User Tag List

Նայել հարցման արդյունքները: Ըստ Ձեր պատկերացման երբևէ ընդունելի՞ է Արցախի հիմնախնդրի փոխզիջումային տարբերակը

Քվեարկողներ
31. Դուք չեք կարող մասնակցել այս հարցմանը
  • Ժամանակի որևէ պահին, բարենպաստ պայմանների ու երաշխիքների դեպքում, կարող է լինել փոխզիջում, այդ թվում տարածք՝ կարգավիճակի դիմաց տարբերակով

    16 51.61%
  • Որևէ պայմանում ընդունելի չէ տարածք կարգավիճակի դիմաց փոխզիջումային տարբերակը

    11 35.48%
  • Դժվարանում եմ պատասխանել

    4 12.90%
Էջ 2 102-ից ԱռաջինԱռաջին 1234561252 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 1516 հատից

Թեմա: Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

  1. #16
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում varo987-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լևոնը ու իր թիմը ասում են, որ եթե 1998թվին հաշտության պայմանագիր կնքեինք, Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ սահմանը բաց լիներ, Հայաստանը էսօր լրիվ ուրիշ մակարդակի երկիր կլներ։
    Իսկ ինչ մակարդակի, գոնե մոտավոր հաշվարկներ կան, բնակչությունը ինչքան կլներ, ՀՆԱ-ն ինչքան, միջին աշխատավարձը և այլն՞
    Օրինակ Վրաստանը 1998-իցել ու դրանից առաջել բաց սահմաններ ունի ու ավելին եղբայրական հարաբերությունների մեջա Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ, դե ֆակտո հրաժարվելա Օսիայից ու Աբխազիայից, բայց ինչ որ էս 19տարում չի դառե տնտեսական գիգանտ։
    ՀՆԱ, արդյունաբերություն, գյուղատնտեսություն, ներմուծում, արտահանում, միջին աշխատավարձ/թոշակ, ազգային արժույթի կայունություն, արտագաղթի մակարդակ, գործազրկություն ու նման սոցիալ-տնտեսական ցուցանիշներով մի փոքր պլյուս-մինուսով նույն Հայաստանի մակարդակի երկիրա։
    Տնտեսական գիգանտի մասին ոչ մեկը չի խոսում, բայց լիքը հարցերով էսօր Վրաստանն ավելի կայուն տեմպերով զարգացող երկիր ա: Բայց ես դրա մասնագետը չեմ, դա ուրիշներն ավելի լավ կհիմնավորեն, կամ կհերքեն իմ ասածը:

    Իսկ ես կասեմ, որ Վրաստանի հետ համեմատելն անտեղի մի բան ա: Բաց սահմանը երաշխիք չի, դրանից բացի էլի բաներ են պետք զարգանալու համար: Մենք դեռ խոսում ենք նրա մասին, որ փակ սահմանը խոչընդոտ ա: Ու ես չեմ կարծում, որ որևէ լուրջ մարդ չհամաձայնվի, որ բաց սահմանի դեպքում հեռանկարն ավելի լավն է լինում:

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Աթեիստ (13.02.2017)

  3. #17
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Հարևան թեմայում քննարկվում է, թե ինչ երաշխիքներ կարող են լինել, որ փոխզիջումից հետո չեն լինի զոհեր: Կարծում եմ, որ առաջիկայում դեռ շատ առիթ կունենք էդ թեմային անդրադառնալու, իսկ առայժմ էդ մասին առաջարկում եմ կարդալ իմ կողմից շատ հարգված քաղաքագետներից մեկի՝ Արման Գրիգորյանի հոդվածը.


