Հայկական բլոգների ու Ֆեյսբուքի գալստյան մասին

[Արշակ]

Ընդհանրապես հայկական միջավայրում (ու ոչ միայն) կարծես բլոգերին փոխարինելու են գալիս տելեգրամ ալիքները։ Լիքը մասնագիտական, թեմատիկ ու զուտ անհատական ալիքներ կան։ Ընդ որում հիմա ալիքի գրառումների տակ քոմենթելու հնարավորություն էլ ա ստեղծվել ու դրանով կարելի ա ասել դառնում ա լիարժեք բլոգի փոխարինիչ։ Միակ թերությունը երևի էն ա, որ google–ը չի ինդեքսավորում ու գուգլելով ինչ–որ մեկի Տելեգրամ ալիքի վրա չես ընկնի։

[ivy]

Ընդհանրապես հայկական միջավայրում (ու ոչ միայն) կարծես բլոգերին փոխարինելու են գալիս տելեգրամ ալիքները։ Լիքը մասնագիտական, թեմատիկ ու զուտ անհատական ալիքներ կան։ Ընդ որում հիմա ալիքի գրառումների տակ քոմենթելու հնարավորություն էլ ա ստեղծվել ու դրանով կարելի ա ասել դառնում ա լիարժեք բլոգի փոխարինիչ։ Միակ թերությունը երևի էն ա, որ google–ը չի ինդեքսավորում ու գուգլելով ինչ–որ մեկի Տելեգրամ ալիքի վրա չես ընկնի։

Իսկ ո՞րն է տարբերությունը, կամ ինչի՞ ընտրել տելեգրամ ալիք՝ WordPress-ի փոխարեն: Ինչ-որ առավելություն կա՞:

[Արշակ]

Իսկ ո՞րն է տարբերությունը, կամ ինչի՞ ընտրել տելեգրամ ալիք՝ WordPress-ի փոխարեն: Ինչ-որ առավելություն կա՞:

Միանշանակ պատասխան չունեմ, ոչ էլ վստահ եմ, թե էս տենդենցը կշարունակվի, կամ որ Տելեգրամը միանշանակ ավելի լավ ա, բայց եթե առավելություններ նշեմ՝ Տելեգրամն ավելի mobile-friendly ա, follower–ներ հավաքելու ու follow արածդ մարդու գրառումների notification–ներ ստանալու առումով ավելի հեշտ ու ֆունկցիոնալ ա, ավելի մինիմալիստիկ ու դեմոկրատական ա․ վեբ էջերի ու բլոգ–պլատֆորմների ավելորդ աղմուկը չկա։
Ալիքի հեղինակի համար էլ երևի հոգեբանորեն ավելի թեթև ա՝ պակաս պատասխանատվությամբ․ ոչ թե բլոգի պես «ծավալուն հոդված» ես գրում, այլ չաթում մեսիջ գրելու կամ թվիթերում, ֆբ–ում ստատուս գրելու տիպի ա ընկալումը, չնայած նրան, որ հաճախ լավ էլ ծավալուն են լինում հատկապես անձնական ալիքներում գրառումները։ Բացի դրանից, բլոգերի մանր ու մեծ հարթակները չափից դուրս շատ են ու իրարից տարբեր, իսկ Տելեգրամը մեկն ա, ու գրեթե բոլորը Տելեգրամում կան։

Ամեն դեպքում, ինքս Տելեգրամում մի շարք հեղինակային ալիքների հետևում եմ ու էդ հետևելը առանձնապես ջանք չի պահանջում, մինչդեռ բլոգերին կայուն հետևելու սովորություն տենց էլ չկարողացա ձևավորել։ Տեխնիկապես ջանջալ էր կազմակերպելը, որ հիշեմ բացեմ բլոգերը կարդամ կամ նոր գրառումների մասին տեղեկանամ։ Բացի դրանից, բլոգերում սովորաբար մարդիկ լավաշ տեքստեր են գրում․ մարդիկ կան, որ ինձ ընդհանուր առմամբ հետաքրքրում են, կուզեմ իրանց մտքերին հետևեմ, բայց էդքան ժամանակ չունեմ էդ բոլորի երկար–բարակ տեքստերը կարդալու։ Տելեգրամում մի քիչ ավելի լակոնիկ են գրում։ Երևի մոբայլն ա մեղավոր։

