Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

[Ծլնգ]

Այդ դեպքում մի բարի խորհուրդ էլ իմ կողմից: Եթե նկատում ես մի բան, որը քո կարծիքով վատ է, դիտողությունդ արա անձնական նամակով:

Եղավ։ Շնորհակալ եմ ակումբի նիստուկացի մասին հուշման մասին։ Հաշվի կառնեմ։

Երբ հրապարակային մտնում ու ուսուցչական ոճով դիտողություն ես անում, մի զարմացիր, որ պետք է սկսեմ մոտիվացիաներ փնտրեմ:

Ուսուցչական տոն/ոճ չկար. հումորային դիտարկում էր այդ բանավիճելու ոճի (և միմիայն դրա) ազդեցությունների մասին։ Ի դեպ Վիշապը ինձնից առաջ էլ էր արել քեզ այդ ոճի նյարդացնելու մակարդակի անտեղիության մասին հուշելու փորձ, բայց դա չէր հասկացվել, կարծես։ Ինչևէ, խորապես հիասթափված եմ, որ շարունակում ես «մոտիվացիաներ փնտրելուդ» արդարացումներ ման գալ։

Երբ դժգոհում ես մոտիվացիաների մասին գրառումից ու ասում, որ սխալ եմ քեզ հասկացել, սպասիր դիմացինիդ ռեակցիային, եթե ընդունում է իր սխալը, ու ասում, լավ սխալվել էի, անցիր առաջ, ոչ թե անցիր հաջորդ ուսուցչական ոճով գրառմանդ:

Ես դժգոհում եմ ոչ թե կոնկրետ գրառումից, այլ քո՝ մոտիվացիաները հարցարդման տակ դնելուց։ Այդպես իմ համար բանավեճը լրիվ իմաստազրկվում ա, քանզի իմ [բոլոր] ասածները անանկեղծության շվաքի տակ են դիտարկվում։

Հակառակ դեպքում ինձ չի մնում այլ ելք, քան նորից ընկնել դատողությունների գիրկը, որ դու իմ կոնկրետ տված հարցը շրջանցելու համար պատճառ բռնեցիր իմ գրառման առաջին պարբերության մեջի ոճը:

Այս մեկն էլ լրիվ ապացուցում է քո «դատաղությունների գրկից» ազատվելու անկարողության փաստը։ Չեմ կարդացել գրառմանդ երկրորդ կեսը, ոչ էլ գիտեի թե մեջը հարց կա, ու արդեն ոչ էլ հետաքրքրում ա քո այստեղ հետագա ասելիքը։