Պատերազմասեր-խաղաղասերը confound ա ։DԾլնգ-ի խոսքերից
1. Высоцкий „Аисты“
2. Гумилев „Волшебная скрипка“
3. Ахмадулина „Не уделяй мне много времени"
4. Ахматова „Хочу тебе покоя не давать“
5. Ахматова „Сжала руки под тёмной вуалью“
6. Ахматова „Я не любви твоей прошу“
7. Брюсов „Между двойною бездной“
8. Plath “I know the bottom, she says”
9. Lowell “I ask but one thing of you”
10. Полозкова „Простая история“
11. Полозкова „Яблоко“
12. Лиснянская „Ахматовой: Сюда, где забвенье с изменою“
13. Лиснянская „Цветаевой: Легка твоя посмертная кровать”
14. Лиснянская „Ахмадулиной: Среди обыденных забот“
15. Лиснянская „Дoчери“
16. Цветаева „Ахматовой: Узкий, нерусский стан“
17. Земфира „Медленно верно“
Պատերազմասեր-խաղաղասերը confound ա ։D
դա էլ հենց անալոգիաս էր
Հա, Այվ ջան...Ոնց որ թե Ախմատովա ենք թարգմանելու. չնայած դեռ մի երկու օր կա քվեարկության համար, կարող է դեռ փոխվի:
Նենց կանացի բանաստեղծություն է, տեսնես տղամարդիկ կմասնակցե՞ն թարգմանությանը
Լավ կլիներ, որ հենց հիմնականում տղամարդիկ էլ մասնակցեին. հետաքրքիր կլիներ տեսնել արդյունքը:
Բայց ինչ-որ բան պետք է կպնի ախր, արթնանա մեջդ ինչ-որ բան, աշխատի...
Իսկ կոնկրետ այս ձայներ հավաքող բանաստեղծությունն ինձ, օրինակ, ոչինչ չի տալիս:
Իսկ եթե դնես չոր ու ցամաք թարգմանես, հենց այդպես չոր ու ցամաք էլ ստացվելու է, անհոգի...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Սամ, սկզբում ես էլ էի էդպես մտածում, ասում էի. լավ, սրա ինչը թարգմանենք։
Հետո սկսեցի վերլուծություններ կարդալ, տարբեր մարդկանց մատուծմամբ ասմունքներ, երգեր լսել, ու էնքան սիրեցի, որ հիմա ամաչում եմ սկզբնական կարծիքիս համար։
Երևի սկզբում մի քիչ նեղսրտությունս էր խանգարում, որ իմ հավանած տարբերակներից չի ընտրվել։
Բայց հիմա անկեղծ, սա իմ ամենահավանած տարբերակն ա դարձել։
Այ էս սկզբի երգը լսի, տես ինչ լավն ա. https://www.chitalnya.ru/work/623686/
Վերջին խմբագրող՝ Արէա: 10.03.2017, 19:18:
Ֆրեյնդլիխի կատարումը չհավանեցի․ ինչ-որ թաքնված չարություն կար մեջը ու լքված քնոջ ձևական ահրամարհանք՝ տակը լիքը քողարկված ցավով։
Ես էս բանաստեղծությունը շատ բարի եմ ընկալել, հա, հետն էլ ցավ կա մեջը, բայց ոչ նենգ տողատակեր ու հեգնանք։
Արէա (10.03.2017)
Ահա, ես էլ խմբագրեցի ջնջեցի։
Առաջի անգամ ինչ-որ հավանել էի, բայց հիմա երբ արդեն բավականին ուսումնասիրել եմ բանաստեղծությունը, ինձ էլ կեղծ թվաց։
ivy (10.03.2017)
Ես Ստալկերը նայելուց հետո էն աստիճան Ֆրեյնդլիխի կախարդանքի տակ եմ, որ հիմա սա նայեցի ու վերջ, ինձ համար էս ոտանավորը հենց սենց էլ լինելու էր, ուրիշ ոչ մի կերպԴրա համար չեմ սիրում էլի ասմունք կոչվածը: Մանավանդ եթե ուժեղ դերասան ա ասմունքողը, իր ընկալումով ազդում ա:
Sambitbaba (10.03.2017), Ուլուանա (11.03.2017)
Ինձ դուր էկավ կատարումը, չնայած ահագին տարբերվում ա բանաստեղծության իմ ընկալումից: Ուղղակի հետաքրքիր էր էդ արհամարհական ընկալումն էլ տեսնելը: Հետաքրքիր ա, թե ոնց են բանաստեղծությունները տարբեր կերպ ընկալվում, ու երևի հենց թարգմանություններում էլ կտեսնենք, թե ով ոնց ա թարգմանել:
