Ցմահ բանտարկյալներից մեկի մասին քննարկում

[Ծլնգ]

Ես ինձ հիմա շատ վատ եմ զգում:

Խոսակցությունը մոտավորապես էն ա, ինչ պատկերացնում էի: Դրա համար ամեն ինչ փորձեցի անել, որ թեման շրջանցվի: Բայց Զաքարի՝ իր կարգավիճակը հրապարակայնացնելուց հետո գրեթե անհնար էր շրջանցելը: Սրան զուգահեռ Զաքարն ինքը սկսեց հրապարակային հարցուպատասխան պահանջել: Մինչ այդ հրապարակային հարցուպատասխանի առաջարկ ստացել էի Արտակենցից ու մերժել, խնդրել, որ թեման չբարձրաձայնվի: Զաքարի հրապարակային քայլերից հետո փորձեցի սաստել ու փրկել իրավիճակը: Ի դեպ էդքան ասելիք ունենալով Արտակենք հորդորս լսում էին, իսկ Զաքարը՝ ընդդիմանում: Չստացվեց, տարբեր տեղերում քննարկումները տարբեր ֆորմատներով շարունակվեցին, ակումբին ու ինձ էլ մնաց բռնապետության, խոսքի ազատության սահմանափակողի կոչումը:

Ես հիմա ձեզ եմ ուզում հարցնել: Ասե՞ք: Պետք ա փորձել էս էջը ջնջե՞լ, թե՞ չէ: Գրողի ծոցն ուղարկել բոլոր էս գրառումները: Մոռանալ էս թեման: Զաքարին էլ խնդրել շրջանցել ակումբը, մոռանալ էս հարթակը, որտև մեկ է, իր մասնակցությամբ էլ երբեք քննարկումները հինը չեն լինի: Ի՞նչ կասեք, ի՞նչ եք մտածում:

Գիտեմ, ծլնգոցս շատ բանի տեղ չես դնում, բայց միևնույն է ասեմ․ վատ զգալու բան հեչ էլ չկա։ Թեման հաշվի առնելով, այս վերջին 15 էջը դասագրքային օրինակ են «քաղաքավարի քննարկումների»։ Ես որ շատ ավելի շատ եմ սիրում ակումբը էսքանից հետո (անկախ նրանից թե ինչ կողմնորոշում ունեմ այս կոնկրետ հարցով, ինչը ահագին տարբերվում ա երկու հիմնական ջոկատների դիրքորոշումից)։ Իսկ ջնջել, գտնում եմ, որ չարժի։ Թե չէ ստացում ա, որ հա՛ խոսքի ազատության վրա չենք բռնանում, բայց վերջում այդ ազատ խոսքով գրած գիրքը հրդեհի մեջ ենք նետում՝ վառում։ Զ․-ի հետ էլ ես երբեք չեմ խոսել, բայց պատրաստ եմ ցանկացած հարցով էլ քննարկումների մասնակցելու, նույնիսկ այս թեմայով էլ։ Ու կարծում եմ որ սրանից հետո դա ավելի հեշտ կլինի, քան թե այս 15 էջերի ասելիքները կոծկելով, ինչը արվում էր մինչև հիմա։