    Լուրջ երեւալու փորձեր, կամ ինչու չպետք է վախենալ խաղաղությունից

    Լուրջ երեւալու փորձեր, կամ ինչու չպետք է վախենալ խաղաղությունից
    Հայ ազգային կոնգրեսի համագումարում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ունեցած ելույթը բուռն ու կանխատեսելի բազմաթիվ արձագանքների արժանացավ։ Առանց փոշին թափ տալու՝ դարակներից դուրս բերվեցին արդեն բոլորիս մահու չափ ձանձրացրած մեղադրանքներն ու հակափաստարկները, եթե, իհարկե, կարելի է դրանց հակափաստարկ անունը տալ` «ոչ մի թիզ հող», «արյունով վերցրած հողը թղթով չեն վերադարձնում», «կարևորը թվերը չեն, այլ ոգին», «խնդիրն ուժերի հարաբերակցությունը չէ, այլ մեր ապաշնորհ իշխանություններն ու դիվանագետները», «1994 թ. զինադադար կնքելու փոխարեն՝ Ադրբեջանին պետք է կապիտուլյացիայի ենթարկեինք», «մենք արդեն լուծել ենք Ղարաբաղի հարցը» և այլն։ Այս պնդումներին պատասխանելը եղել ու մնում է չափազանց անշնորհակալ գործ, որովհետև դրանց հեղինակներին պատասխանները չեն հետաքրքրում։ Ժամանակակից սոցցանցային ժարգոնով ասած` այդ մարդիկ զբաղված են տրոլինգով։ Հնարավոր էլ չէ այդ պնդումների շուրջ նորմալ խոսակցություն ծավալել։ Օրինակ` ի՞նչ կարելի է ասել մարդկանց, որոնք պնդում են, թե 1994 թ. իսկապես հնարավորություն կար Ադրբեջանին կապիտուլյացիա պարտադրելու և դառնալու հավերժական հերոսներ, բայց, չգիտես ինչու, Հայաստանի իշխանությունները որոշեցին դրա փոխարեն զինադադար կնքել։ Կամ հնարավո՞ր է արդյոք, բացի անհապաղ բժշկական օգնության դիմելու խորհրդից, ուրիշ բան ասել մարդկանց, որոնք պնդում են, թե անգամ եթե տարածք ենք կորցնելու, նախընտրելի է, որ դա տեղի ունենա ոչ թե խաղաղ ճանապարհով ու փոխզիջումների միջոցով, այլ պատերազմով, այսինքն` բացարձակապես անիմաստ զոհեր տալուց հետո։

    Պետք է արձանագրել, սակայն, որ նման` նորմալ բանավեճի ոչ ենթակա պնդումներին զուգահեռ՝ սկսել է Արցախյան հակամարտության խաղաղ կարգավորման գաղափարի դեմ աճող հաճախականությամբ արծարծվել մի առարկություն, որը կարող է շատերին տրամաբանական, նույնիսկ համոզիչ թվալ։ Խոսքս այն պնդման մասին է, թե տարածքային զիջումների գնով խաղաղության գնալը հարցը, լուծելու փոխարեն՝ պատուհաս է դառնալու մեր գլխին, որովհետև զիջումները՝ 1) հագեցնելու փոխարեն՝ ավելի գրգռելու են Ադրբեջանի ախորժակը, և 2) Հայաստանն ու Արցախն ավելի խոցելի են դարձնելու ադրբեջանական ագրեսիայի դեմ (տես, օրինակ` Հայկ Մարտիրոսյան, «Տեր-Պետրոսյանի ուղերձը հատուկ է ազգային ու պետական դավաճանին», Անկախ Նորություն, 19.12.2017.; Արա Պապյան, «5 շրջանները հանձնելուց հետո անհնար է պահել Ղարաբաղը», Առաջին Լրատվական, 08.12.2016.; Նորատ Տեր-Գրիգորյանց, «Այդ ի՞նչ պոռնկական հարցադրում է` զիջել հող, թե չզիջել։ Զիջելու բան չկա», Առաջին Լրատվական, 12.21.2016.):

    Եթե մի պահ անտեսենք պնդման որոշ հեղինակների` քաղաքակիրթ բանավեճի հետ անհամատեղելի բառապաշարը, որ արդեն ցիտված նյութերի վերնագրերից է ճչում, այս պնդումն, առաջին հայացքից, զուրկ չէ տրամաբանությունից։ Թվում է նաև, թե պնդման հիմքում ընկած է իրատեսության ու զգուշավորության կոչ, ինչով այն էապես տարբերվում է «ոչ մի թիզ հող»-ի և «արյունով վերցրած հողը թղթով չեն վերադարձնում»-ի մետաֆիզիկայից։ Այդ կոչը նույնիսկ կարելի է մեկնաբանել այսպես. «Մենք սկզբունքորեն դեմ չենք զիջումների գնով խաղաղություն հաստատելու գաղափարին, եթե դա իսկապես հնարավոր լիներ։ Բայց դա, ցավոք, անիրատեսական, եթե չասենք՝ միամիտ հույս է։ Զիջումները մեզ խաղաղություն չեն տալու, այլ ընդամենը՝ նույն պատերազմական վիճակը, միայն՝ ավելի թուլացած ու խոցելի դիրքերով»: Կոչի հեղինակները նաև չեն հոգնում ադրբեջանցիների ագրեսիվ հռետորաբանությունը մատնացույց անելուց և հիշեցնելուց, որ ադրբեջանցիները նույնիսկ Երևանի նկատմամբ հավակնություններից են բացեիբաց խոսում։

    Թվում է` այս փաստարկին հնարավոր չէ ոչինչ հակադրել։ Բայց ինձ թույլ կտամ մի երկու հարց ուղղել դրա պաշտպաններին. դուք իսկապե՞ս մտածում եք, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, կամ նույնիսկ Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյանը, ովքեր նույնպես տարբեր ժամանակներում սկզբունքային համաձայնություն են տվել տարածքային զիջումներ ենթադրող լուծումների տարբերակների, այս ամենը չեն հասկանում։ Դուք իսկապե՞ս մտածում եք, որ խոսքն առանց զիջումները շահագործելը բացառող երաշխիքների, պարզապես տարածքների գնով խաղաղություն գնելու մասին է, ու որ Տեր-Պետրոսյանը կամ, ընդհանրապես, Հայաստանում բանականությունը չկորցրած որևէ մարդ կարգավորման կայունության գրավականը կարող է Ադրբեջանի բարի կամքը համարել։ Ո՞ւմ համար պարզ չէ, որ, նախ, խոսքը ոչ թե զիջումների, այլ փոխզիջումների մասին է, և որ որևէ տարածքային զիջում հայկական կողմից կարող է տեղի ունենալ միայն վերը նշված մտավախությունները փարատող երաշխիքների ապահովման դեպքում։ Ո՞ւմ համար պարզ չէ, որ նման երաշխիքների մշակումը բանակցությունների հիմնական առարկաներից մեկն է, եթե ոչ՝ հիմնականը։ Բայց արի ու տես, որ որոշ մարդկանց համար պարզ չէ։ Ստիպված ենք բացատրել։ Ստիպված ենք բացատրել, որ եթե նույնիսկ մատնանշած վտանգներն իրական են, դա չի նշանակում, թե դրանք չեզոքացման ենթակա չեն։ Ստիպված ենք բացատրել, որ ընդհանրապես որևէ խնդրի գոյության արձանագրումը չի կարելի շփոթել այդ խնդրի անլուծելիության հետ, ինչը հենց այն տրամաբանական փոսն է, որտեղ հայտնվել են սույն պնդման հեղինակները։

    Եվ այսպես, առաջին երաշխիքը, որը հայկական կողմը միշտ պահանջել է ու, վստահ եմ` շարունակում է պահանջել, այն է, որ զիջվելիք տարածքները պետք է վերածվեն ապառազմականացված գոտու։ Նման գոտու ստեղծումը նշանակում է, որ Ադրբեջանն ի վիճակի չի լինի կայծակնային արագությամբ ուժեր կենտրոնացնել և հարձակում սանձազերծել Արցախի դեմ։ Որևէ հարձակում անպայման ենթադրելու է զինված ուժերի, այդ թվում՝ ծանր տեխնիկայի անցում ապառազմականացված գոտու տարածքով, ինչը ժամանակ ու հնարավորություն կտա հայկական կողմին զինված ուժերը մարտական պատրաստության բերելու և հարձակմանը դիմակայելու նպատակով մոբիլիզացիա սկսելու։

    Երկրորդ, ապառազմականցված գոտում կտեղակայվեն խաղաղապահ ուժեր ու միջազգային դիտորդներ, որոնք կկարողանան արձանագրել որևէ խախտում Ադրբեջանի կողմից` դրանից բխող բավականին լուրջ հետևանքներով։ Կարող են առարկել, թե այդ նույն միջազգային ուժերը, որ կարգավորման դեպքում դիտորդներ պետք է տրամադրեն, արդեն քանի տարի է՝ որդեգրել են չեզոքության պրակտիկան ու միշտ խուսափում եմ մեղավորին մատնացույց անելուց։ Սա թույլ առարկություն է, որովհետև կարգավորումից հետո նրանք շահագրգռված են լինելու ոչ թե չեզոքություն, այլ կայունություն ապահովելով, ինչը ենթադրում է միանգամայն այլ շահեր ու վարքագիծ։ Կարող են նաև առարկել, որ խաղաղապահները ոչինչ էլ չեն կարողանա զսպել, ինչպես այս հարցին առնչվող մի բանավեճի ժամանակ պնդել էր ֆեյսբուքյան մի օգտատիրուհի` օրինակ բերելով Ռուանդայում տեղակայված ՄԱԿ-ի խաղաղապահ ուժերի ճակատագիրը 1994 թվականին։ Սա նույնպես թույլ առարկություն է։ Ճիշտ է, իհարկե, որ որոշ դեպքերում խաղաղապահներն աչքի չեն ընկել արդյունավետությամբ, ինչպես Ռուանդայի դեպքում։ Բայց նրանց արդյունավետության մակարդակն ինչ-որ հաստատուն իրողություն չէ։ Այն կախված է խաղաղապահների մանդատից, այդ մանդատն ստանձնած պետությունների ուժից ու հեղինակությունից, ինչպես նաև կարգավորման արդյունքում ձևավորված ստատուս քվոն պահպանելու նրանց շահագրգռվածությունից։ Ռուանդայում ձախողված խաղաղապահ առաքելությունը նման առաքելության միակ կամ նույնիսկ ամենաներկայացուցչական օրինակը չէ։ Վերոհիշյալ ֆեյսբուքյան օգտատիրուհին ու նրա մտավախությունը կիսողները կարող էին հիշել նաև, ասենք` Հարավային Օսեթիայի ռուսական խաղաղապահ առաքելությունը, ինչն, իմ կարծիքով, ավելի քան արդյունավետ էր։

