Chuk-ի խոսքերից
Ռամշ, ամեն ինչ իրար չխառնենք: Երբ 1000 դրամների օրենքի քննարկումներն էին, կարևոր հակափաստարկներից մեկն էն էր, որ անհավասարություն ա ստեղծվում, քանի որ օրենքը վերաբերելու էր ՄԻԱՅՆ օրենքի ընդունումից հետո զոհվածներին ու վիրավորվածներին: Բայց մեկ ա, օրենքը տենց էլ ընդունվեց: Այսինքն ի սկզբանե Ալբերտի վրա օրենքով չէր կարող գործարկվել 1000 դրամներից գոյացած գումարը, որտև ինքն օրենքի ընդունումից առաջ ա վիրավորվել: Էդ, փաստացի, քննարկումից դուրս ա:
Բայց ախր դա հեչ կարևոր չի: Որտև զինվորների ու ծառայության ժամանակ ստացած վիրավորումների առողջության հոգսերը հոգալը առանց էդ հիմնադրամի էլ ա պետության պարտականությանը: Այսինքն էդ 1000 դրամների հիմնադրամը լինի թե չլինի, էս հարցը պետության հոգածության առարկան ա, ընդ որում՝ օրենքով, ոչ թե ուղղակի պաթետիկ խոսքով:
Խնդիրը ստեղ ուրիշ ա: Եթե տվյալ վիրահատությունը ՀՀ-ում կարող ա կազմակերպվել, ՊՆ-ն բուժումը կազմակերպում ա ՀՀ-ում: Եթե չի կարող, միայն էդ դեպքում ՊՆ-ն բուժումը կազմակերպում ա արտասհամանում: Էս պատմության եզությունն էն ա, որ առողջապահության նախարարությունը գրություն ա տվել, որ ՀՀ-ում Ալբերտին հնարավոր ա վիրահատել: Բայց ՊՆ-ն ու Ալբերտի հարազատները համոզվել են, որ իրականում չի կարող: Հիմա մի կողմից կա թուղթ, որ ՀՀ-ում հնարավոր ա, հետևաբար ՊՆ-ն չի կարող արտասահման ուղարկի, մյուս կողմից փաստացի չի կարող էդ վիրահատությունը ստեղ լինել (իրանք ձևակերպում են, որ ռիսկայնությունն ա տարբեր, բայց լիքը տեղեր կարդալուց հասկացա, որ իրականում ստեղ չեն կարող անել):
Ու Վիգենը փոխանակ գնա ԱՆ նախարարի մոտ ու ասի «արա, գրություններդ փոխեք, զինվորիս կյանքի հետ եք խաղում», կամ օրենսդրական նախաձեռնությամբ հանդես գա ԱԺ-ում, որը հնարավորություն կտա սենց դեպքերում շրջանցել ՀՀ-ում բուժումը, դրել ա փող ա հավաքում, էս ա հարցը:
Մեջբերել
Էջանիշներ