2–րդ տարբերակն, ըստ ի, Ախմատովայի համար մի քիչ կտրուկ է։ Ախմատովայի գրելաոճը, թեև առանձնապես մեղմ ու քնքուշ չես անվանի, բայց ընդհանուր առմամբ հանգիստ է, առանց նկատելի վայրիվերումների, իսկ էստեղ ինչ–որ ոգևորված տրամադրություն էր կարծես։ Ընդհանուր առմամբ հանգերն ու չափը լավ էին պահպանված, բայց որոշ բառեր ու ձևակերպումներ բավական անհաջող էին ու արհեստական, ինչպես, օրինակ, հաղթանք, ջերմալի, աղու, [I]դիմապատկեր։ Մեկ էլ «Հաղթանքը հարկ է ավելի», «Ու քեզ կօգնեի արդյոք ինչո՞վ». հատկապես վերջինը հեչ հայերեն նախադասություն չի, էլի։ Հա, ճիշտ է, հայերենը ճկուն շարադասություն ունի, բայց դա հո չի նշանակում, որ կարելի է ճկել բոլոր հնարավոր ուղղություններով ու երկարություններով։ «Ընտիր» բառն էլ, իմ կարծիքով, էնքան էլ համապատասխան բառ չի էս համատեքստում։
Էջանիշներ