User Tag List

Էջ 8 13-ից ԱռաջինԱռաջին ... 456789101112 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 106 համարից մինչև 120 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 194 հատից

Թեմա: Պապիչուլլօ

  1. #106
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի հին խոսք կա, թե՝ ծնունդին մարդ չեն հրավիրում, հիշողը գալիսա..

    Հավանաբար էս խոսքն էն ժամանակներումա ծնվել, երբ մարդիկ ավելի սրտաբաց էին ու գերդաստաններն էլ՝ մեծ:
    Կամ էլ՝ էն ժամանակ, երբ ուղղակի հեռախոս չկար..

    Բայց հիմա՝ երբ տիեզերական նավերը ճեղքում են երկնային անծայրությունը...
    Խաբարբզիկ սոցիալական ցանցերով մեր կյանքի հագեցվածության պայմաններում իսկի պարտադիր էլ չի մարդկանց հատուկ տեղյակ պահել, թե ծնուննդդա:
    Մեկա՝ բոլորը կիմանան..

    ՈՒ էս կոնտեքստում ահագին հետաքրքիրա ուսումնասիրել տարբեր մարդկանց վարքագիծն ու մոտեցումները:

    Օրինակ մարդ կա, որ իր ծննդյան իրական ամսաթիվը խեղաթյուրումա, մարդ էլ կա՝ էդ օրերին ընդհանրապես իր պրոֆիլը դիսակտիվացնումա:
    Մարդ կա, որ պարտադիր բոլորին շնորհավորումա, մարդ էլ կա՝ մի քանի օր սպասում, հետո ա շնորհավորում՝ իբր թե հիշում էր:
    Մարդ կա, որ չշնորհավորողներին ընկերներից հեռացնումա, մարդ էլ կա՝ շնորհավորանքներին իսկի չի էլ պատասխանում:
    Մարդ կա, որ բոլորին առանձին-առանձինա մերսի գրում, մարդ էլ կա՝ վերջում գրումա «սաղից մերսի»:
    Մարդ կա, որ ամեն մարդու ու ամեն ծնունդի համար նոր բարեմաղթանքներա հղում կամ բացիկներ ընտրում, մարդ էլ կա՝ իր համար #Շնորհավորանքի նոր մոդուլ են մտցրել, որ նեղություն չքաշի:

    Բայց, բացի էս ամեն ինչից, դեռ «հին» մարդիկ էլ կան, որ ծնունդիդ կհիշեն ու կգան կամ էլ գոնե կզանգեն:

    ՈՒ, ի դեպ, էս «հնաոճ» շնորհավորելու կուլտուրան էլ իր առանձնահատկություններն ունի:
    Էլ չեմ ասում՝ նվեր ընտրելու տարբեր մարդկանց սովորույթները:

    Հա՜, նվերները...
    Ծննդյան արարողակարգի շատերի ամենասիրելի պահը..

    Ինչքա՜ն նորմալա, որ մարդն իրա ծննդյան օրը նվեր ստանա:
    Նորմալա չէ՞..
    Հա, դե բա տարվա մեջ իրա միակ անվանական տոննա: Ինչի՞ պիտի ինքը, բոլորի ուշադրության կենտրոն լինելուց բացի, նաև նվերներ չստանա:

    Բայց բանից պարզվումա, որ տարբեր մշակույթներում էս հարցին տարբեր տեսանկյուններից են նայում:

    Օրինակ ֆլամանացիները, թե ծնունդիդ կգան, հա՝ ինչ-որ նվեր կբերեն:
    Բա եթե չգա՞ն..

    ՈՒրեմն երեխեքին, սկսած դպրոցային տարիքից, սովորեցնում են, որ քո ծննդյան կապակցությամբ դու պիտի ուրիշներին նվերներ բաժանես:
    Իրենց դասարանի երեխեքի քանակով հատուկ տոպրակներ են պատրաստվում ու լցվում տարատեսակ քաղցրավենիքներով, փուչիկներով, խաղալիքներով և այլն, որոնք հոբելյարը տանում բաժանումա դասընկերներին:
    Դե կողքից կարող է և տորթ ու հյութեր էլ տանել՝ միասին նշելու:

    Հետագայում էլ՝ էս սովորույթից մնումա կյանքիդ ամեն մի նշանավոր առիթով կոլեգաներիդ տարատեսակ քաղցրավենիքներով հյուրասիրելը:
    Էս վերջինը թերևս մի քիչ տեղավորվեր մեր հայկական «աչքալուսանքի» սահմանման մեջ, եթե չլիներ մի զգալի տարբերություն.
    դու ոչ թե դա տանում ես ուրիշներին պատվելով միասին նշելու, այլ՝ ուղղակի լցնում ես մի տոպրակի կամ ամանի մեջ (կամ էլ համարյա ամենուր կա հատուկ դրա համար նախատեսված զամբյուղիկ) ու դնում ես բոլորին հասանելի ընդհանուր մի վայրում (որ հիմնականում հանգստի անկյունումա լինում):

    Էդ էլ՝ մարդ կա, որ ուղղակի վերցնում ուտումա, մարդ էլ կա՝ համտեսելուց հետո գալիս շնորհավորումա:
    Մարդ կա, որ, զուտ շնորհավորանքից հետո, ոտքը կախա գցում ու իրադարձությանդ հանդեպ հետաքրքրվածություն ցուցաբերում, մարդ էլ կա՝ սկսումա բերածիդ պատրաստման տեխնոլոգիան քննարկել ու դրա տարբերությունները՝ ուրիշների բերածների հետ:
    Մարդ կա, որ սկսումա բերածդ տեսականին տնտղել, որ իր ուզած կտորը գտնի մարդ էլ կա՝ նայումա կողքերը մարդ չկա ու մի ամբողջ բուռա գրպանը լցնում:

    Հա՜, էդ բերածի հետ էլ մարդիկ գրություն են թողնում, թե ով ա բերել ու ինչ առիթով:
    ՈՒ էս էլա ահագին հետաքրքիր, որ մարդ կա՝ գրումա ասենք «Գագո 26», մարդ էլ կա՝ եքա շարադրությունա թողնում:

    Էս գրությունների տեսականուց հատկապես մեջս տպավորվելա կոլեգաներիցս մեկի՝ իր թոշակի գնալու կապակցությամբ հյուրասիրությանը կից «հայտարարությունը».
    «Franky Game Over»:

    Հա, ի միջի այլոց, թոշակի գնալու արարողությունն էլ իր սպեցիֆիկան ունի ու նախօրոք բոլորը, ըստ ցանկության, գումար են հավաքում՝ էդ թոշակի գնացողի հետ ճամփու դնելու:
    Բայց դա արդեն լրիվ ուրիշ պատմություն ա...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  2. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (01.11.2018), Freeman (01.11.2018), Jarre (25.11.2018), John (02.11.2018), kitty (26.01.2019), Աթեիստ (01.11.2018), Արշակ (02.11.2018), Ուլուանա (02.11.2018)

  3. #107
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հաճելին էն խոսքը չի, երբ մի քաղաքում հյուր ես, նստած հաց եք ուտում, մեկ էլ աշխատողը մոտենումա, թե՝ «Բարև ձեզ, հա՞յ եք..»,
    իսկ հետո էլ՝ իր ու օբյեկտի անունից, մի փոքրիկ նվերա մատուցում..

    Սենց միշտ պիտի լինի էլի...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  4. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (10.11.2018), Jarre (25.11.2018), John (11.11.2018)

  5. #108
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պապիչուլլօ

    Բայց ո՞վա որոշել, որ ցենտը փող չի..
    Կարողա՞ ես եմ դրանք ձուլել..

    Դեռ լավա՝ 5c-անոց քթով մունաթով ընդունում են Հոլանդիայում, իսկ 1c կամ 2c տեսնել անգամ չեն ուզում:
    Սդաչին տալուց էլ, բնսկանաբար, միշտ իրենց օգտին են կլորացնում:

    Բելգիայում դեռ նոր են սկսում սենց բաներ անել, բայց Հոլանդիայում դա ամենուրա էդպես:

    Մոռացել էի արդեն, որ էնտեղ տենց բան կար..
    Կասսայում ապրանքի համար քարտով վճարելուց հետո հասկացա, որ տոպրակ չէի վերցրել:
    Վերցրեցի՝ փորձելով մոտիս մանրով վճարել:
    20c արժի: Վճարում եմ՝ 10c + 5c 2x2c + 1c:
    Չէ որ չէ.. տենց բան չկա՝ էդ մանրերդ քեզ պահի...
    Տո թքա՛ծ ձեր խանութի վրա էլ, ձեր վրա էլ:


    Հիշեցի ցուրտ ու մութ տարիները:
    Էն որ հացը տալոնով էինք գնում՝ օրական մարդա 300գ թույլատրելի չափաբաժնով:
    Դրամները 93թվին նոր-նոր շրջանառության մեջ մտցնելուց՝ դեռ լուման էլ էր Լումա..
    Հետո, շատ չանցած, պահը եկավ, երբ ըսկի 5Դ-ի վրա թքող չկար..

    Մեր տան հաց առնողը ես էի ու գումարը 195Դ էր կազմում, եթե հիշողությունս չի դավաճանում:
    ՈՒ միշտ մեր շենքի ծերի հացի խանութից էի առնում՝ միշտ 200Դ վճարելով:

    Էդ օրն էլ, չգիտեմ թե ոնց էր ստացվել, բայց մոտս 190Դ էր:
    Դե հո տուն չէի գնա, նորից գայի:
    Մտածեցի՝ էսօր էլ սենց..
    Էդ ձմռան ցրտին, էդ հացի ավտոյին էդ երկա՜ր հերթի մեջ էդքան սպասելուց ու հերթս հասնելուց հետո, մեր ամենօրյա հացավաճառ Մառան կտրականապես հրաժարվեց 195Դ-ի հաց տալու՝ 190Դ-ի դիմաց..
    Ախր դու գիտես, որ ես ամեն օր էստեղից եմ հաց առնում ու միշտ էդ ավել 5Դ-ը քեզ եմ թողնում.. էսօր էլ թող սենց լինի, վաղը պակասը կբերեմ..
    Չէ որ չէ.. հերթի մեջ հարայ-հրոց, սոված ու սառած մարդիկ..
    էդ ոնց էի ես մառայից վիրավորվել... - Կանգնի ստեղ, հեսա գալիս եմ...

    Էդ հացի խանութից ոչ հեռու՝ հենց դալանի կողքը մեր Դողդոլ Էդոյի ծամոններով լի ստոլիկն էր..
    Ասի՝ Դողդոլ, շուտ արա 10Դ-անոց պարտքով տուր..
    Էդ 10Դ-ը գցեցի սեղանին ու Մառայի վրա համարյա գոռացի՝ դե 5Դ սդաչիս տուր...

    է ո՞վա 5Դ-ով առևտուր անում, որ մոտը 5Դ-անոց լինի..
    Դարակները երկար քչփորելուց հետո վերջապես մի պուճախից գտավ ու ինձ մեկնեց:
    Վերցրեցի ու հենց իր աչքի առաջ հացը ստանալու բաց պատուհանից դուրս շպրտեցի, թե՝ հաջող քեզ մառա, հո սա միակ հացի խանութը չի՞ տարածքում..


    Դեռ Հոլանդիայի դեպքում, կարելի է մի տեղ հասկանալ, որ մանրը չեն վերցնում, քանի որ հետո էլ բանկն իրենցից չի վերցնի:
    Իսկ Հայաստանի դեպքում՝ երևի էս սուղ պայմանների չունավորության ժամանակ ժողովրդի մի ստվար հատված վայրենացավ ու ագրեսիայով լցվեց մեկմեկու հանդեպ...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  6. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    John (30.11.2018), Progart (21.11.2018), Tiger29 (22.11.2018), Աթեիստ (21.11.2018)

  7. #109
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Աալստից լուրը գնացել էր Բրյուսել, հետո՝ Բրյուխախառը հասել կնոջս, թե մեր քաղաք նոր ջահել հայի ընտանիքա տեղափոխվել ու ծայրահեղ վատ վիճակում են գտնվում:
    Օգնության կարիք կա:

    Հանդիպեցինք:
    Փորձենք ռելսերի վրա գցել:
    Կարևորը՝ հիմա աշխատանք ու ուսման ծրագրեր ունեն:

    Բայց ասածս դա չէր.
    Տղեն 10տ-ից ստեղա ու համարյա մենակա մեծացել:
    Աղջիկը՝ Իրաքի հյուսիսի հայերիցա, էն որ քրդերի ու գլդանիների մեջ են ապրել ու հայկական ինքնությունն ու ավանդույթները պահելով հանդերձ՝ կորցրել են հայոց լեզուն:

    Բայց էդ նույն աղջկա հայերեն սովորելու ձգտումն ու ջանքերը,
    էդ տղու մաքուր ու գրական հայերենը,
    իրենց փոքրիկ տան աղքատիկ պատերը զարդարող խաչն ու հայկական սիմվոլները,
    էն նոր խոսել սովորող մանկիկի հայերեն թոթովանքը...

    Չէ բալամ՝ մեր պտուղը չորցող չի...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Jarre (25.11.2018)

  9. #110
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ասենք՝ եթե հայ ա, պիտի անպայման Կոնյակ նվեր տանի, չէ՞ ))

    Մեր կուրսի սևանցուն հիշեցի, որ մի օր Իշխան էր բերել մեր տուն, հարցրի.
    - Արա Սևան, էս ե՞րբ հասցրիր գնաս ու հետ գաս
    Անկեղծ պատասխանեց.
    - Բազարից առա ախպեր..
    - ??
    - Դե բա սևանցի եմ, առանց Իշխան ո՞նց հյուր գնամ...

    Սենց մտածում եմ՝ սա կաղապարի մեջ մնալա՞, թե՞ սաղովի ձեր ընդհանուր իմիջի վրա աշխատել..
    Իսկ գուցե աշխատողն աշխատումա, մնացածն էլ՝ ալիքի տակ ընկած գնում են...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Jarre (25.11.2018)

  11. #111
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Քայլում եմ արտադրամասով ու տեսնում աշխատող մարդկանց:
    Միանգամից միտս են գալիս նրանց անուն-ազգանունները, ընտանեկան կարգավիճակն ու առողջական խնդիրները, անգամ` բնակության վայրն ու բանկը, անձնական տվյալների այլ մանրամասներ..

    Սրանք տվյալներ են, որոնց հետ աշխատում եմ ամեն օր ու, անկախ ինձանից, մնում են հիշողության ծալքերում:

    Նենց հետաքրքիր զգացողությունա..
    Ես իրենց մասին ինչ ասես գիտեմ, իսկ իրենցից շատերը նույնիսկ պատկերացում չունեն, թե ես ով եմ ))


    Մեկ-մեկ էլ տնաշենները նենց բաներ են անում, որ երկար ժամանակով բարձր տրամադրությունդ ապահովվածա լինում:
    Ասենք թարմ դեպք` երեկ մեկի կոնտրակտն եմ պատրաստում, դոսյեն հավաքում ու իր լրացրած թերթիկից անձնական տվյալները մուտք գործում համակարգ:
    Հարցա տրված - արյան խումբդ:
    Մարդու տղեն 2 արյան խումբա նշել, ու երկրորդի մոտ գրել, որ դա էլ իր partner-իննա...
    Նույն էջում հաջորդ հարցը.
    Դժբախտ պատահարի դեպքում ում զգուշացնել` անուն ու 2 հեռախոսահամարների վանդակներ.
    Պատասխան.
    Անվան տեղն իր անուննա գրել, հեռախոսի 2 վանդակներում էլ` 2 անգամ իր սեփական համարը...

    ՈՒրիշ ավելու ուժեղ դեպքեր էլ են շատ լինում )))


    Ամեն դեպքում էս աշխատանքն էլ էր հետաքրքիր:
    Ահագին նոր բաներ ու նրբություններ սովորեցի:
    ՈՒղղակի արդեն պահն եկելա, որ զգում եմ էլ աճ չկա:
    Անընդհատ նույն պտույտն ենք գործում` սկզբից մինչև վերջ ու հետո նորից..

    Էս էջը թերթում ենք:
    Երկուշաբթի օրվանից` նոր շրջանա սկսվում...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  12. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (01.12.2018), Աթեիստ (30.11.2018)

  13. #112
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հըլը էս ի՜նչ լավնա..



    Հրաշքա, չէ՞..
    ՈՒ էս հրաշքը վրեքս €3 նստեց...

    Ես միանգամից գլխի չընկա էլ, որ սա կոչված էր լուցկու հատիկ լինելու:

    Երեխենա սարքել՝ ձեռքի աշխատանքի խմբակում:
    Պրի տոմ, որ էդ խմբակի անդամավճարը €250 ա՝ կիսամյակի համար:

    Չէ դե՝ նենց չի, որ միշտ սենց ախմախ բաներ են սարքում:
    Հավեսով ու հետաքրքիր բաներ էլ են սարքում, որ տեսնում զարմանում ես:

    Մեկումեջ էլ դաժը ցուցահանդես են անում:
    Այսինքն ամեն խմբակի երեխեքի սարքածները հանում շարում են ատելյէում ու երեխեքին հրավիրում են ծնողներին բերել՝ իրենց սարքածները ցույց տալու:

    Ընթացքում էլ՝ մեծահոգաբար ուսիդ թփթփացնում են, թե երեխուդ սարքածներից ինչ դուրներդ գա՝ կարող եք տուն տանել:
    Երեխեն էլ կողքդա, իրար հետ եք..
    Տենց միասին պիտի որոշեք, թե իրա սարքածներից ինչը տուն տանեք ու ինչը թողեք իրենց, որ դեն թափեն...
    Վերջում էլ, իհարկե, երբ մի 2 մեծ տոպրակ բան եք հավաքած լինում, դասատուն հաշվիչը ձեռը մոտենումա հաշվարկելու, թե ինչի համար ինչքան պիտի վճարեք:

    Բա կարողա՞ գիտես ծնունդդա, որ երեխուդ սարքածներից ինչ ուզես՝ հետդ ձրի տուն տանես:
    Դրանց վրա նյութեր բաներ են ծախսվել..
    Իսկ էն գլխանց տվածդ անդամավճարը էդ հեչ, էդ հո դասատուի ու ատելյէի փողնա...


    Բայց էդ ցուցահանդեսները ջայնամ..
    Դրանցից երևի դախոդը քչություն էր արել...
    Հիմա էս վերոհիշյալ լուցկի կոչվածները տվել են երեխեքի ձեռները, թե՝ տարեք ծնողներին ցույց տվեք.
    եթե դուրները չգա՝ հետ բերեք..
    իսկ եթե հավանեն ու որոշեն պահել՝ €3-ն բերեք...


    Էդ ոնց որ սովորական դպրոցն էլա էլի անում...
    Ասենք հիմա իսկական նկարների ալբոմ հազարից մեկնա պահում, չէ՞:
    Սաղինը թվայինա..
    Բայց չէ՝ երեխուդ մի քանի դիրքով նկարում են, նկարները տպում են ու տալիս ձեռը տուն են ուղարկում..
    Նույն պրինցիպով.
    կամ նկարները հետ կբերեք, կամ էլ՝ ամեն մեկի համար €5...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  14. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Progart (04.12.2018), Tiger29 (04.12.2018), Նիկեա (10.12.2018)

  15. #113
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՌըզաԽենթ.. #4


    Արդեն ահագին ժամանակ էր, ինչ էդ ճամբարում էի:

    100-ից ավել տնակներ էին նեղլիկ «փողոցներն» իրարից բաժանում:
    Տնակներն ունեին 3 փոքրիկ սենյակներ, որոնցից ամենամեծը հազիվ մի 5 քառակուսի մետր լիներ ու որոնցից յուրաքանչյուրը նախատեսված էր 2 մահճակալի համար:
    Բացի էդ սենյակներից՝ տնակն ուներ նաև ընդհանուր բաղնիք-զուգարան ու միջնասրահ՝ մինի խոհանոցով:
    Տնակներին քարավան էին անվանում:

    Բացի էդ քարավաններից ճամբարն ուներ նաև ռեսեփշըն, մեծ խաղասրահ ու ամենշաբաթյա նշման վայր, որտեղ փախստականներին ներկա-բացակա էին անում:

    Ընդհանուր ճամբարը շրջապատված էր խիտ փշալարերով ու գտնվում էր մի հոլանդական գյուղից դուրս ընկած՝ որոշակի հեռավորության վրա:
    Ինքը ճամբարը նախատեսված էր իրենց հայցի վճիռներին սպասող փախստականների համար:
    Այլ խոսքերով ասված՝ համակենտրոնացման ճամբար էր՝ կոնցլագեր:

    Էստեղից կամ դրական որոշում էին ստանում ու դուրս գալիս տուն, կամ էլ՝ բացսական էին ստանում ու տեղափոխվում այլ նշանակության ճամբարներ:

    Ճամբարի բնակիչներն իհարկե կարող էին ներս ու դուրս անել, ասենք՝ խանութ գնալու համար, բայց յուրաքանչյուր դուրս եկողի ու ներս մտնողի անունը նշվում էր ռեսեփշընի կողմից:
    Ընդհանուր առմամբ՝ ռեսեփշընի դերը հենց դրանում էլ կայանում էր:
    Մեկ էլ՝ ճամբարի ներսում ծագած վեճերը ոստիկանությանը փոխանցելու համար:
    Իսկ եթե հանկարծ ինչ-որ մեկը բողոքեր, որ ճամբարի բնակիչները պարբերաբար հարձակումների են ենթարկվում ճամբարի ու գյուղի արանքում տեղակայված գնչուների կողմից ու ոչ հազվադեպ բանը հասնում էր արյունալի բախումների, ռեսեփշընն ընդամենը կասեր՝ ես դրա համար ոստիկան չեմ կանչի, դա իմ լիազորություններից դուրս է..

    Ճամբարի բնակիչ փախստականները չունեին իրավունք աշխատելու և սովորելու:
    Էդ բարիքներից կարող էին օգտվել միայն դրական պատասխան (փախստականների լեզվով ասած՝ «ստատուս») ստացածները:
    Բայց, ցանկության դեպքում, գրոշներով կարելի էր աշխատել հենց ճամբարի ներսում, ասենք՝ տարածքը մաքրել:

    2 հայ եղբայրներ կային ճամբարում՝ մինչև իմ գալը, որոնցից կրտսերը հաջողացրել էր համոզել ճամբարի ղեկավարությանը՝ գրադարան բացել խաղասրահի հարևանությամբ ու իրեն աշխատանք տալ որպես գրադարանավար:
    Ճամբարից մեկնելուց առաջ էլ էդ տղեն խոսաց, որ իրենից հետո ինձ մնար էդ «պաշտոնը»:

    Ինքը գրադարանը կազմված էր մի քանի լեզուներով փոշոտ ու հին մոտ 70-80 գրքից, ինչպես նաև հաջողացրել էինք պայմանավորվել որոշ ինստանցիաներում, որ մեր համար տարբեր շաբաթաթերթերի բաժանորդագրվեն՝ հոլանդերեն, ռուսերեն, իսպաներեն, արաբերեն ու թուրքերեն լեզուներով:
    Գրադարանն էլ աշխատում էր երեկոյան ժամերին՝ շաբաթական 12ժ ու ժամավճարս 50 ցենտ էր:
    ..Դե ահագին պլյուս էր, եթե հաշվի առնենք, որ ուտելու ու հագնվելու համար մեզ շաբաթական €43 էին տալիս..

    Սրանից բացի նաև չէի համակերպվել ուսման արգելքի հետ:
    Արգելքը ո՞րնա՝ ուղղակի օտարերկրացիների ուսումնական կենտրոններում հոլանդերեն լեզվի ուսուցումը գումար արժեր ու դա վճարում էին միայն ստատուսավորների համար՝ ովքեր ճամբարում սպասում էին վարձու տուն ստանալու իրենց հերթին:

    Հոլանդիայում մի կազմակերպություն կար, որը վճարում էր ստատուս ստացած փախստականների բարձրագույն ուսուցումը՝ հետագայում տոկոսներով հետ վերադարձնելու պայմանով:
    Հենց էս կազմակերպության քարտուղարի հետ էլ հանդիպում էի նշանակել ու համոզել թույլատրել ինձ ստիպենդիա ստանալու կոնկուրսին մասնակցել՝ այն հիման վրա, որ առայժմ բացսական պատասխան չունեմ ու դրական ստանալուս հավանականությունը 50/50-ա:

    Կոնկուրսի մի քանի փուլը բարեհաջող անցնելուց հետո էլ համաձայնվեցին վճարել ուսումնական կենտրոնի դասընթացներս ու վերջապես հայտնվեցի կենտրոն-դպրոցում, ինչը հետագայում իմ առջև պիտի ճամփա հարթեր դեպի նորանոր կիսաբաց թողնված դռներ...

    Բայց էդ դպրոցում էլ դեռ բունտ բարձրացրեցի, թե ինչու են մեղադրում իմիգրանտներին չինտեգրվելու մեջ, եթե հենց իրենք են ինտեգրման առաջին բանալու՝ լեզվի ուսուցմանը խոչնդոտ հանդիսանում..
    Արդյունքում՝ ինչ-որ տեղից սփոնսըրշիփ կպցրեցին ու մեր ճամբարի բնակիչների համար էդ դպրոցում ինտեգրման կուրսերը դարձան անվճար:
    Ցավոք միայն, որ դա երկար չտևեց..
    Դե իսկ մեր ճամբարի ղեկավարությունն էլ սկզբից անչափ զարմացավ, բայց հետո համաձայնեց դպրոց ընդունվածների ավտոբուսների մշտականի համար վճարեն, որ գյուղից կողքի քաղաքի էդ դպրոց կարողանան հասնել...


    (շարունակելի)
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  16. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Chilly (16.12.2018), John (22.12.2018), Ներսես_AM (16.12.2018)

  17. #114
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պապիչուլլօ

    Մարաթուկ.. #1


    Երևանում մենք մեր ֆիրման ունեինք ու փորձում էինք զարգացնել մի ոլորտ, որը նոր թափ էր հավաքում աշխարհում, բայց անհասկանալի էր հայկական շուկայի համար:

    Թեև տարածաշրջանում մենք երկրորդն էինք՝ վրացիներից հետո, բայց գերմանացի կուրատորների ֆավորիտն էինք, քանի որ վրացիքի հետ միշտ ինչ-որ նոր խնդիրներ էին ծագում:

    Հենց էդ գերմանացի կուրատորների օժանդակությամբ էլ կազմակերպվեց մեր այցը թուրքիա՝ համանման ձեռնարկության հետ փորձի փոխանակման նպատակով:

    Էն թվերին դեռ հազվագյուտ հայաստանցիների էր հնարավոր գտնել, ով արդեն եղել էին թուրքիայում ու մեզ անորոշության շղարշն էր պարուրել, քանի որ բացարձակ պատկերացում չունեինք, թե ինչ ակնկալել ու ինչպես մեզ էնտեղ պահել..

    Մեր խումբը կազմված էր 8 հոգուց ու, քանի որ մեկնելու էինք սեփական մինիբուսով, մոտ մեկ շաբաթ էլ ավել էինք նախատեսել, որ վերջում մեզնից յուրաքանչյուրի նախնյաց բնակավայրներ էլ այցելենք:

    Գործնական հանդիպումներով հագեցած աշխատանքային 2 շաբաթներից հետո՝ Մալաթիա քաղաքում երեկոյան հավաքվեցինք քարտեզի շուրջ, որ կազմեինք հետդարձի մեր հետագիծը:

    Ահագին նշանավոր ու ոչ այնքան տեղեր էլ հասցրեցինք այցելել ու ամեն տեղից մի հետաքրքիր պատմություն հիշողություններումս գամել:
    Բայց էստեղ ուզում էի նշել դրանցից 2-ը՝ զգացմունքայինն ու անզգամը...

    ---

    Սասուն.

    Սասունն էդ մեր համարա ՍԱՍՈՒՆ:
    թուրքերի համար այն թերևս 5-րդական նշանակության ու միջքաղաքային ճանապարհից ահագին դուրս ընկած լեռներում ծվարած մի փոքրիկ գյուղաքաղաքա:

    Մեզ Սասնո Արծվիկ գյուղն էր պետք, որը երբևէ Արծվիկ էր կոչվել ու որտեղից մեր թալինցու պապերն էին եղել:
    - Չգիտեմ, - ասում էր - էդ գյուղը դեռ կա, թե չկա: Կամ, եթե կա, հիմա ինչպեսա կոչվում: Բայց եթե գյուղը դեռ շեն լինի, ուրեմն պապուս պատմած իրենց դռան դեմի հաստաբուն թթենին դժվար թե թուրքերը հատած լինեն: Էդ թթենին գտնեմ, պապուս տան տեղը սփռոց փռենք, հաց ուտենք..

    Մեքենան կայանեցինք Սասունի գլխավոր հրապարակում ու որոշեցինք տարեց մարդ փնտրել, որ զգուշորեն Արծվիկով հետաքրքրվենք..

    Բայց ի՜նչ զգուշորեն..
    Դրսի աշխարհից անծանոթ համարներով մեքենա էր մտել քաղաք ու հաշված րոպեների ընթացքում մենք մեզ շրջապատված հայտնաբերեցինք մեծացող հետաքրքրասեր ամբոխով:

    Ժխորի մեջ՝ «երբեմնի հայկական Արծվիկ»-ը լսելով, ամբոխը ճեղքելով արագ-արագ մեզ մոտեցավ լայն ճակատով ու խոր ընկած աչքերով մի զառամյալ ու կնճռոտ ծերունի, ով ակցանի պես պինդ բռնեց մեր թարգմանչի թևքից, ոտքից գլուխ տնտղեց, ապա խիստ հարցրեց՝ էրմենի՞..
    ՈՒ, առանց երկար սպասելու, սկսեց թևքից քաշելով տանել.
    - Հետևիցս եկեք..

    Խառնվեցինք իրար...
    Բայց էլ նահանջելու տեղ չկար:
    Միայն վարորդն էր, որ շտապեց մեր միջի միակ կնոջը մեքենա նստեցնելով մեզնից ամենահաղթանդամի ձեռքը խցկել մեքենայի բանալիները ու տարակուսած հորդորել՝ թե բան լինի, բան կանեք...

    Շարժվում էինք ծերունու հետևից ու մեզ էր հետևում հրապարակի ողջ ամբոխը:
    Հասանք մի բացօթյա չայխանայի ու ծերունին, որ ամբողջ ճանապարհին լուռ միայն թարգմանչի թևքից էր քաշում, վերջապես կանգ առավ ու բաց թողեց վերջինիս:
    Շուռ գալով մի հաղթանակած հայացք գցեց վրաներս, ապա՝ խնամքով հարդարած բեղի ծայրը ոլորելով, էդ բազմությունից հանկարծակիի եկած պանդոկատիրոջը հրամայական գցեց.
    - Էսօր ես եմ բոլորին պատիվ տալիս.. Ազգակիցներս են եկել...

    Մի կես ժամ էլ դեռ չէր անցել, ինչ էդ չայխանայում նստած էինք ու իրենց պատիվ տված թեյը վայելող ամբոխի ուշադիր հայացքների ներքո զրուցում էինք քիչ առաջվա խստությունն իսպառ կորցրած ու ահագին հուզված ծերունու հետ, երբ մեր սեղանի շուրջը շտապեց հավաքվել Սասունի ողջ հայ բնակչությունը՝ թվով 5 զառամյալ ծերունի..

    Չէ՝ խաբեցի..
    Էդքանով Սասնա հայերի թիվը չէր սահմանափակվում:
    Պատմեցին, որ էլի կան ու քիչ չեն: ՈՒղղակի օրը ճաշ էր դարձել ու մարդա իրա գործերով էր:
    ՈՒմ որտեղ գտել էին՝ խաբարը հասցրել էին, թե Հայաստանից կենդանի հայեր են հայտնվել քաղաքում:
    Մեկն էլ դաշտի ջուրն էր կիսատ թողել ու հևիհև չայխանա հասել..

    թուրքերեն խոսքը հանկարծակի ընդհատեց մի արծվաքիթ ու խոշոր աչքերով ծերունի, թե՝
    - Օրորոցային տարիքից եմ մի քիչ հայերեն հիշում: Թողեք խոսեմ ու կներեք, թե սխալ բառեր ասեմ..

    Խոսեց..
    Խոսեց ու մի քանի նախադասություն ասեց, բայց ընդամենը մի քանի կցկտուր բառ հասկացանք..
    - Սպասեք հլա, - զրույցին խառնվեց մեր թալինցին ու էս երկուսը սկսեցին իրար հետ խոսել միայն իրենց հայտնի իրենց բարբառով, որից մենք էլի ամեն ինչ չի, որ հասկանում էինք..
    Բայց դա կարևոր չի: Կարևորը, որ իրենք էին իրար հասկանում ու արծվաքիթ ծերունին՝ դողդոջուն ձեռքերով աչքերը սրբելով, հպարտ-հպարտ կողքինների մոտ գլուխ էր գովում, թե տե՜ս է՝ ինչքան էլ բան եմ հիշում...

    Թավ բեղերը շոյելով մեզ մոտեցավ նաև պատվելի արտաքինով մի մարդ՝ ում առջև ամբոխը միանգամից ճամփա բացեց:
    - Սասունի քաղաքապետն է՝ ազգությամբ քուրդ, - նրան ներկայացրեցին մեզ:

    Քաղաքապետը բոլորիս ջերմ ողջունեց ու, մի քիչ նստելուց հետո, ոտքի կանգնեց ճառ ասելու:
    Երկար խոսքում ինքն իր խորը հարգանքը հայտնեց հայերի նկատմամբ ու երախտագիտությունը, որ էս սքանչելի վայրում սենց անառիկ քաղաք են կառուցել: Մեզ էլ հորդորեց ներողամիտ լինել իր նախնիների գործած մեղքերի համար ու խոստովանեց, որ սասնա հայերը բոլորն էլ պատվարժան ու քաղաքում հարգված մարդիկ են, ու որ ինքը հպարտ է լինել ինչպես ողջ Սասունի, էնպես էլ՝ սասնո հայերի ընտրյալ քաղաքապետը:
    Վերջում էլ ժպիտով ավելացրեց, թե հայերից միայն մի բանի համար է նեղացած, որ Սասունում հայերեն չեն խոսում:

    Էսքանով էլ ավարտեցինք մեր Սասուն ուղևորությունը ու, սասնա հող ու ջրով մեր զինանոցը համալրելուց հետո, քաղաքի մատույցներում սփռոց բաց արեցինք, հաց կերանք ու մեր կիսատ թողած օղու շիշը, ընդունված կարգով, դատարկեցինք էդ հողի մեջ՝ որպես էդտեղ հանգչողների բաժին:

    Շարժվելուց առաջ էլ, մեքենայի դուռը դեռ երկար ժամանակ չէին ուզում փակել:
    Վերջում մեզ չայխանա «քաշ տված» առաջին խստադեմ ծերունին էր, որ երկա՜ր նայելուց հետո նորից աչքերը սրբելով ասեց.
    - Բարևներս տարեք Հայաստան աշխարհ


    Հ.Գ. Հա, պարզեցինք, որ Արծվիկ գյուղը դեռ շենա ու անունն էլ դեռ Արծվիկա: Մեջն էլ դեռ շատ հայեր կան ապրող: ՈՒղղակի ինքը Սասունից լեռնային արահետովա բաժանված ու մեր մեքենան էնտեղ չէր հասնի, իսկ օրն էլ արդեն մթնելու վրա էր: Սասնո հայերն ու ինքը քաղաքապետը հորդորում էին իրենց մոտ գիշերել, իսկ առավոտյան մեզ համար Արծվիկ հասնելու տրանսպորտ կկազմակերպեին:
    Բայց ստիպված էինք մերժել, քանի որ դեռ բավական շատ կարևոր գործեր կային անելու ու վայրեր՝ այցելելու..

    Հ.Հ.Գ. Շատ երկարեց.. Հաջորդ պատմությունը մի ուրիշ անգամ..
    Վերջին խմբագրող՝ Գաղթական: 24.12.2018, 10:29:
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  18. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (24.12.2018), Life (24.12.2018), Աթեիստ (24.12.2018), Ներսես_AM (24.12.2018)

  19. #115
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մարաթուկ.. #2


    Եկա տուն ու, հուշերս թարմացնելու համար, մի քիչ ալբոմներս փորփրեցի..

    Ցավոք` Սասնա ծերունիների հետ նկարներ չունեմ մոտս:
    Բայց հաստատ հիշում եմ, որ Երևանում վիդեո ունեմ իրենց հետ անմահացրած:
    Ի դեպ` դրանք էլա պետք հիշել թվայնացնել, որ չկորեն ))


    Ամեն դեպքում` մի քանի նկար գցեմ, թող էստեղ էլ մնան.

    Աղթամար կղզու վանքի պես չնաշխարհիկ եկեղեցի ես դեռ չէի հանդիպել:
    Իր քանդակներով, սրբապատկերների պահպանված ծվեններով ու խարխուլ պատերի տակ հավանաբար ծպտյալ հայերի վառած մոմերի թարմ հետքերով..
    Ասում են` հիմա վերակառուցել են ու մի քիչ էլ աղավաղել..
    Բայց էն ժամանակ ահավոր էր տեսնել էդ հարազատ գեղեցկությունը պատանդության մեջ ու վանքի պատերին առկա ու հարուստ զարդաքանդակները լուրջ վնասած փամփուշտների հետքերը.

    Հ.Գ. Ի դեպ` Աղթամար կղզու վրա բացած մեր Ախթամարի շիշը մի այլ խորհուրդ էր հաղորդում շրջակայքին..





    էս մեկն էլ` աստվածանիստ Նեմրութ լեռան բարձունքում.

    Վերջին խմբագրող՝ Գաղթական: 24.12.2018, 20:11:
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  20. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Life (24.12.2018)

  21. #116
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Նոր Տարվա նվեր որպես մի ծանրոց էի օնլայն պատվիրել:
    Օրենքով պիտի ամսի 26-ին տեղ հասներ, բայց ուշացավ:

    Երեկ էլ երբ չեկավ, որոշեցի, որ առավոտյան արդեն զանգելու եմ մունաթ գալու:
    Բայց առավոտ կանուխ DHL-ից է-մայլ ստացա ներողություններով, թե էսօր 15:30-17:30 միջակայքում սպասեք:

    Դեռ 14:30-ի կողմերն էր ու գործերով կողքի քաղաքում էի, երբ մատակարարից զանգ ստացա, թե մեքենան ձեր դռան մոտ է ու բացող չկա..
    Ասեցի` ճանապարհին եմ, սպասեք` 15 րոպեից տեղ եմ հասնում..

    Բայց նենց ստացվեց, որ պռոբկի մեջ ընկա ու ասածս ժամանակում չէի տեղավորվում:
    Սովորաբար` նման դեպքերում, երբ ստացողը տանը չի լինում, կամ հարևանների մոտ են թողնում ծանրոցը, կամ էլ` հասցե են թողնում, որտեղից արդեն ինքդ պիտի գնաս վերցնելու:

    Նորից զանգեցի վարորդին, թե` եղբայր, ևս 15 րոպեով կուշանամ. կամ դիմացի հարևանի մոտ թող, կամ` կողքի:
    - Օքեյ

    Մի 5 րոպեից էլ sms գրեց, թե` հարևաններից մարդ չկա տանը, արի` սպասում եմ:

    Էնքան երախտապարտ էի, որ էն խոսքը չի..
    Փաստորեն մարդն իր գրաֆիկից շեղվել է ու իմ ծանրոցի վրա նախատեսվածից կես ժամ ավել է ծախսում:
    Էն էլ` էս ծանրաբեռնված սեզոնին:
    Թե հասցե թողներ, որ ես վերցնեի` հայտնի չի, թե երբ կստացվեր, քանի որ դիմացը հանգստյան ու տոնական օրեր են:

    Որոշեցի մի փոքրիկ նվերով երախտագիտությունս հայտնել..
    Հենց տեղ հասա ու ծանրոցն ընդունեցի` միանգամից գարաժից էլ նախօրոք որոշածս նվերն իրեն մեկնեցի.
    - Ինձ մի վիրավորի, - ասեց - ես դրա համար չէի էսքան սպասում.. Հայ չլինեիր` վաղուց գնացած կլինեի.. Ես էլ քուրդ եմ ու ծնողներս հենց Հայաստանի սահմանի մոտ են ապրում` Արարատի ստորոտին: Բրյուսելում էլ ահագին շատ հայ ընկերներ ունեմ ու հարգում եմ ձեզ շատ...

    Մի վերջին միամիտ հարցը տվեցի.
    - Հա, բայց որտեղից իմացար, որ հայ եմ
    - Նորից վիրավորում ես.. ինչի ես ձեր անուն-ազգանունները չգիտեմ...


    ...Կայֆա էլի հայ լինելը...
    )))
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  22. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    John (29.12.2018), Աթեիստ (29.12.2018)

  23. #117
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բելգիա տեղափոխվելուց հետո՝ մենք էլ ենք էդ տանը 1 տարի ապրել:
    Մեզնից հետո՝ էլի մի որոշ ժամանակ մարդիկ ապրեցին ու էս էլ արդեն քանի տարիա տունը դատարկա:

    Մեզնից առաջ էդ տունը մի ջահել աղջիկ էր գնել, ով էնտեղ լիքը գժական ու տարօրինակ փարթիներ էր կազմակերպում ու, ի վերջո, մահացելա..

    Հիմա, ինչպես արդեն ասացի, քանի տարիա մեջը մարդ չի ապրում ու տունը դատարկա..
    Դատարկա, բայց գիշերները մեկ-մեկ լուսավոր..
    Էն էլ սովորական լույսով չի լուսավորված է՜, այլ՝ ինչ-որ շղարշոտ կապտականաչավուն լույսա..
    ՈՒ էդ լույսը միշտ չի, որ կա, բայց հիմնականում կա..

    Այ, երբ մենք էինք էնտեղ ապրում, ոչ մի լույս էլ չկար..
    Ոչ մի ֆոսֆոր կամ արևային մարտկոց հիշեցնող բան էլ չկար..
    Երբ մեզնից հետո հաջորդներն էին ապրում՝ էլի լույս չկար..
    Իսկ հիմա՝ գիշերվա խավարում ծիխարի իրա շղարշնա պատուհանից մեկ-մեկ տարածում..


    Մութ գիշերա, գործից տուն եմ գալիս, ու էլի հայացքս ընկավ էդ կապտականաչավուն լույսերով ողողված պատուհաններին..
    Երկրորդ հարկումա ու էսօրվա էդ լուսավորությունն էն աստիճանի էր, որ, ներքևից նայելիս, պարզ ուրվագծվում էր առաստաղը...

    Մի որոշ ժամանակա տենց ներքևում կանգնած էդ պատուհաններին էի նայում՝ փորձելով էս երևույթին որևէ տրամաբանական բացատրություն գտնել..

    Հետո՝ քայլերս ուղղեցի դեպի տուն ու մութ աստիճանավանդակով բարձրանում եմ:
    Բարձրանում եմ ու ինձ-ինձ մտածում, թե հլա պատկերացրու էդ լույսերի հեղինակ հոգին հիմա դեմս հելնի հարցմունքով, թե ի՞նչ էիր թթվել մեր պատուհանների վրա..

    Ադրենալինիս դոզայի սանդղակը մանրից բարձրանում ա..
    Դե ես էդքան էլ հեշտ սարսափողներից չեմ:
    Վերջիվերջո կյանքումս առիթա եղել, որ մենակով ու մութ գիշերով անտառի խորքում գտնվող գերեզմանով ճամփա հատեմ ))

    ..Սենց մտորումներով դուռն եմ բացում ու, միջանցքի լույսը վառելով, իրոք ընկնավորում եմ...

    Միջանցքի մեջտեղը՝ մթության մեջ ու փակ աչքերով, կանգնածա կրտսեր տղես.
    - Այ տղա, էս ի՞նչ ես
    ստեղ անում..
    - ..Սպասում եմ.. - կիսաարթուն ու կիսաձայն պատմումա..

    Պարզվումա՝ ախպերն էլ էր վատ երազից արթնացել վախեցած ու ախպորը հանել էր, որ իրեն զուգարան ուղեկցի..
    Դե ինքը մտել էր իրա գործերով, սա էլ՝ տենց կիսաքնած մնացել էր միջանցքում սպասելու..

    Բայց այ թե ինչի՞ միջանցքի լույսերը չէին միացրել՝ տենց էլ չհասկացա...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  24. #118
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պապիչուլլօ

    Անձնանունների եվրոպական մոդելից օգտվելով՝ այն օգտագործել եմ որպես գործիք, որ տարբեր իմաստ ու նշանակություն պարունակող միանգամից մի քանի անուն տամ երեխեքին:

    Բայց տենցա ստացվել, որ մենակ դստրերս էդ բախտին արժանացան, քանի որ էս տրյուկը մի քիչ ուշ անցավ մտքներովս ))

    Պայմանավորվել էինք, որ որդուն ես եմ անվանում, դստերը՝ կինս:
    Բայց դե 2 պայմանով՝ որ համ հայկական լինի, համ էլ՝ մյուսի սրտով:
    Դե մեկ էլ՝ խիստ ցանկալի էր, որ յուրահատուկ կամ համեմատաբար քիչ օգտագործվող անուն լինի:

    Երբ իմացանք, որ դուստր պիտի ծնվի, սկսվեցին երկար-բարակ որոնումները, քանի որ իրականում հայկական իգական անձնանունների ցանկն ահագին հնացելա ու թարմացման կարիք ունի՝ մեր խորին համոզմամբ:
    Թե չէ մեծ մասը լրիվ զարմանդուխտ վիճակա..

    Կնոջս էլ շատ Պեպպա անունն էր դուր գալիս ու հենց դա էլ որոշեցինք հայաֆիկացնել, ստանալով՝ Պեպինե:
    ՈՒ հղիության մինչև վերջին ամիսները դեռ չծնված երեխուն հենց էդ անունով էլ կոչում էինք, մինչև որ մի օր կոլեգաս սկսեց իր «պեպե»-ից պատմել..
    Պարզվեց, որ, ֆրանսերենի ազդեցության տակ, ֆլամանացիները հոլանդերեն «օպա» ու «օմա»-ի հետ մեկտեղ ֆրանսերեն «պեպե» ու «մեմե»-ն էլ են շատ օգտագործում՝ որպես «պապիկ» ու «տատիկ»:

    Նման դասավորության դեպքում ռիսկը մեծ էր, որ Պեպինե անունը ծաղրի առարկա կարող էր դառնալ՝ դասընկերների ու գործընկերների կողմից:

    Արդյունքում՝ նորից սկսեցինք որոնումները ու ընդհուպ մինչև ծնարանը ու երեխայի ծնվելու պահին հաջորդած վայրկյանները, երբ թուղթ ու գրիչ տվեցին, որ անունը գրեմ, տարբերակներ էինք քննարկում )))

    Այսպիսով՝ որոշված էր 2 անուն տալ՝ գծիկով: Առաջին անունը յուրահատուկ, երկրորդը՝ հատուկ նշանակությամբ:

    ՈՒ առաջին դստերս անունը կնքվեց Լեռնուհի-Սիրանուշ, կրճատ՝ Լեռնա:

    Երկրորդ դստերս անուն ընտրելն իհարկե էդքան դրամատիկ չէր, բայց նույն սկզբունքը պահեցինք՝ 2 անուն գծիկով, որտեղ առաջինը կլինի յուրահատուկ կամ քիչ հանդիպող, իսկ երկրորդը՝ հատուկ նշանակությամբ:
    ՈՒ ստացվեց՝ Նանե-Հասմիկ:

    Էդ Նանեն, ի դեպ, զարմանալիորեն քիչ է տարածված, չնայած որ հայոց դիցարանում նա հալալ 2 քույրեր ուներ՝ Անահիտն ու Աստղիկը, որոնց անունները համարյա ամենուր կարելի է հանդիպել..

    Մի խոսքով՝ ինչի էս պատմելիքս ծնվեց..
    Էսօր բժշկուհու մոտ էինք ու նա հետաքրքրվեց Նանե անունով ու դրա նշանակությամբ:
    Բացատրեցինք, որ նախաքրիստոնեական շրջանում հայերի մոտ իմաստության ու ռազմի աստվածուհին է եղել:
    Ահագին տպավորվեց ու խոստովանեց, որ պատկերացում անգամ չուներ, թե էդ անունը հայկական ծագում ունի, քանի որ վերջին շրջանում այն լայն տարածում է սկսել գտնել Հոլանդիայում ու Բելգիայում:

    Եկա տուն, մի քիչ փորփրեցի ու հասկացա, որ իրոք վերջին տարիներին Նանեների քանակի աճ է նկատվում էս 2 երկրներում, բայց ոչ ոք չգիտի անվան նշանակությունն ու ծագումնաբանությունը..

    Ռուսի ասած՝ эх, и где же наша не пропадала...
    Միտս լինի՝ մի քիչ գլուխս ազատվելուց հետո տեղեկատվական արշավ սկսեմ՝ մարդկանց էս հարցում լուսավորելու համար ))


    Հ.Գ. Ըհը, ասում են էլի.. Սա էլ պիտի Սփյուռքի նախարարության գործունեության շրջանակներում լիներ՝ հայ համայնքի ուժերն ընդգրկելով՝ աշխարհում տարածել ու խորացնել Հայաստանի ու հայկականի ճանաչելիությունը...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    John (15.01.2019)

  26. #119
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Աներեսի մասնագիտությունը.


    Ռինո Բարիլլարին ծնվել է 1945թ. իտալական Կալաբրիայում:

    Երբ վաղ հասակում նա տեղափոխվեց Հռոմ, լավ չէր խոսում մաքուր իտալերեն՝ տիրապետելով միայն իր բարբառին:

    Բայց լուսանկարչությունը նրա տարերքն էր դարձել ու նա փորձում էր դրանով գումար աշխատել՝ սկսած 1959-ից:

    1964թ.-ին նրան պատվիրեցին դեռ նոր էկրաններին դուրս եկած և մեծ ճանաչում ստացած «Lawrence of Arabia» ֆիլմի դերասաններին:
    Եվ Ռինոն բռնացրեց Պետեր Օ'Տոոլին՝ Բարբարա Սթեյլի հետ:
    Պետերն ամեն կերպ փորձում էր թույլ չտալ երիտասարդին իրենց նկարել, իսկ վերջում՝ վերջնականապես դուրս գալով հունից, կոտրեց Ռինոյի ֆոտոխցիկը իր իսկ գլխին:
    Դրանից հետո Ռինոյի հայրը դատի տվեց դերասանին՝ արդյունքում դատարանի որոշմամբ ստանալով նրանից 1 մլն լիրա:

    Այս պատմությունը դարձավ իսկական խթան, որ Ռինոն հետագա ամբողջ կյանքում զբաղվի միայն հայտնի մարդկանց անհարմար իրավիճակներում լուսանկարելով:

    Այսպիսով՝ իր մասնագիտական գործունեության ընթացքում կոտրել են Ռինոյի 76 ֆոտոխցիկներ ու 11 կողոսկրեր, նրա վրա կրակել են ու դանակահարել..
    Ընդհանուր առմամբ նա հիվանդանոցում է հայտնվել 170-ից ավել անգամ:

    Իսկ այ Ֆեդերիկո Ֆելլինին՝ նկատելով դեռ պատանի Ռինոյի հետապնդող, կպչուն ու աներես ոճը, նրա կերպարը ներառեց իր «La Dolce Vita» ֆիլմում՝ սկիզբ դնելով «ռինոյական» ոճի նոր մասնագիտության անվանմանը, քանի որ ֆիլմում հերոսի ազգանունն էր Պապարացցի:
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  27. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    John (24.01.2019), Ուլուանա (24.01.2019)

  28. #120
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պապիչուլլօ

    1968թ.-ին, հնդկական Ռիշիկեշով ճամփորդելու ընթացքում, Ջոն Լեննոնը պատասխան նամակ է ուղարկում իր հնդիկ ֆանատներից մեկին:

    Բուլլա ազգանվամբ ֆանատն իրեն գրել էր, թե երազում է աշխարհով ճամփորդել, բայց բավական գումար չունի դրա համար: Խնդրում էր Լեննոնին օգնել իրեն գումարով՝ իր երազանքը կյանքի կոչելու համար:

    Լեննոնի պատասխանն էլ հանգում էր մեդիտացիայով զբաղվելու խորհրդին, որի ընթացքում մարդը կկարողանա մտովի այցելել ցանկացած վայր:

    Իրականում Լեննոնն այնուամենայնիվ օգնեց Բուլլային՝ աշխարհով ճամփորդելու համար բավականաչափ գումար ունենալ, քանի որ վերջինն այդ նամակը 2012թ.-ին աճուրդում վաճառեց 17 365$-ով:
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  29. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    John (26.01.2019), Progart (25.01.2019), Աթեիստ (25.01.2019)

Էջ 8 13-ից ԱռաջինԱռաջին ... 456789101112 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •