166.
Ամեն մարդ պատկանում է մի որևէ Յոգայի, գոնե սկզբնական կամ խեղաթյութված վիճակում: Կարելի է մարդկանց բաժանել ըստ տարերքների, ու նաև կարելի է բաժանել ըստ Յոգաների: Հաճախ կեղծ բարեպաշտի մեջ ճանաչում եք Բհակտի Յոգայի այլանդակությունը: Անտանելի ատլետի մեջ՝ Հաթհա Յոգան: Խավարամտի մեջ՝ Ռաջա Յոգան, իսկ երեսպաշտի մեջ՝ Ջնանի Յոգան: Բայց ի՞նչն ի վերջո կարող է ավելի բարձր լինել իսկական Յոգայի ներդրումից, որը երկրային գիտակցությունը միացնում է տիեզերական զարկերակի հե՛տ: Կարելի՞ է արդյոք պատկերացնել մարմնավորված ոգու հիմնական ձգտումը փոխարինող ինչ-որ բան, մի բան, ինչը կլցներ աստրալ ըմբռնումը, մի բան, ինչը կարդարացներ մարդկության գոյատևումը: Իսկ Հրեղեն Յոգայի ուսումնասիրությունը մոտեցնում է մարդուն հեռավոր աշխարհներին:
Կարող եք հարցնել Ինձ՝ ի՞նչ ֆիզիկական վարժություններ են օգտակար Հրեղեն Յոգայի համար: Խորհուրդ եմ տալիս փոքրիկ պրանայաման առավոտյան, ոչ ավելի քան հինգ րոպե, պետք չէ ուտել միս, ապխտածից բացի, իսկ մրգերը, բանջարեղենը, կաթը, հացեղենը՝ ինչպես միշտ օգտակար են: Նմանապես արգելվում են բոլոր գինիները, բացի դեղամիջոցային կիրառումներից: Օպիումը Հրեղեն Յոգայի թշնամին է: Երկնքի ամպերը ծանր են Հրեղեն յոգի համար: Խորհուրդ եմ տալիս կոշիկները պատել ռետինով և առավոտյան զբոսնելիս խուսափել ծխից: Կարելի է արիաբար դիմավորել կյանքի տարբեր հաղորդումները, քանզի անհնար է որոշել, թե որն է լավ, որը՝ վատ:
Մարդ, որն իր կյանք է ներմուծել իսկական Յոգան, ի կատար է ածում իր մեծ կոչումը... Այսպիսի տեսք ունի մեր առջև Հրեղեն Յոգայի հիմնադրումը:
- - - - - - -
167.
Կարող է պատահել, որ ինչ-որ մեկը կհարցնի՝ հե՞շտ է արդյոք առաջ ընթանալ Ճշմարտություն բերողներին: Իհարկե, յուրաքանչյուր բերողի համար դժվար է առաջ ընթանալը, և երբեք չի կարող հեշտանալ հրեղեն ճանապարհը նրա: Ասես գմբեթ է իջնում Ճշմարտությունը կրողի ճակատին և սկսում է սեղմել ուղեղի կենտրոնները: Միայն գիտակից պայքարն է անձնանվերին հասցնում առաջադրանքի կատարմանը: Չարության մառախուղն է սողալու նրա հետևից, քանզի նա մոլորակը դուրս է բերում միայնությունից:
Կարելի՞ է արդյոք խիզախ համարել նրան, ով ինքն իրեն անվախ է համարում: Կարելի՞ է արդյոք գիտնական համարել նրան, ով ինքն իրեն համարում է մեկը, որը գիտության մեջ է ներթափանցել: Հիրավի, սխրանքի արժանի ամեն ոք արարում է իր գործերը, չհայտարարելով դրանք ոչ լավ, ոչ վատ, այլ գործելով այնպես, ինչպես իր համար անխուսափելի է: Այդպես մարմնավորման ավարտի ուղին է արարվում:
Մի՞թե ճանապարհն ավարտողն անցածը դժվար կհամարի: Աստիճանի ավարտն ուրախությամբ է լցնում ճամփորդին, քանզի նա գիտի, թե ում է մոտենում:
Էջանիշներ