Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Progart (07.12.2017)
Աչքիս ավելի շուտ Quake-ն ա շարունակությունը:
Ես ալբոմի մասին էի խոսում:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Progart (07.12.2017)
Smokie (07.12.2017)
Progart (08.12.2017)
Porcupine Tree-ի In Absentia-ն
Ցավոք սրտի ինձ բաժին էր հասել չգիտեմ ինչ: Կարդում եմ պրոգրեսիվ ռոք/մետալ ահավոր մեծ սպասումներով միացնում ու ի՞նչ, ինչ-որ մեկը ծվծվում ա (կներեք իհարկե, բայց ծվծվոցից բացի էդ ձայնը անվանել չի լինի): Երաժշտության առումով ՝ տեղ-տեղ հրաշք էր ու զգում էի որ պրոգրեսիվ ռոք ա, բայց պահի տակ մոտս տպավորություն էր թե թեթև անկապ երաժշտության ա միացած:
Կներես սանտա ջան, բայց էս ոչ մի կերպ իմը չի: Ապագայում չեմ լսի ոչ ալբոմը ոչ էլ խմբին:
boooooooom (11.12.2017), մարիօ (20.12.2017)
Մուշու, ինձ էլ դուր եկավ քո բաժին ալբոմը, երանի դա ինձ ընկած լիներ։
Իսկ իմ Սանտան երևի որոշել ա ինձ պատժի, ոյտև 1 անգամ առաջին օրը լրիվ ալբոմը զոռով լսեցի, հետո որոշեցի որ ինձ կստիպեմ 2-րդ անգամ լսել, բայց ոչ մի կերպ չի ստացվում։ Մի խոսքով ինձ բաժին ա ընկել միակ ռուսալեզու ալբոմը՝ ասել է թե "Магелланово облоко"-ի "Условный сигнал"-ը։ Նենց տպավորություն ա, որ լսում եմ Մակարեվիչի ձայնով Սպլինի գործիքավորմամբ բայց սեփական заумный տեքստերով հանդես եկող մեկին (չեմ սիրում ֆլեյտան ռոքում. թող Բամբիռը ների): Միգուցե այս ալբոմը նախատեսված ա ավելի խորաթափանց ունկնդրի համար, որը այդ խորհրդավոր բառերի կույտը կկարողանա ճիշտ ապակոդավորել, բայց ես դրա նեռվերը չունեմ։
Սանտա ջան, շնորհակալություն որ կաս, մեր հետ նույն ժամանակաշրջանում ես ապրում ու ինձ համար ալբոմ ես ընտրել (երևի էն հույսով, որ ինձ դուր կգա), բայց էս ալբոմը իմ ականջները չընդունեցին, ներող.։
Կարճ
Կոնկրետ
Եթե Sigur Ros-ի մասին ես ասում, ես էլ սկզբում մտածեցի «Էս աղջիկը Sigur Ros էր սիրում, Յոնսիի ձենին չէր ասում ծվծվումա, Ստիվեն Ուիլսոնի ձենինա ասում» Իսկ էդ վոկալիստը էսօրվա ամենալուսավոր դեմքերիցա երաժշտության մեջ՝ բացի Porcupine Tree-ից, խորհուրդ կտամ Blackfield ու Steven Wilson լսես, հնարավորա ավելի մոտիկ լինի քո սիրած ոճերին ու վոկալի մասին կարծիքդ փոխես
StrangeLittleGirl (12.12.2017), Մուշու (14.12.2017)
Ինձ բաժին է ընկել Yiruma-ի "First Love" ալբոմը։ Այսօր վերջապես ժամանակ գտա լսելու համար։
Մեղմ երաժշտություն է, խաղաղ։ Օրինակ՝ հարմար կլինի լսել քնելուց առաջ։ Լավն է, չի ձանձրացնում, թեև իմ սիրած ոճը չի։ Շնորհակալ եմ Սանտայիս
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Ավելի ակտիվ ժողովուու՜րդ:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Mr. Annoying (20.12.2017)
Ես էլ լսեցի իմ ալբոմը։ Wilco-ի Sky Blue Sky-ն էր։
Wilco-ի մասին մինչև հիմա իմացածս միակ բանը How To Fight Loneliness երգն էր, որ իմ ամենասիրելի երգերից մեկն ա էս աշխարհում, բայց չգիտեմ ինչի երբեք ցանկություն չէր առաջացել մոտս դնել ու ուրիշ երգեր լսել, առավել ևս՝ ալբոմներ։ Նույնիսկ մոտս երբեք ցանկություն չէր առաջացել գուգլել ու հասկանալ էս ով ա էս Wilco-ն։ Մենակ մի քիչ առաջ գուգլեցի ու հասկացա, որ ամերիկյան ալտերնատիվ ռոք խումբ ա։ Միշտ մտածում էի՝ մի մարդ ա։
Ալբոմը մի քանի անգամ միացրել, փորձել էի լսել, մի երկու երգից հետո անջատել էի, որովհետև, թող ինձ ների իմ սանտան, բայց ձանձրալի երաժշտություն ա։ Ինչ-որ միջին բան ա, մելոդիկ, որ ուղղակի դնես, որ լուռ չլինի, ականջներումդ մի բան հնչի, բայց ոչ մի էմոցիա չառաջացնող, ոչ մի բան չփոխող։ Չէի ասի, որ վատ երաժշտություն ա, բայց լավն էլ չի։ Ես չեմ սիրում սենց միջին բաներ լսել, էն որ, երգերը իրար հետևից փոխվում են, բայց չես էլ զգում, որ բան փոխվեց, ոնց որ նույն երգը կամ երաժշտությունը հավերժ շարունակվի։
Երևի մեկ ա էլի կշարունակեմ մենակ իմ միակ ու սքանչելի սիրած երգը լսել ու Wilco-ն կմնա իմ համար մի երգի խումբ։
Սանտաս չգիտեմ ով ա, բայց կարողա Բյուրը կամ Նիկեան լինեն։
Ամեն դեպքում շնորհակալ եմ, մի 2 ավել ինֆո իմացա խմբի մասին։
i wanted to destroy something beautiful
Progart (20.12.2017)
Ես էլ էի սկզբից կարծում, թե Wilco-ն մի մարդ ա: Երեկ, որ տեսա ունկնդրումներիս արդյունքում Last.fm-իս պատին հայտնված նկարը՝ ասեցի «հմմմ, փաստորեն խումբ ա»:
Ու շատ էլ լավ խումբ ա, ի:
Մոտ երկու օր առաջ՝ այսինքն երկուշաբթի երեկոյան երկու անգամ լսեցի: Երկրորդ ու երրորդ ունկնդրումներս էին: Երևի բոլոր երգերից հաճույք եմ ստացել, վայելել: Տեղ-տեղ նմանեցնում էի Բոբ Դիլանի ձայնի ու երևի նաև ոճի հետ: Հիմա կարող ա լավ չեմ հիշում երաժշտությունները, բայց եթե ասենք պատահական մի տեղ միացրած լինի ու ականջովս ընկնի, հաստատ կճանաչեմ: Առաջին լսելուցս էլ էին դրական տպավորություն թողել ու հստակ որոշել էի, որ կրկնելու եմ:
How To Fight Loneliness-ն էլ նոր լսեցի երկու անգամ: Վատը չէր, բայց ամենասիրելիս դառնալուց դեռ շատ հեռու ա: Ու ինձ թվում ա, եթե ալբոմով հանդերձ լսեի, ավելի կտպավորվեր:
Վերջին խմբագրող՝ Smokie: 20.12.2017, 10:16: Պատճառ: վերջին պարբերություն
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Progart (20.12.2017)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