Կամաց կամաց գալիս ենք։
Նախ ասեմ, որ ես մենակ էդ հաղորդման մասին չէի խոսում։
Ոչ մի բանում էլ վստահ չեմ։
Բայց, չգիտես խի, ես էդ կառույցներին ավելի շատ եմ վստահում, քան ալիևին ու սերժին։
Ընդամենը պետք ա դրանց առաջ պահանջները նենց դնել, որ վստահելուց բացի հնարավորինս շատ երաշխիքներ ներկայացվեն։
Էս պահին բախտներս բերել ա, դրանց ուշադրության կենտրոնում ենք։ Վաղը որոշեցին, որ էլ հետաքրքիր չենք, Ռուսաստանի օրինակով Թուրքիայից «քաղաքավարի մարդիկ» են լցվում ադրբեջան, սիրուն հարձակվում, կոտորում ու առաջ գալիս։ Մենք փաստացի պատերազմի մեջ ենք ու ֆիգ թե մեկը կխառնվի (ոնց որ մինչև հիմա արել են)։
Էս պահին համ Արցախ ունենք, համ կողքերը լիքը տարածք, որը կարելի ա սարքել ապառազմականացված գոտի (դա միակողմանի չի արվում)։ Ինչքան որ մենք իրավունք չունենք զորք մտցնելու, էդքան էլ ադրբեջանը։
Եթե էս պահին տենց չի, էդ հարցով հանգիստ կարելի ա բանակցել, ոչ թե սենց շարունակել, ինչ որ վերացական բարեփոխումների հույսով։
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեջբերել
Էջանիշներ