Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

[Շինարար]

Չէ իհարկե, Շին, եթե տենց ասելու լինեի, տենց էլ կասեի:

Ընդհանրապես՝ էս թեմայում ծայրահեղացումները շատ շատ են: Ես էլ դրանից զերծ չեմ:

Հայկ, ամբողջ խնդիրն էդ ա, որ ՀԱԿ–ը, էս պահին միակ ընդդիմությունը, որին ուզում ենք հավատացած լինենք, որը քիչ թե շատ հույս ա ներշնչում իր ընդդիմություն լինելու մեջ, ՀՀԿ-ին չի հակադրվում մարսելի ծրագրով: 27 տարի տանջված, սմքած, բռնաբարված ժողովդրին եկել ասում են փոխզիջումներ, հասարակ ժողովրդի լեզվով՝ հողեր տանք Ադրբեջանին, դրանից հետո ինչո՞վ ա լավ լինելու, սոցիալի՞զմ ա հաստատվելու, էլ թալան չի՞ լինելու, ախր սկի երաշխիք չկա, որ էլ չեն կրակելու: Համակարգը փոխելուց, աշխատելաոճը փոխելուց, իրանց կենսակերպով վստահություն ներշնչելուց խոսան թող: Անունն էլ դրել են քաղաքական երկխոսություն, ես գեղացի տղա՝ ներողություն, ոչ քաղաքականն եմ հասկանում, ոչ երկխոսությունը:



Հանրապետականը մի կողմից քո ցույց տվածով իր էջում գրել ա Հայկական բարձրավանդակ, սրբազան, հարատև, Աստված, քրիստոնեություն, մարդիկ ասում են՝ հաաաա, մյուս կողմից էլ ասում ա՝ հինգ հազար դրամ, առ գնա ընտրի, ասում ա՝ գնա ընտրի՝ թե չէ գործից դիմում գրի դուրս արի, ասում ա՝ գնա ընտրի շենքիդ վերելակը սարքեմ, ասումա ՝ գնա ընտրի ես քու սենցն ու նենցը և այլն: Փոխզիջումդ թալանի դեմը ո՞նց ա առնում, կեղեքման դեմը ոնց առնում, ի՞նչ արժեհամակարգ ա բերում, ի՞նչ գաղափարներ ենք բերում, օլիգարխների դեմը առնո՞ւմ ենք, թե՞ չէ, նվազագույն աշխատավարձի շեմը ինչքան ենք բարձրացնում, պարտադրու՞մ ենք որ ֆիրմաները գերշահույթներ ունենալու փոխարեն նորմալ աշխատավարձեր տան իրանց աշխատակազմին, մոնոպոլիաների դեմն առնո՞ւմ ենք, ո՞նց ենք դա անում: Հողերը տալուց հե՞շտ բան: Ասում ա՝ ինձ ընտրի, հողերը հետ տամ: Հա բա, էսա ընտրում եմ, սպասի հողը քաղհանեմ ու վազելով գնամ ընտրատեղամաս:

[Հայկօ]

Օկ, ուրիշ հարց բարձրացնեմ: Որո՞նք են էն երաշխիքները, որոնց լինելու դեպքում կարելի կլինի խոսել փոխզիջումների-բանի մասին, ու կա՞ն ընդհանրապես տենց բաներ: Առաջինը դե պարզ ա. էնքան աժդահա, հզոր, հուժկու ենք լինում, որ հարևանները վախենան ծպտուն հանել: Իսկ ուրի՞շ:

[Տրիբուն]

Օկ, ուրիշ հարց բարձրացնեմ: Որո՞նք են էն երաշխիքները, որոնց լինելու դեպքում կարելի կլինի խոսել փոխզիջումների-բանի մասին, ու կա՞ն ընդհանրապես տենց բաներ: Առաջինը դե պարզ ա. էնքան աժդահա, հզոր, հուժկու ենք լինում, որ հարևանները վախենան ծպտուն հանել: Իսկ ուրի՞շ:

Բայց դու ինչ բարի տղա ես։ Պարտադիր ուզում ես ինչ-որ պահի ինչ-որ բան փոխզիջած լինես։ Քանի՞ թուրք գիտես, որ ուզում ա Մուշն ու Սասունը քեզ փոխզիջի։ Ռազմահայրենասեր արիացիություն չեմ անում, հարց եմ տալիս, որ քո պես հետաքրությունս բավարարեմ - քանի՞ հարուստ, հզոր, ուժեղ երկիր գիտես, որը մեկ էլ կանգնել ա ու հայտարարել ա․ «բարև ձեզ, ես զգում եմ, որ արդեն ժամանակն ա, որ ձեզ պիտի փոխզիջեմ»։ Օրինակ՝ Ֆրանսիան կանգնում ա ու Էլզասն ու Լոթարինգիան վերադարձնում ա Գերմանիային։

[Lion]

Չէ, ուղղակի քանի դեռ քեզ թվում է, որ հինգերորդ դասարանի մակարդակի գրառմամբ «ջախջախել ես» իմ բերած հոդվածները, ես ղժժալու եմ, կներես

Է ղժժա, հաջող ղժժոց - ես էլ միմատաբար ենթադրում էի, թե այս թեման լուրջ քննարկման համար է...

