Ապրիլ 28
Երբ երեկոներն ու գիշերները մի որևէ աղջիկ ձգտում է օգտակար
լինել աշխարհին,
Երբ նա երազում է վեհի, սքանչելիի և անասելիի մասին,
հեռու՞ է արդյոք դա կյանքից:
Եթե այդ երազներն իրոք գեղեցիկ էին, չե՞ն կարող արդյոք
գեղեցիկ լինել նաև նրանց պատասխանները:
Ինչու՞ փնտրել փոփոխություններ կյանքի,
Ինչու՞ քարուքանդ անել հինը, եթե միասնական շունչը մեզ բացահայտում է
հրաշալի մի երկիր:
Դու զարհուրում էիր, աղջիկ, զնդանի դռան առջև,
Քեզ անիրականալի էր թվում, որ կբացվի դուռը երկաթե,
բայց ահա, Ես բանալի եմ քեզ տալիս:
Միայն թե կարողացիր պտտել այն այնքան անգամ, որքան ասված է,
ոչ շատ, և ոչ էլ քիչ՝ այնպես, ինչպես պետք է:
Մի՞թե հեռու է սխրանքը: Պետք չեն վայրի գազաններ,
պետք չեն դատարան և զինվորներ՝ սխրանքը մո՛տ է:
Աշխարհին մարտահրավեր նետելով՝ դու թափահարում էիր գուրզը, -
ահա դեպի քեզ է գալիս աշխարհը, սրեցրու՛ գուրզդ:
Կեղծ երդում պետք չէ, պետք չէ պայքարը ոգու,
Սրբորեն կարող ես արտասանել երդումը Ճշտի:
Դու, դիտորդուհի, քեզ Եմ տալիս՝ ավելացրու Իմ գործի կաթիլն
ըմպելիքին և, անցորդներին կերակրելիս,
հացը գինու մեջ թաթախիր:
* * *
Ուրախությամբ ժամանակի նոր սանդղափուլ բարձրացեք:
Էջանիշներ