User Tag List

Էջ 2 2-ից ԱռաջինԱռաջին 12
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 24 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 24 հատից

Թեմա: Վոլտերայի, ivy-ի և LisBeth-ի համատեղ պատմվածքը

  1. #16
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լիզի հատվածը ամենակենդանին ու դինամիկն էր, թեև անփույթ էր գրված։ Ափսոս վերջացավ ստանդարտ՝ երազ կամ նման մի բան։
    Դեպի "չգիտեմ ուր" ճանապարհի հատվածը հիշեցրեց Ալիսի սովետական մուլտը, երբ սև թագուհու հետ հանդիպում է առաջին անգամ ու քայլում են։
    Վերջաբանը ստանդարտ երազ չէր: Իրան վերադարձրել էի ավելի բարձր շերտեր, Միդգարդ)
    SWTS

  2. #17
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում GriFFin-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, էդ ի նկատի ունեմ։ Իմ համար ավելի շատ "բանականության խաղեր" էր, քան երազ ։))

    Sent from my Nexus 5 using Tapatalk
    Դե եթե իրականության տեսանկյունից նայենք երևի ավելի շատ պսիխոզ կամ տենց մի խանգարում: Բայց կարանք նաև ենթադրենք որ այդ ամենը տեղի էր ունեցել)
    SWTS

  3. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (02.09.2017), GriFFin (25.08.2017)

  4. #18
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում LisBeth-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ալֆ կասես ո՞ր մասերը։
    Լիզ, ընդհանուր կարդալուց վրիպակներ էին աչքովս ընկնում(ոնց որ ես գրած լինեի ), դրա համար խմբագրած չլինելու զգացողություն էր, մի հատ էլ կարդամ, կենտրոնանամ էդ մասերի վրա ))

    Հետո ավելացված՝
    Լիզ, ինչ հպանցիկ նկատեցի, ընդգծեցի, քեզ մոտ վրիպակներ առաջ չեմ նկատել, դրա համար թվաց խմբագրած չի, բայց կարող ա ուղղակի որ հերթով գրածներդ ավելի եմ սիրում, սկսում եմ ավելի կենտրոնացած կարդալ, արդեն նկատում եմ

    Մեջբերում LisBeth-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    - Իսկ ես Ռոբին դեռ կտեսնե՞մ, - որոշեցի կասկածներս փարատեմ։
    - Ամեն ինչ քեզնից է կախված։ Դու այդ ասա, աղջիկ, ինչո՞ւ ես ուսերդ բացել, - Միաձակիի նկարած պառավի նման խորամանկ ժպտաց։
    - Ռոբը ասեց․․․
    - Ախ, Ռոբը ասե՞ց, ինչպես մինչ այդ երբեք չէր խաբել։ Երևում է այստեղից ներքև ոտք դրած չկաս, - շլյապան ծերից սկսեց մոխրանալ, - ուզո՞ւմ ես քեզ մի պատմություն պատմեմ, որ ճամփադ հեշտ անցնի, դեռ երկար ենք քայլելու։
    Նայեց կեդերիս ու գլուխը տարուբերեց։
    - Հա, - ասեցի խանդավառ, - բայց մի պայմանով, եթե հավանեմ, թույլ կտաք ինձ գրի առնել։ (մտածում եմ, եթե մի հատ էլ կարդայիր, կգրեիր ինձ թույլ կտաք[/COLOR])
    Ասես անդունդի խորքից կամաց լսելի դառավ ջրի ձայնը։ Հորիզոնում նշմարվեց լեռնաշղթայի գագաթները։
    - Այստեղ գետ է հեսո՞ւմ, ի՞նչ է, - նայեցի կնոջ դեմքին, որի դեպի ինձ արված մասը ասես երիտասարդանում էր։
    Երբ գլուխը ամբողջովին դեպի ինձ դարձրեց, սարսռեցի։ Աջ մասում խորը կնճիռներ էին հայտնվել։ Ձեռքի վրա էլ, շագանակագույն պուտեր, այն ձեռքի որ ուսիս էր դրել։
    - Հուսով եմ սիրտդ պինդ է, և բարձրությունից այդպես չես սարսափում, ինչպես իմ դեմքից։
    Սկսեցի դողացնել, օդը սառն էր և թանձր գոլորշին դեմս էր հավաքվում։
    - Գետից այնկողմ, մի տեղ կա, որտեղից դեռ ոչ ոք հետ չի դարձել։ Բոլոր անփառունակների վերջը այնտեղ է։ Ինչպես և քո Ռոբինն էր։ Մինչև, որ այդ ճարպի անճոռնին, չգիտես որտեղից ձեռք գցեց աշխարհի նման հին ու հզոր իրերից մեկը։ Դրաուպնիրը։ Մտածում եմ, որ Ռոբն էլ այդքան հին է, թե չէ որտեղից նրան պետք է հայտնի լիներ դրա մասին։
    Կեդերիս տակը սկսում են մաշվել, համարյա մաշկով զգում եմ քարուքռոտ ճամփի սառնությունը, բայց ձայն չեմ հանում։ Կնոջ շլյապայից մենակ մի ծայրն էր մնացել, այն էլ օդում կախված, կամաց թափվում էր։ Ձեռքն էի տեսնում միայն, որի լայն ծակոտիների տակից ջլերն էին երևում։
    - Դու պետք է անցնես կամուրջը ու գտնես Ռոբին, - ձայնը սկսեց արձագանքել, - Նա այստեղ քո իմացած Ռոբը չի, չզարմանաս երբ տեսնես։ Ոչ մի դեպքում չհայտնես նրան քո իսկական անունը։
    - Բայց, ես ինչո՞ւ պետք է համաձայնեմ, - ատամներս իրար խփելով հազիվ բառերը իրար են կպցնում, - և հետո, ո՞վ եք դուք, ու ինչո՞ւ ես պետք է գնամ այնտեղ, որտեղից վերադաչձ չկա։
    - Դու պետք է գտնես Դրաուպնիրը, ու այն հանձնես ում որ պատկանում է, - աջ կողմի մաշկը սկսում է թափվել, մեկացնելով կարմիր մկաններ։ Ոտքերը գետնից կտրվում են, - և հիշիր, ընկերությունը մենակ թղթի վրա է հաղթում։
    Արյունոտ ձեռքով շոյում է սփրտնած ուսս։
    - Դե՛, գնա։
    Գետի ձայնը նման էր միլիոնավոր շշուկների։ Կամուրջը անվերջ թվաց։ Ոտքերս տախտակներից փշեր էին չքնում, ցավից ու ցրտից գրեթե գոռալով, հասա քարե դարպասին։ Երբ բացվեց, այն ցուրտը որում ես մինչ այդ էի, գեհենի կրակի նման այրող թվաց։ Կիսամութի մեջ բարձրացող հսկայական ծառերի ճյուղերը մխրճվում էին միմյանց մեջ, երկաթյա տերևները կտրում էին մարմինս, երբ փորձում էի ճեղքել դրանք, ու արյունը դեռ դուրս չհոսած սառում էր։ Լռության մեջ լսվում էր հանդարտ մռնչյուն ու մինչ ես շունչս պահած սպասում էի, որ ինձ կհաշոտեն, ու անզգայացած մանտերիցս բաց էի թողում թղթերս, թարմ մսի հոտը քիթս առավ։ Ծանր մարմինը վազելով ու հևալով մոտեցավ հսկա ստվերին ու ձեռքերից սկսեց լափել փափուկ կտորները։
    Անտառից դուրս եկա, ուժասպառ, մոտակա քարանձավից սողացող նվազ լույսին հետևելով, մի կերպ հասա մուտքի մոտ։
    - Ռո՞բ, - զոռով կողերս սեղմելով օդը դուրս մղեցի ու ընկա ժայռ հիշեցնող ձեռքերին։
    - Հա, ես եմ, - այլանդակ դեմքին ժպիտի նման մի բան սողաց։
    - Ատում եմ քեզ, գիտե՞ս։
    - Բա ես քեզ, ճիշտ ասա եկե՞լ ես իմ մասին էլի բաներ հայթայթես, որ իմ հաշվին կայացած ռոմանիստ դառնաս։
    - Ինձ ուղարկել են սրա հետևից, - ձեռքս դնում եմ պաղ մետաղին, քաշում է, - մենք ընկերներ ենք, չէ՞։
    Ինձ հենում է քարից սարքած անկողին հիշեցնող բարձրությանը։ Ձեռքը մեկնում է կրակին բլթբլթացող գարշահոտ մասսային, քարաձավի մամռոտ պատերին։
    - Մենք ընկերնե՞ր ենք, - հարցնում է։
    - Գիժ, գժի մեկը։ Ոտքերիս նայե՞լ ես։ Կարո՞ղ է գիտես հանուն Հելի եմ եկել այստեղ հասել։
    - Անունդ կասե՞ս։
    - Ուոլ․․․
    - Իսկական։
    - Մարի։
    Թելով վզից կախած Դրաուպնիրը հանում է․
    - Ժպտա, հիմա ծիտիկ կթռչի․․․

    Աչքերս բացում եմ, սենյակում ոչ ոք չկա։ Պատուհանը բաց է ու գոգին իմ թղթեն են քարի տակ դրված։
    "Ես գիտեմ, ոչ ոք երբեք չի վերադառնում հենց այպես, ու դու միշտ դողալու ես դեղին շլյապա տեսնելուց, բայց դու չես ապրել սառը քարանձավում, դու չգիտես ինչ է իսկական մենությունը։"

    Վերցնում եմ թղթերս ու վերջին էջին գրում.
    "Զարթնեցի, ու թմրած ձեռքս կրծքիս տանելով շոշափեցի Դրաուպնիրը։ Պատուհանին Ռոբի թողած գրությունն էր
    Կահնդիպենք դժոխքում, Հադեսի թաղամաս՝ Գեհենի փողոց։ Պողպատյա կոշիկներ կպատվիրես, քաշը տաս կիլոյից պակաս չլինի։
    Ինչպես միշտ հավատացի։"

  5. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    LisBeth (26.08.2017)

  6. #19
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Վոլտերայի, ivy-ի և LisBeth-ի համատեղ պատմվածքը

    Մեջբերում LisBeth-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե ինչպես պատմում ա առասպելը իսկական անունն իմանալուց հետո պետք ա եփեր ուտեր, կամ առանց եփելու ուտեր: Որպիսի էս պահը հասկանալի լինի մի հատ պետք ա պարզ լինի թե ով էր Ռոբը? Էս որպես հուշում.
    Լավ, բայց ինչքան հասկացա Ալֆայի գրառումից Վոլտերայի (ով գրել էր առաջին դեմքով) իսկական անունը Մարի՞ է..
    Այսինքն էն անունը, որն ինքն ի վերջո տվեց

    Մեջբերում Alphaone-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մարիի սկիզբն էնքան լավն էր, միանգամից էդ Ռոբին համ ահավոր սիրեցի, համ էլ իմ միջավայրուրմ լիներ՝ կսպանեի:

    Իսկ այնտեղից որտեղից վերադարձ չկա սովորաբար կարա լինի ասենք ինչ որ մոգական իրի շնորհիվ: Դրա համար Ռոբը վզից հանեց դրաուպնիրը: Սրա հետևում էլ մի սիրուն առասպել կա: Ինչ ասեմ էլ? Դրա համար էր էդ իրը տենց պետք Հելհեյմի թագուհուն: Սենց մի բան)
    Օք, բայց Ռոբի վզից հանած մոգական դրաուպնիրի շնորհիվ ինքը Մարին էնտեղից վերադարձավ:
    Բա Ռոբը նախօրո՞ք էր եկել պատուհանին գրություն թողել...
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  7. #20
    գիշատիչ Վոլտերա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2012
    Հասցե
    Բլրակ
    Տարիք
    28
    Գրառումներ
    1,523
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի երկու բան էլ ես ասեմ
    Ինձ շատ դուր եկավ էն, որ ամեն մեկս մեր գրական կոմֆորտ զոնային մինչև վերջ հավատարիմ մնացինք, բայց դրանից երևի թե սկի չտուժեց էլ պատմվածքը: Չնայած եթե կողքից մեկը որպես ամբողջական պատմվածք կարդա, չգիտեմ ինչ կհասկանա դրանից:
    Այվին շատ սահուն էր իմ սկիզբը իրենը դարձրել, ինձ շատ դուր եկավ իր անցումը, Լիզբեթը լրիվ խորքերն էր տարել ու մի տեսակ փսիխոդելիկություն հաղորդել պատմվածքին: Բայց հավես փորձ էր իրականում, համ էլ իմ շատ սիրելի ստեղծագործողներ Այվիի ու Լիզբեթի հետ պատմվածք ունեցա
    Լիզ, բայց ես վաղուց արդեն միայն արյան ու ածելիների մասին չեմ գրում, ափսոս որ էդ հեչ չի զգացվում
    Վերջին խմբագրող՝ Վոլտերա: 25.08.2017, 12:53:
    Blessed the poison which brings the end

  8. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Alphaone (27.08.2017), GriFFin (25.08.2017), LisBeth (26.08.2017), Mr. Annoying (25.08.2017), Sambitbaba (29.08.2017)

  9. #21
    Batman GriFFin-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.05.2014
    Գրառումներ
    1,854
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    3 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վոլտերա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լիզ, բայց ես վաղուց արդեն միայն արյան ու ածելիների մասին չեմ գրում, ափսոս որ էդ հեչ չի զգացվում
    Չզգացվելու ու ափսոսի պահ չի, ես էդ գրածներդ սիրում էի։ Թե չէ զգացվում ա։

    Sent from my Nexus 5 using Tapatalk
    Vitam regit fortuna, non sapientia.

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Վոլտերա (25.08.2017)

  11. #22
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գաղթական-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լավ, բայց ինչքան հասկացա Ալֆայի գրառումից Վոլտերայի (ով գրել էր առաջին դեմքով) իսկական անունը Մարի՞ է..
    Այսինքն էն անունը, որն ինքն ի վերջո տվեց






    Օք, բայց Ռոբի վզից հանած մոգական դրաուպնիրի շնորհիվ ինքը Մարին էնտեղից վերադարձավ:
    Բա Ռոբը նախօրո՞ք էր եկել պատուհանին գրություն թողել...
    Չէ, քանի որ Մարին գիտակից վիճակում չէր, ինքը երկու տող գրելու ժամանակ ուներ կարծում եմ։
    SWTS

  12. #23
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երբ տեսա "Վոլտերայի, ivy-ի և LisBeth-ի համատեղ պատմվածքը", - էնքան հետաքրքրվեցի, որ երկու օր ստիպել եմ ինձ չկարդալ, մինչև գլուխս ազատվի ճամփորդութանս տպավորություններից, որովհետև համոզված էի, որ թույն պատմվածք է լինելու: Չսխալվեցի:
    Ու սպանեք, չեմ կարող ասել, թե երեք մասից որն ավելի դուր եկավ՝ երեքն էլ հիանալի էին:

    Մարիշի ներկերը՝ միշտ էլ Մարիշի ներկերն են՝ մառախուղի միջից, մութ ամպերի հետևից կայծկլտացող, շնչող աստղեր: Խելքս գնում է, երբ դրա հետ մեկտեղ տեսնում եմ նրա զարգացումը: Իր ամենափոքր հատվածով թե Այվիին, թե Լիզին լիքը հնարավորություններ տվեց անսահմանափակվելու... Նույնիսկ մի պահ նախանձեցի իրենց...
    Այվիի համար վախեցա... ո՞նց է իր բարի ռեալիզմով դուրս պրծնելու այս երկուսի սմուռ մտքերի տակից... Հմ, վարպետությամբ: Եվ հիանալի դիալոգով համ հոյակապ հենարան եղավ Լիզին, համ էլ այնքան լավ կապեց սկիզբն ու վերջն իրար, որ ասես երեքով հավաքվել, նստել մի սենյակում ու միասին էին գրել:
    Բայց ամենից շատ ուրախացրեց ինձ Լիզը: Այ, այսպիսի Լիզ եմ ուզում միշտ տեսնել. ուրախ, հումորով, գաղափարներ ոչ թե հերքող, այլ սփռող՝ արեք ինչ կուզեք դրանց հետ... Ու նաև ինքնավստահ ու հեգնող: Հա, կարելի էր հազար ու մի ավարտ ընտրել, բայց ինչ Լիզն ընտրեց, դա էլ հիանալի ավարտ է այս պատմության համար: Ուղղակի ինձ թվում է, որ Լիզը հերոսների մասին ավելի շատ բան գիտեր ու համարում էր, որ ընթերցողներն էլ այդ ամենը գիտեն. հաշվի չառավ, որ կարող են նաև չգիտենալ: Դա էր երևի պատճառը, որ ոմանց համար ինչ-որ թերի տեղեր մնացին:

    Մի խոսքով, շատը ապրեք երեքդ էլ: Գրել եք մի մարդու պատմվածք: Շատ ուրախ կլինեի ձեր եռյակի նոր գործեր կարդալ: Գրկում եմ ձեզ պինդ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  13. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (02.09.2017), Աթեիստ (30.08.2017), Վոլտերա (31.08.2017)

  14. #24
    Nowhere Man Smokie-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.02.2010
    Հասցե
    Nowhere Լand
    Տարիք
    33
    Գրառումներ
    4,879
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էնպիսի տպավորություն էր, որ Վոլտերայի ձեռագիրը պահպանվել ա, ոնց որ շարունակությունն էլ ինքը գրած լիներ` այ էդքան համահունչ էիք իր հետ: Ասեմ ավելին` ամենամեղմն ու պուպուշը իր հատվածն էր` իսկական ուժաստիկը սկսվում էրԱյվիի մոտ, բազմապատկվում ԼիզԲեթի մոտ:
    ԼիզԲեթի առաջին մասերը` երբ դեղին գլխարկով տատիկի հետ էր քայլում ու երկուսով փոխակերպվում էին` Ходячий замок անիմեն էին հիշացնում:
    Ապրեք, լավն էր:
    Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:

    Սերգեյ Ռախմանինով

Էջ 2 2-ից ԱռաջինԱռաջին 12

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. «Մեր համատեղ պատմվածքը». գրանցամատյան
    Հեղինակ՝ Վարպետ, բաժին` Համատեղ պատմվածքներ
    Գրառումներ: 477
    Վերջինը: 19.08.2020, 22:58
  2. Մեր համատեղ պատմվածքը. քննարկումներ
    Հեղինակ՝ Լէգնա, բաժին` Համատեղ պատմվածքներ
    Գրառումներ: 224
    Վերջինը: 03.01.2019, 13:50
  3. LisBeth-ի, Արէայի և ivy-ի համատեղ պատմվածքը
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Համատեղ պատմվածքներ
    Գրառումներ: 11
    Վերջինը: 06.03.2018, 20:55
  4. GriFFin-ի, Mr. Annoying-ի և LisBeth-ի համատեղ պատմվածքը
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Համատեղ պատմվածքներ
    Գրառումներ: 26
    Վերջինը: 24.02.2018, 09:40
  5. LisBeth-ի, Վոլտերայի և տեսիլքի համատեղ պատմվածքը
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Համատեղ պատմվածքներ
    Գրառումներ: 9
    Վերջինը: 14.01.2018, 23:43

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •