Հոդվածը դեռ չեմ կարդացել, բայց մի քիչ դժվար եմ պատկերացնում սոցիալական կարգավիճակի ազդեցությունը ուղեղի ֆիզիկական հատկանիշների վրա։
Ինձ թվում է ավելի շուտ "damaged" ուղեղով մարդիկ են ձգտում իշխանության, այսինքն մարդուս եսն ու ներքին մղումները կյանքի ընթացքում շատ չեն փոխվում դաստիարակություն ստանալուց իր վեր, եթե խոշոր աղետներ, հոգեկան ցնցումներ կամ ուղեղի ռեալ վնասվածքներ կյանքի ընթացքում չեն լինում։
Լավ կլիներ, որ կոնկրետ օրինակներ լինեին, թե այսինչ ժամանակին բացահայտ մարդասեր ու մեծահոգի ոմնը բացարձակ իշխանություն ձեռք բերելուց հետո դարձավ եսակենտրոն ու անխիղճ անասուն։ Էս պահին ես տենց մարդկանց չեմ հիշում։