    Երրորդ, քանի որ ապառազմականացված գոտին ամրագրված պետք է լինի միջազգային պայմանագրով և ունենա միջնորդների երաշխիքները, դրա խախտումը գործի կդնի միջնորդների համապատասխան պարտավորությունները` որոշակի սանկցիաների, չի կարելի նաև բացառել` հայկական կողմին ռազմական օգնության կամ հայկական կողմի օգտին անմիջական ռազմական միջամտության տեսքով։

    Չորրորդ, միջազգային պայմանագրով ամրագրված ապառազմականացված գոտու դեմ որևէ ոտնձգություն պարզ խոստման դրժում չի լինի, այլ միջազգային պայմանագրի կոպիտ խախտում։ Իրականում դա նույնիսկ կոպիտ խախտում անվանելը նրբասացություն է։ Զինված մուտքն ապառազմականացված գոտի համարվում է ագրեսիա, անկախ այն բանից, որ խնդրո առարկա գոտին տվյալ պետության սուվերեն տարածքում է։ Իսկ դա նշանակում է, որ ագրեսիայի զոհը կարող է դա համարժեք ռազմական պատասխանի արդարացում (casus belli) համարել՝ առանց բացասական միջազգային հետևանքներից վախենալու և նույնիսկ միջազգային աջակցության ակնկալիքով։

    Հինգերորդ, քանի որ ապառազմականացված գոտու դեմ ոտնձգության դեպքում Հայաստանը կարող է ունենալ և պետք է ունենա պայմանագրով ամրագրված ռազմական միջամտության իրավունք, և քանի որ նման միջամտությունը կլինի ագրեսիայի զոհի կարգավիճակով, Հայաստանը կարող է նաև աջակցություն ակնկալել ռազմական փոխօգնության հայ-ռուսական պայմանագրի շրջանակներում։

    Վեցերորդ, եթե նույնիսկ այդ պայմանագիրն ու դրա իրավական պարտավորությունները մի կողմ դնենք, դժվար չէ պատկերացնել, որ կարգավորումից հետո ադրբեջանական ագրեսիան բուն Արցախի, առավել ևս՝ Հայաստանի դեմ, լրջորեն կբախվի այս ռեգիոնում դերակատարություն ունեցող որոշ պետությունների շահերին։ Ասվածը նույնիսկ Թուրքիային է վերաբերում, էլ չեմ խոսում Ռուսաստանի ու Իրանի մասին, որոնք ոչ միայն նման շահ չունեն, այլև Արցախի ու Հայաստանի դեմ ագրեսիան անկասկած կդիտեն որպես սեփական կենսական շահերի դեմ ուղղված ոտնձգություն։ Ուզում եմ հատուկ շեշտել, որ այստեղ խոսքը մեր նկատմամբ ջերմ վերաբերմունքի ու սիրո մասին չէ, ոչ էլ նույնիսկ պայմանագրային պարտավորությունների, այլ հենց այդ պետությունների կենսական շահերի։ Եվ այստեղ բացարձակապես որևէ նշանակություն չունի այն փաստը, որ ռուսներն, ասենք` Ադրբեջանին զենք են վաճառել կամ որ 2016 թ. ապրիլյան պատերազմի ժամանակ մեզ անվերապահ աջակցություն չեն հայտնել։ Տարբերությունը չեմ բացատրում՝ ընթերցողի նկատմամբ հարգանքից ելնելով։

    Յոթերորդ, հետագա ագրեսիան բացառելու երաշխիք կարող է լինել նաև Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև սպառազինությունների կրճատման պայմանագիրը։ Դա կարելի է անել՝ հատկապես աչքի առաջ ունենալով հարձակողական գործողությունները դժվարացնելու կամ բացառելու, միաժամանակ՝ պաշտպանվելը հեշտացնելու նպատակը։


    շարունակելի

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  4. #18
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    շարունակություն


    Վերջապես՝ ութերորդ և ամենակարևոր երաշխիքը. հակամարտության կարգավորումը նշանակում է հաշտություն, ոչ թե նոր պայմաններով զինադադար, իսկ հաշտությունն ու զինադադարն սկզբունքորեն տարբեր բաներ են։ Զինադադարն ընդամենը նշանակում է, որ կողմերն ընդունում են շփման գծում ուժով ինչ-որ բան էականորեն փոխելու անհնարինությունը, բայց չեն հրաժարվում ուժով հարցը լուծելու մտադրությունից։ Զինադադարը լուրջ միջազգային ու իրավական պարտավորություններ չի ենթադրում, ինչպես այն չի ենթադրում տնտեսական ու մշակութային կապերի վերականգնում, հետևաբար՝ պատերազմի գնի հավելյալ բարձրացում։ Հաշտությունը ենթադրում է այս ամենը, ամրագրվում է ԵԱՀԿ-ի որոշումներով, ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի ու Գլխավոր ասամբլեայի համապատասխան բանաձևերով և նշանակում է, որ կողմերը ոչ միայն ընդունում են դրա արդյունքում ստեղծված ստատուս քվոն, այլև քայլեր են ձեռնարկում, որոնք ստատուս քվոյից հրաժարումն անխուսափելիորեն դարձնում են առավել անցանկալի ու դժվար։ Սա է պատճառը, որ զինադադարները սովորաբար անկայուն են, իսկ հաշտության պայմանագրերով հաստատված հարաբերությունները` կայուն։ Համեմատեք, օրինակ, Իսրայելի հարաբերությունները Եգիպտոսի հետ 1948-ից մինչև 1978 թ. ընկած ժամանակաշրջանում, և նույն երկրների հարաբերությունները 1978 թվականից հետո, կամ, մի կողմից՝ Իսրայելի ներկա հարաբերությունները Եգիպտոսի ու Հորդանանի հետ, մյուս կողմից` նույն երկրի հարաբերությունները Լիբանանի ու Սիրիայի հետ։ Կարող են առարկել, թե նույնիսկ նման հաշտությունները 100 տոկոսանոց երաշխիք չեն նոր հակամարտություններից խուսափելու համար։ Բայց ինչպես ամերիկյան հայտնի ասացվածքն է ուսուցանում, այս աշխարհում 100 տոկոսանոց են միայն մահն ու հարկերը։ Պնդել, թե 1948-1978 թթ. ժամանակաշրջանի եգիպտա-իսրայելական հարաբերությունների ու այդ երկրների` 1978 թ. հաշտության պայմանագրին հաջորդած ժամանակաշրջանի հարաբերությունների միջև ահռելի տարբերություն չկա, պարզապես ծիծաղելի է։ Այս համատեքստում արժե անդրադառնալ այն վստահ պնդմանը, թե կարգավորումն ավելի կկոշտացնի Ադրբեջանի դիրքորոշումը։ Պակաս հավանական չի կարելի համարել այն սցենարը, որ խաղաղ կարգավորումն Ադրբեջանում խաղաղության էլեկտորատի համար քաղաքականապես կհեշտացնի համարձակ լինելը՝ միևնույն ժամանակ համալրելով այդ էլեկտորատի շարքերը, հատկապես՝ եթե հաշվի առնենք այն հանգամանքը, և ես սա հատուկ ուզում եմ շեշտել, որ իրականում ագրեսիան` կարգավորումից հետո, Ադրբեջանի համար շատ ավելի վտանգավոր ու անհեռանկար է դառնալու, քան հիմա է։ Գոնե չի կարելի որպես աքսիոմատիկ ճշմարտություն ընդունել այն պնդումը, թե բոլոր ադրբեջանցիներն առավոտից իրիկուն տրված են Երևանն ու Ստեփանակերտը արյան ծով սարքելու անուրջներին, ու որ նրանց դիրքորոշումներն ընդհանրապես կախված չեն քաղաքական իրողություններից։ Այո, անվիճելի է, որ նրանց մոտ բավականին տարածված են հակահայկական տրամադրություններն ու ատելության հռետորաբանությունը, բայց չի կարելի մոռանալ, որ նրանք պատերազմում պարտված կողմ են, իսկ նման դրսևորումները պարտությունների համարյա անբաժան ուղեկիցն են։ Ես վստահ եմ, որ կարգավորման ու բարիդրացիական հարաբերություններ հաստատելու լուրջ քայլերին զուգահեռ՝ այդ տրամադրություններն Ադրբեջանում զգալիորեն կնվազեն։

    Եվ այսպես, խաղաղ կարգավորման դեմ բերված՝ առաջին հայացքից իրատեսություն քարոզող փաստարկը, թե զիջելու դեպքում մենք դատապարտված ենք, իրականում ոչ մի կապ չունի իրատեսության հետ։ Այն ընդամենը հերթական հնարքն է, որ մոգոնել են խաղաղ կարգավորման գաղափարի դեմ, ինչին որոշ մարդիկ փորձել են մի քիչ տրամաբանական տեսք տալ։ Բայց դա չի հաջողվել, որովհետև այդ փաստարկի հեղինակներն իրականում ավելի շատ դեկլարատիվ պնդումներ են արել, քան իրական փաստարկ պաշտպանել։ Մասնավորապես, նրանք բավարար ջանքեր չեն գործադրել որոշ կանխատեսելի հարցերի ու հակափաստարկների պատասխանելու ուղղությամբ։ Նրանք շփոթել են խնդրի գոյությունը խնդրի անլուծելիության հետ։ Վերջապես, նրանք չեն խորշել սեփական պնդումները հայհոյանքների ու մեղադրանքների ռելսերի վրա դնելուց։ Իսկ մարդիկ սովորաբար հայհոյում են, երբ ասելու բան չունեն կամ երբ գիտակցում են, որ ասելիքը համոզիչ չէ։

    Արման Գրիգորյան
    Քաղաքագետ

    Աղբյուր՝ http://www.ilur.am/news/view/57416.html

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  5. #19
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ապեր, ինձ թվում ա նաև Լևոնի էս հոդվածն ա պետք դնել, որտեղ պարզաբանում ա փուլային ասելով ինչ ի նկատի ունի։ Էս շատ կարևոր ա․

    Լեւոն Տեր-Պետրոսյան. Որոշ պարզաբանումներ ս.թ. դեկտեմբերի 17-ի իմ ելույթի արձագանքների վերաբերյալ

    1-ին փուլ. Հայկական կողմը Ադրբեջանին է վերադարձնում Ղարաբաղի հսկողության տակ գտնվող յոթ շրջաններից հինգը, բացառությամբ Քելբաջարի եւ Լաչինի.

    2-րդ փուլ. Ղարաբաղա-ադրբեջանական նոր շփման գծում տեղակայվում են խաղաղարար ուժեր.

    3-րդ փուլ. Հռչակվում է Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության միջազգայնորեն ճանաչված միջանկյալ կարգավիճակը.

    4-րդ փուլ. Վերացվում է Ղարաբաղի եւ Հայաստանի շրջափակումն ու վերականգնվում են Ադրբեջանը, Ղարաբաղը, Հայաստանը (հավանաբար նաեւ Թուրքիան) կապող հաղորդակցության բոլոր ճանապարհները.

    5-րդ փուլ. Սահմանվում է Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության վերջնական կարգավիճակը.

    6-րդ փուլ. Ադրբեջանին են վերադարձվում մնացյալ երկու շրջանները, բացի Լաչինի միջանցքից։

  6. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Chuk (14.02.2017), Lion (13.02.2017)

  7. #20
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գաղթական-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հետաքրքիր մարդ ես գիտես..
    Արէան էլ ասումա լոլո մի կարդացեք..

    տղերք, էնքան են ասել փոխզիջում-փոխզիջում, որ սաղիդ բերանն ընկելա..
    մի հատ կբացատրե՞ք, թե ինչն ենք ինչի հետ փոխելու..
    մենք հաղթանակած կողմ ենք, ախր ոնց կարելի էր տենց թսիկ լինել, ոնց մենք հենց սկզբից սկսեցինք ու մինչև հիմա շարունակում ենք..
    Գաղթական ջան, սեղանին կա խնդրի լուծման պլան, դուք դեմ եք դրան, ասում ենք ձեր տարբերակը ո՞րն ա. ասում եք հզոր երկիր կառուցելը։ Կուզե՞ս ես էլ ավելացնեմ ատոմային զենքի ստեղծումն ու Հյուսիսային Կորեայի հետ ռազմական դաշինքի կնքումը, էդ դեպքում Ադրբեջանը հաստատ չի համարձակվի չարություն անի։ Բայց թե իմ նշածը ճիշտ նույնքան վերացական լուծում ա, որքան ձեր հզոր հայրեինքի կերտումը։

    Մենք չենք կարողանում մեր բաշիբոզուկների հախից գանք։ Տենց ա ստացվել։ Մոտ ապագայում չենք էլ կարողանալու։ Դու ինձ լուծում առաջարկի որի իրագործմանը կարանք հենց վաղը լծվենք, էս իշխանությունների պարագայում։