[Արշակ]

Ինտերնետի, բջջայինի անդադար նոթիֆիքեյշնների դարում մարդկանց attention span -ը էականորեն կրճատվել ա, ու բլոգերի լավաշ տեքստերին շատերի համբերությունը չի հերիքում։ Էդ լավ ա, թե`վատ, բայց դե փաստ ա, որի հետ հաշվի ա պետք նստել։

Մյուս կողմից, տեքստով բլոգերի փոխարեն շատացել են վիդեո բլոգերը։ Հատկապես ջահելները լրիվ վիդեո քոնթենթի վրա են նստած։ Մենք բձեքս տեքստ կարդալուն ավելի սովոր ենք, բայց դե տեքստի գոյությունը զուտ տեխնիկական սահմանափակումներով էր պայմանավորված։ Փաստացի վիդեոն շատ ավելի մոտ ա բնական ու կենդանի կամունիկացիային, քան՝ չոր ու ցամաք տեքստը։ Տեքստի ինֆորմացիա փոխանցելու bandwidth–ն էլ շատ ավելի ցածր ա քան աուդիո ու առավել ևս վիդեո ֆորմատինը։ Գրքերի դեպքում էլ շատերը նախընտրում են աուդիոգրքերը հենց առաջին հերթին ժամանակ տնտեսելու համար՝ նույն գիրքը աուդիո տարբերակով շատ ավելի արագ ա «կարդացվում»։ Հավանաբար մի երկու տասնամյակի ընթացքում տեքստ կարդալը գրիչով գրելու պես աշխարհի երեսից մանրից կվերանա։

Կոնկրետ իմ դեպքում, սուտ կլինի, թե ասեմ վիդեոն իմ սիրած ֆորմատն ա, բայց այնուամենայնիվ որոշ վիդեո բլոգերի ինքս հետևում եմ։ Երևի պատճառներից մեկն էլի հետևելու ու տեղեկացման համակարգով ունիվերսալ՝ ստանդարտի վերածված պլատֆորմի՝ youtube–ի գոյությունն ա։

[Աթեիստ]

Իսկ ո՞րն է տարբերությունը, կամ ինչի՞ ընտրել տելեգրամ ալիք՝ WordPress-ի փոխարեն: Ինչ-որ առավելություն կա՞:

Մի քանի փաստարկ իմ կողմից բերեմ

1. Wordpress-ը կայք ա, որը նշանակում ա պտի բռաուզեր բացեմ, ինչն էլ նշանակում ա լիքը ռեսուրս (հենց դրա համար խուսափում եմ FB մեսսենջերից)։
2. Շատերը Wordpress-ում նենց ահավոր դիզայն են դնում, որ կարդալը տհաճ ա դառնում։ Տելեգրամում ես եմ որոշում ինչ ֆոնտ ու չափ դնեմ։
3. Տեղեկացումները։ Ես համարում եմ, որ էս թվին մեյլով տեղեկացում ստանալը փոստային նամակի պես ատավիզմ ա։
4. Հարմար ա, որ բոլորը մի տեղում են, ու դա էլ շատ արագ թեթև աշխատող ծրագիր ա։ Համ անձնական հաղորդագրությունները, համ հիշեցումները, համ չաթերը, համ բոտերը, համ էլ արդեն անհատական կանալները։ Ու էդ բոլորը հիանալի աշխատող որոնման համակարգով։

[Freeman]

Իսկ ո՞րն է տարբերությունը, կամ ինչի՞ ընտրել տելեգրամ ալիք՝ WordPress-ի փոխարեն: Ինչ-որ առավելություն կա՞:

