Նաիրուհի-ի խոսքերից
Բյուր, փողոցն անցնելու հարցում օրենքը բան էլ չփոխեց։ Ես մինչև էդ օրենքն էլ, հետո էլ, առանց էդ օրենքի ամենաչնչին ազդեցության, աշխատել եմ փողոցը սահմանված տեղով անցնել։ Չնայած դրան՝ եթե Հայաստանում 100 հոգի էդ օրենքի գործելու ընթացքում տուգանվել է ու տուգանքը մուծել, մեկը ես եմ եղել։ Սաղը վրաս ծիծաղում էին, թե ինչի եմ մուծել, բայց դե դա էլ սկզբունքի հարց է, խախտել եմ, բռնվել եմ, սկի չեմ էլ փորձել ձև թափել, թե մոտս անձնագիր չկա, գեղից նոր եմ եկել, չգիտեի օրենքի մասին ևն։
Հայաստանում, լիքը մարդ կարա վկայի, ես գլուխ էի ջարդում (համ իմ, համ ուրիշների), որ դրսում աղբը չգցեն որտեղ պատահի, անծանոթների հետևից սիգարետի բիչոկ ու ցելոֆան էի հավաքում, էլի վրաս ծիծաղում էին։ Բայց դե էդ իմ պատկերացրած նորմալ քաղաքացին էր։
Էստեղ գրեթե բոլորը, հիմնականում՝ բարձրահասակ և բլոնդ զտարյուն հոլանդացիները, փողոցն անցնում են կարմիրի տակ, երբեմն՝ տրամվայի կամ ավտոբուսի առջևից, զարմացած հայացքիդ ի պատասխան էլ ասում՝ վայ, կներես, ես մոռացել էի, որ դու ստեղից չես, էլի ինձ լրիվ հոլանդացու պես պահեցի։ Սկզբում ես խիստ պահում էի կանոններն ու սպասում կանաչ լույսի, իսկ հիմա մեկ-մեկ ես էլ եմ իրենց նման անում։
Էստեղ գրեթե բոլորը, հիմնականում՝ բարձրահասակ ու բլոնդ զտարյուն հոլանդացիները, նեղություն չեն քաշում դրսում նստարանի վրա ընդմիջում անելուց հետո իրենց ուտելիքի տոպրակները հավաքեն, ոչ մեկը բիչոկը ձեռը տասը մետր չի քայլում, որ աղբամանը գցի, եթե հենց աղբամանին հասնելուց սիգարետը չի պրծել, ուրեմն էդ բիչոկը հանգրվանում է գետնին։ Մարդիկ ասում են՝ տարեկան էսքան հարկ ենք տալիս քաղաքապետարանին, թող բարեհաճի մեր հետևից մաքրել, դա իր պարտականությունն է։
Եթե տարածքում ոստիկան չկա, շատերը նույնիսկ զբոսանքի ժամանակ շան կեղտոտածը հետևից չեն հավաքում։ Իհարկե, համազգեստի առկայությունից զգաստանում են, քանզի տուգանք շալակելու հավես չկա, բայց օտար աչքերից հեռու ալարում են կռանալ։
Ես Հայաստանից բերած իմ լիքը սովորություններով էստեղ շատ առումներով ավելի օրինապաշտ քաղաքացի եմ, քան իրենք։ Որովհետև երբ մարդիկ խոսում են սոցիալական պատասխանատվությունից, նկատի են ունենում մենակ հարկ վճարելը, ու վստահ են, որ եթե 36-52% հարկ են տալիս, հանգսիստ կարան փողոցում զիբիլ թափեն, մարիխունանայի ծուխը փչեն դեմքիդ ու օտար աչքերից հեռու երբեմն պադվալում չիշիկ անեն քո դռան մոտ։
Մի օր մետրոյի էի սպասում ու ծխում աղբարկղի կողքը կանգնած։ Մաքրողն էկավ, սկսեց միջի տոպրակը հանել, որ փոխի։ Խնդրեցի, որ մի 20 վայրկյան սպասի, սիգարետս հանգցնեմ, գցեմ մեջը, նոր տանի։ Ասաց՝ բան չկա, գցի գետնին, մեկ է՝ հեսա տոպրակները փոխեմ, գետինն էլ եմ ավլելու։
Մի քիչ էլ Տրիբուն ձյայի համար եմ պատմում, որ իմանա՝ ես Հայաստանում ոնցն էի, ու ստեղ ոնցն եմ, ու էդ Սաշիկ-շմաշիկի սինդրոմը հիշատակելուց առնվազն ինձ նկատի չունենա։
Էջանիշներ