Հոդվածը գիտական համարվելու հավակնություններ չունի։ Մեջբերումները տպագրված աշխատանքներից են։ Բայց հեղինակը մեծ բացթողում ա արել՝ վերջում մեջբերված հոդվածների հղումները չդնելով;
PhD-ն գիտական աստիճան ա։ Ամենաբարձր գիտական աստիճանն ա բազմաթիվ երկրներում։ Իսկ Սուխվինդերը կոչումով associate professor ա, այսինքն՝ դոցենտ։ Ընդհանրապես, որևէ մեկի կատարած աշխատանքի արժեքը որոշվում ա ոչ թե նրանով, թե ինչ կոչումներ ունի, այլ թե որտեղ ա տպագրվել, ինչ մեթոդներ ա օգտագործել և այլն։ Նույն հաջողությամբ բակալավրի կամ մագիստրատուրայի ուսանողները կարող են տպագրվել հեղինակավոր գիտական ամսագրերում, իսկ ասենք ՀՀ վաստակաշատ դոկտոր-պրոֆեսորներ՝ մենակ Գարունում։մի երկու, ներողություն արտահայտությանս, <գիտական> փորձն էլ արվել է ոմն Սուխվինդերի կողմից, որն ընդհանրապես գիտական կոչում էլ դեռ չունի ու առայժմ phd է:
հետն էլ` փորձերն արվել են ոչ թե իրական զորություն ունեցող մարդկանց/լիդերների վրա, այլ` սովորական ուսանողների, որոնց, անհայտ պայմաններում ու մեթոդներով, ներշնչել են, թե իրենք զորեղ են:
Փորձերը շատ են։ Հեղինակի բացթողումն ա, որ մենակ մի փորձն ա հոդվածում նկարագրել։ Բայց կոնկրետ գիտական հոդվածներից մեկը գտա, որտեղ էլեկտրամկանագիր են ձայնագրել։էլ չեմ ասում, որ բուն փորձերի ողջ էությունը կայացելա ճակատին թվացյալ E տառ գրելով ու ցուցադրված վիդեոյի օրինակով գնդակ սեղմելով:
Դեբիլ չի համարում, էմպաթիայից զուրկ ա համարում։ Դրանք տարբեր բաներ են։ Բայց համենայնդեպս, կարծում եմ՝ մի քիչ հավակնոտ ա էղած ինֆորմացիայի հիման վրա պատճառահետևանքային եզրակացություններ անելը։ Կարելի ա, ասենք, ասել, որ իշխանավորներն էմպաթիայից զուրկ են։ Բայց մի քիչ զգույշ պետք ա լինել պնդելիս, որ իշխանությունը մարդուն էմպաթիայից զուրկ ա դարձնում։սրա հիման վրա մի քիչ շատ հավակնոտ չի առաջնորդներին դեբիլ համարել?
իսկ գուցե սա դասական աբիժնիկությունա կամ աղվեսի ու խաղողի պատմություննա?
Էջանիշներ