Էս հարցին արդեն մի քանի պատասխան հնչեց, բայց իմհկ ամենամեծ պատճառը մոբայլ-ֆրենդլիությունն ա՝ իր հետևանքներով։ Օրինակ, որ առանց գործից կտրվելու, տրանսպորտի մեջ, զուգարանում կարող ես կարդալ։
Մի անգամ արդեն ակումբում գրել էի էս մասին, որ ամենաշատը զարգանում ա հենց մոբայլ ուղղությունը ու օրինակ էի բերել, որ էն խաղերը, որ մի ձեռքով կարաս խաղաս, միլիարդանոց բյուջե ունեցող խաղերի չափ եկամուտ են բերում։

[Գաղթական]

Էս հարցին արդեն մի քանի պատասխան հնչեց, բայց իմհկ ամենամեծ պատճառը մոբայլ-ֆրենդլիությունն ա՝ իր հետևանքներով։ Օրինակ, որ առանց գործից կտրվելու, տրանսպորտի մեջ, զուգարանում կարող ես կարդալ։
Մի անգամ արդեն ակումբում գրել էի էս մասին, որ ամենաշատը զարգանում ա հենց մոբայլ ուղղությունը ու օրինակ էի բերել, որ էն խաղերը, որ մի ձեռքով կարաս խաղաս, միլիարդանոց բյուջե ունեցող խաղերի չափ եկամուտ են բերում։

Էդ դու քո տեսանկյունից ես նայում, որ զուգարանում նստած առանց գործից կտրվելու մենակ մի ձեռով կարաս խաղալ:
Հակառակ սեռի համար էդքան էլ տենց չի..

Պառդոն գռեհիկության չափաբաժնի համար ))

[StrangeLittleGirl]

Հանուն արդարության ասեմ, որ wordpress-ն էլ հեռախոսի հավելված ունի, որն ահագին մոբայլ ֆրենդլի ա, որտեղ հետևածդ բոլոր բլոգները կարաս մի տեղում մի ֆոնտ ու դիզայնով կարդաս։ Էն ա որ հեռախոսով բլոգ (ու ընդհանրապես) կարդալն էն չի։

[Freeman]

Հանուն արդարության ասեմ, որ wordpress-ն էլ հեռախոսի հավելված ունի, որն ահագին մոբայլ ֆրենդլի ա, որտեղ հետևածդ բոլոր բլոգները կարաս մի տեղում մի ֆոնտ ու դիզայնով կարդաս։ Էն ա որ հեռախոսով բլոգ (ու ընդհանրապես) կարդալն էն չի։

Մոբայլ բլոգային հարթակներից մեդիումն եմ օգտագործում, ահագին հարմար ա, wordpress չեմ էլ փորձել

[ivy]

Հետաքիքիր է, որ սոցիալական ցանցերն իրենց բնույթով քանի գնում ավելի պարզանում են, եթե չասենք՝ պրիմիտիվանում։
Ֆորումներում ու բլոգերում պիտի գրես, վերլուծես, քննարկես։ Դրանց դարը մնաց հետևում․ ֆեյսբուքն արդեն համեմատ ավելի ժամանցային էր ու թեթև։ Թվիթերն էլ դեռ ավելի կարճացրեց մտքերի ձևակերպումը։ Յութուբը որոշեց, որ բլոգերը կարելի է բանավոր էլ ձևակերպել․ ով հավես ունի էդքան գրել-կարդալու։ Ինստագրամը մտածեց՝ ինչի գրել-խոսել-վերլուծել․ նկարներով շփվելն ավելի հեշտ է։ Հետո թիք-թոքն եկավ՝ իր մի քանի վայրկյանանոց անիմաստ-պրիմիտիվ ներկայացումներով։
Տեսնես հաջորդն ի՞նչ է լինելու։ Որ մարդ էլ ընդհանրապես ոչ մտածի, ոչ խորանա․ էն դեպքում, երբ մտածել-խորանալու թեմաները գնալով աճում են։