդհատ ինչ-որ պատմություններ եմ պատմում ընկերներիս կյանքիս, երբեմն հորինված ինչ-որ դեպքեր, ներկայացնում եմ, թե ոնց են վապշե աշխարհում ապրում մարդիկ, կինոներ եմ ցույց տալիս, գրքեր եմ տալիս, որ կարդա ու ժամանակի հետ զգում եմ, թե ոնց ա փոխվում իրա մտածելակերպը, ոնց ա հիմա նորմալ նայում բաների, որոնց կատեգորիկ դեմ կլիներ տարիներ առաջ։ Ու ես դա իրա մոտ նենց եմ ասում, որ հասկանա, որ դա իմ համար շատ նորմալ ա, որ տենց պիտի լինի, չնայած մեկ-մեկ գիտեմ, որ ինչ-որ պնդումներիս համար կարողա տա, գլուխս ջարդի։
Որ 18 տարեկան էի, ասեի ընկեր ունեմ, կսկսեր դարդոտվել, հարևանների ու ուզողների մասին մտածել, հիմա ինքն ա գալիս կպրշկվում, ասում գնա շփվի մարդկանց հետ, որ արտասահմանից հյուրեր եմ ունենում կամ ընկերներս են գալիս մեր տուն, թեկուզ խմելու ու տունը թափթփելու, ինքն ավելի շատ ա ուրախանում, որովհետև ես քանի տարի ա իրա ականջին նստած եմ, որ պետք ա փոխվել, այլ կերպ մտածել։
Էս վերջերս Ֆրանսիայից հյուրեր ունեի, զույգ էին ու ընթրիքից հետո տղան որոշեց ամանները լվալ, սկզբում մամայիս համար շոկ էր, որ կարողա իրա խոհանոցում ինքը նստի, էդ տղեն ամանները լվանա, ո՞նց կարա տղամարդը աման լվա, սկզբում անսովոր էր, հետո սովորեց։

Ասածս ինչ ա․ պետք ա անընդհատ թեկուզ սկզբում լեզվակռիվներով, բայց մարդկանց բացատրել դա, խոսել հետները․ մի 7-8 անգամից հետո նորմալ ա դառնում։

[John]

Թեմային համահունչ քյառթու երգ

[Chuk]

Էս վերջերս Ֆրանսիայից հյուրեր ունեի, զույգ էին ու ընթրիքից հետո տղան որոշեց ամանները լվալ, սկզբում մամայիս համար շոկ էր, որ կարողա իրա խոհանոցում ինքը նստի, էդ տղեն ամանները լվանա, ո՞նց կարա տղամարդը աման լվա, սկզբում անսովոր էր, հետո սովորեց։

Ապագա մարդդ քաշվեց