Moonlight-ը, անկախ ամեն ինչից, ամենաշատն եմ հավանել բոլորի միջից՝ շատ խոցելի պատմություն, պատմելու մինիմալիստական ձևով՝ առանց ավելորդությունների, մելանխոլիկ տարրերով, երաժշտությունը՝ մի հրաշք: Եթե սևամորթ գեյերի մասին չլիներ՝ չէր կրի- հոմոֆոբ ծեծված տեքստը արդեն իրենն անում ա նյուզֆիդերում
էս տարվա անվանակարգերից մեկում
Jackie-ն էլ կար. Պորտմանին առանձնապես չեմ սիրում, բայց էս ֆիլմում կերպարը սարսափելի լավ էր ստացվել: Բացասական նստվածք թողնող ֆիլմերից էր (Քենեդիի կնոջ՝ Ժաքլինի մասին), ասենք ռիսկ չեմ անի երկրորդ անգամ նայել, բայց կուրախանայի, եթե մի բան ստանար էստեղ:
Manchester by the Sea-ն էլ սիրեցի, որովհետև դժբախտության ու դրա հետևանքների մասին ահագին ռեալ ու առանց սենտիմենտների պատմություն էր, իսկ գլխավոր հերոսի պահվածքն ու ապրելու եղանակը էնքան արդարացված էր, չեք պատկերացնի: Սենց նայում ու մտածում էի՝ սենց դեպքերում երևի իրոք հենց սրա պես են մարդիկ վարվում, էսպիսին են դառնում:
Գոհ եմ, ինչ խոսք

Էջանիշներ