Գուրզադյանի զայրույթն էնքա՜ն լավ եմ հասկանում․ հայաստանյան մեդիան մեծ սեր ունի գիտնականների փոխարեն պսևդոգիտնականների ու շառլատանների լուսաբանելու։ Իհարկե, ինքը մի քիչ չափից դուրս զայրացած ա խոսում, բայց տեսնելով, թե ինչ վիճակում ա մեդիան, համեմատելով մարդկանց հավատալիքները գիտական զարգացումների հետ, շատ դժվար ա հանգստություն պահպանելը։ Հատկապես ինքն, իրոք, էսօրվա Հայաստանի ամենատպագրված, ամենալուրջ ու ամենահայտնի գիտնականներից մեկն ա։ Չեք հավատում, ֆիզիկայի ինստիտուտից ճշտվեք։
Հա, մի քիչ էլ ինքնասիրահարված ա կարող ա, բայց դե։
Իրականում, տեսնելով, թե մարդիկ ինչպես են արձագանքում իրական գիտնականներին ու գիտությանը, ինչպես են բլոգնյուզային գրառումները հավասարեցնում Science կամ Nature ամսագրերի տպագրություններին, լրիվ հույսս կորցնում եմ մարդկությունից ու սկսում ապարդյուն համարել գիտությունը հանրությանը ներկայացնելու բոլոր փորձերը։
Իսկ ինչ վերաբերում ա Հերունուն, չգիտեմ՝ ոնց կարելի ա լուրջ համարել մի մարդու, ով հղումներ է կատարել միայն ինքն իր վրա, իսկ արդյունքներ էդպես էլ չի ցույց տվել։ Իսկ գիտության ամենառաջնային կանոններից մեկը գիտափորձի կրկնելիությունն է․ եթե ինչ-որ հայտնագործություն ա արվում, ապա ունենալով բոլոր տվյալները, անկախ մեկ այլ խումբ մեկ այլ լաբորատորիայում պետք է կարողանա կրկնել փորձն ու նմանատիպ արդյունք ստանալ։ Դա չլինի, որևէ բան ապացուցված չի համարվի։ Չնայած ի՞նչ ապացուցելիություն, ի՞նչ լուրջ գիտնականներ, մինչև ռադիոդիտակ չսարքեմ, իրավունք չունեմ չէ՞ խոսել։
Հ․Գ․ Ժամանակին հայկական մեդիան ուսումնասիրում էի՝ փորձելով գիտությունը պսևդոգիտությունից տարբերակող
հոդվածներ գրել, միգուցե հետաքրքրի։
Էջանիշներ