Ու վաբշե, ինչի եմ շարունակում նեռվերս քայքայել էս անիմաստ թեմայում: Ասա որոշել ես սիկտիրդ քաշես, քաշի էլի, այ ախմախ: Թող սահմանները բացեն, առևտուր անեն, տնտեսությունը զարգանա, ծաղկի, զորանա, հավերժ խաղաղություն ու ընկերություն լինի, ոնց որ Արամ Մանուկյանն ա ուզում: Էս հազար տարի ա խաղաղություն ու ընկերություն ա եղել, էս Ղարաբաղի հիմար հարցն ա մի քիչ խախտել հարատև խաղաղությունն ու ընկերությունը, էն էլ հեսա կլուծենք, սաղ կդզվի: