Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը

Էս լուրջ ես գրե՞լ, Ռայ ջան, թե՞ կատակում ես ուղղակի... Դու ինչ է, մատենադարանում նստած, պատմությու՞ն ես ուսումնասիրում... Եթե իմանայի, որ այդքան ժամանակ ես ծախսելու որոնումներիդ վրա, տակը հատուկ քեզ համար կգրեի, որ գրածս իրականության հետ ոչ մի կապ չունի, ուղղակի մենք էստեղ մի թեթև կայֆեր ենք բռնում...
Հա, եթե իսպաներեն էլ գիտես, ապրես, լեզու գիտենալը շատ լավ բան է: Բայց արդյո՞ք սա այն տեղն է, որտեղ այդ գիտելիքդ պետք է աչքներս խոթել... Ես ինքս չգիտեմ: Հա, հեչ լավ բան չի, որ չգիտեմ, բայց հանուն այս պատմվածքի հաստատ չէի սովորի:
Ինչպես է գրել Այվի՞ն... Ինչպես եմ գրել ե՞ս... Աստված սիրես, Ռայ ջան, ինչպես ուզել ենք, այնպես էլ գրել ենք: Ինչպես մտքներով է անցել, ինչպես սրտներս է ցանկացել: Եվ նույնիսկ պահ անգամ չմտածելով իրականության հետ համապատասխանելու մասին: Ու չգիտես ինչու բոլորը հասկացան մեր երեխությունները ու ոչ մեկ դրա վրա չլռվեց, իսկ դու եկել, մեծավարի իսպաներենի դասագիրք ես փնտրում մեր գրածների մեջ: Է, եթե հավես ունես, փնտրիր որքան ուժդ կպատի: Բայց երեսներովս մի տուր, ինչ կլինի: Սա ուղղակի այն տեղը չի, որտեղ նման հարցերին պետք է նման լրջությամբ անդրադառնալ...

Որ պատմվածքը վատն էր, անբովանդակ էր, հասկացանք, եղբայրս, Ճաշակի, ընկալումների տարբերություն կա և այլն: Կլսենք, կխորհենք, հաշվի կառնենք՝ քո ասածը մեզ համար միշտ էլ կարևոր է: Բայց էն, ինչ ասում ես իսպաներենի, բարդիների, կատուների մասին... կներես, ծիծաղելի է ընդամենը...
Ես երբ «Սև մահվան դիմակը» պատմվածքն էի գրում, որն էդպես էլ չավարտեցի, ժանտախտի ժամանակ ապրած ու ժանտախտից մահացած բժշկի օրագրերի յոթերորդ հատորն եմ կարդացել, Դեֆոյի «Ժանտախտի տարվա օրագիրը» ու էլի մի տոննա բան, որ ժանտախտով վարակված քաղաքի իրական, համոզիչ պատկեր ստանամ: Ես իմ գրածին ու կարդացածին լուրջ եմ վերաբերվում, ոչ թե «թեթև կայֆեր բռնում»: Կներես, եթե քո գրածին չափազանց լուրջ եմ վերաբերվել:

Իմ նպատակը գիտելիք աչքը մտցնելը չէր: «Օ Մադոննա» արտահայտությունն ինչ-որ նպատակի պիտի ծառայեր, բայց սխալ կիրառման պատճառով չծառայեց: Գրողի կարևոր էթիկ պարտավորություններից մեկի նպատակն ընթերցողին հարգելն է: