Ծլնգ-ի խոսքերից
Մեֆ ջան, արի մի արա ենթադրություններ իմ նպատակների ու մոտիվացիաների մասին... փորձը ցույց ա տալիս, որ ակումբցիների մոտ դա սովորաբար լավ չի ստացվում։ Ես ոչ մեկին էլ ոչ մի բան համոզելու չունեմ, այլ միմիայն իմ կարծիքներն ու վերլուծումները կարող եմ ներկայացնել։ Եթե դրանք ինչ-որ մեկին համոզիչ են թվում՝ լավ ա, չեն թվում՝ էլի վատ չի...
Ու ես չեմ ասել թե էս վիճակով մենք բարգավաճելու ենք, կամ զարգանալու ենք, կամ էլ, առավել ևս, դառնալու ենք զարգացած [տնտեսությամբ] երկիր։ Խնդրում եմ ուշադիր կարդա իմ գրածները... հետն էլ մի քիչ տրամաբանություն միացրու։
Բայց դու կարծես ասում ես, որ զարգանալու համար այդ խաղաղությունը անհրաժեշտ ա։ Ես էլ օրինակներ բերեցի երկրների, որոնք զարգացած տնտեսությամբ երկրներ են, ու դրան են հասել հարատև պատերազմական իրավիճակում գտնվելու ընթացքում։ Սրանցով ես ամենևին էլ չէի պնդում, թե մենք Իսրայել կամ Հարավային Կորեա ենք, միմիայն ցույց էի տալիս, որ քո պնդումը ճիշտ չի։ Դու էլ հակադարձեցիր, որ դրանք մեզ սազական չեն, քանի որ ծով ունեն... լավ, հասկացանք, որ քո նախորդ հայտարարությունը նշանակում էր, որ ծով չունեցող երկրի զարգանալու համար անհրաժեշտ է խաղաղություն։ Ու այս միտքդ կարծես նաև ամրապնդում ես նրանով, որ մենք չենք կարողանում շրջափակման մեջ գտնվող զարգացած երկրի օրինակ բերել։ Լավ, ճիշտ ես, չենք կարում... ու սա ոչ թե մեր անճարակությունից է գալիս, այլ նրանից, որ այդպիսի օրինակ չկա, ու այդպիսի օրինակ չկա, որևհետև շրջափակման մեջ եղած երկրները սովորաբար միշտ էլ շրջափակումից բացի այլ լիքը խնդիրներ են ունենում՝ դիկտատուրա, կոռուպցիա, քաղաքացիական սուր իրավիճակներ, ներքին էթնիկ, կրոնական ու այլ ընդհարումներ և այլն, որոնք Հայաստանը չունի, կամ այդ աստիճանի չի, այսինքն ուրիշ բլոկադայում եղած երկրների չզարգանալն էլ մեզ սազական չի։ Նաև, ես ճիշտն ասած ուրիշ ոչ մի օրինակ չգիտեմ, որ իրար հետ կոնֆլիկտի մեջ չգտնվող երկներից մեկը մյուսին 25 տարի շրջափակման մեջ պահի, այն էլ առանց ակտիվ պատերազմական իրավիճակի այդ երկրներից որևէ մեկում, ոնց որ Թուրքիան ա Հայաստանին պահում։ Դու գիտե՞ս (ու ի՞նչ ա ասում քո միջազգային հանրությունը այս ապօրինության մասին)։ Ու մենակ սրա պատճառով արդեն օրինակներ գտնելը անիմաստ ա, քանի որ միշտ էլ ինչ-որ անհամապատասխանություն կլինի...
Բայց, դու գտնում ես, որ մեր ներկա վիճակը պիտի փոխենք (փոխզիջումներով խաղաղվենք), որ զարգանալու շանս ունենանք։ Ճի՞շտ եմ քեզ հասկացել։ Բա մի հատ օրինակ կարա՞ս բերես, որ այդպիսի խաղաղվելուց հետո երկիրը զարգացել ա, երգիր ա դարձել, և այլն... ի վերջո դու ես առաջարկում, որ փոփոխություն է պետք անել։ Իսկ էս թերահավատներս մի քիչ էն ծանր նստողներից ենք. տեղներիցս վերկենալուց առաջ ուզում ենք գոնե հասկանալ այդ վերկենալը արդյունք ունենալու ա, թե՝ չէ։ Հետն էլ գումարի, որ այդ փոփոխությունները առկա են լիքը վտանգներով, որ մեկը ես դեռ չեմ համոզվել թե հնարավոր ա միջազգային հանրության երաշխիքներով ու ստորագրած թղթերով կասեցնել։ Ու պլյուս վրից էլ, այդ զարգանալու համար հլը պիտի մեր ներքին ղզլբաշներին էլ դավայ անենք... էհ բա ավելի տրամաբանական չի՞ լինի սկսենք ղզլբաշներին դավայ անելուց, ու մեր հիմիկվա ոչ-խաղաղության պայմաններում մեծագույն զարգանալու պոտենցիալը քաղենք, հետո արդեն խոսենք հետագա զարգանալու մասին։ Հա, հասկանում եմ, որ ամեն օր ջահելներ են զոհվում հպման գծի վրա, բայց համաշխարհային փորձը ցույց ա տալիս, որ խաղաղարարությունն էլ ա լիքը զոհերով լինում։ Ու այդ զոհերի կասեցնելու լուծումը ես տեսնում եմ ոչ թե փոխզիջումների գնով խաղաղությունը, այլ հակառակորդին անհամաչափ վնաս պատճառելու մեջ։
Հիմա պա՞րզ ասեցի ուզածս ինչն ա, թե մեկ էլ ասեմ. բեր օրինակ, որ փոխզիջումներով խաղաղվելուց հետո երկիր ա զարգացել։ Չուկից էլ եմ սենց մի օրինակ ուզում արդեն մի երեք շաբաթ, բայց մենակ մեզ դոդի տեղ դնելով են ձեր արգումնետները աշխատում, մեկ էլ «էդի աքսիոմա ա» գոռալով...
Մեջբերել
Էջանիշներ