Իմ կարծիքով.Հայկօ-ի խոսքերից
1. Էստեղ բան քննարկելը ընդհամենը էստեղ բան քննարկել ա, պետք չի էս թեման դնել Ազգային Ժողովի տեղ, մեզ էլ դնել հարց լուծողների տեղ:
2. «կռվողներից մեկը ես եմ լինելու», «պայքարողներից մեկը ես եմ (էի, կլինեմ)», «մենք՝ հայաստանցիներս, դուք՝ արտագաղթածներդ», «ես անձրևի տակ եմ, դու դիվանի վրա» տիպի բազարները մանկապարտեզ են հիշեցնում, «իսկ իմ պապան...» տիպի: Օրինակ. Ոչ մի երաշխիք չկա, որ արտագաղթողներից մեկը ինչ-որ պատճառով հայտնվի Հայաստանում, նրան վերցնեն ու իր կամքից անկախ ուղարկեն գրողի ծողը (սահման) ու չգիտենք ինչ կլինի հետո:
3. Մի կողմի տրամաբանական հարցերին բացի կարգավիճակային սադրանքներից դեռ ադեկվատ պատասխաններ չեն տրվել, հետևաբար կողմերից մեկի դիրքորոշումը էս պահին բացահայտ կաղում ա համոզիչ թվալու ու կարծիքների մեջ կոնսեսուսի գալու համար: Էն որ մի կողմում կուսակցականներ, ճղվողներ, քաղաքականության հետ ռեալ առնչվողներ կան, դրանից էդ կողմի կարծիքը ավտոմատ ավելի ծանրակշիռ չի դառնում:
4. Ստեղ ոչ մեկ պատերազմ չի ուզում ու դեբիլ չի: Բայց ցանկություններն ու հնարավորությունները մեկ մեկ իրար հետ չեն բռնում, ավելի լավ ա լինել իրատես ու սառնասիրտ, քան երազող ու լավատես:
5. Հնարավոր է, որ էս հարցը արհեստականորեն ու անիմաստ սրվում է (վայթե ամեն ընտրություններից առաջ) որպես պոպուլիզմ, որի բուն իմաստը մի քիչ ձայներ թռցնելն ա խաղաղասեր ժողովդրից (յանի ով ՀԱԿ-ին չի ընտրում, կռիվ ա ուզում :Ճ)
6. ՈՒ վապշե դեմագոգիայի հոտ ա գալիս:
7. ՈՒ հավես չկա:
8. Մենք ազգ չենք:
9. Սիրենք իրար:
10. Խաղաղություն:
11. Մահ թշնամուն:
12. Կեցցե Անկախ Հայաստան:
...
Մեջբերել
Էջանիշներ