Բուլիինգ

[Ծլնգ]

Երեխաների հանդեպ բռնության մասին թրեյնինգ էի անում Վարդենիսի գյուղերից մեկում, դրան զուգահեռ պատուհանից տեսա, թե ոնց են մի խումբ տղաներ մի հոգու քաշքշում, ուսուցիչներն էլ տեսան ու ասում էին, որ դա սովորական երևույթ է, «տղա են, պետք ա կռիվ էլ անեն»: Հիմնավորեցին, որ եթե մեծերը միջամտեն, հետո ավելի են հալածելու:

Կարծում եմ արժի տարբերակել rough-and-tumble (horseplay, roughhousing) խաղերը բուլիինգից։ Ռաֆհաուզինգի օգտակարությունը լավ հետազոտված է, ու այդպիսի խաղերը, կարելի է ասել, անհրաժեշտ են առողջ սոցիալ հասունացման համար, մանավանդ՝ տղաների մոտ։ Իսկ բուլիինգը ենթադրում է դիտավորյալ վնաս պատճառելու նպատակով կրկնվող ագրեսիվ վերաբերմունք ուժեղ (ֆիզիկապես կամ սոցիալապես) անձանց կողմից թույլի նկատմամբ։ Եվ կան հետազոտություններ, որոնք ցույց են տալիս, որ մեծերը, մանավանդ կանայաք, ու մանավանդ այն կանայք որոնք չեն մեծացել եղբայրների հետ հաճախ խաղալով, դժվարությամբ են ռաֆհաուզինգի խաղային ագրեսիան իրական ագրեսիայից տարբերում։ Ու շատ ժամանակ այս մեծ կանայք իրար հետ հրմշտոցի մեջ գտնվող տղաներին «իրար չվնասեք» հրամաններով խոչընդոտում են այդ ռաֆհաուզինգի նպաստավորությանը հուզական ու սոցիալ հասունության վրա։

Իսկ բուլիինգը Հայաստանում, ինչպես և գրեթե ամենուր, սիսթեմիկ խնդիր է։ Ու ցավալին այն է, որ բուլիինգի կանխարգելելը, ինչպես նաև բուլիինգի զոհերին գտնելն ու օգնություն տրամադրելը ահավոր բարդ է մի հասարակության մեջ, որտեղ տղաներին փոքրուց խրախուսում են «հլը մի հատ գնա նրան քացով տո՛ւր» պահվածքի, ու այժմյան բանակում տղամարդկանալը համարվում է տղաներին հարիր։

Կոնկրետ այս թեմայի իմաստն այնքան էլ չեմ հասկանում․ նստում ենք մեր անձնական փորձն ենք պատմո՞ւմ։ Ասենք թե տղաների 80% ասեց՝ հա, դա համատարած ա, աղջիկների 80% ասեց՝ կյանքում չեմ տեսել տենց բան, ի՞նչ ենք իմանալու դրանից։ Դժվար թե հասարակության մեջ քյառթուական արժեհամակարգը դրանից նվազի, կամ մարդիկ ավելի քիչ մտածեն, թե տղամարդ դառնալու համար այդ հալածումներին դիմակայելու փորձն էլ է պետք։

[Gayl]

Կարծում եմ արժի տարբերակել rough-and-tumble (horseplay, roughhousing) խաղերը բուլիինգից։ Ռաֆհաուզինգի օգտակարությունը լավ հետազոտված է, ու այդպիսի խաղերը, կարելի է ասել, անհրաժեշտ են առողջ սոցիալ հասունացման համար, մանավանդ՝ տղաների մոտ։ Իսկ բուլիինգը ենթադրում է դիտավորյալ վնաս պատճառելու նպատակով կրկնվող ագրեսիվ վերաբերմունք ուժեղ (ֆիզիկապես կամ սոցիալապես) անձանց կողմից թույլի նկատմամբ։ Եվ կան հետազոտություններ, որոնք ցույց են տալիս, որ մեծերը, մանավանդ կանայաք, ու մանավանդ այն կանայք որոնք չեն մեծացել եղբայրների հետ հաճախ խաղալով, դժվարությամբ են ռաֆհաուզինգի խաղային ագրեսիան իրական ագրեսիայից տարբերում։ Ու շատ ժամանակ այս մեծ կանայք իրար հետ հրմշտոցի մեջ գտնվող տղաներին «իրար չվնասեք» հրամաններով խոչընդոտում են այդ ռաֆհաուզինգի նպաստավորությանը հուզական ու սոցիալ հասունության վրա։

Էս ինչ ասել ասիր?
Ինադու նենց ա գրում, որ կամ գուգլից օգտվենք կամ էլ հայերեն-ծլնգերեն բառարանից։ճճ

[Ծլնգ]

Էս ինչ ասել ասիր?
Ինադու նենց ա գրում, որ կամ գուգլից օգտվենք կամ էլ հայերեն-ծլնգերեն բառարանից։ճճ

