91.
Ուշադրություն դարձնենք որոշ կարծես անհաջող գործողությունների, բայց որոնք իրենց հիմքում ասես թե հատուկ նշանակություն ունեն։ Երբեմն կարելի է դիտարկել, թե ինչպես մարդ ինչ-որ գործողություններ է կատարում համարյա առանց հաջողության հնարավորության, բայց ինչ-որ բան նրան ստիպում է գործել հենց այդպես, նման գործողությունները սովորաբար վատը չեն ըստ էության, բայց նրանք հաճախ անարդարացիորեն են վարձատրվում։ Այդ ամենը կարմայական վարձատրություններ են. վարձատրվովը, իհարկե, մոռացել է նրանց մասին և իր ճանապարհին բազում հոգևոր կուտակումներ է կորցրել։ Բայց վճարողը, այնուամենայնիվ, ձգտում է վերադարձնել պարտքը, չնայած վերադարձվող հագուստը կարծես թե այլևս վարձատրվողի հագով էլ չէ։ Այնուամենայնիվ, պարտքը կվերադարձվի, եթե նույնիսկ այն չկարողանան ընդունել։ Կարելի է նաև դիտարկել ուրիշ, սրտին մոտ մարդկանց պարտքերի վերադարձը։
- - - - - - -
92.
Հինավուրց ասքը փոխանցում է, թե ինչպես ոմն Արքա, ցանկանալով ազատվել բոլոր կողմնակի ազդեցություններից, խորհուրդ հարցրեց Իմաստունից։ Վերջինս ասաց. «Ազատագրումը քո սրտի մեջ կգտնես»։ Բայց Արքան վրդովվեց, պատասխանելով. «Սիրտը բավարար չէ, պահակախումբն ավելի ճիշտ է»։ Այդժամ Իմաստունը հրաժեշտ տվեց Արքային, ասելով. «Ուրեմն, մի՛ քնիր, Արքա»։ Ասքում, որպես միակ պաշտպանություն, նշված է մեր սիրտը։ Իզուր չեն բոլոր Ուսմունքները քնից առաջ առաջարկում աղոթքներ բարերար կապ հաստատելու համար։ Մարդկությունը չի սիրում մտածել, որ կյանքի մեկ-երրորդից ավելին քնի մեջ է անց կացնում, դրանով ենթարկվելով հատուկ և անհայտ ազդեցությունների։ Գիտությունը քիչ է ուշադրություն հատկացնում քնի, Նուրբ Աշխարհում գտնվելու այդ ներկայության նշանակությանը։ Մի՞թե պետք չէ ամուր կապը Վերարքայության հետ, երբ մենք մեր գիտակցությանն անհայտ կյանքի շեմին ենք։ Մտածեք, կյանքի համարյա կեսն անցնում է երկրային գոյությունից դու՛րս։ Իհարկե, շարունակել գիտակցությունը հաջորդ շրջանում կօգնի սիրտը, որը պատրաստ է բոլոր երեք կյանքերի համար։ Բայց ո՞վ կցանկանա ունենալ ճակատագիրն Արքայի, որը հույսը միայն պահակախմբի վրա է դրել։
- - - - - - -
93.
Բոլոր Պատգամներում արտահայտված են խորհրդանշական պատմություններ, թե ինչպես ճգնավորներն ու սրբերը դևերին ստիպել են ծառայել և օգուտ բերել իրենց աշխատանքով։ Իրոք, դա լրիվ հնարավոր է անշահախնդիր խթանիչ ուժի դեպքում։ Հաստատում եմ, թե որքան են ծառայում մթերը կերտմանը, երբ անձնանվեր հրամանի ուժը պահպանում է կարգադրող սրտին։ Բայց մեկ պայման կարող է վտանգավոր և կործանիչ լինել՝ իմպերիլով լի դժգոհությունը մուտք է բացում մթերի համար։ Որտեղ դժգոհությունն է, այնտեղ են ուղղվում օգտվել և թույնի ազդեցությունն ուժեղացնել ձգտող ամենատարբեր եկվորներ։ Որքա՜ն կտոր է պատռվել, որքա՜ն փորձարկումներ, փորձեր են խախտվել ի հուրախություն չարանենգերի։ Խորհուրդ տվեք ընդունել սա ոչ թե որպես հեքիաթ, այլ որպես վտանգավոր իրականություն։ Բարու և չարի սկիզբը չի անհետանում։
Մեջբերել
Էջանիշներ