Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Խորհրդավոր չեմ լռում. ուղղակի մենակ հեռախոսով եմ ու ճամփեքին. հաճախ օնլայն լինել ու երկար գրել չեմ կարող ։)
Համաձայն եմ տեսիլքի հետ. ես էլ եմ քո հատվածի մեջ լիքը Սամ տեսել, բայց շնորհակալ եմ, որ փորձել ես այվի լինել շարունակելիս։ Ուղղակի դա անելու կարիք ամենևին չկա. թող ամեն մեկը լինի էն, ինչ կա, ու գրի էնպես, ինչպես ինքն է ուզում։ Արդյունքում կունենանք խայտաբղետ ստեղծագործություններ` հետաքրքիր անցումներով։
Սկիզբը գրելիս մտածում էի` քեզ հետաքրքիր կլիներ էս պատմվածքը շարունակել ու հուսով եմ` չեմ սխալվեմ։
Շնորհակալ եմ, որ մասնակցեցիր ։)
Sambitbaba (12.08.2017)
Շատ բարի էր, սիրուն ու տպավորիչ: Վարպետորեն իրար լրացրեցիք` ոնց որ մի հոգու գործ լիներ: Հանճարեղորեն համահունչ էր:
Չնայած էս բոլորովին կապ չունի հետը, բայց մեր բարդիները հիշեցի ինչում հերոսի անունն էր "մեղավոր": Մինչև իններորդ հարկ հասնում էին ու երևի հիմա էլ էդքան լինեին, եթե մի ուրիշ աշուն էլի չէտվեին:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Այվիի մասը լավն էր, Սամի մասին հասա ու լռվեցի, շատ թույլ էր՝ էն բազմակետերով, ավելորդ բառերով ու պաթոսով ու անճշտություններով (ամենապարզը՝ իտալացին միգուցե ասեր Մադոննա, բայց իսպանալեզու մարդը՝ դժվար թե, իրենք օգտագործում են Madre de Dios արտահայտությունը): Կներես, Սամ, Այվին այդպես չէր շարունակի:
Հետո՝ պատվածքի առաջին մասն էքսպոզիցիա է, երկրորդում պիտի սյուժեի զարգացում լինի, երրորդում՝ հանգուցալուծում: Երկրորդ մասը չկարողացավ սյուժեն զարգացնել: Ընդհանրապես:
Երրորդ մասն անիմաստ էր կարդալ երկրորդից հետո: Ցավում եմ, Տեսիլք, դա քո մեղքը չէր:
Մեկ էլ, Playa los Alamos-ը կթարգմանվի երևի «Բարդիներ» ափ, «de»-ն չկա: El-ը որոշիչ հոդ է, País de los Alamos=Բարդիների երկիր, El País los Alamos=Երկիրը բարդիները:
Ընդ որում, մի քիչ ուսումնասիրեցի ու պարզեցի, որ իրոք՝ ծովափը կոչվում է «Los Alamos», պատճառն այն է, որ բարդիներն Իսպանիայում տնկում էին ճանապարհների ու դաշտերի կողքը՝ քամու դեմ պայքարելու համար: Հավանաբար ժամանակի հետ բարդիները փոխարինվել են արմավենիներով, միանշանակ պատասխան չգտա: Բարդու սերմերի ու սև կատուների բերելու մասին լեգենդ չկա, ինչքան գիտեմ: Բարդիները սովորաբար ճյուղերի միջոցով են տնկում, ոչ թե սերմերի:
Կարճ ասած, եթե մեկը մի բանի մասին գրում է, նամանավանդ իրական վայրի, թող գոնե մի քիչ ուսումնասիրի թեման:
Մնացած առումներով, պատմվածքի երկրորդ մասը վատ գրված, անբովանդակ բան էր:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Սիրտս պնդացրեցի ու երրորդ մասն էլ կարդացի: Աչքս քոռանար՝ չկարդայի: Կներես, Սամ, քո էդ անվնաս գրվածքը խիստ քննադատեցի, որովհետև մեջը փրկելու բան կար, երրորդ մասն ավելի լավ էր՝ չկարդայի:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ռայ, ճիշտ ես, ուղիղ թարգմանությամբ "Playa los Alamos"-ը կստացվի "Ծովափ բարդիներ". գրելուց առաջ դա իմացել եմ, բայց մի պստիկ փոխել եմ` առանց իմաստային խեղաթյուրման, որովհետև "Բարդիների ափ" իմ կարծիքով ավելի սիրուն էր հնչում։
Կատուների մասին լեգենդ չկա, ոչ էլ պատմվածքում կա էդ լեգենդը. սովորական մի անցորդ հարցնում է մյուսից ու ստանում նրա պատասխանը։ Առաջին երկու այցելություններիս ժամանակ մենակ սև կատուներ էի տեսել Տորեմոլինոսում, բայց հետագա այցելությունների ընթացքում ուրիշ գույների էլ տեսա։ Ընդամենը իմ դիտարկումն էր։
Վերջին խմբագրող՝ ivy: 12.08.2017, 16:31:
Հա՞ որ: Սրա մասին էի.
Նա ասաց, որ հնում, երբ առաջին մարդիկ եկել են այստեղ, նրանք հայրենիքից իրենց հետ բերել են բարդիների սերմերն ու սև կատուներին: Եվ առաջինն, ինչ արել են այդ մարդիկ, բարդիների սերմերն են ցանել ամբողջ ափի երկարությամբ ու տվել են ափին նրանց անունը: Ցավոք, բարդիները չեն հարմարվել օտար պայմաններին: Բայց մարդիկ, միևնույն է, ափին տված անունը պահպանել են, ի հիշատակ բարդիների՞, թե հայրենիքի, ով գիտի... Արմավենիները հետո են տնկվել:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Քո գրածին ես գրեթե չէի անդրադարձել, մենակ ասել էի որ լավն ա: Մեկ էլ Los Alamos-ի պահը, շատ էր աչք ուտում:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Էս լուրջ ես գրե՞լ, Ռայ ջան, թե՞ կատակում ես ուղղակի... Դու ինչ է, մատենադարանում նստած, պատմությու՞ն ես ուսումնասիրում... Եթե իմանայի, որ այդքան ժամանակ ես ծախսելու որոնումներիդ վրա, տակը հատուկ քեզ համար կգրեի, որ գրածս իրականության հետ ոչ մի կապ չունի, ուղղակի մենք էստեղ մի թեթև կայֆեր ենք բռնում...
Հա, եթե իսպաներեն էլ գիտես, ապրես, լեզու գիտենալը շատ լավ բան է: Բայց արդյո՞ք սա այն տեղն է, որտեղ այդ գիտելիքդ պետք է աչքներս խոթել... Ես ինքս չգիտեմ: Հա, հեչ լավ բան չի, որ չգիտեմ, բայց հանուն այս պատմվածքի հաստատ չէի սովորի:
Ինչպես է գրել Այվի՞ն... Ինչպես եմ գրել ե՞ս... Աստված սիրես, Ռայ ջան, ինչպես ուզել ենք, այնպես էլ գրել ենք: Ինչպես մտքներով է անցել, ինչպես սրտներս է ցանկացել: Եվ նույնիսկ պահ անգամ չմտածելով իրականության հետ համապատասխանելու մասին: Ու չգիտես ինչու բոլորը հասկացան մեր երեխությունները ու ոչ մեկ դրա վրա չլռվեց, իսկ դու եկել, մեծավարի իսպաներենի դասագիրք ես փնտրում մեր գրածների մեջ: Է, եթե հավես ունես, փնտրիր որքան ուժդ կպատի: Բայց երեսներովս մի տուր, ինչ կլինի: Սա ուղղակի այն տեղը չի, որտեղ նման հարցերին պետք է նման լրջությամբ անդրադառնալ...
Որ պատմվածքը վատն էր, անբովանդակ էր, հասկացանք, եղբայրս, Ճաշակի, ընկալումների տարբերություն կա և այլն: Կլսենք, կխորհենք, հաշվի կառնենք՝ քո ասածը մեզ համար միշտ էլ կարևոր է: Բայց էն, ինչ ասում ես իսպաներենի, բարդիների, կատուների մասին... կներես, ծիծաղելի է ընդամենը...
Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 12.08.2017, 18:45:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Ես երբ «Սև մահվան դիմակը» պատմվածքն էի գրում, որն էդպես էլ չավարտեցի, ժանտախտի ժամանակ ապրած ու ժանտախտից մահացած բժշկի օրագրերի յոթերորդ հատորն եմ կարդացել, Դեֆոյի «Ժանտախտի տարվա օրագիրը» ու էլի մի տոննա բան, որ ժանտախտով վարակված քաղաքի իրական, համոզիչ պատկեր ստանամ: Ես իմ գրածին ու կարդացածին լուրջ եմ վերաբերվում, ոչ թե «թեթև կայֆեր բռնում»: Կներես, եթե քո գրածին չափազանց լուրջ եմ վերաբերվել:
Իմ նպատակը գիտելիք աչքը մտցնելը չէր: «Օ Մադոննա» արտահայտությունն ինչ-որ նպատակի պիտի ծառայեր, բայց սխալ կիրառման պատճառով չծառայեց: Գրողի կարևոր էթիկ պարտավորություններից մեկի նպատակն ընթերցողին հարգելն է:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Իսկ հիմա պատկերացրու, որ նախորդ հեղինակն իր գրածի մեջ ջանք ու որոշակի վարպետություն է ներդրել, մի քիչ էլ իր սեփական ապրումներից: Անձամբ ես, օրինակ, Շինարարի հետ, չնայած իր նկատմամբ բավականին մեծ հարգանքին, չեմ սիրում համագործակցել գրական առումով, որովհետև ինքը նախորդ հեղինակի աշխատանքը հարգել չի կարողանում (կոնկրետ ինձ հետ համագործակցության երկու դեպքերում էդպես է եղել): Դրա համար էլ խիստ էի գնահատականիս մեջ:
Պատմվածքի համար կոնկրետ վայր էր ընտրվել՝ Playa los Alamos-ը: Անձամբ ես կփորձեի մի հատ զգալ, թե դա ինչ վայր է, հնարավոր է՝ գրեի Այվիին, խնդրեի, որ պատմի, թե ինչու է ընտրել հենց այդ վայրը:
Եթե դու քեզ իրավունք ես վերապահում գրել, ինչ մտքովդ է անցել, ինչ սիրտդ է ցանկացել, ես էլ ինձ իրավունք եմ վերապահում վերլուծել ու մատնանշել քո մտքով անցածի ու սրտով ցանկացածի թերությունները: Իմ մտքով էլ դա է անցնում, իմ սիրտն էլ դա է ցանկանում:
Ես չեմ ասել, թե պատմվածքը վատն էր կամ անբովանդակ: Համենայն դեպս, ոչ քո ու Այվիի մասերը: Քոնը դժվարընթեռնելի էր, ու երկրորդ մասից ակնկալիքները չարդարացնող: Կատաստրոֆիկ էր երրորդ մասը՝ կլիշեն կլիշեի վրա:
Դու կարող էիր գործողությունները տեղափոխել, ուր ուզեիր: Դու կարող էիր գործողությունները զարգացնել, ինչպես ուզեիր:
Դու դա չարեցիր: Ցավոք: Ասածս դա էր: Մնացած անճշտություններն ուղղելը հինգ րոպեի գործ է:
Եթե գրածս քեզ «աչքդ մտցնել» է թվում, կներես, ինձ չի ուրախացնում քո աչքն ինչ-որ բան մտցնելը: Եթե դու խմբագրեիր քո գրածն ու դարձնեիր մի բան, որ ինքդ կուզեիր կարդալ, որ հետաքրքրություն ստեղծեր, առաջ շարժվեր, ոչ թե լրիվ կախվեր նախորդ տեքստի վրա՝ ծանրաբեռնելով այն ոչ էական դրվագներով, դոփելով տեղում, ես շատ ուրախ կլինեի: Ես ուզում եմ, որ քո մասը լավը լինի: Թեչէ ես էսպես թե էնպես Ակումբի իսպանախոսներից երևի ամենաթույլն եմ, աչք մտցնելու բան չկա, վերջին անգամ էդ լեզվով խոսել եմ 2002 թվին: Բայց չեմ սիրում փնթի աշխատանք:
Ինչ վերաբերում է ուրիշների հասկանալուն, հիշու՞մ ես, ես քեզ մի անգամ ինչ եմ ասել, երբ դու «հազարատերև մրտենիների» մասին բանաստեղծություն էիր գովել. երբ ինչ-որ մեկը միաժամանակ գովում է ինձ ու նման գրողի, ես սկսում եմ մտածել նման գովասանքի արժեքի մասին: Ի վերջո, գովասանքն ինքնանպատակ չի: "50 Shades of Grey"-ն էլ են լիքը մարդիկ գովում, մեր մեջ ասած: Ինչը բնավ չի նշանակում, թե այն լավ գիրք է:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Rhayader (13.08.2017)
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Պատահել է այնպես (իսկ գուցե և չի պատահել), որ Տորեմոլինոսով գնացքով ճամփորդելիս են եղել աստղագետը, ֆիզիկոսը և մաթեմատիկոսը։ Տեսնել են երեք սև կատու և... Թաքուն ունկնդրենք նրանց խոսակցությանը։
Աստղագետ: - Կարելի է եզրակացնել, որ Տորեմոլինոսում բոլոր կատուները սև են։
Ֆիզիկոս: - Ավելի ճիշտ կլինի բարձրաձայնել, որ Տորեմոլինոսում կա առնվազն երեք սև կատու։
Մաթեմատիկոս: - Իսկ ավելի ստույգ՝ Տորեմոլինոսում կա առնվազն երեք կատու, որոնց մի կողմը սև է։
Sambitbaba (13.08.2017), Smokie (13.08.2017), Աթեիստ (13.08.2017), Գաղթական (15.08.2017)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