Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

[Տրիբուն]

Ըստ թեմայի լիքը ասելիք կա, ժամանակ չկա, երկուշաբթի-երեքշաբթի կխոսենք։

Չուկիտո, բան մի ասա էլի, ու լրիվ լուրջ եմ ասում, ինձ լսի, փագի էս թեման։ Ապեր, ոնց ֆռա քննարկումը, ոչ քեզ ա օգուտ լինելու, ոչ ՀԱԿ-ին։ Մի կողմից ընկերնեդ են, մյուս կոցմի կուսակցությունդ՝ իրա մանրից խեքը թռցնող առաջնորդով, որին մեկը ես միշտ հարգել եմ, որպես առաջին/հիմնադիր/հաղթած նախագահ, ու, մեր մեջ ասած, միակ նորմալը մինչև հիմա եղածներից։ Բայց դե հեմամատության ֆոնն էլ, ֆոն չի էլի ․․․ երկրորդը թալանչի սադիստ էր, երրորդը թալանչի ղումարբազ, բախտի տերը թաղեմ։ Բայց էս երեքի մեջ ամենաձախողակը երևի Լևոնն ա, որը էս վերջին հինգ-վեց տարում բառացիորեն հնարավոր ամեն բան արել ա, որ իր ստեղծած շարժում/կուսակցությունը կործանի։

Պրիտոմ, ԼՏՊ-ի քաղաքակունթյուն կոչվածը կառուցված ա եղել մի հատ պարզ մոդելի շուրջ - (1) Առաջ էս քաշում ի սկզբանե անիրատեսական գաղափար։ (2) Գժական ելույթով հիմնավորում ես, որ էս դարիս լավագույն գաղփարն ա։ (3) Որևէ հակափաստարկ չես ընդունում։ (4) Հայտարարում ես, որ չի միանում էս գաղփարին կամ դավաճան ա, կամ ապուշ ա։ (5) Գաղափարին բնականաբար ոչ մեկը չի միանում, քանի որ ի սկզբանե անիրատեսական էր։ (6) Արդյունքը բնականաբար լինում ա զրո։ (7) Հայտարարում ես, որ արդյունքը զրոյա, քանի որ ոչ մեկը չմիացավ էս փայլուն գաղափարին։ (8) Ոչ մի կերպ չես ցանկանում ընդունել, որ գաղափարն ի սկազբանե անիրատեսական էր, ու անցնում ես հաջորդ անիրատեսկան գաղափարին։

Ու սենց անընդմեջ։ Սզբից, Սերժիկի հետ երկխոսելը, որ Սերժիկը, մեղա-մեղա, հրաժարական տա, չնայած բոլորն ասում էին, որ չի կարա տենց բան լինի, նույնիսկ եեթե երկխոսողը Հիսուսը լինի։ Հետո, հայաստանակենտրոն դոդի հետ համագործակցությունը, որ չերեզ դոդ փրկենք երկիրը, չնայած բոլորն ասում էին, որ դոդը ինքն ա երկրի մայիկը լացացնողներից մեկը ու Սերժի ձագն ա, ոնց կարա նա երկիր փրկի։

Հիմա էլ Ալիևի հետ բանակցելով փոխզիջելը։ Ասում ենք տանք կեսը, որ խաղաղվենք, էն դեպքում երբ Ալիևը իրա բերանով ասում ա, ախպեր, ինձ ձեր կեսը պետք չի, գնացեք գրողի ծոցը, ինձ լրիվն ա պետք, ու Հայաստանի կեսը, դրանից հետո կնայենք, կթողնենք խաղաղ ապրեք թե չէ։ Ու սաղս մոռանում ենք, որ հենց էս պահին բանակցային սեղանին դրված ա միջազգային հանրության ջանքերով ու միջնորդությամբ մշակված փոխզիջումային Մադրիդ-Կազանյան տարբերակը, որը չի ստորագրում Ալիևը, ախպեր։ Սերժիկը ոտ ու ձեռ ա, որ մի բան ստորագրի, որ իշխանության մնա, Ալիևը պասլատ ա անում։ Այսինքն, էլի անհասկանալի ա, թե Լևոնը ինչ ա ուզում, ում հետ ա ուզում բանակցի, որ փոխզիջի։

Ու Չուկիտո, մենք կարայինք մեզ թույլ տայինք Սերժիկի ու Դոդի հետ եկխոսության ու համագործակցության հարցում, քանի որ հետևանքները բացասական էին, բայց ճակատարգրակ չեն - Сержик сукин сын, но наш сукин сын։ Բայց եթե թուրքերի հետ հարցում մի փոքր անգամ սխալվենք, ապա հետևքնը արդեն լֆիկ-սաշիկը չի լինելու, այլ լինելու ա թուրքական չորս մետրանոց յաթաղանը, որը մինչև քոքը կոխելու են քամակներս։

Ախպեր, դու, ասենք Մեֆը, ասենք Արէան, կպած հարցնում եք, բա փոխարենը ինչ եք առաջարկում։ Ախպեր, եկեք մի հատ սկզբիզ հասկանանք, թե ձեր առաջարկածն ինչ ա։ Ոնց որ գաղափարը ձեր կողմից ա առաջ քաշված, որ թե մեր։ Պարզ հարցեր, (1) ու՞մ հետ եք բանակցում փոխզիջումային տարբերակի շուրջ, եթե հետներդ մյուս բանակցող չկա; (2) ու՞մ եք տալիս մասը, եթե էտ մասի վրա թքող չկա։

Թե չէ, կներես, կոխել եք չեք հանում, խաղաղություն հա խաղաղություն, յանի մենք էլ էշի պես թուր թվանքն առել ենք ընկել ենք սարերը կռիվ ենք ման գալիս։