Բարի՞․․․ բարի՞
Ասածս էր, ոչ Ֆրեյնդլիխինը ինձ անկեղծ թվաց, ոչ էլ երգը, բայց Ֆրեյնդլիխի մոտեցումը շատ ավելի է համապատասխանում իմ Ախմատովայի ընկալմանը․․․ այ որ մի քիչ ավել քմծիխաղ ու ինքնացինիզմ ավելացվեր, մի քիչ էլ ինքնակենտրոնացում՝ ինքնախույս էքսպրեսիայի փոխարեն, շատ ավելի տեղին կլիներ․․․
Սաղ հեչ, ե՞րբ ենք սկսում։ Կարճ չկապե՞նք ու անցնենք գործի։
Թույլ տուր ասել, որ լրիվ հասկանում եմ քեզ:Ես Ստալկերը նայելուց հետո էն աստիճան Ֆրեյնդլիխի կախարդանքի տակ եմ, որ հիմա սա նայեցի ու վերջ, ինձ համար էս ոտանավորը հենց սենց էլ լինելու էր, ուրիշ ոչ մի կերպ
Բայց, Շին ջան, պետք չէ կուլ գնալ մեծ դերասանների զգացմունքներին: Նույն այդ Ֆրեյնդլիխը, առանց այդ միկրոֆոնից հեռանալու, կարող է այդ նույն բանաստեղծությունը յոթ տարբեր ձևերով կարդալ, և բոլոր անգամներն էլ բացարձակ համոզիչ: Սեփական փորձից եմ ասում, տաս տարուց ավել աշխատել եմ հետը...
Բայց մեկ է, Արէա ջան, այս բանաստեղծությունն ինձ չի կպնում: Քանի անգամ կարդացի ախր:
Էն մեկը՝ „Хочу тебе покоя не давать“, - լավ էլ կպավ, կարողացա շնչել նրա հետ նույն հանգով: Բայց էս մեկն իրոք շատ է կանացի...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Դե ես ուրիշ ձև եմ ընկալել: Կատարման էմոցիաներն ինձ համար կեղծ էին: Բայց ընդունում եմ, որ գուցե շատերը հենց էդպես էլ ընկալում են էս բանաստեղծությունը:Բարի՞․․․ բարի՞
Ասածս էր, ոչ Ֆրեյնդլիխինը ինձ անկեղծ թվաց, ոչ էլ երգը, բայց Ֆրեյնդլիխի մոտեցումը շատ ավելի է համապատասխանում իմ Ախմատովայի ընկալմանը․․․ այ որ մի քիչ ավել քմծիխաղ ու ինքնացինիզմ ավելացվեր, մի քիչ էլ ինքնակենտրոնացում՝ ինքնախույս էքսպրեսիայի փոխարեն, շատ ավելի տեղին կլիներ․․․
Իսկ կարճ կապել դեռ չենք կարող, քանի դեռ քվեարկությունը չի ավարտվել: Դեռ գուցե ուրիշ կերպ ավարտվի ձայների բաշխումը:
Ծլնգ (10.03.2017)
Ես հենց ճիշտ երգի նման էլ ընկալում եմ. մեղմ, տխուր, կատարվածի հետ հաշտված, սեփական արժեքն իմացող ու իր նմանների երջանիկ չլինելու փաստի հետ հարմարված, գեղեցիկ հիմարիկի մոտ վազող տղամարդու նկատմամբ արհամարանքով, բայց ոչ թունոտ, ոչ նյարդային ջղաձգումներով։
Մեղմ, հասկացող արհամարանքով։
ivy (10.03.2017)
Ես էլ եմ տենց ընկալում:
եսիմ․․․ ես Ախմատովային ինչ-ինչ, բայց մեղմ ու հասկացող չեմ ընկալում․․․ իսկ իր գործերը իր անձից զատ չեմ կարողանում դիտել։
Համ էլ, ո՞ւր է այդ բանաստեղծության մեջ իր արժեքը հասկանալու մասին գոնե մեկ ակնարկ․․․ ինքն իրեն քլնգում է՝ ինքն իր մեջ կենտրոնացած մնալով։ Յանի այդ ուրիշին իմ նկատմամբ հաղթանակը ավելի կարևոր է քան քո հետ զրույցները, ու դե դու էլ այնքան բարի ես գտնվելու, որ իրեն մատուցելու ես այդ հաղթանակը։ Ու ընդհանրապես, այդ երջանկության ցնծությունը որ անցնի, գիտեմ ուզենալու ես ինձ մոտ գալ, բայց չգաս, եթե ես տենց վատն եմ, ես ավելի լավը չեմ լինելու քո արտաքուստ երջանկությունից հետո։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