    Տենց լուծում կա՝ մեղմացնել դիրքորոշումը, քարոզել ժողովուրդների բարեկամություն, բարիդրացիություն, ժողովրդին նախապատրաստել համատեղ ապրելու մտքին, նույնը համաձայնացնել ադրբեջանի իշխանությունների հետ՝ իրենց կողմից նույնպես վերացվի թշնամանքի հրահրումը, ԼՂԻՄ-ի հարակից շրջաների վերադարձում ադրբեջանին, թող փախստականները երկու կողմից էլ վերադառնան իրենց նախկին բնակության վայրեր, թող մի քառասուն տարով միջանկյալ կարգավիճակ տրվի Ղարաբաղին, մինչև ժողովուրդները բարեկամանան, իրենք որոշեն որտեղ են ուզում ապրել։ Նորմալ մարդավարի ապրենք։

    Սենց մենք ո՞ւր ենք գնում։ Իմ կարծիքով ցավալի պարտության։ Դուք ուրիշ տեսլական ունե՞ք, բացի վերացական հզոր հայրենիքի կառուցումը։

  8. #21
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մենք չենք կարողանում մեր բաշիբոզուկների հախից գանք։ Տենց ա ստացվել։ Մոտ ապագայում չենք էլ կարողանալու։ ։
    Մեր բաշիբոզուկների հախից չենք կարում գանք, էկեք հանձվենք թուրքերին։ Երկաթյա տրամաբանություն ա։

  9. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lion (13.02.2017), Գաղթական (15.02.2017), Վիշապ (13.02.2017)

  10. #22
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Տրիբուն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մեր բաշիբոզուկների հախից չենք կարում գանք, էկեք հանձվենք թուրքերին։ Երկաթյա տրամաբանություն ա։
    Չենք հանձնվում։
    Բայց հակառակ տեսակետն էլ կարելի ա նույն տրամաբանությամբ մեկնաբանել, որպես. մեր բաշիբոզուկների հախից չենք կարում գանք, էկեք ամիսը չորս զոհ տանք, մինչև տեսնենք ինչ ա ստացվում, աստված մեծ ա, բալքի գլուխներս վերջնականպես չուտենք։

  11. #23
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չենք հանձնվում։
    Բայց հակառակ տեսակետն էլ կարելի ա նույն տրամաբանությամբ մեկնաբանել, որպես. մեր բաշիբոզուկների հախից չենք կարում գանք, էկեք ամիսը չորս զոհ տանք, մինչև տեսնենք ինչ ա ստացվում, աստված մեծ ա, բալքի գլուխներս վերջնականպես չուտենք։
    Չէ, եկեք ամիսը չորս զոհ չտանք։ Էս էլ ա լուծում, ու սրա համար պարտադիր չի փոխզիջվել։

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Lion (13.02.2017)

  13. #24
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Տրիբուն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չէ, եկեք ամիսը չորս զոհ չտանք։ Էս էլ ա լուծում, ու սրա համար պարտադիր չի փոխզիջվել։
    Ո՞նց։ Քանի էջ ա էս հարցի պատասխանն եմ ուզում լսել։ Ո՞նց անենք որ զոհ չտանք։

  14. #25
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Chuk-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ավելի լավ վերնագիր, թեմայի համար, քան Լևոն Տեր-Պետրոսյանի 1997 թ. նոյեմբերի 1-ի հայտնի հոդվածի վերնագիր էր, չգտա:
    Ապեր, ի միջի այլոց, հեչ լավ վերնագիր չես դրել։ Ոչ մեկը աշխարհում պատերազմ չի ուզում, որ հարցը սենց այլընտրանքով ներկայացվի։ Սաղս էլ միաբերան ասելու ենք խաղաղություն։ Էս ահավոր ծայրահեղացված ու էմոցիոնալ վերնագիր ա, որը Լևոնի կողմից առաջ ա քաշվել կոնկրետ իրա դիրքորոշումը սուր անկյուններով հիմնավորելու համար։

  15. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (06.04.2017), Lion (13.02.2017), Գաղթական (15.02.2017), Վիշապ (13.02.2017)

  16. #26
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ո՞նց։ Քանի էջ ա էս հարցի պատասխանն եմ ուզում լսել։ Ո՞նց անենք որ զոհ չտանք։
    Անենք էն, ինչը դու չես ուզում լսել, Արէա ջան - երգիրը երգիր ա պետք սարքել։ Այ սենց պարզ։ Որ սահմանի վրա զինվորները նախ իրար չուտեն - ոնց գիտենք էտ էլ ա լինում, թուրքից էլ կանսերվի բանկով չպաշտպանվեն։ Չեմ կարծում որ շատ դժվար բան ա։ Հաստատ ավելի հեշտ ա, ու ավելի քիչ ջանք ա պահանջում, քան ափալ թափալ փոխզիջման գնալը։

  17. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Գաղթական (15.02.2017), Վիշապ (13.02.2017)

  18. #27
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հեռու չգնանք, մեր նոր պաշտպանության նախարարը նշանակվելուց ամպագոռգոռ գաղափար առաջ քաշեց - ազգ-բանակ։ Արա, ասինք էս ինչ մի ցենտր բան ա, տենանք ինչ են անելու, աջակցենք։ Պարզվեց էտ փայլուն մտքի տակ մարդա հազար դրամ ֆռալն էր, մեկ էլ բանակի բրենդվի կոշիկը, այսինքն հերթական դեբիլությունը։ Մեր պրոբլեը թուրքը չի, սահմանը չի, մեր պրոբլեմը մեր դեբիլությունն ա։

  19. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (06.04.2017), Գաղթական (15.02.2017), Վիշապ (13.02.2017)

  20. #28
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ու ես չեմ պատրաստվում էս հարցը հազարերորդ անգամ քննարկել - Հայաստանի զարգացումը երբեք կախված չի եղել ու կախված չի Ղարաբաղի հարցից ու թուրքական սահմանից, դա գերագույն մուտիլովկայա։ Ով էտ հարցը չարաշահում ա կամ ստախոս ա կամ դեբիլ ա, ուզում ա Լևոնը լինի ուզում Լևոնի պապը լինի ու ով ուզում ա նեղանա։

  21. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (06.04.2017), Glück (31.03.2017), Lion (13.02.2017), StrangeLittleGirl (13.02.2017), Գաղթական (15.02.2017), Ներսես_AM (14.02.2017), Վիշապ (13.02.2017)

  22. #29
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Տրիբուն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Անենք էն, ինչը դու չես ուզում լսել, Արէա ջան - երգիրը երգիր ա պետք սարքել։ Այ սենց պարզ։ Որ սահմանի վրա զինվորները նախ իրար չուտեն - ոնց գիտենք էտ էլ ա լինում, թուրքից էլ կանսերվի բանկով չպաշտպանվեն։ Չեմ կարծում որ շատ դժվար բան ա։ Հաստատ ավելի հեշտ ա, ու ավելի քիչ ջանք ա պահանջում, քան ափալ թափալ փոխզիջման գնալը։
    Ամենաշատը ուզում եմ որ երկիրը երկիր սարքենք։
    Բայց դե գիտեմ, որ չենք սարքելու։
    Գոնե առաջիկա տաս-տասնհինգ տարում։
    Ձեր ասածը եթե համադրում եմ էս համոզմանս հետ, ստացվում ա, որ Ղարաբաղի հարցը լուծում չունի, գոնե մի տասնհինգ տարի։
    Ու իմ ընկերները, իմ հարազատները դեռ մի տաս տարի էլ զոհվելու են։ Այ սա ա նշանակում. «լուծումը հզոր երկիր սարքելն ա» թեզը։

  23. #30
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ամենաշատը ուզում եմ որ երկիրը երկիր սարքենք։
    Բայց դե գիտեմ, որ չենք սարքելու։
    Գոնե առաջիկա տաս-տասնհինգ տարում։
    Ձեր ասածը եթե համադրում եմ էս համոզմանս հետ, ստացվում ա, որ Ղարաբաղի հարցը լուծում չունի, գոնե մի տասնհինգ տարի։
    Ու իմ ընկերները, իմ հարազատները դեռ մի տաս տարի էլ զոհվելու են։ Այ սա ա նշանակում. «լուծումը հզոր երկիր սարքելն ա» թեզը։
    Հնարավոր ա, որ չունի, եղբայր։ Եթե իհարկե Ալիևը թաքնված ձմեռ պապին չի։

    Բայց դրանից պետք չի նեղվել, քանի որ սենց հարցեր աշխարհում լիքը կան, ու երկրները զարգանում են, առաջ են գնում, սեփական ժողովրդին դրած չեն շինում, ու զոհեր էլ չեն լինում։
    Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 13.02.2017, 21:02:

  24. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ներսես_AM (14.02.2017), Վիշապ (13.02.2017)

Էջ 2 102-ից ԱռաջինԱռաջին 1234561252 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Գրառումներ: 60
    Վերջինը: 29.01.2013, 02:32
  2. Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն։ Լրջանալու պահը։ 10 տարի անց
    Հեղինակ՝ Artgeo, բաժին` Քաղաքականություն
    Գրառումներ: 49
    Վերջինը: 09.08.2009, 11:13

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •