Ինչքան շատ էմոցիաներով լի օր էր:
Էմոցիոնալ հիշողություններով...
Տղերքն էլի իրար գլուխ էին հավաքվել:
Մի մասը դե, ով դեռ կա ու դեռ կամ նորից Հայաստանումա:
Լիքը հին նկարներ էին ուղարկել ու տուն կանչող ձայնային հաղորդագրություն:
Ինչքա՜ն խելառ հիշողություններ կային էդ նկարներում, որոնց մեծ մասը չունեի:
Մի քիչ ուշ հասցրեցի օնլայն միանալ ու իրանք արդեն լավ էին:
Հետո մինչև գիշերվա 2-ը խմում էինք, երգում ու խնդում:
Հետո 4-ին բուձիլնիկս էր իրան հուսահատ ճղում, որ ինձ գործի ուղարկի:
Մեծանում ենք..
Սպիտակում ենք..
Տարիների ու սահմանների ջրբաժան կա շատերիս մեջ..
Բայց իրար հետ կյանք ունենք ապրած..
Անգին ջիգյար կա էս ամենի մեջ, որ ուրիշ տեղ աշխարհի հարստություններով էլ չես առնի..
Ինձ բացակա չդնեք...
Էջանիշներ