Էս ասածդ դեպքերը ընդհանրապես ուրիշ օպերայից են, Լիլ ջան: Էստեղ արդեն ցանկություն հարգելուց բացի հնարավորության խնդիրն ա առաջանում:Նաիրուհի-ի խոսքերից
Իսկ ընդհանրապես ես նախընտրում եմ, որ եթե երեխեն չի սիրում դաշնամուր, բայց սիրում ա գիթառ, իրան զոռով դաշնամուրի տանելու փոխարեն գիթառի տանեն: Բայց նաև հասկանում եմ, որ որոշ մարդիկ կարող են համարել, որ ընդհանուր դիսցիպլինի համար դաշնամուրը պետք ա ու տանեն, ու ես դա մի ծայրահեղ բան չեմ համարում:
Ինքս իմ երեխուն չեմ կնքել: Համարում եմ, որ պետք ա իրան հավասար ներկայացնեմ կրոններն ու աթեիզմը, գիտությունը, ինքը հասունանա, ու իր ընտրությունն անի:
Բայց ամբողջ աշխարհում էլ ընդունված ա, որ հավատացյալները իրենց երեխեքին իրենց կրոնով են դաստիարակում ու դա լրիվ նորմալ ա համարվում: Իսկ էդ պարագայում որոշակի ծեսերին ըստ իրենց պատկերացման վարքի ուսուցումն էլի իրենց գործն ա: Եթե ինչ-որ մեկը տենց դրվագ ա տեսել, որն իր քիմքին հաճո չի եղել, ու իրա պատմածն էլ ամեն մեկն իրա երևակայությամբ հենց որպես բռնություն ա պատկերացրել, ես էդտեղ կրոնական անհանդուրժողականություն եմ ավելի շատ տեսնում:
Ես չեմ բացառում, որ իսկապես եղել ա բռնություն: Բայց երբ մարդիկ համակողմանի քննելու փոխարեն, անմեղության կանխավարկածը հաշվի չառնելով միանգամից դնում են էս սահմանների մեջ, էդ հենց կրոնական անհանդուրժողականություն ա իմ տեսակետից:
Կրկնում եմ, որ բազմաթիվ տարբերակներ կան, որ ձեռքը գլխին դնելով ուղորդես ինչ անելը՝ սովորացնես, ուղղություն ցույց տաս, ու կողքից դա դիտվի որպես բռնություն:
Ու կրկնում եմ, որ հաստատ ստեղի բոլոր ծնող յուզերների կյանքում նենց դրվագ եղել ա, որ եթե մեկը կողքից տեսներ, կմտածեր, որ երեխուն բռնության ա ենթարկում:
Բյուրը ճիշտ ա ասում: Մեր կողքը անընդհատ տեղի են ունենում երեխեքի իրավունքների ոտնահարումներ: Դրանք թողած ինչ-որ անիմաստ դրվագի պատճառով անիմաստ քննարկում ա գնում ֆեյսում ու ստեղ:
Որպես ադմին դժգոհ չեմ, ակումբն ակտիվանում ա
Մեջբերել
Էջանիշներ