Լավ ա Մեֆի նման չասիր ուղեղիս փոխարեն գուգլը սըրչ ա դրած․․․

Գայլ ջան, թեմայով ասելիք ունե՞ս։ Եթե գրածներս էլ հասկանալ ես ուզում, հարցեր տուր․․․ սիրով կպատասխանեմ։

Հ․Գ․
իսկ եզրերը անգլերեն եմ գրել, որևհետև դրանց համարժեքները հայերենում չգիտեմ, և այս բնագավառի գրականության հետ մեծ մասամբ անգլերեն լեզվով եմ ծանոթ։ Եթե հայերեն այդ եզրը գիտեք ոնց է, խնդրում եմ լուսավորեք՝ մեծ սիրով դրան կանցնեմ։

[Gayl]

Լավ ա Մեֆի նման չասիր ուղեղիս փոխարեն գուգլը սըրչ ա դրած․․․

Գայլ ջան, թեմայով ասելիք ունե՞ս։ Եթե գրածներս էլ հասկանալ ես ուզում, հարցեր տուր․․․ սիրով կպատասխանեմ։

Ծլնգ ջան հենց ասելիք ունենամ հաստատ կարտայտվեմ։ Ամաչկոտ չեմ։
Չէ լավա պետք չի թարգմանես։ճճճ

[Հարդ]

Բուլիինգի են ենթարկվում այն երեխաներն ովքեր ունեն ներքին, կամ արտաքին առանձնահատկություն:
Ներքին - ազնիվ են, ունեն մաքուր բառապաշատ, կրթված են, մնացածից մի գլուխ խելացի, կամ ունեն ուրիշ կերպ արտահայտվող տարբերություն:
Արտաքին - բոյով են, գեր, սև, սեռային պատկանելությանը ոչ հատուկ արտաքի գծեր և այլն:
Փաստերը հերթական անգամ տանում են մեզ այնտեղ՝ որտեղ մեր մենթալիտետի ամբողջ դժբախտությունն է. այլատյացություն: Խումբը տանել չի կարողանում այն անհատին, որն ինչ - որ կերպով տարբերվում է խմբից: Եթե դու չես խոսում խմբի նման, չես ապրում նրանց նման, և արտաքնապես նման չես ուրեմն թիրախի տակ ես գտնվում:
Բուլիինգը ոչ միայն երեխայի տեսակից է կախված, այլև ընտանիքից: Ու չեմ կարծում թե խնդիրն այն է, որ ծնողը պետք է երեխային ասի «բուլիինգ չանես իյա»: Ընտանիքի տեսակը, ներքին փոխհարաբերությունները (օրինակ հոր ու մոր), այսպես ասած մակարդակը ինքնին որոշում է՝ երեխան կմիանա՞ խմբին թե ոչ:
Իրականում բուլիինգի չենթարկվող երեխային դժվար է բուլիինգ չանելը: Այդպիսով չես միանա խմբին ու դու էլ կմտնես թիրախի տակ: Այդ իսկ պատճառով խմբի մեջ կա ինչ - որ տոկոս (հարաբերականորեն 30 տոկոս), որը ներքին վախից է միանում խմբին, իսկ հետագայում մեծանալու ու կայանալու դեպքում դուրս է գալիս այդպիսի խմբերից:
Կարծում եմ խնդիրը գալիս է մեծապես ընտանիքից:


հ.գ. կարծիքս ընդամենը անձնական դիտարկում է:
հ.գ. իմիջի այլոց բուլիինգի ենթարկող նախկին երեխաները հիմա՝ նախընտրական շրջանում լուրջ գործի վրա են

[anslov]

Երեխայի նկատմամբ ֆիզիկական կամ հոգեբանական տեռորը խմբի կողմից, որը հասցնում է զոհին ֆիզիկական և էմոցիոնալ վնաս, անվանվում է Բուլլինգ:

Իսկ ինչ է, աշխարհում կա մի մարդ, որը ապրելով սոցիումի մեջ, առնվազն երեխա ժամանակ բուլինգի /Երեխայի նկատմամբ ֆիզիկական կամ հոգեբանական տեռորը խմբի կողմից/ չի ենթարկվել՞՞՞

Կարծում եմ այդ մարդը չկա:

Խնդիրը որ թե ճնշումի ենթարկվելն է, այն այդ ճնշուման "տակից դուրս գալը":
Այ դրան պետք է սովորացնել երեխային:

Որ մի կողմից- չճկվի խմբի ճնշման տակ
Մյուս կողմից- խմբի հետ մտնի կոմպրոմիսային հարաբերությունների մեջ, հնարավորինս չդավաճանելով իր Եսին:

Էսպես ասած "մանկական դիվանագիտությունը" շատ լուրջ ուսուցանվող առարկա պետք է դառնա ծնողների կողմից, ու դա երեխաները պետք է սովորեն առաջին հերթին իրենց ծնողների վարքից:

Չկա մարդկային խումբ, որի հետ առանց արժանապատվությունը գետնով տալու -լեզու գտնել հնարավոր չլինի: Դա կլինի երեխայի համար նաև մեծ կյանքի դպրոց: