470.
Բացարձակն անցողիկ մարմնի մեջ չի պարունակվում, բայց մարմնի ոգին արտահայտում է Բացարձակ Գիտակցություն: Տիեզերական սերմի պատյանը, փոխակերպվելով, ենթակա է ժամանակի օրենքին: Բայց այդ սերմի ոգին ժամանակից դուրս է ապրում: Այդպես տիեզերական մարմինը հավերժ վերանորոգվում է, բայց նկրտող սերմի էությունը կախված է Տիեզերական Մագնիսից: Այդպես Գոյության գեղեցկությունը հագենում է Տիեզերական Մագնիսով: Կարմայի էությունը հասանող ոգին նկրտում է ազատագրել ոգին նեղ պատյաններից: Այդ պատյանները հավաքվում են, ինչպես մառախուղ, սերմի շուրջ: Ամեն սերմ իր մարտն ունի դեպի Անսահմանություն ճանապարհին:
- - - - - - -
471.
Այդ մարտերն ու հաղթանակները վառ կերպով արտահայտվում են փոխակերպմամբ: Պատյանները կարող են փոխակերպվել այն ժամանակ միայն, երբ ոգին լարված է հրեղեն նկրտման մեջ: Պատյանները փոխակերպվում են միայն, երբ ոգին դեպի մաքուր հուրն է նկրտված: Երբ Հրեղեն Հոգու ոգին վերածնում է իր պատյանները, այդ ժամանակ հրեղեն փոխակերպում է հաստատվում. մեծագույն ընթացքն իր լարման մեջ նույնիսկ ընդգրկում է բոլոր տիեզերական ոլորտները: Ուստի, երբ բռնկվում է թոքերի կենտրոնը, հաջորդականորեն ամեն բռնկում նոր հոսանք է լարում: Հետևաբար հրի հաստատված ընդունիչն այդպես հարաբերվում է տարածության հրի հետ: Այդ պատճառով պետք է հոգալ կենտրոնների մասին: Ավարտից առաջ հատկապես նուրբ են հնչում կենտրոնները: Այդ պատճառով է, որ այդքան իրեն զգալ է տալիս երկրից կտրվելը: Չէ՞ որ սիրտը բոլոր նուրբ էներգիաների շտեմարանն է: Նրբագույն հոսանքները հնչում են սրտի վրա:
- - - - - - -
472.
Ոգու և նյութի միջև անհամապատասխանությունը լարվում է, ինչպես նկրտող մրրիկ: Երբ ոգին, դիպչելով անկատարելությանը, բեռնվում է պատյանով, այդ ժամանակ նա արտահայտում է պայքար, որը հաստատում է անկատարելության երևույթը: Չէ՞ որ ոգին նեղող բոլոր պատյանները, որ խոչընդոտում են ուղին, հիրավի՛, կուտակումներ են: Տիեզերական ստեղծագործումն անընդհատ մաքրում է դեպի մութը նկրտումները: Մարդկության գլխավոր անհասկացողությունը աններդաշնակության հաստատումն է: Երբ ոգին և նրան շրջապատող պատյանները ներրդաշնակված լինեն, մարդկությունը կմոտենա տիեզերական միավորմանը: Այդպես, երբ նկրտումը դեպի հրեղեն ընթացք ընկալված բան դառնա, կհաստատվի նոր սանդղափուլ: Մարդկության նկրտումը դեպի անկատարելության արտահայտումը զարգանում է թեթևամտության սկզբունքի վրա: Ասված է բարձրագույն ներդաշնակության մասին, և կյանքի միասնության սկզբունքի վրա արարում է Տիեզերքը: Ուստի հասանել կարելի է միավորմամբ միայն: Այդպես Անսահմանությունը կանչում է ոգուն և նյութի՛ն:
Էջանիշներ