Չէի ենթադրում նաև որ դու, այն էլ հավակնելով լուրջ քննարկման ու այդ նպատակով նույնիսկ թեմա բացելով, ոչ միայն կխուսափես դրանից, այլև կփորձես չարաշահել դիսկուսիաներում կիրառվող, սակայն, զուտ ինքն իրեն, առանց փաստարկների, աբսուրդ պրիյոմը, որը կոչվում է սարկազմ: Սարկազմ կոչվածը չափի մեջ կիրառելի է, մանավանդ համեմված փաստարկներով, սակայն զուտ ինքն իրեն, իսկ այստեղ հենց այդ վիճակն է, դրա կիրառությունը ուղղակի ցույց է տալիս, որ կիրառողն այլ ասելու բան չունի:

[Mephistopheles]

Ժողովուրդ, ես փեզ կոնկրետ երկու հարց եմ տալիս...

1. Հայաստանը ինչի՞ ա մասնակցում բանակցություններին (ղարաբաղի հետ), ո՞րն ա մեր շահը էս բանակցություններում.

2. եթե ընտրվեց ձեր ուզած իշխանությունը, ասիք "այ էս ա դիս իզ իթ, ախպեր..." հայաստանը պետք ա՞ դուրս գա բանակցություններից ...

[Chuk]

Է ղժժա, հաջող ղժժոց - ես էլ միմատաբար ենթադրում էի, թե այս թեման լուրջ քննարկման համար է...

Չէի ենթադրում նաև որ դու, այն էլ հավակնելով լուրջ քննարկման ու այդ նպատակով նույնիսկ թեմա բացելով, ոչ միայն կխուսափես դրանից, այլև կփորձես չարաշահել դիսկուսիաներում կիրառվող, սակայն, զուտ ինքն իրեն, առանց փաստարկների, աբսուրդ պրիյոմը, որը կոչվում է սարկազմ: Սարկազմ կոչվածը չափի մեջ կիրառելի է, մանավանդ համեմված փաստարկներով, սակայն զուտ ինքն իրեն, իսկ այստեղ հենց այդ վիճակն է, դրա կիրառությունը ուղղակի ցույց է տալիս, որ կիրառողն այլ ասելու բան չունի:

Լիոն ջան, ճիշտ ես: Ինչքան էլ գրածներդ անլուրջ համարեմ, իմ կողմից նման ռեակցիան անլուրջ վերաբերմունք ա: ԱՎելի լավ ա անտեսեմ, քան էդպես արձագանքեմ: Էնպես որ ներողություն տոնիս համար:

[Lion]

էսքանից էն կողմ բամ չեմ կարդում։ Երբ դուխդ, համարձակությունդ կհերիքի, քո մակարդակին համապատասխան մեկի հետ բանավեճ կկազմակերպեմ, էնպես, որ բոլորը նայել ու դատել կարողանան։

Բայց ես վստահ պնդում եմ, որ դու էդքան դուխ չունես։

[Chuk]

Կազմակերպի :ճ

Sent from my A0001 using Tapatalk

[Lion]

Կազմակերպեցի, չստացվեց - ղժժալու ձգտումը ու վախը պարտությունից գերակշռեց...

[Chuk]

Մի սադրիր, չեմ ուզում էլի գրառումներիդ գնահատական տալ :ճ

Sent from my A0001 using Tapatalk

[Վիշապ]

Ծլնգ, չափազանց շատ տառեր են ու չափազանց քիչ կոնկրետ առաջարկներ: Պլյուս՝ գրածդ վտանգավոր չափի մոտենում ա տոտալիտարիզմի: Անձամբ ես ինձ նույնքան կամ նույնիսկ ավելի վատ կզգամ տենց ռազմաշունչ գաղափարախոսությամբ ու կարծիքների ու տրամադրությունների համընդհանուր վերահսողություն ունեցող երկրում, ինչքան հիմա եմ զգում՝ ստեղ:

Հա, ու որ ճիշտ հասկանաք ինձ. ես ստեղ չեմ եկել ու պահանջում, որ ինձ հենց հիմա մի հատ ճշգրիտ քայլերի ցուցակ տաք, թե ոնց ա կարելի Հայաստանը քաքի մեջից հանել: Ես ուղղակի կողքից նկատում եմ, որ դուք խնձորը խնձորի հետ չեք համեմատում: Մի կողմից կոնկրետ քայլերի առաջարկներ են, մյուս կողմից՝ ռազմահայրենասիրական լոլո:

Ես նաև առաջարկում եմ լիալուսնի ժամանակ ազգովի յարխուշտա պարել Խոր Վիրապի շուրջ, լիցքավորվել տիեզերական էներգիայով, էդ էներգիան լրիվ ուղղորդել դեպի թել պանիրը համաշխարհային արժեք հռչակելու գործը, տարեկան քսան ախուլյարդ տոննա թել պանիր արտահանել ալամ աշխարհ, էդ փողերով երկու հատ մեծ փեդ առնել ու մեկը հատկացնել Սաշիկին, մյուսն էլ՝ Ալիևին: Էս նույնիսկ ավել կոնկրետ ա, քան «պիտի սենց լինի, պիտի նենց լինի» շարադրանքները:

Էլի եմ ասում, խնձորը խնձորի հետ, թե չէ անհետաքրքիր ա: Հիմա պարզ ա, որ ոչ մեկդ էլ չեք նստելու ստեղ հակադարձ քաղաքական ծրագիր երկնեք, բայց դե ես ասում եմ էն, ինչ թեման կադալուց աչք ա ծակել:

Ես ապշում եմ: Հայաստանը չի կարող գոյություն ունենալ առանց ռազմահայրենասիրության, հաշվի առնելով, որ մեր հարևանները մեղմ ասած խաղաղասեր չեն: Մեր առաջնահերթ պահանջները պիտի լինեին զինվելն ու ողջամտություն ձեռք բերելը: Մենք պիտի զենք սիրող ազգ լինեինք խոսքի ամերիկացիների պես: Բայց ես մանրից համոզվում եմ, որ մեր մեջ ինքնապաշտպանական բնազդը կամ bug ունի, կամ ծրագրերի մեջից ջնջվել ա, կամ էլ ընդհանրապես նախատեսված չի եղել:
Իսրայելի մոդելը մեր իդեալը պիտի լիներ, բայց չէ ոնց կլիներ, հրեաներն ո՞վ են եղել, որ մեզ օրինակ ծառայեն:

[Արէա]

Ապեր, էս էն դեպքը չի, որ բոլորը քեզ հակառակ են մտածում, դու էլ զարմանում ես թե ոնց ա տենց հնարավոր։
Կակռազ բոլորը հենց ռազմահայրենասիրական գծի վրա են, ու քչերն են Հայկի պես մտածում։ Ումի՞ց ես բողոքում մենք ասելով։

[Վիշապ]

Ապեր, էս էն դեպքը չի, որ բոլորը քեզ հակառակ են մտածում, դու էլ զարմանում ես թե ոնց ա տենց հնարավոր։
Կակռազ բոլորը հենց ռազմահայրենասիրական գծի վրա են, ու քչերն են Հայկի պես մտածում։ Ումի՞ց ես բողոքում մենք ասելով։

Ես ճիշտն ասած վստահ չէի, որ բոլորն էդ գծի վրա էին, դրա համար ասեցի: Ինձ թվում էր, թե «բոլորի» 5%-ը թալանի ու կպցնելու վրա է, 15-20%-ը խաղաղություն ա ուզում, մնացած 75-80%-ը կիսաաղքատ-կիսասոված թքած ունի սաղիս վրա ու հատկապես մեր ռազմահայենասիրության վրա:

[Յոհաննես]

Ոչ մի ձև չեմ հասկանում,թե ՀԱԿ-ը ո՞նց դարձավ միակ ընդդիմություն։Չեմ հասկանում ո՞նց կարա ռուսամետ դիրքորոշում ունեցողը էս երկրում ընդդիմադիր համարվի։
Ըստ իս միակ ընդդիմությունը էս պահին Ազատ Դեմոկրատներն են։

[Հարդ]

Վերջապես կարդացի ամբողջը:

Որոշակի պատկերացում կազմելու համար, թե ինչ էր տեղի ունենում 97-98-ին, շատ կարևոր նյութ է վերջերս Առավոտում հրապարակված Ժիրայր Լիպարիտյանի հոդվածը: Եթե ուզում եք հասկանալ, թե ինչ է կատարվել էդ թվերին, Տեր-Պետրոսյանի հրաժարական պահանջողների իրական կարծիքները, անպայման պետք է ծանոթանաք նաև էս հոդվածին:

ՀԱՆԴԻՊՈՒՄԸ

Հանդիպումը կայացավ շաբաթ երեկոյան՝ կառավարական ամառանոցներում գտնվող փոքր լողավազանի մոտ: ԼՂ-ը ներկայացնում էին ԼՂ վարչապետ ու գործող նախագահ...

Կարծում եմ սա ամենանպաստավոր պահն ա եղել հակամարտությանը երկարաժամկետ լուծում տալու համար: Նաև Ադրբեջանի համար:

Էն ժամանակ դեռ չէր դաստիարակվել մի նոր սերունդ՝ ում համար հայը մորթող թափող անշնորհակալ վիժվածք ա: Դեռ թարմ լինելով պատերազմի շվաքի տակ ժողովուրդները կարող էին համաձայնել ինչ որ բան տալ հակառակորդին հավատալով, որ վաղը խաղաղ կապրեն: Պլյուս դրան թուլացած Ադրբեջանին ձեռնտու կլիներ պարտվելով տարածքներ հետ ստանալը: Պայմաններն ավելի հարմարավետ էին մեր համար քան էսօր. ամբողջական Լաչին ու նաև շատ հնարավոր էր Քարվաճառ: Սա քիչ թե շատ ընդունելի տարբերակ էր իր պահի համար: Բայց պահը բաց թողնվեց ու հիմա թե՛ մենք թե՛ հակառակորդն ավելի ենք ընկղմվել դեպի ցած:

Ներկայիս պայմանները (ընդամենը Լաչինի միջանցք) չափազանց վտանգավոր են: Ես չգիտեմ, ի՞նչ ա նշանակում միջանցք: Իմ հասկանալով դա ընդամենը Հայաստանն Արցախին կապող մայրուղի ա: Էղածն ի՞նչ ա մի երկու տանկով կփակեն իրանց գործը կանեն: Գոնե նորից պետք ա հասնել ամբողջ Լաչինը պահելուն հետո նոր խոսանք էդ մասին:


Ու ընդհանրապես ինչի՞ ենք մենք էս տարբերակը քննարկում: Շատ պարզ: Մոտակա ապագայում չեմ տեսնում էն պայծառ օրերը, երբ մենք կհզորանանք ու Ադրբեջանին էլ կասենք վերցրեք էդ ձեր պահանջներն ու ռադ էղեք ձեր Կասպից ծովը, մի հատ էլ եք էս կողմ կրակել իսկանդերը կտանք գլխներիդ արա: Դե մենք էլ իսկանդերն առել ենք, որ փոշիները սրբենք, յուղենք, հետը նկարվենք, մի էրկու տարին մեկ հանենք վում վում անենք հրապարակով ուրախանանք: Բայց էդ պուսկ կնոպին սեղմելու իրավունքը մենք չենք առել: Մի գին ունի իսկանդեր համալիրը, մի ուրիշ գին դա օգտագործելու իրավունքը (որը կարծում եմ համալիրից թանկ գին ունի): Սա զուտ անձնական դիտարկում:


Ցավալի եմ համարում որ բոլոր տեղական քաղաքական ուժերը հերիք չի այդ շրջաններն անվանում են հարակից գրավյալ տարածքներ, մի բան էլ դրանց մասին խոսալուց խոսում են թուրքական անուններով (քելբաջար, ֆիզուլի և այլն): Եթե տալիս ենք, եկեք նստենք ու ամենաչոր ձևով ասենք ինչ ենք տալիս ու ինչ ենք ստանում: Տալիս ենք հերթական անգամ կտոր հայրենիքից, որ խաղաղ ապրենք: Դա պակաս հայրենիք չի քան Արցախի ցանկացած սանտիմետր: Հերթական անգամ մեր ժողովրդի մի մաս հարկադրաբար լքելու ա իրա տունը ու տեղափոխվի (Արցախ, Հայաստան կամ ընդհանրապես արտագաղթի հիասթափվելով էդ որոշումից): Սա նրա համար եմ ասում, որովհետև չեմ կարծում թե Բաքվի, Սումգայիթի դեպքերից 50 տարի չանցած հայերը կհամաձայնեն նորից Ադրբեջանցու տիրապետության տակ ապրել:
Ստանում ենք լուրջ միջազգային փաստաթղթեր, որի դեպքում Ադրբեջանի սանձերն ավելի կձգվեն: Մեր ստանալիքն ամենաթույլ կողմն ա: Ես խիստ կասկածներ ունեմ թե հերթական անգամ երբ Ադրբեջանը խախտի պայմանագրերը միջազգային հանրությունը խիստ զբաղված չի լինի իր համար ավելի կարևոր հարցերով:


Այ էս պայմաններում հնարավոր ա դնել կշեռքի մի նժարին հայրենիքը, մյուսին մարդու կյանքի գինը ու հասկանալ մենք որն ենք ավելի թանկ համարում:

Իմ դիրքորոշումը կարճ ու կոնկրետ. փոխզիջման պահը կորցրել ենք: Հիմա պայմանները չափազանց վատն են (կհամարեի նաև արկածախնդիր): Պետք ա աշխատենք փոխզիջման նոր տարբերակ մշակելու վրա, կամ հետ բերենք գոնե 1997 - ի վիճակը: