Գրական դուետ. Կախել-կախվել

[Բարեկամ]

էդ հասկանալի ա, բայց ըստ իս, չի սազում։ Պատմվածքդ այնքան Օուեն էր իր ամեն ինչով, որ նարատորի այսպիսի մեջբերումները նման էին ցեխոտ գալոշներով այդ նուրբ մելանխոլիկ պալատը մտնելուն։

դե էդ հետադարձ հայացք էր նուրբ ու մելանխոլիկ պալատին, երբ կոշիկներս արդեն փոխել էի
Համ էլ երբ պավերով ես գրում, էդ կարգի անհարթություններ լինում են

Իսկ մի բան խնդրեմ. քո գրածը կարո՞ղ ես նմանապես, կողքից քննարկել:

[Ծլնգ]

Իսկ մի բան խնդրեմ. քո գրածը կարո՞ղ ես նմանապես, կողքից քննարկել:

Ախր ես կողքից ո՞նց քննարկեմ կողքիցը դուք պիտի քննարկեք

[Բարեկամ]

Ախր ես կողքից ոնց քննարկեմ կողքիցը դուք պիտի քննարկեք

Ուրեմն էդ չորս ըքաունթներիցդ ոչ մեկով չես կարողանու՞մ կողքից նայել

[Ծլնգ]

Ուրեմն էդ չորս ըքաունթներիցդ ոչ մեկով չես կարողանու՞մ կողքից նայել

էդ մեկը ուդար նիժե պոյասա էր

[LisBeth]

Ախր ես կողքից ո՞նց քննարկեմ կողքիցը դուք պիտի քննարկեք

դու ներսից քննարկի

[Ծլնգ]

դու ներսից քննարկի

Էլ ով խոսար․․․ դու հլը մի հատ միջատներիդ ներսից գլուխ հանի՝ պատմի, հետո ուրիշներին հրահրի։

[LisBeth]

Էլ ով խոսար․․․ դու հլը մի հատ միջատներիդ ներսից գլուխ հանի՝ պատմի, հետո ուրիշներին հրահրի։

միջատները մերն ա, մենակ իմը չի․․․ որ ասեցի ինչի՞ ա վերջի մասում էդ քնքշությունը, որ չկար ո՛չ առաջին, ո՛չ էլ երկրորդ մասերում, ասիր ճիշտ ճամփին եմ գլուխ հանելու համար։ Դրանից հետո ահագին մտածել եմ, տո էնքան խորացա, որ հետ գալը դժվար էր։ Այվին ասում ա իրենք բախտակիցներ են, գուցե դա ա իրանց կապը, կախվածությունը։ Չնայած ես մի քիչ բախտ ասվածը չեմ ընդունում,ավելի շատկյանքի ընթացք ա, որի հանդեպ երկուսն էլ անտարբեր են կարծես թե։ Իրանց կապողը մի այլ հարթության վրա պետք ա լինի, երևի միմիանց մինչև վերջ ընկալման մակարդակի։ Ի՞նչ կասես։

[LisBeth]

ես էլ ընկա էլի էս ջրերը

[Ծլնգ]

միջատները մերն ա, մենակ իմը չի․․․ որ ասեցի ինչի՞ ա վերջի մասում էդ քնքշությունը, որ չկար ո՛չ առաջին, ո՛չ էլ երկրորդ մասերում, ասիր ճիշտ ճամփին եմ գլուխ հանելու համար։ Դրանից հետո ահագին մտածել եմ, տո էնքան խորացա, որ հետ գալը դժվար էր։ Այվին ասում ա իրենք բախտակիցներ են, գուցե դա ա իրանց կապը, կախվածությունը։ Չնայած ես մի քիչ բախտ ասվածը չեմ ընդունում,ավելի շատկյանքի ընթացք ա, որի հանդեպ երկուսն էլ անտարբեր են կարծես թե։ Իրանց կապողը մի այլ հարթության վրա պետք ա լինի, երևի միմիանց մինչև վերջ ընկալման մակարդակի։ Ի՞նչ կասես։

հմմմ․․․ բախտակիցը սխալ բառ ա այստեղ, մանավանդ, որ հեչ էլ նույն բախտին չէին, դա պիտի որ առաջին երկու մասից էլ երևար։ Դե քնքշություն չկար, երբ մարդ ա իր իրականության մեջ էին, կամ այվին կասեր՝ իր բախտի։ Կարծում եմ դա էլ տարբերում էր առաջին մասերը վերջինից։ Բայց նենց էլ չհասկացա, էն Նիհաօյի համար ինչու էր Լույսը լեհերեն կարդում? Ավելի շուտ, ինչ էր դա տալիս Լույսի կերպարին?

[LisBeth]

հմմմ․․․ բախտակիցը սխալ բառ ա այստեղ, մանավանդ, որ հեչ էլ նույն բախտին չէին, դա պիտի որ առաջին երկու մասից էլ երևար։ Դե քնքշություն չկար, երբ մարդ ա իր իրականության մեջ էին, կամ այվին կասեր՝ իր բախտի։ Կարծում եմ դա էլ տարբերում էր առաջին մասերը վերջինից։ Բայց նենց էլ չհասկացա, էն Նիհաօյի համար ինչու էր Լույսը լեհերեն կարդում? Ավելի շուտ, ինչ էր դա տալիս Լույսի կերպարին?

էդ պահը ասեմ, ինքը ուսւոմնասիրում էր լեզու, Նիհաօյի մեթոդով, բայց գրում էր իրեն հետաքրքրող հատվածները, որ ոչ մի պրակտիկ նշանակություն չունեն, ու դուրս են բերված կոնտեքստից։ Կնոկրետ այդ նախադասությունը հղում էր Լույսի ու Ծղրիդի հարաբերությունների բնույթին։ Այն ինչ Լույսն ամենից շատն է գնահատում դրանց մեջ։ Դե իսկ Ծղրիդը անուղղելի էր։ Ի՞նչի էր ինքը շարունակում լույս տեսնել, էն դեպքում երբ ասվեց, որ մութն ա մնացել։

[Ծլնգ]

էդ պահը ասեմ, ինքը ուսւոմնասիրում էր լեզու, Նիհաօյի մեթոդով, բայց գրում էր իրեն հետաքրքրող հատվածները, որ ոչ մի պրակտիկ նշանակություն չունեն, ու դուրս են բերված կոնտեքստից։ Կնոկրետ այդ նախադասությունը հղում էր Լույսի ու Ծղրիդի հարաբերությունների բնույթին։ Այն ինչ Լույսն ամենից շատն է գնահատում դրանց մեջ։ Դե իսկ Ծղրիդը անուղղելի էր։ Ի՞նչի էր ինքը շարունակում լույս տեսնել, էն դեպքում երբ ասվեց, որ մութն ա մնացել։

Ահ․․․ խոսքերի իմաստը․․․ միգուցե՞ Ծղրիդն էլ գիտեր «լույս» խոսքի իմաստը, ու թե այդ խոսքը ինչքան է հարկավոր Լույսին։ Կարծես սա կարող է լինել բանալին այդ քնքշության, և իրենց «կախվածության»։ Բայց նաև, երևի Ծղրիդը տեսնում էր Լույսի մեջ այնպիսի բաներ, որոնք Լույսը չէր տեսնում իր իրականության խավարի մեջ։ Լավ, բայց ինչո՞ւ միջատներ, ինչպես Sambitbaba-ն նկատեց, մի քիչ տարօրինակ ա մարդկանց միջատ պատկերացնելը։

[LisBeth]

Ահ․․․ խոսքերի իմաստը․․․ միգուցե՞ Ծղրիդն էլ գիտեր «լույս» խոսքի իմաստը, ու թե այդ խոսքը ինչքան է հարկավոր Լույսին։ Կարծես սա կարող է լինել բանալին այդ քնքշության, և իրենց «կախվածության»։ Բայց նաև, երևի Ծղրիդը տեսնում էր Լույսի մեջ այնպիսի բաներ, որոնք Լույսը չէր տեսնում իր իրականության խավարի մեջ։ Լավ, բայց ինչո՞ւ միջատներ, ինչպես Sambitbaba-ն նկատեց, մի քիչ տարօրինակ ա մարդկանց միջատ պատկերացնելը։

Միջատները էստեղ երկու ձևով կարելի ա հասկանալ։ Մեկը որ իրենց իդենտիֆիկացիան ա գիշերային միջատների հետ, կարճատև ու աննշան գոյություն, էդ անխախտելի ռիթմի մեջ։ Մյուսը դա հերոսների տեսանկյունից ա արդեն, ամեն մեկը ընկալում ա մյուսին իր ձևով, Լույսը՝ որպես ծղրիդ ու հանգստացնող ճռռոց, որ դեռ մանկուց ա հիշում՝ մի տեղ կար, Ծղրիդը լուսատտիկ, իր կյանքին ինչ որ ձևով լուսավորող։ Չնայած որ մի լուսատտիկը շատ թույլ լույս ա արձակում, բայց համատարած խավարի մեջ դա շատ վառ կարա թվա։ Այ սենց ռոմանտիկ բացատրություն։

[ivy]

Էդքան էլ չեմ հասկանոմ, թե Ծլնգի մոտ ինչու են հիմա էս հարցերն առաջանում, եթե կարծես միասին եք գրել ու հաստատ՝ ոչ առանց քննարկելու:
Եթե հարցերի իմաստն էն է, որ Լիզը «խոսի», ապա լավ հնարք է: Բայց «հնարքից» դուրս հարցերը հավատ չեն ներրշնչում:

[LisBeth]

Էդքան էլ չեմ հասկանոմ, թե Ծլնգի մի մոտ ինչու են հիմա էս հարցերն առաջանում, եթե կարծես միասին եք գրել ու հաստատ՝ ոչ առանց քննարկելու:
Եթե հարցերի իմաստն էն է, որ Լիզը «խոսի», ապա լավ հնարք է: Բայց «հնարքից» դուրս հարցերը հավատ չեն ներրշնչում:

խոսացնում ա ինձ

[Ծլնգ]

Էդքան էլ չեմ հասկանոմ, թե Ծլնգի մի մոտ ինչու են հիմա էս հարցերն առաջանում, եթե կարծես միասին եք գրել ու հաստատ՝ ոչ առանց քննարկելու:
Եթե հարցերի իմաստն էն է, որ Լիզը «խոսի», ապա լավ հնարք է: Բայց «հնարքից» դուրս հարցերը հավատ չեն ներրշնչում:

Մի քիչ պրիմիտիվ ա համահեղինակության մասին այս գրառման մեջ արտահայտածդ ըմբռնումը։ Շատ բաներ չենք քննարկել, ծնվել է մեկիս կամ մյուսիս մոտ։ Ոչ մի հարցիս պատասխանը չգիտեի, համենայն դեպս ոչ Լիզի պատկերացումները դրանց մասին․․․