Երեխան ունի՞ որոշելու իրավունք

[Վիշապ]

Շատ լավ։ Էդ դեպքում հարցիդ պատասխանը. ինչ-որ հարցերում երեխան ունի որոշելու իրավունք, ինչ-որ հարցերում ծնողը պետք ա որոշի երեխայի փոխարեն։

Էսքան աքսիոմատիկ բանն ասելուց հետո հարցը գալիս ա կոնկրետ դեպքերը քննարկելուն, իսկ կոնկրետ դեպքը թեմայիդ նախաբանում ա, որի մասին էլ մարդիկ կարծիքներ են հայտնում, էղ թվում ես։

Երբ ասենք Վիշապը գրեց, որ կոնկրետ էդ օրինակը հաստատ բռնություն ա, չասեցիր, թե Վիշ ջան, ընդհանուր էի հարցրել, ոչ թե կոնկրետ օրինակի մասին։ Երբ ես մտածածիդ հակառակն եմ ասում, էդ միանգամից հիշվում ա։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Ընդհանուր: Ստիպել ծնկի իջնելը՝ զոռով գլխին սեղմելով, ինչ-որ արարողակարգի համար (կապ չունի), դա բռնություն է։
Ընհանրապես ցանկացած ֆիզիկական ուժով պարտադրանք, որը հակառակ է սուբյեկտի կամքին, բռնություն է: Չգիտեյի՞ք:
Իսկ օրինակ ասենք բալետի կամ կարատեյի դասերին կարելի է երեխայի ոտքերը ուժով ճկել, եթե երեխան դեմ չի, եթե դեմ է՝ բռնություն է:
Հա, իմ կարծիքը իհարկե սուբյեկտիվ է, ասենք երեխային բռնի եկեղեցում չոքեցրածը կարող է հավատալ, թե իբր դրանով փրկում է երեխային (ասենք Աստծու ցասումից), բայց դե քանի չի ապացուցվել վերջինիս իրական լինելը (բոլորս գիտենք, որ մարդը վառվում է կրակից, և ջարդվում է բարձունքից գահավիժելուց, բայց ապացուցված չի, որ հավատացյալը փրկվում է, իսկ անհավատը՝ նահատակվում/տապակվում/խորտակվում/...), հետևաբար ստեղ անմեղության կանխավարկածը չի աշխատում: ՈՒստի բռնություն է:
Հակառակ դեպքում ընդհանուր, պատկերացրեք մի շատ ջերմեռանդ-մարդասեր ու հավատացյալ մեկը ոչ միայն իր երեխային, այլ մնացածներիդ կփորձի փրկել ամեն Աստծու Կիրակի հակառակ ձեր կամքի, այդ ժամանակ երևի ավելի կկոնկրետանաք ձեր կարծիքներով :Ճ