Ինձ թվում է, ԱԲ-ն երբեմն անհարկի օգտագործվող կամ չարաշահվող բառակապակցություն է: Կարծեմ լավ հստակեցված չեն այն չափորոշիչները, որոնցից հետո ծրագիրն ու ապարատը կարելի է համարել արհեստական բանականություն: Օրինակ մկնիկի շարժումն ու քո օգտանունը դետեկտող պարզ ծրագիրը, որ քեզ ամեն առավոտ «Բարև Աշոտ, ո՞նց ես, ո՞նց քնեցիր էս գիշեր» տիպի small talk ա անում, կարող ա ԱԲ թվալ, վիճակագրական մեթոդների վրա մշակված ինքնակրթվող (self-learning) ալգորիթմները, որ մի քսան անգամ հետդ շախմատ խաղալուց ու պարտվելուց հետո սկսում են պարտադիր հաղթել, էլի կարող են ԱԲ թվալ ու տենց շարունակ:Աթեիստ-ի խոսքերից
Նկատի ունեմ, որ հմտորեն գրված ծրագրերով կարելի է պատրանք ստեղծել, թե երկխոսող ապարատը օժտված է բանականությամբ, օրինակ Սիրին, Ալեքսան, Կորտանան այդպիսիք են: Լուրջ ինքնազարգացող ունիվերսալ ԱԲ վայթե դեռ մարդկությունը չի ստեղծել, հենց ստեղծի, էդ ժամանակ «հացներս կուտենք» :Ճ
Մի խոսքով, իմ կարծիքով Գաղթականին ԱԲ պետք չի ստեղծել: Իրեն հավանաբար պետք է խոսքից-հրաման վերածում, որտեղ որոշ հրամաններ դետեկտվում են որպես հարց ու ինչ-որ տվյալների բազայից կամ ինտերնետից պատասխաններ են ման գալիս ու հրամցնում են բարձրաձայն (ձայնային կամ խոսքային սինթեզատորով), վերոհիշյալ գյադեքի (Սիրի, Կորտանա...) պես :Ճ
Ստեղ մնում է հասկանալ, թե Գաղթականը ինչ ավելի հետաքրքիր իդեա ունի, որ Գուգլը, Ամազոնն ու Խնձորը չունեն:
Մեջբերել
Էջանիշներ