Հրեղեն Հոգի (Ագնի Յոգա)

[Sambitbaba]

ԳԻՐՔ ՈւԹԵՐՈՐԴ. "ՍԻՐՏ"

255.


Գիտեք, որ կենդանի հուրը լավագույն հակավարակիչ միջոցն է, բայց հրի բնույթը միանման է բոլոր դրսևորումներում։ Հրի բարձր արտահայտում է սրտի հուրը, նշանակում է, այդ հուրը լավագույն մաքրողն է և պահապանը։ Հետևաբար տարբեր կասկածելի և հաճախ թունավոր հականեխիչ պատրաստուկների փոխարեն ավելի լավ է ունենալ ոչ միայն օջախի կրակը, այլև բոցավառել սրտի հուրը։ Կարելի է համոզվել, թե սրտի կրակները որքան են պայքարում ծանր հիվանդությունների հետ։ Եվ ուրեմն մեր ժամանակակից բժիշկները վաղ թե ուշ պետք է ուշադրություն դարձնեն կրակների բոլոր վիճակների վրա։ Հաչելով վաղուց հայտնի ճշմարտությունների վրա, բժիշկները համադարմանին չեն մոտենա։
Կատարելապես ճիշտ եք մտածում Վադայական Աստվածների մասին, այդպես միկրոտիեզերքըը նման է Մակրոտիեզերքին։ Հաստատում եմ, որ սրտի հուրը մաքրում է ամենախորին մութն անգամ։ Բայց մաքրելու հետ մեկտեղ սրտի հուրը լի է մագնիսի որակներով, և այդպիսով նա բնական կապ է հանդիսանում Մակրոտիեզերքի հետ։



- - - - - - -



256.


Հրեղեն ուղին պետք է հիշել որպես ճանապարհ դեպի Բարձրյալը։ Ոչ թե խոսքերը, ոչ թե վախը, ոչ թե սովորույթը, այլ սրտառուչ շփումն է, որպես ամենաաներկբա երևույթ, ամենահավերժականը։ Այդպես ծիածանի կամուրջը կմոտեցնի մյուս ափը։ Այնքա՜ն հակասություններ կան այն ափի մասին, բայց այն գոյություն ունի, և պետք է գտնել դեպի այն տանող ճանապարհը։ Ոչ թե չորացած աշնանային տերևը, այլ բոցավառ սիրտը կանցնի բոլոր կամուրջները։ Ով չի մտածում սրտի հրի ծննդի մասին, չգիտի դեպի վեր տանող ուղին, նա չի ցանկանում նայել լուսաբեր։



- - - - - - -



257.


Թող լռի տարակուսանքը, որը ոչ թե մեկ անգամ է հանգցրել սրտի հուրը։ Վիշապից խուսափելու համար պետք է ազատվել որդից։ Հատկապես այժմ է կասկածը կործանիչ, քանզի կարելի է միայն մեկ սուր ունենալ։ Կռվի պահին ոչ ոք երկու թուր չունի, և ոչ ոք երկու նիզակ չի նետում, և ոչ ոք երկու նետ չի արձակում։ Հասանել կարելի է միայն մեկ հարվածով և հերոսությամբ մեկ նկրտման վրա։ Դժվար է, բայց հաջողությունը սրտի հրի կողքին է։

[Sambitbaba]

258.


Երազները կարող են արտացոլել անցյալն ու ներկան։ Երազները կարող են արտացոլել ապագայի արդեն ձևավորված կլիշեն։ Բայց, բացի այդ երկրային արտացոլումներից, կարող են լինել նաև Նուրբ և Հրեղեն Աշխարհների արտացոլումներ։ Իհարկե, հաճախ մարդիկ չեն կարողանում հիշողության մեջ դրոշմել հենց այդ վերջին երկու տեսակները, քանզի նրանք կարճատև են և, լինելով այլ բնույթի, քիչ են տեղավորվում երկրային չափանիշների մեջ։ Միայն բոցավառ սիրտը կարող է պահպանել գիտակցության մեջ հեռավոր աշխարհների այդ կայծերը։ Նույնը տեղի է ունենում նաև տեսիլքների հետ։ Կարելի է տեսնել այլ համաստեղությունների աստղերը, այլ ոչ միայն հեռադիտակի մեջ երևացողները։ Դրա համար հրեղեն մարմինը պետք է արդեն բավականաչափ կրթված լինի։ Իհարկե, այն միշտ գոյություն ունի, բայց կարող է լինել քաոսային և անգիտակից։ Բայց նկրտման ուղին՝ բոլոր մարմինների միջով է, և այդ ժամանակ երրորդությունը կշողարձակի։



- - - - - - -



259.


Պետք չէ մտածել, որ բարձր նվաճումները կվնասազերծեն մթի հրեշներից։ Ընդհակառակը, Լույսը ցույց կտա նոր հրեշներ, և նրանց չարությունն անասելի է։ Այդ մասին չենք տրտմի, քանզի հրեշները՝ գահի ոտքերն են։ Իզուր չէ, որ սուրբ առարկաները պատկերվում են կենդանիների տեսքով պատվանդանների վրա։ Բայց այդ եզրակացությունը զգոնությունից չի ազատի։



- - - - - - -



260.


Եթե այսպես կոչված Նիրվանայի վիճակը հանգիստ չէ, այլ էներգիայի Բարձրագույն լարում, ուրեմն կարելի է հարցնել՝ իսկ հանգիստ ընդհանրապես գոյություն ունի՞։ Իրոք, ինչպե՞ս կարելի է պատկերացնել հանգիստ, եթե ամեն ինչ շարժվում է և գոյություն ունի շարժման հետևանքով։ Հանգստի հասկացությունն ինքը հորինել են նրանք, ովքեր ցանկանում էին գոյությունից թաքնվել։ Նրանք գերադասում էին անշարժությունը, մոռանալով, որ անհնար է առանց շարժման գոյատևել գոնե մեկ ակնթարթ։ Հավասարակշռությունն անհրաժեշտ հասկացություն է։ Հարկ է մտածել ոչ թե հանգստի, այլ այն մասին, թե ինչպես հողմերի մեջ հավասարակշռություն պահպանել։ Արծաթե թելը լարվում է նկրտման ուժով, այդ պատճառով էլ պետք է գիտենալ, թե ինչ է հավասարակշռությունը, որպեսզի Վերարքայության թելը տատանումներով չծանրաբեռնել։ Թելը չի կտրվի, եթե լարված է։ Չէ՞ որ նույնիսկ ծղոտն է ամուր, քանի դեռ չի ճկվել։ Շղթայակցման նույն օրենքի վրա է հիմնված արծաթե թելը, բայց եթե ինչ-որ մեկը չնահանջի անկարգ տատանումներից, սովորաբար կապը պահպանել չի կարողանա։ Ուրեմն չտրտնջանք հանգստի բացակայությունից, քանզի այն ընդհանրապես գոյություն չունի։

[Sambitbaba]

261.


Յուրաքանչյուր անիրավացի մեկը հավասարակշռության դեմ չի դիմանա, ուստի սրի հարվածը պետք է օրինական լինի։ Այդպես կհասկանանք ֆիզիկական և բարձրագույն օրենքների առանցքակետը սրտում։ Այդ կենտրոնը կոչվում էր խաչմերուկ և պատկերվում էր հավասարաթև խաչի տեսքով; դորջեն*, ինչպես նաև սվաստիկան մատնանշում էին սրտի հրի պտույտը։ Պտույտը և հավասարաթևությունը՝ հավասարակշռության նշաններ են։ Մանուկ հասակում մեկնումեկը հաստատ փորձել է կանգնել գնդի վրա, չգիտենալով, որ դա հավասարակշռության մեծագույն խորհրդանիշն է։



- - - - - - -



262.


Կողմնակին չպետք է ծածկի հիմնականը։ Հետևաբար մարդկությունը չպետք է խցանի դեպի վերելք տանող ուղին։ Այնքան էլ շատ փոշի պետք չէ, որպեսզի խռպոտանա ամենահնչեղ շեփորը։ Բոլոր թրերից ու դանակներից ավելի վտանգավոր է հենց փոշու այդ պտղունցը։ Նույնը պետք է ասել նաև ոգու տատանումների մասին, դրանք տեղի են ունենում ոչ թե մեծ գործերից, այլ այդ նույն փոշեհատիկից։ Այդպես մեծի մեջ հաջողակը աչք է դնում փոքրի վրա։ Այդպես մեծի համար նախանշանակված սիրտը զգում է նույնիսկ փոքրագույնը։ Սխալ է մտածել, որ մեծը փոքրի հանդեպ կույր է։ Ընդհակառակը, փոքրագույնն էլ տեսանելի է մեծ աչքին, և բոցավառ սիրտն էլ լսում է անլսելի շրշյունը։ Եթե հասկանանք մեծ սրտի զգոնությունը, արդեն կիմանանք աշխարհաշինարարության նշանակությունը։ Չգոռոզանանք թմրացած, բայց նաև չվհատվենք հպարտության մեջ։ Հպարտությունը ոտքից կապած քար է, իսկ թմրությունը մոմե թևեր։ Բայց ոգու արժանապատվությունը հուր է սրտի, թևեր է դեպի արև։



- - - - - - -



263.


Չմոռանանք առաջխաղացումը, եթե նույնիսկ նկատում ենք Վեհապետների սովորական մարտավարությունը։ Չմոռանանք անհրաժեշտ շտապողականությունը, եթե նույնիսկ լսում ենք Ուսուցչի մռնչոցը։ Ո՞վ կասի, թե սարի հետում գտնվող առյուծը ում վրա է մռնչում։ Ո՜վ որսորդ, մի իջեցրու աղեղդ, մի մտածիր, թե վագրն արդեն թաքնվել է, այլ սպանիր լուսանին, քանզի այդպես կվախեցնես բոլոր թաքնված գազաններին։ Թուրը բարեկամների համար չէ, այլ թշնամիների։ Ուրեմն փոգրոգի չլինենք։

- - - - - - -
* Դորջե (Տիբ.) կամ Վաջրա (Սանսկրիտ) – «ադամանդե գուրզ» կամ գավազան։ Ինդրայի գավազանը, որը նման է Զևսի կայծակին, որով վերջինս հարվածում է իր թշնամիներին: Բայց թաքնագիտական բուդդիզմում դա օծյալ-վանականների, ոգեհմայիչների և հասյալների կախարդական գավազանն է՝ գերմարդկային ուժերի տիրապետման խորհրդանիշը։ Այն նաև չար ոգիների կամ էլեմանտալների վրա Բուդդայի իշխանության խորհրդանիշն է։ Այս գավազանի տերը կոչվում է Վաջրապանի։
Խաչված Դորջեն (Տիբ. Ակ-Դորջե) հավասարաթև խաչի խորհրդանիշն է, որը, առանցքի շուրջ պտտվելով վերածվում է սվաստիկայի խորհրդանիշի (Ակներև է տիբեթյան Ակ-Դորջեի մեջ «Ակ«-ի նույնականությունը հայերեն Ակ-անիվի հետ և ստացվում է, որ սվաստիկա՝ հայերեն հենց այդ էլ նշանակում է. Անիվ-Խաչ, Ակ(Անիվ)-Դորջե, Պտտվող Խաչ։) Ժամանակակից աղբյուրներում ընդունված է սվաստիկան անվանել դորջե կամ վաջրա, այսինքն. տարբեր նշաններ միաձուլվել են նույն անվան տակ: